Kiedyś: Masza i Niedźwiedź Teraz: Masza i FAGATA

Nie musisz się martwić czy masz toksycznych przyjaciół, jeśli nie masz żadnych.

Serdecznie współczuję ekipie karetki. Mam nadzieję, że nikt nie potrzebował pomocy bardziej. Próbuję zrozumieć, dlaczego takie osoby są oglądane, popularne i zarabiają na byciu **bilem.

Dzięki twoim filmom o toksycznych relacjach wiele przemyślałam przez wakacje i zakończyłam jedną "przyjaźń", w której byłam wyzywana od zjebów, debili i przez moje krótkie palce "dla żartu" i chociaż pierwszą połowę sierpnia przepłakałam w łóżku to teraz czuję się o wiele lepiej i lżej ❤️

PrzezCałyOdcinekBędęSieTylkoPatrzećNaTenPlasteroLoszka!

Dzięki za ten film! Jak tylko zobaczyłam powiadomienie, to od razu weszłam, to najlepsze lekarstwo po ciężkim dniu w szkole❤️

Czy to jakaś zasada, że influencerzy muszą o ważnych rzeczach opowiadać z filtrami na twarzy?

Muszę się przyznać, że sama byłam kiedyś taką toksyczną przyjaciółką, taka zazdrość o to że osoba rozmawia z innymi albo idzie jej lepiej ode mnie była na porządku dziennym. Byłam okropną przyjaciółką dla tej dziewczyny i obecnie nie mam już z nią kontaktu i bardzo się cieszę, że znalazła grono znajomych, którzy prawdopodobnie lepiej na nią oddziałują. Nie będę się tutaj usprawiedliwiać, bo zrobiłam dużo głupich i wstrętnych rzeczy, których teraz mocno żałuję, ale chciałabym tylko zaznaczyć, że może gdyby ludzie bez przerwy nie porównywali naszych wyników, ocen itp. (często bliskie mi osoby) może chociaż troszkę inaczej by się to skończyło. Dziękuję za to, że takie filmy powstają, bo są nie tylko przydatne dla osób, w które takie przyjaźnie wchodzą, ale też są w stanie uświadomić coś tej toksycznej osobie. A przynajmniej tak mi się zdaje. Pozdrawiam wszystkich, którzy to przeczytali

I ona tak leży w tym łóżku ubrudzonym krwią i nie wymieni pościeli czy coś tylko tak w niej leży x'd

To co powiedziałaś o traktowaniu po macoszemu toksycznych przyjaźni jest takie prawdziwe. Sama byłam manipulowana i wykorzystywana przez mojego ,,najlepszego przyjaciela'' i szlag mnie trafia jak wszędzie słyszymy o toksycznych związkach a toksyczne przyjaźnie są zbywane jako coś, czego każda dwunastolatka doświadcza w podstawówce i nic poza tym. Cieszę się strasznie że o tym mówisz i dziękuję za ten film!

Po pracy. Luźny dres? Jest. Pierogi? Są. Nowy filmik loszki? Jest! Można odpocząć. ❤

Niestety byłem o około 4 toxic przyjaźniach a ostania (trwająca 6 lat) tak rozwaliła mi psychikę (zazdrość o każdą osobę z jaką gadam, ataki agresji w moją oraz innych stronę) że nie wierzę że jeszcze żyje, niestety nigdy nie doświadczyłem prawdziwej zdrowej przyjaźni. Blokowanie "bez powodu" czasem pomaga z zerwaniem toxic relacji której nie da się naprawić

10:25 Myślałem na początku, że to serio głos Nanami XD

Miałam jedną przyjaźń, która przerodziła się w toksyczną, ale tak naprawdę w dobrym momencie udało mi sie z niej wyrwać. Przez około 4 lata przyjaźniłam się z jedną dziewczyną, o ile nawet nie dłużej. Przez pierwsze 3 lata sie wspierałyśmy nawzajem, słuchałyśmy, starałyśmy pomagać itp. itd. you got the clue. Tylko ostatni rok sie ostro zaczął chrzanić. Sytuacja u niej zaczęła sie mocno komplikować, zarówno jeżeli chodzi o rodzinę (ojczym, młodszy brat przyrodni, potem odejście tego ojczyma m.in), jak i o jej zdrowie psychiczne. No i tak jakby wszystko było między nami w porządku, rozmawiałyśmy ze sobą, dalej jeździłyśmy na wrotki, ale ona kiedy mówiła mi bezpośrednio o swoich problemach, nie przejawiała potem żadnej chęci zmiany czy też jakiegokolwiek przeciwstawienia sie im. Najprostszy przykład - raz mi powiedziała, że zastanawia sie nad udaniem na półkolonie z łyżwiarstwa, ale ma właśnie problem z decyzją przez ilość ludzi tam i obawę, że bedzie miała za niskie umiejętności. Powiedziałam jej, że do społeczeństwa trzeba sie w końcu przekonać, bo bedzie ono z nami obecne przez całe życie, a umiejetności są do wypracowania - w końcu, dlatego sie też jeździ na półkolonie. Dodałam też słowa otuchy, że w nią wierze, że nie ma sie czym martwić etc. Co otrzymałam w odpowiedzi? "Wcale nie, chuj wiesz, nie umiem, odpuszczam". Tak za każdym razem. Próbowałam ją pocieszać jeszcze wiele razy, aż nie zauważyłam, jak bardzo to wyczerpuje MNIE. Zaprzestałam tego i zaczełam na jej słowa odpowiadać już w sposób czysto zimny i faktowy - kończyło sie na wyzywaniu od chamów i mówieniu, że mam na nią wyjebane. Chciałam sie z nią spotkać twarzą w twarz i wszystko obgadać, ale zawsze dostawałam odmowę, uargumentowaną zdaniem "bo nie". Finalnie strzelała na mnie fochy raz na dwa miesiące, aż finalnie spotkałyśmy sie twarzą w twarz pod koniec roku szkolnego. Kazałam jej już wtedy odpowiedzieć bezpośrednio na to, co jej napisałam, by wszystko wyjaśniła i sama spojrzała prawdzie w oczy. Geniusz udawał, że nie umie czytać. Wtedy uznałam, że to ten moment by bezpośrednio zerwać przyjaźń - po prostu od niej odeszłam, a ona ode mnie. Może myślała że za nią pójde, ale tak sie nie stało. Dodatkowo powiem, że tego samego dnia napisała do mniej jej najpewniej bliska przyjaciółka. Po krótkim udawaniu, że po prostu szuka znajomych na messie, pisząc do losowych ludzi, przyznała sie, że pisze do mnie właśnie w sprawie tej dziewczyny. Zostałam nazwana pizdą, chamem, ignorantem...aż nie przedstawiłam jej tego, jakie kierowane były zachowania względem mnie. Umiem stawiać argumenty w logiczny i kulturalny sposób, więc też nie usłyszałam od niej wiecej żadnego wyzwiska. Po jakimś czasie znowu do mnie napisała i... przeprosiła mnie za to, co wcześniej napisała. Okazało sie, że została potraktowana identycznie, tylko za późno sie zorientowała. Przez ta przyjaźń zarywała noce na rozmowę i miała absolutnie rozwaloną psychikę. W dużym skrócie - wygadałyśmy sie sobie nawzajem i zerwałyśmy kontakt z naszą byłą "przyjaciółką". Aktualnie nawet sie lubimy. Wspólny wróg chyba łączy.

Najbardziej wyniszczającą znajomością była typiara, która wysłała swoją mamę do pracy do mojej mamy, żeby ta poskarżyła że jak to ja śmie nie pisać do jej córki. Typiara 17 lat. A nie pisałam dlatego, że nigdy nie pisała do mnie 1 i jeszcze oczekiwała że domyślę się o czym będzie chciała ze mną łaskawie rozmawiać. Nawet nie próbowała tego wyjaśnić, po prostu wysłała swoją mamę na skargę 🤡

No, to w podstawówce miałam taką toksyczną przyjaciółkę, która kiedy mogła to mnie poniżała i ciągle narzekała, że musi się ze mną zadawać. A ja z nią trzymałam, bo mimo że jej nie lubiłam, to nie miałam żadnej innej osoby w klasie. Mimo że w końcu zerwałam z nią kontakt pod koniec 6 klasy, to z leczeniem niskiej samooceny zmagałam się jeszcze przez gimnazjum i początek liceum, ale tam już na szczęście trafiałam na ludzi którzy mnie doceniali. A jak ktoś jest teraz w takiej relacji i nie ma innych przyjaciół - zerwijcie "przyjaźń", samotność nie jest taka zła jak wyniszczająca przyjaźń, a ludzi gotowych zawrzeć z wami znajomość jest mnóstwo, więc nie zginiecie, a tylko wyjdziecie na tym dobrze.

Moja była przyjaciółka nie dopuszczała mnie do swojego grona znajomych, w których był chłopak, który mi się podobał (obecnie mój partner). Mówiła, że do siebie nie pasujemy i specjalnie spotykała się najpierw ze mną, a po naszym spotkaniu leciała do tych znajomych. Miałam też wrażenie, że ciągle albo zgrywa ofiarę i oczekuje ode mnie współczucia albo chwali się czymś i oczekuje, że będę o to zazdrosna xD Jakoś po miesiącu związku z moim chłopakiem dowiedziałam się, że moja była przyjaciółka mówiła jemu złe rzeczy o mnie. A kiedy do niego pierwszy raz napisałam, powiedziała mu żeby mnie spławił. Po tej informacji miarka się przebrała i wygarnęłam jej, co o niej myślę na korytarzu w szkole. I tak się ta "przyjaźń" skończyła. Polecam to uczucie usunięcia z życia takiej toksycznej osoby. Ogromna ulga xD

Tu moja historia: Od ponad 2-3 lat mam depresję. Moje przyjaciółki były tego nieświadome, ale przez ostatni okres covidowy mój stan wyszedł trochę "na wierzch", więc postanowiłam z nimi porozmawiać o tym, jak się czuję, o ich zachowaniu w obec mnie, jakie mam oczekiwania itd. Poprosiłam je, aby przyjechały na mój występ z zajęć aktorskich, gdzie wielokrotnie pisałam do nich z prób, jak bardzo się stresuję tą całą sytuacją, że muszę publicznie wystąpić subiektywnie wypowiadając się na różne kontrowersyjne tematy przy ludziach (wg mnie) lepszych intelektualnie. Powiedziały, że nie mogą i podały jakieś losowo wiarygodne powody. Niestety w dzień występu otworzyłam ig. Na story jednej z nich zobaczyłam ich wspolne zdjęcia z wyjazdu nad morze. Okłamały mnie, dostałam niewyobrażalnie okropnego ataku paniki z jakies 15 min przed występem. Miałyśmy jechać nad morze razem w ramach wakacji. Po 12 latach "przyjaźni" stwierdziłam, że czas to zakończyć (warto wspomnieć, że wcześniej również nakrywałam je na kłamstwach, jednak były one mniej bolesne). Powiedziałam, żeby nie odzywały się do mnie, żeby zapomniały o tym, ze kiedykolwiek się z nimi zadawałam. Jeszcze gorsze było to, że zamiast walczyć o tą w rozsypce relację, to odpuściły. Powiedziały po prostu: ok. Poznałam innych ludzi rok temu, a czuję, jakbym znała ich dłużej niż ich poprzedniczki. Kocham ich i jestem wdzięczna, że nie zostałam sama. Do Kingi.

Też byłam kiedyś w toksycznej relacji przez dość długi czas i ciężko było mi z niej wyjść bo się bałam i byłam bardzo nieśmiała. Dlatego do wszystkich nieśmiałych osób jeśli tkwią w takiej relacji warto zebrać całą swoją odwagę i przestać kontaktować się z takimi osobami oraz nauczyć się asertywności przede wszystkim. Prawdziwych przyjaciół da się znaleźć prędzej czy później

Sama doświadczyłam kilku toksycznych przyjaźni. Od internetowych po te w realu. Od wczesnego dzieciństwa po wiek nastoletni. Faktycznie, jest to strasznie bagatelizowane i traktowane z przymrużeniem oka, no bo "przesadzasz, egoistko", "każdy popełnia błędy, daj drugą szansę". To oczywiste, że nikt nie jest idealny, ale kiedy przyjaźń staje się wyzyskiem, to już nie jest normalne. Pierwsza przyjaciółka traktowała mnie jak zabawkę, robiła długie przerwy w znajomości, strzelała fochy kiedy chciałam z kimś innym porozmawiać, a kiedy powiedziałam coś nie tak, to dochodziło do przemocy, zarówno fizycznej jak i psychicznej. Każdy mówił, że to przecież taka wspaniała uczennica, grzeczna dziewczyna, więc nie tylko ona, ale wszyscy wokół traktowali mnie jak tą złą. Z tej realacji uciekłam w drugą toksyczną, zdecydowanie lepszą niż tą pierwszą, ale mimo wszystko, traktowanie mnie jak asystentki na zawołanie, przytyki i ignorowanie moich potrzeb. Mimo to w drugiej przyjaciółce się zakochałam, bez wzajemności, bo była hetero i potraktowała moje wyznanie jako żart, ale to jest zrozumiałe. Nie osądzam, nie zmuszam. Natomiast sposób w jaki zakończyła się nasza znajomość był okrutny, zwyczajnie okrutny. Rozpuszczenie fałszywych plotek o mnie, koniec, bo "taki fetysz"n w całkowicie losowym momencie, jakiś rok po wyznaniu, więc nie miałam pojęcia co zrobić. Po prostu zostałam sama, tak właśnie zrozumiałam, że traktowanie wszystkich jedną miarą i krzywe patrzenie na osoby, które nie przepadają za dużą ilością kontaktów jest po prostu ohydne. Bycie samą sprawiało mi swojego rodzaju satysfakcje i poczucie akceptacji, "taka właśnie jestem, analityczna i przepadająca za swoim towarzystwem i to jest ok". Wyciąganie wniosków jest najważniejsze. Później natrafiłam na kilka toksycznych znajomości w internecie, ale zakończyłam je szybciej. Najważniejsze, by się uczyć. Nie zgodzę się, że na błędach innych, bo swoje bardziej uderzają i wywierają większy wpływ. Do osób w toksycznych relacjach lub po nich, pamiętajcie, nawet jeśli jak ja lubicie stawiać dobro ukochanych osób nad swoim, to pamiętajcie, by nie zatracić siebie. Zdrowa relacja jak tu cudownie powiedziała Herbatoloszka musi angażoważ dwie strony. Pewnie tak długie biadolenie przeczytają trzy osoby, ale pozdrawiam je serdecznie 💜

Jako osoba w trakcie kończenia toksycznej przyjaźni mam rozwalony mózg. Praktycznie wszystko, co powiedziałaś w tym filmie było przerażająco adekwatnymi opisami mojej (byłej) "przyjaciółki"😳

Jestem świadom, że mam duże skłonności do toksyczności, więc wpadłem w drugą skrajność bycia ✨ the nice guy✨. Do tego stopnia, że mam problem np. opowiadać swoje historie w rozmowie grupowej.

Mialam zawsze szczęście do toksyków. Sytuacje z jedna laską miałam naprawdę ostrą, ale zbyt mocno mnie ta ostateczna akcja zasmuca, wiec opowiem jedną z wielu. Nigdy nie mialam problemu, zeby komus pomoc jak ta dana osoba potrzebowala. Nawet moja rodzina zgodzila się przyjac na trzy dni co tydzien do domu dziewczyne co dojezdzala na praktyki, bo ze swojej miejscowosci miala daleko i na zimowe dni chcielismy pomoc. W ogole nie zawolalismy za to kasy... ba... jadla z nami wiec koszy byly ... ale nikt kurde tego nie wypominal. Sytuacki bylo wiele ktore mnie wkurzaly. Np wychodzila na swoje praktyki i bez pytania brala moje ciuchy. Jak poyczylam lakier do paznokci to wylala i itd itp. Jedna z przykrych sytuacji to... przyszlo kiedys do odebrania z punktu swojej paczki i laska nie chciala sama isc tylko ze mna. Mialysmy kawalek do punktu to nie bylo 5min i tyle. Dodatkowo ja mialam angine i temperature (byla zima). Glupia się zgodzilam bo marudzila, ale poprosilam, zebysmy pojechaly tramwajem, bo zle sie czuje to co uslyszalam? "To musisz mi kupic bilet, bo ja nie bede wydawala moich pieniedzy niepotrzebnie. Ja moge się przejsc a ty masz problem". Zatkało mnie. Potem rzucila się, ze mój kot podarl jej rajstopy i mam jej odkupic... mega mnie to zabolalo bo nie wypominalam dziewczynie niczego nawet jak mi cos zniszczyla to nie wolalam kasy (jak zniszczenie np lakieru) a ta chytra złotówa mi wypominała nawet jak niechcacy uzylam jej mleczka do demakijazu (a mialysmy te same lezace obok siebie i zapomnialam ze mój był po lewej a nie prawej i tez mialam akcje i zadala oddania tego jednego uzycia). Wypomnialam jej to, ze jest taka egoista. Odkupilam jej rajstopy i powiedzialam, ze straciła wlasnie przyjaciółke za 3.50zl ... wolalam juz wydac ostatnia kase i sie z nia pozegnac z klasa... bo nasi znajomi byli i widzieli jej zachowanie... potem mialam tylko na plus bo jak chciala mnie obgadywac to jej nie wyszlo. Niesmak pozostal choc x lat zołzy nie widziałam i niech tak zostanie

Byłam w takiej przyjaźni kiedyś w podstawówce. Ta osoba nie dość, że stała nad mną i porównywalna mnie do wszystkich wokół to robiła rzeczy, które przekraczają moje granice. Mam parę takich ekstremalnych historii 1. Pewnego dnia pokazuję jej, że mam ze sobą czekoladki, jednak proszę ją, żeby ich nie brała, ponieważ stanowiły mój jedyny posiłek na cały dzień. Ona (Julka się nazywała) cały dzień, na lekcjach i przerwach truła mi dupę, żeby jej dać. Musiałam chować przed nią plecak, bo nawet tam mi potrafiła grzebać. Raz wyrwała mi z ręki plecak i uciekła z nim do toalety, aby go przeszukać. Skończyło się to tym, że pod koniec dnia w końcu jej dałam i do końca się już do mnie nie odezwała. 2. Był dzień, w którym mój tata poszedł na dyżur w pracy, więc byłam tylko z mamą. Tego również dnia miałam lekcje dodatkowe. Julka proponuje mi, żeby ona przyszła do mnie i od razu gdy to powiedziała zadzwoniła do swojej matki. Ja stałam tak tylko z takim nie ogarem co się odwala, a wkrótce do mnie dołączyła moja stara. Jak już zadzwoniła do swojej matki to musiqłyśmy ją zawieść do naszego małego chlewu z rana. To był moment kiedy moja mama ją znielubiła 3. W którąś sobotę zaprosiłam Juleczkę i Klarę z którą (przyjaźnie się do teraz) do siebie. Juleczka w pewnej chwili powiedziała o moich laleczkach, których się wstydziłam i wstydzę. Gdy powiedziała, że nie chcę ich wyjmować ona zaczęła mi przeszukiwać pokój, w tym szafkę, gdzie trzymałam moją bieliznę. W końcu znalazła je i są teraz zniszczone :) Przyjaźniłam się z nią 1-2 lata i w 6 klasie się z nią pożegnałam.

Nie sądziłam ze wrócę tutaj dzisiaj i stwierdzę ze to absolutnie dotyczy mojej sytuacji z 'przyjaciółkami', z którymi w teorii od dwóch lat jestem w bliskich reakcjach. Nagle jak się na mnie wykurzyły, zaczęły mnie o wszystkie złe sytuacje między nami obwiniać, okazało się nagle ze wkurzam i irytuje je w Irku sytuacjach, ’zwyzywały’ mnie w białych rękawiczkach i stwierdziły ze się mnie wstydzą. Robiły mi dużo jazdy o moje zachowanie, wiec przestałam przy nich być sobą i musiał mi wyskoczyć ten film żebym stwierdziła, ze to koniec poniżania się i płaszczenia, ja tez mam godność i prawo być sobą. Potrzebowałam takiego bodźca. Dziękuję Ewa, że stworzyłaś ten film ❤️💜 i zauważyłam tez to co wspomniałaś, tak jak traktowały ludzi których nie lubiły tak zaczęły traktować mnie momentami

GigaChadoloszka nie istnieje nie może cię skrzywdzić: Gigachadoloszka: 4:40

UWAGA- TROCHĘ CZYTANIA- BĘDĘ WDZIĘCZNA ZA KOMENTARZE I OPINIE: Ostatnio dystansuję się od mojej toksycznej przyjaciółki, jej życia... i jej narzeczonego. Nasza przyjaźń trwa już 7 lat- jednak ostatnie miesiące pokazały mi, jak wiele toksycznych cech ma i jak bardzo nie jestem szczęśliwa w tej relacji. Jej narzeczony- znamy się 3 lata, od zawsze robił mi docinki- nie tylko do mnie. Zawsze myślał o sobie w lepszych kategoriach niż o innych i sam sobie nadał przyzwolenie do komentowania i wyśmiewania każdego. Ja zawsze byłam w ogniu "docinek na żarty przecież się przyjaźnimy": na tapetę szedł mój wygląd ( ja jestem plus size, ona xxs) moja praca, to że mam koty, czy to, że jestem wege- wszystko jednym słowy. Ostatnio postawiłam się, spotkałyśmy się, by omówić, co mi leży na sercu i dlaczego jego zachowanie tak mnie boli - i moja "przyjaciółka" stwierdziła, że wyolbrzymiam wszystko, że jej narzeczony - tak się długo znamy i on ma taki humor, że o wszystko się obrażam, zawsze muszę się odgryźć i ogólnie wszystko biorę na siebie. I pytanie- czy jeśli Twój narzeczony, na forum osób, które nie są w paczce najbliższych ziomów- podczas oglądania nagrania ( tu smalce alfa byli i to włączyli) gdzie kobieta oralnie obsługuje dół mężczyzny - odnosi się do twojej przyjaciółki - przypominam były tu obce mi osoby płci męskiej- PATRZ OGLĄDAJ UCZ SIĘ HEHEHE, będziesz wiedzieć jak to jest - to jest żart czy otwarte poniżanie?? Może rzeczywiście biorę wszystko za mocno- jednak takie coś otworzyło mi oczy.... i to nie był jednorazowy tekst ofc. Ta przyjaźń jest tak długa i boli mnie rozłąka, zakończenie, jednak wiem, że jest też tak toksyczna, że nie chcę dłużej tego kontynuować dla idei pięknej przyjaźni, która już dawno, dawno temu się skończyła....

Miałam taką przyjaciółkę, że kiedy się spóźniała na spotkania (nie po 10 min a spóźnienia nawet dochodziły do ponad godziny) myśmy jej mówiły co o tym myślimy, to nas wyśmiewała i czuliśmy się jakby pluła nam w tym twarz. Po 10 latach nasze drogi się rozeszły, bo nie rozumiała co robi źle i czemu my mamy do niej o pewne rzeczy pretensje.

Ten odcinek został zrobiony w idealnym czasie, ostatnio gdy spotykałam się z moją przyjaciółką zamiast mieć dobry humor po tym spotkaniu to płakałam, i zaczęłam się zastanawiać czy nasza relacja idzie w dobrym kierunku, nie chcę jej stracić bo znam ją od dziecka a z punktów które wymieniłaś to tylko 3/6 więc połowa, jeden z nich nawet wykryłam u siebie samej

Bardzo przydatny film :D Nareszcie wiem że zrobiłam dobrze odcinając się od mojej ex przyjaciółki

Ja przez siedem lat tkwiłam w toksycznej przyjaźni. Gdyby nie to że wkroczyła osoba z zewnątrz to prawdopodobnie od dawna już bym nie żyła. Ta relacja była bardziej toksyczna niż opary w Czarnobylu.

jezu, jak ja się cieszę, że nie obserwuję takich ludzi XD

12:48 no to mam stale taką "przyjaciółkę", nad której rzekomą przyjaźnią zaczynam się zastanawiać, bo niedawno uświadomiłam sobie, jak mało wsparcia mi okazała, kiedy najbardziej tego potrzebowałam, jak ignorowała wszystkie moje problemy, choć wystarczyłoby mi jedno, proste, szczere "współczuję". Ja zawsze jej pomagałam, wspierałam czy pocieszałam. Aktualnie nadal mam z nią kontakt i rozmawiamy w szkole, ale z tyłu głowy zawsze mam pytanie, czy robi to tylko po to, by móc mnie obgadywać za moimi plecami, czy z prawdziwej przyjaźni. To chyba tyle jak chodzi o moje doświadczenia z toksycznymi relacjami, albo i nie toksycznymi.

Twoje filmiki to złoto. Nie wiem jakim cudem nie poznałam Twojego kanału wcześniej. Co do toksycznych ludzi. Znam taką osobę, która idealnie pasuje do przedstawionego opisu. Od 3 lat próbuje się od niej uwolnić, i kiedy myślę, że już jej przeszło i da mi spokój. Laska odpala przycisk "Drama z Dupy" i pulbicznie oskarża mnie o rzeczy, które jej lub ogólnie zrobiłam, albo oznacza mnie pod dziwnymi postami.

Jak zwykle idealny moment co się dzieje wokół mnie :) nie mam szczęścia do przyjaźni, po ostatniej toksycznej przyjaciółce nie chcę z nimi nawiązywać bliższych znajomości

Moja mama właśnie jest w trakcie kończenia znajomości z ,, przyjaciółką " którą doskonale opisałaś w filmie. Super materiał i bardzo potrzebny✨😁

Powiem szczerze że bardzo lubię mówić przyjaciołom o swoim życiu i problemach ale jak już przyjaciel będzie chciał powiedzieć o swoim życiu to ja go z przyjemnością posłucham i mż pomogę jak będzie potrzeba. :))

Zawsze były jakieś sytuację gdzie ktoś kogoś uznawał za przyjaciela. Ale kiedy ktoś odchodził nie ruszało mnie to. Niska empatia to czasem błogosławieństwo w sumie w moim życiu głównie błogosławieństwo.

Dziękuje Ci za ten filmik, właśnie sobie uświadomiła ze mam toksyczna przyjaciółkę, podejrzewałam to ale teraz jestem tego pewna

Ewunia jestes sliczna, madra dziewczyna, prawdziwa perla. Zawsze ogladam Twoje filmiki z zainteresowaniem ❤️ A co do toksycznych znajomych, szkoda marnowac energii na pisanie o nich. Nawet byly chlopak narcyz mi sie trafil 🙂 Jestem zdania, ze takie osoby pojawiaja sie w naszym zyciu by nas czegos nauczyc, o nas samych, o relacjach. Z czasem coraz lepiej i szybciej potrafimy okreslic czy dana relacja bedzie nam sluzyc. Mam 35 lat i mysle, ze juz mnie nikt nie zaskoczy, choc lepiej byc czujnym jak wazka 😀

Dziękuję za poprawę dnia Ewcia 💞

Trzeba być prawdziwą szują, żeby wezwać do kogoś karetkę.

W końcu coś do obejrzenia na YT ❤️

Czekałam na ten filmik od początku tego kanału!

największą flagą ostrzegawczą zawsze powinno być, że po spotkaniu z tą osobą wcale nie czujesz się szczęśliwie. to nie jest fajne. ja na szczęście z mojej toxic przyjaźni już wyszłam totalnie, odchorowałam swoje i mam teraz cudownych przyjaciół!!

Filmik po 8 miesiącach dalej na czasie XD

Super film, teraz zaczynam swoją przygoda z liceum wiec napewno się przyda 😄❤️

Byłam w toksycznej przyjaźni od 3 klasy podstawówki. Na początku żyło nam się razem dobrze ale z czasem miałam dosyć wszystkiego i przez szantaż i groźby nie mogłam wyrwać się z tej "przyjaźni". W głowie cały czas powtarzałam sobie że do końca podstawówki zostało już tak nie wiele i jakoś wytrzymałam. Pod koniec roku typiara powiedziała mi że przez całe wakacje mam z nią wychodzić bo ona nie ma innych znajomych i jak tego nie zrobie do zniszczy mnie w liceum. NIestety/stety coraz częściej się kłóciłyśmy i na początku wakacji zerwałam znajomość. A teraz? Nie zgadniecie. Chodzi ze mną do tego samego liceum i przez to nie potrafię pozbyć się wszystkich lęków i kompleksów które przez nią miałam widząc ją codziennie na korytarzu wpatrującą się na mnie z obrzydzeniem i szeptającą za moimi plecami.

Ewa to jest jednak klasa i jakość, like w ciemno i oglądam.

O jezu, o tym o czym mówiłaś od 8:45 to dokładnie to co czułam będąc w relacji z już moim ex narzeczonym. Aż mnie tknęło i napisałam komentarz, a nigdy tego nie robię.

O cholerka.. dzięki za ten film

Pierwsza przyjaźń w podstawówce: Wszystkie wymienione zachowania Następna przyjaźń: Na początku było spoko, ale skończyło się podobnie, z zablokowaniem mnie i brakiem odpowiedzi. Obecnie: Nie mam żadnych bliskich znajomości poza rodziną i powoli przepracowuje traumy :)

Chciałam się trochę otworzyć i przy okazji ostrzec innych. TW // WSPOMNIENIE O PRÓBIE SAMOBÓJCZEJ I TWITTER Około półtora roku temu założyłam twitera (bardzo nie polecam, niszczy człowieka jak mało co) i wszystko spoko, poznałam git ludzi, z którymi tweetowałam o rzeczach, które mnie inresesowaly w tamtych czasie i właśnie na twitterze spotkałam Nią. Zaczęło się chyba od tego, że spytała kto się bliżej poznać, ja odpisalam i tak poszło. Nie będę zdradzać mojego wieku, nadmienię tylko, że była ode mnie o 3 lata starsza, a jestem nastolatką. Pisałyśmy sobie, zaczęłyśmy nawet pisać RP, do którego mnie zaprosiła. Na początku wszystko spoko, Roleplayowałyśmy mój ulubiony ship, więc jeszcze lepiej, ale w pewnym momencie ona zaczęła oddawać swojej postaci jakiej niestworzone problemy psyczne, raz nawet próbowała popełnić samobójstwo. Ja - jako osoba szczególnie wrażliwa - przeżywałam to w bardzo emocjonalny sposób i mimo, że mówiłam wcześniej, że "hej, stop, to dla mnie za dużo", ona mówiła, że okej, sorry, już nie będę, ale i tak było tylko gorzej. Parę razy przeczytałam, że nie spodziewała się, że tak zareaguję, bo to tylko granie(było to po moich prośbach). Po jakimś czasie opuściłam za jej wpływem całą to grupę z RP, ale to był dopiero początek. Ona - jak to ładnie określiła moja pani psycholog - była wampirem emocjonalnym. Ja dawałam jej za dużo, mówiłam, że jest super i w ogóle, starałam się zawsze dla niej być, dlatego, że miała Ona spore problemy psychiczne i kiedy miała dołek i pisała, że jest nic nie warta zostawałam z nią do 2 i pisałam, żeby nic sobie nie zrobiła. Pewnego razu wyszłam sobie ze znajomymi i wróciłam trochę później do domu, żeby dowiedzieć się, że Ona miała próbę samobójczą. Napisałam już wyżej, że jestem szczególnie wrażliwa, ale dodam to jeszcze raz, bo to sprawia, że jestem dużo bardziej empatyczna i tak dalej(swoją druga możesz Pani Psycholoszko zrobić kiedyś odcinek o osobach szczególnie wrażliwych?). Napisałam wtedy między pisaniem do niej, a ogarnianiem drgawek że stresu(tak już miewam przy silnych emocjach) na moim prywatnym tt, coś w stylu, że to chyba dla mnie za dużo. W zamian zostałam naskoczona, że przecież to ONA próbowała się zabić, więc czemu to dla MNIE jest za dużo? Tamte wakacje były przez nią moimi najgorszymi wakacjami - ciągły nerwoból w klatce piersiowej, ścisk w żołądku i nudności. To wszytko uspokajało się wieczorem, ale rano wszystko zaczynało się od nowa. Wtedy nie widziałam przez co to. Miałam parę hiatusów, pomagały mi. Raz byłam tak zestresowana, że poszłam do mamy, powiedziałam jej o całej sytuacji z Nią. Mama powiedziała, że niektórzy ludzie są toksyczni i najlepiej, żebym urwała z nią kontakt. Jaka była moja reakcja - Ona? Toksyczna? W życiu, problem pewnie leży w czymś innym. Ale mimo wszystko dało mi to do myślenia. Wspólne jeszcze, że w wakacje dałam się wciągnąć w kolejny Roleplay. Tym razem związek naszych postaci stawał się do bólu toksyczny - dosłownie jej postać wrobiła moja w zdradę, żeby zobaczyć jak się zachowa. SPOILER na szczęście kiedy zerwalam z Nią kontakt z tego RP również odeszłam. Pojechałam wtedy na 2 tygodniowy obóz harcerski, że odpocznę na nim od twittera(i od Niej). Odpoczęłam, ale później wróciłam i zdecydowałam się, że napisze do Niej, że jestem zbyt wrażliwa na czytanie jej myśli, więc po prostu wyciszę jej prywatne konto, żeby tego nie czytać. Bynajmniej jej się to nie podobało, ale cóż. Potem zaczął się rok szkolny, kolejny hiatus, kolejny powrót. Pod koniec wakacji ogarnęłam, że hiatus były ucieczką od Niej, bo mimo, ze dałam jej mojego messengera i numer nie pisałyśmy tak często. W końcu przy otwieraniu twittera towarzyszył mi ciągły stres, że zobaczę Jej twitta z żalami, że nikt jej nie lubi, wszyscy ją olewają, a ja będę musiała jej napisać, że "TO NIE PRAWDA, CO TY GADASZ, JESTEŚ NAJMILSZĄ OSOBĄ JAKĄ ZNAM" wiedząc, że to nie prawda i nie mam na to siły. W końcu w pewien wieczór po jakiś ostrzejszych wiadomościach, gdy Ona poszła już spać nagrałam głosówki do mojej uwczesniej przyjaciółki pierwszy raz mówiąc komuś o Niej i wszystkim co przez nią przeżywałam (z mamą było to dość nie szczere niestety). Przyjaciółka napisała, że mam dwa rozwiązania: - zerwać z nią kontakt - usunąć twittera i z nią kontakt. I w ten sposób już niedługo mija cały rok, kiedy jestem wolna od mojego wampira emocjonalnego. Zablokowałam ją dosłownie wszędzie, a parę miesięcy usunęłam twittera (dwie najlepsze decyzje jakie kolejno 2020 i 2021 roku). Dzień po tym był dosłownie najlżejszym i najpiękniejszym dniem mojego życia. Ta decyzja nie była oczywiście prosta i miałam ją w głowie przez parę miesięcy, ale potrzebowałam od osoby, która mi powie wprost, że mam to zrobić dla swojego dobra. Chcę ostrzec was przed tym co mnie spotkało. Cały czas powtarza się - uważajcie na ludzi w internecie!! I słusznie, ale uważajcie na ludzi, którzy wykorzystają was emocjonalnie i sprawią, że nie będziecie mogli normalnie jeść, spać, doprowadzą was do płaczu, stworzą nawyk przepraszania niemal za wszytko(mimo, ze nic nie zawiniliście) i nie będziecie mogli żyć bez myślenia o nich. Dlatego proszę - uważajcie i odinstalujcie Twittera. Kieruję to zwłaszcza do osób młodszych. - Anna Antonina Ps: nie przeprszam za rozpisanie się, bo napisałam tylko to co najbardziej zapadło mi w pamięć, ale problem z Nią był długi i przewlekły, dzięki niej poszłam do psychologa, a teraz modlę się za nią, żeby ogarnęła swoje życie i nie szamotała innych ludzi.

Mam to szczęście, że jest przy mnie od 20 lat, Przyjaciółka, tak przez duże P. Życzę takiej przyjaźni każdemu! Wysyłam wszystkim potrzebującym 💜

Szkoda że nie znałam tych red flags wcześniej... dziękuje za ten film

właśnie się dowiedziałam o istnieniu tych postaci. i w sumie lepiej mi było, gdy nie wiedziałam o tym. ale kanał mi się podoba i będe oglądać

starałam się tak zatrzymać filmik żeby zobaczyć paznokcie bo są prześliczne :D miłego dnia Ewa!

Ja niestety jestem w toxic relacji, od ponad 7 lat, i wiem jak taki człowiek uzależnia. Zaczęło się w okresie dorastania, gdy ja zaczęłam mieć lekko większy biust lub lekko szersze biodra od mojej znajomej, ta zaczynała mi dogryzać, że jestem gruba, i pora coś z tym zrobić. Starała się dogryzać mi w jak najdyskretniejszy sposób, czyli tutaj powiedziała że jestem "duża", albo szeroka, lecz gdy ta przybrała troszkę tłuszczu, lub miała większy biust, to zaczęła mi mówić, że jestem "deską". Jakoś wiecznie to zlewałam, do czasu, w którym nie rozpoczęła się pandemia. Mój stan psychiczny był dość zły, ponieważ byłam (i jestem) innej orientacji, a po zrobieniu coming outu mnie wyśmiano mnie, i nazwano atencjuszką. Gdy powiedziałam jej o mojej orientacji, ta uznała mnie za dziwaka, i nagle byłam obrzydliwa i fuj. Po tym jak zaczęłam chodzić do psychologa, ta zaczęła mnie wyśmiewać od tego, że mam depresję i to dziwne "bo to choroba PSYCHICZNA! A osoby chore PSYCHICZNIE są w psychiatryku!" Teraz gdy jeździmy konno w jednej stajni, ta np po moich skokach mówi "no to było spoko, ale ja skoczyłam lepiej. Poza tym ty robisz źle to, to, to i to..." i tak cały czas Próbowałam zerwać tą przyjaźń. Aczkolwiek gdy mówię "Nie chcę w tym żyć. To nie ma sensu, ta przyjaźń już dawno nie istnieje..." to ona nagle wyskakuje "No ale, jak nie istnieje?! Przecież my mamy tyle rzeczy wspólnych, i razem to to to..." zaczynam wymieniać wszystko co mnie boli w tym czymś, ta zaczyna odpowiadać mi lamentem, płaczem, szlochem, gniewem i krzykiem. "Nie możesz zerwać tej przyjaźni!" lub "Ale jesteś moją jedyną przyjaciółką (płacz) Nie mogę zostać sama, ja jestem taka beznadziejna!" i tu zaczyna się cała inna rzecz, ponieważ gdy raz już odeszłam od niej po takiej akcji nagle moja szkoła dowiedziała się rzeczy o mnie, o których ja sama nie miałam pojęcia. Dowiedziałam się nagle, że nie stać mnie na kupienie podstawowych rzeczy, że mam depresję i wiecznie wypłakuje się w jej ramie, że zdradzam moją dziewczynę. I tak cały czas, po prostu nagle na wszystko wjeżdża szantaż emocjonalny... Strasznie ciężko z tego bagna wyjść, i ja niestety w nim tonę :|

Ja miałam taką koleżankę, która jest mega toxic, ale zobaczyłam to dopiero kilka miesięcy temu. Ciągle mi mówiła: „Czemu ty jesteś taka niska?“ Mówiła tak przy innych i w taki sposób, jakby to była moja wina, że jestem niska. No i często się ze mnie śmiała i zawsze jak chodziłyśmy na spacer i ona kupiła sobie czipsy, to ona zżerała całą paczkę, a ja kilka i musiałam patrzeć, jak ona je.

ten film utwierdził mnie w przekonaniu, że jestem w toksycznej relacji, już od dawna to podejrzewałam ale teraz wiem na pewno

Miałam kiedyś przyjaciółkę z którą spędzałam każdą chwilę i byłam wstanie zrobić dla niej wszystko. Jednak nie byłam zbyt obiektywna w jej kwestii i ignorowałam co o niej słyszę. Że obraża innych moich przyjaciół, czasami nawet ich prześladuje, bije się gdzieś w jakiś zaułkach, ćpa. Bałam się zwracać na to uwagę, bo byłam pewna że nigdy nie znajdę tak dobrej przyjaciółki. Byłam od niej wręcz uzależniona. Gdyby kazała mi skoczyć z 2 piętra i groziła że zerwie naszą przyjaźń, nie wahałabym się. Po 4 latach nasza znajomość się zakończyła i obwiniałam za to siebie. Uważałam że jestem za nudna by się z nią zadawać. Dopiero gdy zaczęłam chodzić na terapię zdałam sobie sprawę jak wiele razy mnie i innych krzywdziła. Poczucie winy z powodu zakończenia "przyjaźni" zamieniło się w ulgę. Ten temat jest bardzo trudny i rzadko poruszany, dlatego dziękuję że go poruszyłaś Psycholoszko🙁

♡

miałam kiedyś taką "przyjaciółkę" która jak się z nią widziałam to mówiła o sobie cały czas i jak dzwoniła to było tak samo a gdy raz gdy chciała gadać a ja nie miałam ochoty po prostu i siedziałam jeszcze z rodziną wyzwała mnie od najgorszych i jeszcze że jestem egoistką chociaż to ja zawsze słuchałam jej a nie ona mnie..

O siema kochana Psycholoszko😋😉😃😊!. Co prawda może sprawa mało mnie interesuje, ale twoja osoba jak najbardziej tak!

Gargamel wpasowany perfekcyjnie

Właśnie odkryłam że połowa moich przyjaciół jest taka jak mówisz (toxic) pozdrawiam

Dziękuję za ten film, zwłaszcza jako osoba, która była w toksycznej przyjaźni. Brakowało mi materiałów na ten temat, a dzięki tobie poczułam się zrozumiana 💜

jak żem ja się cieszę że jest film o toxic przyjaźniach :) niedawno sama z takiej wyszłam i pomimo tego że byłam traktowana jak śmieć i oskarżona o okropne rzeczy to nadal za tym tęsknię :/

Oglądając ten film przez większość czasu czułam się, jakbym słuchała o mojej byłej przyjaciółce. Dziewczyna rysowała naprawdę przepięknie, zawsze ją chwaliłam i wspierałam, ale i tak lubiła np. siadać z jakąś swoją pracą na środku korytarza i lamentować, że jest beznadziejna i nie ma talentu, żeby ludzie głaskali ją po pleckach i mówili: "Nie, naprawdę ładnie rysujesz!", a potem teatralnie darła rysunek. Gdy chciałam jej się na coś pożalić, mówiła: "Pfff, i to są twoim zdaniem problemy? Ja to mam problemy". Pożyczanie moich ubrań i nie oddawanie ich też były na porządku dziennym, a gdy pytałam, kiedy mi je odda, wybuchała płaczem i opowiadała znajomym, że mam ją za złodziejkę. Gdy potem widziałam te ciuchy w jej szafie mówiła, że to nie te, te dostała od cioci. Wymyślała sobie choroby, zaburzenia odżywiania, tożsamości płciowej, full pakiet. Nasze siedem lat przyjaźni skończyło się tym, że któregoś dnia po prostu napisała do mnie, że mam się do niej więcej nie odzywać, bo jestem toksyczna, a osoby "którym ufa bardziej niż mi" powiedziały jej, że przez cały ten czas obrabiałam jej dupę za jej plecami, mimo że to ja zawsze jej broniłam, niezależnie od tego, co znowu odwaliła. Momentami naprawdę myślałam, że to może faktycznie była moja wina i to przeze mnie nasza "wspaniała przyjaźń" się rozpadła, ale potem ktoś z kręgu wspólnych znajomych powiedział mi: "Minęło tyle czasu, a z tobą nadal mam kontakt, a tam, gdzie mogę spotkać tamtą dziewczynę, nawet nie chodzę". Najgorsze jest to, że mimo że od tego czasu minęło prawie 15 lat, a ja mam teraz najwspanialszą przyjaciółkę pod słońcem, ta relacja była dla mnie w jakiś sposób tak uzależniająca, że ta osoba ciągle mi się śni i gdzieś tam w mojej głowie jest, mimo że na jawie w ogóle o niej nie myślę.

wyobraźcie sobie przyjaciółke, którą bronicie przed własną krytyką bo zawsze znaliście jej historie że mieszka z ojczymem prawdziwy ojciec jest pijakiem i wogóle z nim nigdy nie żyła. I ją bronicie w swojej głowie że to napewno tak jak ona mówi wpływ bezdusznego brata i zbyt perfekcjonistycznej matki. A prawda jest taka że ta osoba dla towarzystwa bierze w was i topi w tym samym gównie w którym żyje bo: bez was sobie nie poradzi, jesteście jedynymi osobami które trzymają ją przy życiu. Martwicie się o te osobę bo jest w stanie zadzwonić do was najebana że idzie się położyć pod tory. Teraz zastanówmy się co się dzieje w między czasie tych wydarzeń, ta osoba poznaje 2 inne osóbki, chłopaka i dziewczynę. No i co takiego się dzieje? kiedy macie problem chciecie porozmawiać to ona nie ma czasu, kiedy chcecie się spotkać ona nie ma czasu, kiedy chcecie jej pomóc ona ma wasze rady w dupie bo o wie lepie, kiedy ona czegoś potrzebuje to musicie być na tip top i wysłuchiwać jej obrzydliwych popisów jakie dokonała np. zdradziła tego chłopaka, którego poznała liżąc się z 3 innymi na imprezie w tym z jakimś 40 latkiem będąc niepełnoletnią , a kiedy się od niej odcinacie to nie ma żadnych sentymentów i odpowiada: no spoko

Mam flashbacki do trzech toksycznych przyjaźni

Mam ziomka, z którym znamy się już ponad 10 lat, praktycznie jak adoptowany brat. On jest toksyczny dla mnie, ja jestem toksyczny dla niego, ale sobie siedzimy w tym kwasie i o dziwo jest nam zajebiście xD

Trwałam w toxic przyjaźni od podstawówki, aż do technikum. Byłam sponsorem żarcia i osobą, która była zawsze na zawołanie. Największe dramaty przeżywałam, kiedy spotykałam się z pierwszym chłopakiem. Był płacz, wzbudzanie poczucia winy, wystawanie pod drzwiami i na zmianę zrywanie i wznawianie kontaktu... Czerwona lampka zapaliła mi się dopiero, kiedy usłyszałam od tej osoby "lubię, kiedy ktoś przeze mnie płacze". Całkowite zerwanie kontaktu udało się dopiero w technikum gdzie poznałam nowych ludzi i zdałam sobie sprawę, że tak nie powinna wyglądać przyjaźń.

Plasteroloszka 😂, świetny film ❤

Kliknięcie w powiadomienie z prędkością światła

Najgorzej jak jest ekipa znajomych i jest tam taka toksyczna osoba, trudno się odciąć ale można ograniczać interakcje.

Znam to. Mój toxic znajomy próbował mi wmówić że jego problemy są większe niż moje. Mi umrze pies, to nie ważne będę płakać za psem. To nienormalne. Umrze chomik brata kuzyna córki siostry wnuczki jego babki. żałoba międzyplanetarna. Nikt nie ma prawa się uśmiechnąć

Też kiedys byłam w toxic przyjaźni. nie polecam toxic friend ale polecam twoj filmik :D

Czy tylko mnie wkurza ten filtr z tymi rogami? Ostatnio zaczęły go używać wszystkie influencerki. Czyżby powstała jakaś nowa moda na posiadanie dwóch Mount Everestów na głowie?

Psycholoszkopsycholoszka

Byłam w bardzo toksycznej przyjacielskiej relacji. Ciągle mi pokazywała, że jestem brzydka, głupia, dokopywała mi, czasami nawet potrafiła mnie 'dla żartu' uderzyć. Siedziałam w tej relacji przez parę dobrych lat. Śmiała się ze mnie. Wyganiała mnie z domu. Traktowała mnie, jak śmiecia. Zapytacie teraz dlaczego ja w ogóle się z nią przyjaźniłam, skoro widać było, że ta osoba, nie chciała się ze mną przyjaźnić? Otóż... Czasami wpuszczała mnie do domu, chciała gdzieś wyjść, w szkole ciągle była obok mnie. Od małego robiłyśmy razem wszystko. Później między nami zaczęło się niszczyć i w twarz mi powiedziała, że nie chce się ze mną przyjaźnić. Powiedziała to, gdy zaprosiłam ją na moją 18 i powiedziałam, że jak chce to niech przyjdzie, jak nie to nie, że nie chcę kończyć tej przyjaźni, ale nie lubię tego, jak mnie traktuje. Mimo wszystko ta powiedziała, że ona chce ją zakończyć, po czym dała mi popkorn, a później przyszła na moją imprezę. Niby się pogodziliśmy w miarę na mojej 18 mimo, ale później dokopałem jej tak samo, jak ona robiła to przez cały czas. Do tego co chwilę mnie blokowała i wtedy także to zrobiła. Od tamtego momentu się do siebie nie odzywamy. Niszczyła mi życie przez cały czas, ludzie mi to w kółko powtarzali, przestrzegali mnie przed nią, a ja nie słuchałam i tłumaczyłam jej zachowanie tylko zdaniem 'ona taka jest'. Cieszę się, że między nami koniec, ponieważ jestem o wiele szczęśliwsza.

Są tak napompowane. I tak świecące że aż nie mogę na nie patrzeć...

Szanuje za muzyczkę klasyczną w tle 😌.

Cieszę się że dzisiaj polecił mi się ten filmik, bo jest akuratny jeśli chodzi o moje życie. Właśnie wróciłam z Polski (pracuje i żyje w Szwecji, to był wyjazd) bo bardzo chciałam zrobić sobie w końcu porządne urodziny. Jakoś nigdy się nie udawało, zawsze coś się stało. Miały odbyć się w sobotę. W piątek rzuciłam luźno że jeśli ktoś chce to też może przyjść. Miało być około 6 osób, pojawiły się dwie. Z czego jedna postanowiła wyjść po niecałej godzinie mówiąc że się źle czuje po piątku, że jej chłopakowi się nie podobało i ona czuje podobnie i nie chce sobą psuć imprezy. Potem powiedziałam że było mi przykro bo mówiłam o tej sobocie od miesięcy żeby każdy miał czas się przygotować. Dowiedziałam się że robię z siebie ofiarę i przesadzam bo przecież przyszła, to nie jej wina że wydałam pieniądze i że się na niej wyżywam bo ona nigdy nie powie niczego niemiłego oraz że czuła się niechciana. Nie rozumiem tego bo wydałam kupę kasy m.in . Żeby się z nimi zobaczyć. Poza tym próbowała odwrócić kota ogonem i zaczęła mówić o złym zachowaniu mojej innej znajomej, co było wg mnie hipokryzją bo skoro przyznała mi rację co do jej zachowania to czemu popiera nim swoje argumenty XD Usłyszałam że ,,wszyscy mnie wystawili a tym co przyszli to się dostało" Nie wiem co się dostało oprócz darmowego alkoholu, jedzenia, wejściówek do klubu i zabawy ale się chyba nie dowiem

Miałam "przyjaciółkę" która pożyczała ode mnie pieniądze na jedzonko w restauracji, oczywiście ja też jadłam ale ona i tak większość, było to może od 20 do 40 zł. Lub do sklepiku bo ona akurat dzisiaj nie ma i nigdy nie oddawała. I teraz zerwała ze mną kontakt dlatego że spotkałam się z inną osobą i jej o tym nie napisałam - że spotkałam się z kimś bez niej. Takiego idiotyzmu nie wiedziałam, A na dodatek kupiła sobie nowy telefon, hajnoge, okulary a ja nadal nie dostałam moich pieniążków, a było ich łącznie koło 100 zł ;-;

Prostracjodramciususonaruciakoloszka 😝

W dzieciństwie miałem T=toksyczną przyjaciółkę. Btw wszystkie cechy które podałaś się ze mną zgadzają więc ma to sens. Znaliśmy się już od przedszkola, bo rodzice się znają itp itd. Byłą bardzo zaborcza, gdy się z nią spotykałem wymyślała zabawy jak np. zawijanie mnie w koc żebym nie mógł prawie oddychać. Ale o nic w porównaniu do tego co się działo w szkole. Np na lekcji popychała mi łokieć żebym robił błędy przy pisaniu i jak chciałem powiedzieć o tym nauczycielce, ona również wstawała i chyba udawała, że też chce mnie zgłosić (co jest bez sensu, ale najwyraźniej łatwo było mną manipulować). Był taki czas, że na przerwach kazała mi pilnować swojego plecaka, bo był za ciężki czy coś, a sama szła gadać z innymi koleżankami. Ogólnie nigdy jej się nic nie podobało, zwłaszcza gdy ja miałem jakiś pomysł, gdy pytała się mnie o zdanie to i tak było potem wszystko po jej myśli. W krótce zacząłem chodzić do psychologa (też z innych powodów, ale nie chcę tu o tym pisać) i zdecydowanie pomogło mi to ze zwiększeniem swojej asertywności. Szczerze mówiąc chciałem pójść do innego gimnazjum niż ona, ale ona chciała iść do tego co ja. W gimnazjum sporo się zmieniło, widać że dojrzała, bo ogólnie jest inteligentną osobą. Przestała być tak toksyczna, chociaż dalej byłą dość zaborcza, jej problemy były najważniejsze i obgadywała innych (dziwnym trafem często te osoby, z którymi najbardziej się kolegowałem). Ale było lepiej. Myślę, że nie zerwałem przyjaźni trochę przez sentyment, bo oczywiście bywały też dobre chwile. Ale poszliśmy do innych liceów i naturalnie spędzamy z sobą dużo mniej czasu. Pewnie to dobrze dla nas obu, bo mam wrażenie, że zacząłem być również lekko toksyczny (tzn nie odpisywałem albo odkładałem cały czas spotkania). Nie wiem co będzie dalej, bo ona serio potrafi być bardzo dobrą przyjaciółką, dawać dobre rady, jest zaufaną osobą i tak dalej, ale miewa takie swoje "toksyczne momenty". Sorry, że się rozpisałem, normalnie tego nie robię, ale temat jest mi dość bliski.

Ja z moją przyjaciółką gadający tylko o swoich ulubionych serialach a jak nam coś wychodzi to obie cieszymy się jak małe dzieci przyjaźnimy się 15 lat od 3 roku życia

W sumie bardzo ciekawy filmik ale czy możemy proszę docenić tą śliczną scenerie skomponowaną z ubiorem poprostu piękna kompozycja

Świetny odcinek ♥️ a tak btw, one się pogodziły czy nie?

Odkryłam teraz, że jedna z moich najlepszych przyjaciólek jest toksyczna.. Punkty 2, 3, 4,5 oraz ta gwiazdka sie zgadzają... Bradzo mi przykro, ponieważ powiezylam jej duzo tajemnic.

miałam takie toxic przyjaciółki... na szczęście zerwałam kontakt i żyje mi się lepiej :) jedna właśnie wbijała szpileczki, rzucała chamskie komentarze, a potem było, że ja się bezpodstawnie gniewam. druga podobnie, z tym że jeszcze zaczęła mieć problem z tym, że dodałam na swojego instagrama swoje zdjęcie w sukience i według niej nie szanowałam się bo za krótka. trzecia z kolei wymyśliła, że jacyś mężczyźni nazywali mnie dzi*ką, a potem przyznała się, że to zmyśliła. od tamtego czasu nie poznałam osoby, którą mogłabym nazwać przyjaciółką, ale przynajmniej nie muszę słuchać takich tekstów ❤️

Ser.

Od jakiegoś czasu mam coraz mniej toksycznych znajomości i mega mnie to cieszy bo samoocena poszła do góry, a asertywność ma się dobrze ^^

Toksyczne przyjaźnie to ciul. Co innego, jak się jest w toksycznym środowisku od niemal urodzenia i jedyny sposób, by się od tego odciąć, to przeprowadzka do innego miasta, zmiana imienia i nazwiska i ogólnie rozpoczęcie życia od nowa jako ktoś inny.

Dziękuję za ten film Wrzuciłaś go w idealnym momencie bo niedawno właśnie toksyczna przyjaciółka skończyła przyjaźń ze mną Nie była szczera ze mną a pod sam koniec ona nazwała mnie toksyczną i wkurzającą nawet nie tłumacząc dokładnie o co chodzi i czemu taka jestem Nie powiedziałam jej o jednej rzeczy przez co uznała mnie za nieszczerą ale przyjaciele nie muszą sobie mówić wszystkiego bo każdy ma prawo zachować coś dla siebie prawda? Wywaliła wszystko na mnie samej nie mówiąc o własnej winie i obwiniała mnie o coś na co mam bardzo mały wpływ, nasłała na mnie drugą osobę której też mówiła o sprawach które powinny zostać między nami a do tego nawet nie byłam w stanie wykryć czerwonych flag bo zachowywała się normalnie i tak jakby wszystko było okej, tak jakbyśmy serio były przyjaciółkami Przykro mi że tak wyszło ale zgaduję że brak tej osoby będzie lepszy dla mojej psychiki jeśli ma się tak zachowywać...

Byłam blisko 7 lat w przyjaźni, która była niezbyt zdrowa od samego początku, ale nie mogę powiedzieć, żeby była całkowicie toksyczna, dopóki nie nadszedł 2020 i odkryłam, że dla tej osoby jestem tak naprawdę... obiektem, nie przyjaciółką. Zawsze wiedziałam, że ta osoba miała problemy mentalne (sama mi o tym opowiadała), ale teraz jestem świadoma, że w dużej części ta osoba także była po prostu nie dobra. Gdy dostałam praktyki wmawiała mi, że wcale nie cieszę się swoją pracą, po to tylko bym razem z nią żaliła się na to, że muszę pracować. Gdy dostałam wymarzoną pracę, sprawiła, że publicznie popłakałam się, mówiąc mi, że zapewne będzie jak jeden z moich związków: niby perfekcja, a potem do dupy. Tak samo gdy poznałam jednego z moich byłych, zaczęła ona robić się zazdrosna, wydzwaniać do mnie gdy z nim byłam i w końcu wmawiać mi, że pewnie mnie zdradza i się dla niego nie liczę. Dopiero gdy zaczęłam terapię, nauczyłam się lepiej sobie radzić z pewnymi rzeczami i zaczęłam stawiać jej granice. I teraz już się nie przyjaźnimy. I co jest najdziwniejsze, w ogóle za nią nie tęsknię, mimo, że nie zawsze było źle.

Wow wszystkie punkty zaliczone az jestem w szoku ze wtedy tego nie widzialam 🙈

Wszystko co wymieniłaś u niej było. Dziekuje ci za to bo próbowała wszystkim wmówić ze ona tobila różne rzeczy dla mojego dobra a ja jestem okropna itp

Ewcia! A może jakiś filmik o wysokiej wrażliwości? (chyba że jest już na kanale, a ja go nie widziałam XD)