แน่นอน ใครพิมพ์ว่าดูต่อไปได้เลย ลงคลิปจบแล้ว ขอให้เพื่อนไม่อ่านแชทสิบปี

ช่วงท้ายคือจะร้องไห้ตาม คิดว่านี่อาจจะเป็นหนึ่งในเหตุผลที่มาร์คเป็นพวกปั่นงาน ดูไม่กระตือรือร้นที่จะทำอะไรสักอย่าง ทั้งที่จริงๆมีศักยภาพพอจะทำได้ เพราะมาร์คอยู่คนเดียวมาตั้งแต่เด็ก แรกๆที่พ่อแม่ไปก็ยังพอมีแรงขับเคลื่อน ตั้งใจเรียน แต่พอนานๆไปแรงพวกนี้มันก็เริ่มมอดลง ไม่รู้จะทำไปทำไม ทำเต็มที่แล้วใครเห็น พ่อแม่ไม่อยู่ชม ไม่ได้มีใครรับรู้ ทำไปก็เหนื่อยเปล่า เลยจบแค่ที่ทำให้มันเสร็จและพ้นๆไป หันมาเล่นเกม เอาเงินไปซื้อเกมเล่นเพื่อให้งานอดิเรกตรงนี้เข้ามาฮีลใจให้ตัวเองได้ ประมาณนั้นมั้ง เพราะงั้น มาร์คที่พรีเซ้นดีตอนนั้นอาจไม่ใช่ร่างทองอะไรหรอก แต่คือตัวมาร์คเองจริงๆนั่นแหละ ปล. ตอนนี้ชอบช่วงที่มาร์คคุยกับนิโคลมาก ปะทะกันด้วยฝีปากที่แท้ มวยถูกคุ่มาก นี่แหละเคมีที่อ.อุ๊ตามหา 55555555

เกมนี้ทำให้มีอาการ Nostalgia มากเลยอ่ะ ตอนเด็กมีความสุขมาก ได้ทำอะไรสนุกๆ ตอนนี้โตมากแล้ว ตื่นทำงานกลับบ้านนอน ชีวิตวนลูปแบบที่มาร์คคุยกับแชท ปล่อยให้เวลาผ่านพ้นไป รู้สึกเหมือนไม่มีแรงขับเคลื่อน น้ำตาไหลเลย😢

1:09:36 เข้าใจน้องมาร์คเลย เหมือนเห็นตัวเอง แอบเศร้าแต่ไม่มีน้ำตา อยากรู้สึกว่ามีชีวิตมากกว่านี้ การอยู่คนเดียวมันทำให้เราชินชา ไม่ค่อยรู้สึกกับอะไร เวลาอยู่คนเดียวแล้วเกิดดาวน์ขึ้นมา คือเคว้งมาก ฟุ้งซ่านเอง หายเอง รู้สึกเหมือนตัวคนเดียวบนโลก มีเพื่อนมีคนรอบตัวแต่ก็ไม่อยากพึ่งพาใคร ต้องหาอะไรทำเพื่อให้ตัวเองได้รู้สึกใช้ชีวิตบ้าง โตมาเลยทำแต่งานตลอดเวลาจะได้ไม่รู้สึกแบบนั้นอีก เป็นกำลังใจให้คนที่เคยเป็นเหมือนๆกัน พอเราเจอเป้าหมายในชีวิต หรือสิ่งที่ spark จอยแล้ว หรือถ้าได้เจอ ใครสักคนคอยเติมเต็มช่องว่างในใจเรา มันจะค่อยๆดีขึ้นเอง

โห จากเกมเหมือนจะชิลล์กลายเป็นหน่วงเลยอ่า สงสารมาร์คจัด เข้าใจเลยทำไมมาร์คเป็นแบบนี้ ไม่รู้จะตั้งใจใช้ชีวิตไปทำไมเพราะหันมาก็ไม่เห็นใครที่รอดู แต่งงจริง เค้าให้ลูกอายุเท่านี้อยู่ตัวคนเดียวได้ยังไง น่าจะมีปมซ่อนอยู่ รอดูตอนเฉลยเลย เพื่อนใหม่ Nicole ก็ยังมีปมอีก มีปมแทบทุกคน ไปๆ มาๆ ยังกับดูซีรีส์ดราม่าเข้มข้น มีพี่เอกแปลพากย์ให้ฟัง อินไปด้วยกัน สนุกมากเลย ขอบคุณที่เล่นให้ดูนะคะ พี่อย่าลืมจิบน้ำบ่อยๆ ถนอมคอด้วยน้าพี่เอก

รอพี่เอกไม่ไหวจนต้องกดซื้อเกมไปเล่นเอง อยากจะบอกว่าหลายสิบพาร์ทแน่ๆ ถ้าอยากจะเก็บครบทุกเม็ด มีครบทุกอารมณ์ เกมดีครับ ใครลังเลอยู่ว่าจะซื้อดีมั้ย กดซื้อไปเลยครับ ไม่ต้องคิดเยอะ 400 บาทเอง

นี่เป็นเหมือนมาร์คเลยนะ คือไม่มีเป้าหมาย ชีวิตล่องลอย ยิ่งเพิ่งเรียนจบ กลับไม่รู้เลยว่าตัวเองชอบอะไรเก่งอะไร ไปทางไหนดี ไม่รู้ไรเลย เพราะไม่เคยไปสุดสักทาง ตอนเด็กชอบวาดรูปมาก โตมาเริ่มเปลี่ยนชอบภาษา แต่ก็ ไม่ได้เก่งขนาดนั้น เลยรู้สึกว่าคงสู้คนที่เค้าเรียนภาษาตรงๆมาไม่ได้หรอก ช่วงนี้คือใช้ชีวิตเสียเวลาเปล่ามาก เล่นเกม ดูยูทูป หาอะไรทำไปเรื่อย เล่นเกมก็เบื่อ อ่านการ์ตูนดูเมะก็ขก.ทั้งๆที่เมื่อก่อนชอบมากๆ เหมือนมันหมดความรู้สึกในทุกอย่างที่เคยชอบจิงๆอ่ะ ฮือ พยย.หางานอยู่นะ แต่บางทีจะมีข้ออ้างกับตัวเองเสมอเลยว่า กลัวทำไม่ได้ กลัวโดนกดดัน รู้ทั้งรู้ว่ามันต้องเจออยู่แล้ว แต่ก็เหมือนยังยอมรับวัยทำงานไม่ได้ อยากเป็นเด็กมัธยมอีก อิจฉาคนที่มีแพชชั้นละลงมือทำได้จิงๆ เราก็เคยมีนะ แต่ขก.ไปหมดเลย เอือมไปหมด ทำได้แปปๆก็เลิก รู้สึกดูมาร์คเหมือนเห็นตัวเอง ฮือไม่ชอบตัวเองแบบนี้เหมือนกัน ทำไมกลายเป็นงี้ก็ไม่รู้ หวังว่าชั้นจะกล้าลงมือทำอะไรสักอย่างได้สักที

ฮืออออ ชอบตอนน้องมาร์คอยู่กับนิโคล เหมือนเยียวยาส่วนที่ขาดไปของอีกฝ่าย ฉากวาดรูปนี่คุยทั่วไป แต่เกมส์เค้าคงตั้งใจจะสะท้อนความคิดที่แตกต่างของเด็กทั้งคู่นะ เป็นแค่เด็กสองคนที่พยายาม cope กับปัญหาในชีวิตตัวเองแบบที่ตัวเองคิดว่าโอเคแล้ว นึกถึงตัวเองสมัยวัยรุ่นเลย เวลาเจอเด็กๆ เป็นแบบนี้ อยากจะบอกว่าพยายามเข้านะ ทุกอย่างมันจะดีขึ้นจริงๆ นะตอนที่โตมาแล้วเริ่มควบคุมปัจจัยต่างๆ ที่ตอนเราเด็กแล้วรู้สึกควบคุมอะไรไม่ได้ แล้วก็ค่อยไปฮีลเด็กคนนั้นในใจเรา รอติดตามค่า /สุขภาพจิตวัยรุ่นและเด็กเป็นอะไรที่สำคัญนะ ฝั่ง SEA อาจจะยังไม่ให้ความสำคัญมาก สถาบันครอบครัวด้วย เท่าที่ดูมา น้องๆ ในเกมส์เหมือนทุกคนจะมีจุดเจ็บปวดกันหมด

ไม่รู้คิดไปเองไหม แต่เหมือนคนสร้างเกมส์ ตั้งใจ สื่อความหมายผ่านหลายๆ ฉาก อย่างตอนนั่งวาดรูปกับ นิโคล , มาร์ค จะอยู่ในเงามืด ส่วนนิโคลสว่าง 23:38 ส่วนตอนที่พ่อแม่มาร์คกำลัง เก็บของ เงาหน้าต่าง มองได้เหมือนมาร์ค ถูกขัง 1:09:07

หายใจไม่ทั่วท้องสักครั้งที่ดูเกมนี้ หน่วงมากก ทุกครั้งที่จอซ่ากลัวเกมจะพาว้าปมาก แล้วยิ่งเริ่มมีแฟลชแบ็คมาเรื่อยๆอีก คิดตามจนปวดตับ ทุกตัวละคร ทุกคำพูดแบบมีความสำคัญมากๆอ่ะ เป็นการดูเกมที่ใช้สมองเยอะมาก5555 ขอบคุณพี่เอกที่เล่นให้ดูนะคะ 30:24 สลับกัน น้องคือคนที่เคยปั่นงานศิลป์ให้เพื่อน ต้องพยายามทำให้เนียนมากที่สุด วาดให้กี่คนก็ต้องวาดให้ไม่เหมือนกันสักคน55555

พี่เอกแอบชิปคู่เพื่อนสนิทชัวร์555555555ดูเป็นคู่ที่น่าผีผลักมาก อยู่กันมาตั้งนาน พาทก่อนที่เป็นฝนคือโม้เม้นมาก ส่วนพาทนี้ชอบมาร์ตคุยกัยนิโคลจริง คู่หูคู่กัดมวยปากถูกคู่ มันแบบสดใสอ่ะเคมีเคใจ มาร์คที่ดูหมดไฟในชีวิตกับนิโคลที่ให้ความรู็สึกเหมือนประกายไฟ ตอนที่ทำบางอย่างแล้วสนุกช่วงเวลานั้นแหละคือความเปล่งประกาย จนมาร์คที่ดูอยู่ก็คงรู็สึกไปด้วยกันไม่ต่างจากเรา แอบรู้สึกมีช่วงเอื่อยๆของเกมอยู่เหมือนกันอาจจะเป็นช่วงพักผ่อนผ่อนคลายรึป่าวนะ5555ค่อยๆหยอดปมทีละนิดทีหน่อย แล้วเราก็ดันเพลินไปไม่รู้ตัว

ร้องไห้เลยอะ😭 มันอีโมมากจริง ๆ ฉันอยากจะกลับไปใช้ช่วงเวลาที่เกิดขึ้นครั้งแรกอีกครั้งให้นานกว่านี้ เพราะมันเป็นส่วนที่มีความสุขที่สุดแล้วของชีวิต ใครจะรู้ว่ายิ่งโตจะยิ่งเจ็บปวดขึ้นเรื่อย ๆ ตอนเด็กอยากโตไว ๆ แต่ถ้ารู้ว่าโตมาแล้วจะต้องเจอกับเรื่องที่ทำให้จิตใจมันทุกข์แบบนี้จะไม่ขอโตขึ้นเลย อยากอธิษฐานให้เด็กทุกคนมีความสุข และโตมาอย่างมีความสุขเช่นกัน โตมาแล้วก็ต้องใช้ชีวิตกันต่อไป สักวันคงได้กลับไปมีรอยยิ้มจากหัวใจเหมือนวันที่ได้หัวเราะครั้งแรก

เข้าใจช่วงพาร์ทท้ายๆของมาร์คเลยค่ะ มันเหงามันโดดเดี่ยวมาก ถึงเพื่อนจะสำคัญแต่ก็สู้ไม่ได้เมื่ออยู่กับครอบครัว ไม่มีคนคอยปรึกษาได้ดีๆสักคน ไม่มีคนยินดีต้อนรับกลับ ไม่มีคนกินข้าวด้วยกัน พอเห็นเพื่อนมีครอบครัวดีๆอยู่ด้วยก็ทำให้นึกถึงครอบครัวตัวเองขึ้นมา ถึงแม้ครอบครัวอาจจะแย่แต่ขึ้นชื่อว่าครอบครัวยังไงก็ยังมีความผูกพันกันอยู่ดี😢

พาร์ทนี้คือมีหลายอารมณ์มากเลย ชอบความคู่กัดกวนๆแบบมาร์คกับนิโคลมาก ลิ้นกับฟันสุดๆ55555 เนื้อเรื่องมีปมมีประเด็นมาก น่าติดตามต่อ น้องคาดเข็มขัดแน่นกว่าเดิมเลย ตอนท้ายๆคือแบบน้องน้ำตาซึมเลยแง้ง รอดูพาร์ทหน้านะคะ

ช่วงท้ายนี่ผมร้องไห้หนักมากๆเลยครับ เหมือนได้เห็นตัวเองวัยเด็กเลย พ่อไปทาง แม่ไปทาง ต้องหาข้าวกินเอง ไปโรงเรียนเอง อยู่คนเดียวตั้งแต่ ป.4 มาร์คแบบแข็งแกร่งมากๆ จนได้มาเจอครอบครัวของนิโคลนี่แหละ ไม่รู้สึกไม่ไหวแล้ว

44:03 รูปภาพที่ผนังของบ้านมาร์ค ที่เป็นรูปคล้ายแพะ 3 ตัว เหมือนเล่าเรื่องครอบครัวของมาร์คเลย ตัวขาวคือมาร์ค ที่ต้องอยู่บ้านคนเดียว / ส่วนอีก 2 ตัว ที่อยู่ไกลออกไปเป็นเงาดำ พ่อกับแม่ ที่ทำงานอยู่ไกลบ้าน ปล่อยให้มาร์ก อยู่ที่บ้านคนเดียวแบบเปล่าเปลี่ยว . 41:54 รูปม้า 4 ตัว ที่บ้านนิโคล เหมือนกัน หรือที่จะใบ้ว่าที่บ้านนี้ มี 4คน และมีบางคนที่อาจไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว เพราะมีม้าตัวหนึ่งหันหน้าไปคนละทาง ลุ้นๆ ต่อไป ฮ่าๆ

เอาจริงตอนเด็กๆมาร์กดูมีความสุขกับชีวิตกว่านี้มาก ตอนที่พ่อกับแม่ไปเขาก็ยังเด็กอยู่เลย แรกๆมันก็คงพอได้ แต่พออยู่ไปเรื่อยๆแล้วมันก็คงรูัสึกว่างเปล่าอะ มันกลับบ้านมาก็ไม่มีใครให้คุยด้วย กินข้าวก็กินคนเดียว ทำให้เรานึกถึงที่แคทบอกว่ามาร์กหัวดี เดาว่าเขาอาจจะเป็นคนเรียนเก่งนะ แต่คนเราก็ต้องการกำลังใจ ต้องการแรงผลักดันเหมือนกัน นึกสภาพว่ากลับบ้านมาก็ไม่มีใครให้เรามาเล่าเรื่องให้ฟัง ต่อให้สอบได้คะแนนดีก็ไม่รู้จะเอาไปอวดใคร เขาก็คงไม่รู้ว่าจะทำให้มันดีไปทำไม ก็เลยใช้ชีวิตไปงั้นๆ แอบน้ำตาซึม😢😢

ขอเดาไปเรื่อยๆ เราแอบคิดว่า จริงๆแล้ว ไม่พ่อแม่ หรือไม่ก็มาร์คนี่แหละที่เสียชีวิตไปแล้ว มันไม่มีทางเลยที่พ่อแม่จะทิ้งลูกไปทำงานทั้งที่ลูกอายุยังไม่ถึง15 เพราะดูจากในความคิดของมาร์ค พ่อแม่ดูรักมาร์คสุดๆเลยนะ ดูจากภาพเหตุการณ์ เชิงว่ามาร์คถูกทิ้งหรืออะไร มันมีฟีลแบบ มาร์คไร้ตัวตน ขณะที่พ่อแม่กำลังเสียใจอะ คิดไปเองนะ 555 แล้วอีกความคิดคือ แอบคิดว่า นิโคลคือแม่ของมาร์ค ฟีลแบบ มาร์คย้อนเวลามา จะออกหัวก้อยไม่รู้เลย เพราะเรื่องเริ่มบีบเข้ามาเรื่อยๆแล้ว

ตอนที่บอกว่า อาจจะได้รู้สึกมีชีวิตอีกครั้งคือน้ำตารื้นเรียบร้อย เนื้อเรื่องลึกๆมันกระแทกใส่หน้ามากเลยครับ เฝ้ารอตอนต่อไป ต้องมีสักพาร์ทที่ได้ร้องไห้แน่ๆ ขอบคุณมากๆจริงๆครับ

หลากอารมณ์สุดๆ ชอบตอนที่เถียงกับน้องนิโคลมาก ปากแซ่บไม่ยอมกันเลย 5555555 หลายปมน่าติดตามมากค่ะ รอลุ้นต่อกับพาร์ทหน้าเลย

55:32 คุ้นมาก ทั้งซาวด์ก้คล้าย55555555 เกมนี่มันมาได้ไงงง🤣

ตอนที่มาร์คนั่งคุยกับนิโค ฝั่งที่นิโคนั่งมันดูสดใสมาก เทียบกับฝั่งมาร์คที่ดูหมองๆแม้กระทั้งสีที่วางอยู่ฝั่งของมาร์คก็หมองตาม อาจบอกได้ว่าโลกของนิโคกับมาร์คมันต่างกันขนาดไหน โลกของนิโคดูสดใสกลับกันโลกของมาร์คกับดูหม่นหมอง แต่ทุกตัวละครดูมีปมกันหมดเลยแอบน่ากัว😞

นี่แหละที่เรียกว่าเกมคัดเกรดของ HRK แต่ละเกมคัดมาด้วยใจ เน้นคุณภาพไม่เน้นตามกระแสจริงๆ ดีเกินไป

ฉากตอนสุดท้ายทำเอาใจซึมเลยค่ะ มันหน่วงมาก ๆ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับพ่อแม่มาร์คทำไมต้องจากไปที่แสนไกล แต่การที่เด็กคนหนึ่งอยู่คนเดียวตามลำพัง แรก ๆ มาร์คก็อยู่ได้ ตั้งใจทำการบ้าน ยังยิ้มสดใสอยู่เลย ในใจก็เฝ้ารอพ่อกับแม่ แต่สักพักความเหงาเข้าแทรกซึมในหัวใจทีละนิด ทีละนิด จากโลกที่เคยสว่างก็ค่อย ๆ มืดลง จากเป้าหมายที่เคยมีก็ค่อย ๆ หายไป มาร์คเลยกลายเป็นเด็กที่ไม่ทุ่มเท ไม่ตั้งใจ ไม่ทำงาน ใช้ชีวิตไร้แก่นสารเหมือนอย่างที่นิโคลบอกนั่นแหละ ประโยคที่ว่า “ราวกับว่าไม่มีอะไรเหลือให้เฝ้ารอแล้ว“ พร้อมกับฉากนั่งกินข้าวคนเดียวท่ามกลางความมืด และเก้าอี้ที่ว่างเปล่าซึ่งเคยเป็นที่ของพ่อกับแม่ แชทปริศนาที่คุยกับมาร์ค คนที่หลงทางคนนั้นน่ะ คนที่ไม่รู้จะไปทางไหนต่อดี คงเป็นสิ่งที่สะท้อนตัวตนของมาร์คในตอนนี้เลย มาร์คเองก็แอบรู้สีกเช่นเดียวกัน จากที่พิมพ์ ๆ ลบ ๆ ว่าเห็นด้วย ซึมเลย เกมนี้บีบหัวใจจัง 😭😭😭

กำลังรออยู่เลยค่าาา เกมนี้ดีมากอ่ะ ขนาดเป็นคนดูยังรู้สึกได้ขนาดนี้ ขอบคุณที่พี่เอกนำเกมดีๆเเบบนี้มาถ่ายทอดนะคะ

เห็นฉากนิโคลกับมาร์คนั่งคุยกันแล้ว นึกถึงตอนสมัยเด็กๆ ผมกับเขาก็มานั่งวาดรูปเล่นและนั่งคุยกัน ตอนนั้นสนิทกันมาก แต่ตอนนี้เขาก็ไปอยู่ที่อื่น คิดถึงช่วงเวลานั้นจัง

เกมนี้มีหลายฉากจบ และต่อจากนี้จะเป็นมโนทฤษฎี เรากำลังคิดว่าหรือจริงๆแล้วนิโคลจะเป็นภรรยาเรา(ไม่ก็เกมอาจจะให้เลือกก็ได้) อาจเกิดเหตุการณ์บางอย่างทำให้เราโคม่าแล้วฝันถึงชีวิตวัยรุ่นก็ได้ โดยส่วนตัวรู้สึกว่านิโคลกับมาร์คคือเคมีเข้ากันมาก และเอาจริงคือจิ้นเลย มันจะมีสักกี่คนเชียวที่จะช่วยทำให้เรากลายเป็นผู้เป็นคนขึ้นมาได้ ส่วนเคที่ทางนี้มองเป็นแค่เพื่อนนน🤧 อยากรู้มากค่ะว่าถ้าเลือกได้พี่เอกจะเลือกใครน้อออ ปล.ขนมน้ำตาลปั่นหมายถึงสายไหมใช่มัเยนะ😂

รู้สึกชอบเกมนี้อย่างประหลาด เนื้อเรื่องน่าติดตามมาก สตอรี่อย่างแน่น ชอบอีกอย่างเป็นเกมที่ครบรสสุด ๆ อะ จังหวะตลกก็ขำจะบ้า จังหวะเหงาก็เหงาจับใจ จังหวะแปลก ๆ ที่แทรกเข้ามาก็ชวนสงสัย เป็นเกมพิกเซลที่อร่อยขนาดนี้ได้ยังไง ยิ่งมีเชฟพี่เอกเป็นคนปรุง เกมนี้ก็สนุกขึ้นเป็นร้อยเท่าเลย รอติดตามพาร์ทต่อไปเลยค่ะ🥺

เข้าใจแชทคนแปลกหน้ามาก ตอนนี้เราก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน มีงานมีเงินแต่ไม่มีความสุข ทำสิ่งเดิมๆซ้ำๆวนลูปไปในแต่ละวัน ตั้งเป้าหมายไว้แต่ไม่ได้ทำเพราะไม่มีแรงจูงใจ มันเบื่อมันท้อไปหมด พยามยามหาสิ่งใหม่ๆทำแต่ก็ทำได้ไม่นานก็ทิ้งไป เหมือนชีวิตมีสิ่งให้ทำแต่ไม่รู้ทำไปเพื่ออะไร หลงทางมากๆ

ช่วงท้ายแอบน้ำตาซึม😢 โดยเฉพาะตอนที่คุยกับคนแปลกหน้า คือเข้าใจความรู้สึกเลย เหมือนเห็นตัวเอง มันเป็นอะไรที่ว่างเปล่ามากจริงๆ รู้สึกว่าตอนนี้ใช้ชีวิตแค่ให้ผ่านไปในแต่ละวันเท่านั้นเอง หวังว่าทั้งเขา มาร์ก และตัวเราจะเจอเป้าหมายหรืออะไรก็ตาม ที่ทำให้รู้สึกเหมือน "ได้มีชีวิตอีกครั้ง" นะ ขอบคุณพี่เอกสำหรับคลิปสนุกๆ นะคะ รักษาสุขภาพด้วยน้า❤

ชีวิตมาร์คคล้ายกับชีวิตสามีเราในวัยเด็กมาก พ่อแม่แยกทางแต่งงานใหม่ อยู่คนเดียวใช้ชีวิตเองตั้งแต่เด็ก หลงทาง เกเร เรียนไม่จบ ทุกๆครั้งที่เรานอยด์หรืองอนพ่อแม่ นางจะพูดเตือนใจเสมอให้เราอย่างอนพ่อแม่ ตอนนั้นเราไม่เคยเข้าใจเลย คิดแต่ว่าสามีทำไมไม่เข้าข้างเราบ้าง แต่นางมักจะพูดตลอดว่า เธอโชคดีนะ เกิดมาพ่อแม่ยังอยู่ครบ ได้กินข้าวที่แม่ทำ เลิกงานกลับบ้านมาเจอครอบครัว วันไหนที่แย่ก็ยังมีบ้านให้กลับ ซึ่งสำหรับนางไม่เคยมีแบบนี้ นางจำความได้แค่ประถมแค่นั้น พอมาดูคลิปมาร์คอีพีนี้ เข้าใจความรู้สึกสามีเลย การที่ต้องเติบโตอยู่คนเดียว มันเคว้งคว้างแค่ไหน 😢

ขอเดานะ มาร์คอาจจะเป็นพี่น้องกับนิโคลก็ได้ แต่มาร์คอาจจะจำอะไรไม่ได้เลย ต้องค่อยนึกเรื่องบางอย่างที่ขาดหายไปก็ได้

ข้าวเย็น+พี่เอก=อร่อยคูณล้านนนนนนน

ดูจบแล้วน้ำตาไหลไม่หยุดเลย ตรงกับตัวเองมากๆ ในทุกๆวันทำงานเสร็จกลับมาหอ ไม่มีใครให้พูดคุย กลับมาที่ห้องสี่เหลี่ยมที่ว่างเปล่า ห้องที่แสนเงียบเชียบ ไฟในการทำงานก็ไม่มี เพียงแค่ทำงานให้เสร็จไปวันๆ

28:58 ดีย์มากกก ลังเลเลยว่าใครนางเอก ความหมายดีแบบเบสิคการเล่นแสงสี ฟูมาก

ชอบซีรีส์เรื่องนี้มากกกกกกกก ให้ความรู้สึกแนว coming of age ปะปนกับลึกลับเป็นปริศนา แต่ละตัวละครคือบทไม่จม มีพาร์ทน่าจดจำทุกคนเลย ประเด็นที่พยายามนำเสนอก็น่าสนใจ ทั้งเรื่องฝน เดจาวู สิ่งที่ตัวละครกำลังเผชิญหน้า มันทัชใจสุดๆเลยอะ บางซีนก็ทำให้หวนนึกถึงเราในวัยมัธยม น้ำตาคลอเฉย

ซีรี่ส์นี้ยาวจุใจทุกพาร์ทจริงๆ!!! อยากรู้มากว่าเนื้อเรื่องของพาร์ทนี้จะพาเราไปทางไหนต่อ ค้างคาเรื่องความทรงจำของมาร์กที่ดูงงๆ มาตั้งแต่พาร์ทก่อนแล้ว ลุยยยยยย❤❤❤

ว่าตามตรงใน conflict ของมาร์คนี่ค่อนข้างเข้าใจดีเลยค่ะ แบบโห ถ่ายทอดออกมาดีจัง เห็นภาพที่เคยเป็นมาก่อนเลย ขมกว่ากาแฟที่มาร์คชงคือเรื่องของมาร์คเองนี่แหละ เหมือนความสดใสจะมีแค่ตอนที่แซวหลายๆเกมกับสถานการณ์ที่เด็กๆเล่นกันแค่นี้ล่ะมั้งคะที่พอจะทำให้ยิ้มได้บ้าง55555555555555555555555

รู้ว่าอะไรที่เป็นการสปอยก็ไม่ต้องพิมก็ได้ปะ ขอให้พี่เอกเห็นละบล็อกให้หมด สอรอ มาก

ชีนิโคล เราเข้าห้องเปียโนคือชีกริ้วมาก โมโหสุด (ก้เข้าใจได้) แต่ทีตัวเองถามซอกแซกย้ำๆเรื่องพ่อแม่ม้าก ขนาดม้ากเบี่ยงสุดๆแล้วยังไม่หยุด 55555 พาทนี้มวลความแปลกๆน้อยลง แต่ความอึดอัดมีมากขึ้น ฮืออ นี่ว่าในครอบครัวม้ากมีคนตายเพราะเครื่องบินตกแน่ๆ หรืออาจจะม้ากเอง… 🥶

เอ็นดูพี่เอกอ่านชอปิ้น แต่นั่นโชแปงล่ะค่ะ ดนตรีบรรเลงเขาเพราะมาก น้องชอบมาก ๆ เลย (แต่ชอบวิวัลดี้สุดแล้ว ๕๕๕) เพลงของเขาดัง ๆ หน่อยก็ Nocturne ได้ยินแล้วรู้จักแน่นอน เอนิเวย์ จะบอกว่าเกมนี้ relate กับมาร์คนิดหน่อยล่ะค่ะ เห็นพี่เอกเล่นแล้วอยากซื้อมาเล่นเองเพราะแค่ดูพี่เอกก็รู้สึกแรงดึงดูดแล้ว ๕๕๕ เราประหลาดใจทุกครั้งที่มาร์คเล่นเปียโน - มาร์คเขาหลับตาเล่นทุกครั้ง และเล่นเพลงจากความทรงจำ นี่เก่งมากเลยนะ แล้วตัวมาร์คเนี่ย... ดูเศร้ามาตั้งแต่พาร์ทก่อน ๆ ที่พี่เอกเล่นแล้ว แค่ตอนนี้เห็นเลยว่าซึมเศร้าด้วย ตอนท้ายคือร้องไห้เลยค่ะ ๕๕๕๕๕๕๕๕๕ มันบีบใจมากเลย ความรู้สึกที่รอคอยจนหยุดรอ ฝันจนเลิกฝัน คาดหวังจนเลิกหวัง การอยู่คนเดียวเป็นเวลานาน ๆ มันทำแบบนั้นกับเราได้จริง ๆ นะ มันจะเริ่มรู้สึกห่างเหินกับสิ่งต่าง ๆ รอบตัว จนเหมือนระเบิดเวลาที่รอคอยเวลามันหยุดลง ซีนบ้านนิโคลไม่สบายใจตอนนิโคลถามมาร์คย้ำ ๆ เรื่องพ่อกับแม่ ๕๕๕๕ ตัวละครยังเด็กเขาคงไม่ได้คิดอะไรลึกซึ้ง แต่คนดูคนเล่นน่าจะเห็นชัดเจนว่ามาร์คพยายามเบี่ยงประเด็นพูดเปลี่ยนเรื่องเพราะมันเป็นหัวข้อที่เขาไม่สบายใจสุด ๆ เห็นแล้วเลยอึดอัดตาม ;-; แต่ตัวเกมใส่สัญลักษณ์และความหมายเอาไว้ดีมากจนเก็บไม่หมดเพราะมีเยอะมาก และดีมากทุกอัน ซีนที่ชอบที่สุดคือตอนมาร์คเล่นเกม เซอไพร์สที่ล้อเกม Doki Doki Literature Club ด้วยตัวตัวแรกออกมายินดีต้อนรับคือเป๊ะมาก เห็นแล้วนึกถึงเลย ๕๕๕๕ ล้อมาริโอ้ไม่ค่อยเซอไพร์สเท่า เพราะงั้นเลยเดาว่าซีนแสงสีแดงต้อง.....เหมือนในโดกิโดกิแน่นอน มาร์คเอ้ย ไม่น่าเลย สุดท้ายขอบคุณสำหรับพาร์ทนี้นะคะพี่เอก จะรอพาร์ทต่อไป อย่าลืมพักผ่อนด้วยนะคะ

ชอบเกมแนวนี้จริงๆนั่นแหละ เหมือนได้ฟังพี่เอกเล่าเรื่อง ไม่ต้องอ่านเอง เพราะมั่นใจว่าที่พี่เอกแปล ชอบฟังน้ำเสียงพี่เอกทำให้ ไม่ต้องเดาสีหน้าของตัวละครเอง เพราะพี่เอกสื่อสารมันผ่านน้ำเสียงหมดแล้ว สรุปชอบค่ะ รอดูตอนต่อไปอยู่นะคะ

ไม่รู้สิรู้สึกว่ามาร์คอาจจะสูญเสียพ่อกับแม่ไปแล้วก็ได้ แต่สมองมันไม่อยากที่จะยอมรับ ก็เลยสร้างภาพที่จำได้ว่าพ่อกับแม่ไปทำงานไกลรายได้ดีแล้วไม่ยอมกลับมา พอตเรื่องจากที่เห็นเครื่องบินโดนฟ้าฝ่า5555 แต่อาจจะแค่สูญเสียแม่จนพ่อต้องทำงานที่นู้นรึป่าว หนะตอนนี้เรื่องมันยังปลายเปิดคิดไม่ออกรอพี่เอกดีกว่า

หลายพาร์ทเข้ายิ่งฟังเพลง Lose อินกว่าเดิมอีก นายคงเหงามากมากแน่เลยใช่ไหมมาร์ค 🥺 เป็นคืนวันศุกร์ที่ต้องวนกลับมานอนเร็วทั้งที่พรุ่งนี้ก็จะเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ของทุกบ้านแล้วแท้แท้ รู้สึกเศร้าจัง ….

สนุกมากๆๆๆ เนื้อเรื่องน่าติดตาม แถมปมแต่ละคนคือน่าลุ้น อีพีนี้อยากโอบกอดน้องมาร์คเลย เก่งมากๆๆเลยนะที่ผ่านมาได้ถึง ขนาดนี้

ผมตั้งทฤษฎีไว้แบบนี้ 1.มาร์คอาจจะย้อนอดีตมาหรือติดในความฝันที่แต่งแต้มว่าตัวเองคือลูกของคน ๆ นี้ แล้วที่แม่พูดถึงเด็กคนนั้นอาจจะหมายถึงมาร์คนี่แหละ ก็คือแม่คือนิโคล 2.มาร์คอาจจะตายไปแล้ว แต่ยังอยากมีชีวิตอยู่แม้จะต้องวนลูปก็ตาม ตามที่มาร์คบอกอยากมีความรู้สึกแรก ๆ นั้นอีกครั้ง 3.คนที่ระบายในแชทไม่ระบุตัวตนคนนั้น จริง ๆ อาจจะเป็นตัวมาร์คเองนั่นแหละ

ช่วงท้าย ทั้งเสียงเปียโน ทั้งการแปล ทั้งการพากย์ของพี่เอก ทำให้อินกับมาร์คจริงๆ เหมือนจะน้ำตาไหลเลย

ดูจบแล้วค่าาา~ หน่วงๆอยู่นะพาร์ทนี้ แม้จะได้เพื่อนใหม่ รู้สึกน้องมาร์คมีชีวิตที่เหงามากเลย ทำไมคุณพ่อคุณแม่ถึงปล่อยลูกอายุแค่นี้ให้อยู่คนเดียว กำลังคิดว่าเอ๊หรือจะ...แต่ก็ไม่น่าปะ เพราะน้องจะเอาเงินที่ไหนมาใช้จ่าย🤔แต่ก็ดูเลี่ยงๆตอบคำถามเรื่องพ่อแม่จัง มีปัญหาอะไรแน่นอน เหมือนเรากำลังดูชีวิตเด็กคนนึงที่เขาผ่านอะไรสักอย่างมา โดยตัวเขาเป็นศูนย์กลางแล้วมีคนแว้ดล้อมมาเกี่ยวข้องที่แต่ละคนก็มีเรื่องราวในแบบของตัวเองที่ไม่แฮปปี้นัก การเดจาวูคืออะไร ทำไมต้องอยากเล่นเปียโนเพลงนั้นของคุณแม่ คุณแม่พูดถึงใคร ไม่น่าใช่ลูกอีกคนเพราะรูปประโยคไม่ใช่แนวพูดถึงลูกอะ ไม่รู้สิ อยากรู้เรื่องมากๆเลย ขอบคุณพี่เอกที่ถ่ายทอดมาให้เราดูอินไปด้วยอย่างดีนะคะ พี่เก่งมากๆ อย่าลืมดูแลเส้นเสียงด้วยนะคะ พักผ่อนให้เพียงพอ รอดูพาร์ทต่อไปค่าา❤

ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าช่วงท้ายของคลิปมีความรู้สึกที่เหมือนกับชีวิตผมตอนนี้จริงๆ ทั้งเรื่องราวครอบครัว ความรู้สึกของMark epนี้deepจริงๆครับ

1:08:10 ชอบเพลงเปียโนท้ายคลิปอ่ะ ฟังแล้วมันซึ้งน้ำตาจะไหล สงสารมาร์ค

นึกว่าพี่ลงทุกวัน เมื่อวานรอเก้อเลย😂 พระเอกแกนี่ลื่นเป็นปลาไหลเลย555 โคตรต่อปากต่อคำ

เรื่องราวเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ มันจะมีบางช่วงที่ตัวละคร อาจจะ toxic โดยไม่ได้ตั้งใจ แต่พี่เอกก็พยายามอธิบายบางอย่างเพื่อที่จะให้เข้าใจในเนื้อเรื่อง หรือแม้กระทั่งชีวิตจริง ไม่รู้อธิบายถูกไหม แต่ขอบคุณมากๆเลยค่ะ ที่บางคำพี่ก็ขยายความให้ รอดูตอนต่อไปไม่ไหวแล้วค่ะ ❤️

ผมชอบเรื่องแบบนี้จริงๆ มันไม่จำเป็นจะต้องเป็นภาพที่สวยงาม กราฟฟิคสมจริง แต่การที่เล่าเรื่องผ่านภาพพิกเซล มันทำให้รู้สึกอะไรได้มากกว่าที่คิดจริงๆ และการถ่ายทอดเรื่องราว แค่เกมก็ทำมาได้ดูดีแล้ว แต่การที่ได้มีพี่เอกมาช่วยถ่ายทอด มันยอดเยี่ยมมากสำหรับผม ผมเฝ้ารอตลอด ตอนที่รู้ว่าพี่เอกกำลังเล่นเกมประเภทนี้อยู่ มันช่วยให้ผมรู้สึกมีชีวิตขึ้นมา เหนื่อยกับวันทั้งวัน แต่พี่เอกและเกมแบบนี้ช่วยผมไว้จริงๆ

นี่มันเกมส์อะไรครับเนี่ยยยยยยยยยยย มันหน่วง มันตึงเกิ้น พาส3เองนะ โถมอารมณ์ใส่คนเล่น(คนดู)ปรับตามแทบไม่ทันเลย ตึงเกิ้นๆๆๆๆๆ

เกมนี้เป็นเกมนึงเลยที่รู้สึกอึนตลอดเวลา รู้สึกเหมือนพร้อมที่จะเข้าฉากเศร้าเมื่อไหร่ก็ได้ ไม่รู้เป็นเพราะเนื้อเรื่อง ตัวเกม หรือเป็นเพราะมีบางส่วนตรงกับความรู้สึกของเรา ขอบคุณพี่เอกที่หยิบยกเกมนี้มาเล่นให้ดูนะคะ การบรรยายการพากย์ของพี่เข้าถึงอารมณ์ตัวละครดีมาก ทำให้ยิ่งอินเข้าไปใหญ่ ชอบมากเกมแนวเข้าถึงหัวใจแบบนี้

เอาจริงเราเศร้าตั้งแต่มาร์ควาดรูปแล้ว😿 คือการวาดรูปตามอารมณ์มันแสดงสิ่งที่อยู่ในจิตใจได้ระดับนึงเลยนะ แล้วการที่มาร์คใช้แค่สีดำกับน้ำเงินวาดรูปคิดว่าภายในใจคงโดดเดี่ยวน่าดู ไหนจะฉากกินข้าวที่บ้านนิโคลอีก เอาเป็นว่ารอดูพาร์ทหน้าอย่างตั้งหน้าตั้งตาเลยอยากรู้เนื้อเรื่องมาก

เกมส์ดีมากเลยค่ะ หลายอารมณ์มากๆดูแล้วรู้สึกถึงอารมณ์ของตัวละครเลย แจ้งเตือนเด้งปุ๊บรีบกดเข้าไปดูเลยค่ะ😂 ฉากที่มีผลต่ออารมณ์ทุกๆคำพูดของตัวละครแต่ละครั้งคือตับอ่วมเลยค่ะ🥹 สนุกมากค่ะ

รับรู้ถึงความรู้สึกเหงา เบื่อ เคว้งคว้าง ความโหยหาของมาร์คมากเลย สงสารน้อง 😭😭😭

นั่งรอทั้งวันเลยยยยชอบมากกกกกกก

สงสารมาร์คกี้มาก ๆ อยู่คนเดียวตั้งแต่เด็ก ต้องเจ็บปวดมากแน่ ๆ และอยากรู้เหตุผลที่พ่ิอแม่ทิ้งลูกไปแบบนั้น คือเดาอะไรไม่ถูกเลย พล็อตแน่นเวอร์

เกร็ดนิดๆ เกมจีบสาวที่มาร์คเล่น น่าจะล้อเกม doki doki literature club ที่เป็นเกมจีบสาว แต่มี tag PSYCHOLOGICAL HORROR ส่วนโน๊ตเพลงที่เจอ chopin น่าจะอ่านว่า ชอแปง นักประพันธ์เพลงชาวฝรั่งเศส เฟรเดริก ฟร็องซัว ชอแป็ง ครับ

สงสาร มาร์ค จัง ชีวิตเหมือนผมเลย พ่อแม่แยกทาง อยู่คนเดียวตั้งแต่ 20 ตอนนี้33 แล้ว มีเมียมีลูกที่น่ารัก แต่บางครั้ง มันก็รู้สึกแวบๆ คิดถึงความเหงาที่เมื่อก่อนเคยเจอ พอมองหน้าลูกทำให้เราร้องออกมา จะไม่มีวันปล่อยให้ ลูกต้อง เจอกับเหตุการแบบที่เราเจอ 😢

สำหรับเรานี่ เกมนี้เล่าเรื่องได้ดีมาก ผูกปมแต่ละปมได้แบบ เอ๊ะ ตลอดทาง จนอย่กจะติดตามเนื้อเรื่องต่อไปว่ามันมีอะไรเกิดขึ้น แล้วต่อไปมันจะเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แล้วนอกจากปมเหตุการณ์ ยังจะมีปมเนื้อเรื่องของตัวละครจองแต่ละคนอีก ความเป็นสายเสือกในตัวนี่แทบจะร่ำร้องนะ รอติดตามเลยพี่ ขอบคุณที่นำเสนอเรื่องราวสรุกๆ ให้เราได้ดูเวลากินข้าวค่ะ

ตอนท้ายเศร้าจัง มาร์กต้องเหงามากแน่ๆเลย ปมเรื่องเยอะมาก มีหลายตัวละครอีก น่าติดตามมากๆค่ะ พี่เอกก็แปลดีมากๆ ขอบคุณที่เล่นให้ดูนะคะะ สนุกมากค่ะะ

ดูจบแล้วครับ รู้สึกแบบหลายความรู้สึก หลายอารมณ์ แชทคนแปลกหน้าผมรู้สึกแปลกๆมากเลย

สนุกมากๆเลย ติดตามอย่างใจจดใจจ่อเลย ติดตามชีวิตของน้องมาร์คต่อ ยิ่งพี่เอกเป็นคนเล่นยิ่งสนุกเข้าไปใหญ่ ด้วยความที่น้องโหยหาความสุขแบบครอบครัวอีกครั้ง โคตรสงสารน้องเลย จะร้องไห้ตาม ติดตามต่องับพี่เอก สนุกมากๆเลย❤❤

ปมเยอะไปหมดเลยจีงงงง พอยิ่งรุ้เรื่องก้ออดเห็นใจไม่ได้ แล้วตอนนี้ก้อพึ่งอายุเท่านี้เองง ดีพ ดาวน์เลยน้องงง ยิ่งช่วงกลางคืนด้วยย เข้มแข็งนะะะ นอนพักสะเถอะ🥺

หลายปมมากเกมนี้ คนนู้น คนนี้ คนนั้น แก้ไม่ถูกเลยแต่ใดใดคือชอบมาร์คตอนอยู่กับนิโคลมาก ชอบตอนต่อล้อต่อเถียงกัน มันสนุกมากค่ะ ปากแซ่บทั้งคู่ ฉากเครื่องบิน ฟ้าผ่า ทำให้สงสัยมาก เหมือนยิ่งเล่นยิ่งอยากรู้ไปอีก แต่อดใจไว้รอพี่เอกมาลงใหม่ ชอบพี่เอกแปลสุดแยะ

เป็นเกมที่เข้ามาดูพี่เอกเล่นพาร์ตแรกแล้วรู้สึกว่าภาพสวย การเล่าเรื่องแปลกใหม่ดี แต่ไม่คิดว่าจะผูกพันกับตัวละครเร็วขนาดนี้โดยเฉพาะกับตัวละครหลักอย่างมาร์ค ตอนนี้ยกให้เป็นตัวละครอันดับท็อป ๆ ที่อยู่ในใจเลย ปมจะต้องเยอะมากแน่นอน ไหนจะเรื่องแคท เรื่องเดจาวู เรื่องความทรงจำที่ดูเหมือนว่าน่าจะมีบางส่วนบางคนหายไป ดูมาถึงตอนนี้แล้วก็คิดไปเองว่าอาจจะเกี่ยวกับกลไกการป้องกันตัวเองไหมนะ ที่เวลาเราเจอเรื่องอะไรสะเทือนใจแล้วสมองจะลบความทรงจำส่วนนั้นเมื่อเวลาผ่านไปเพื่อปกป้องเรา เพราะมาร์คดูมีหลายความทรงจำมากที่หายไป โดยเฉพาะความทรงจำกับแม่ที่นั่งอยู่ตรงเปียโน ในจะเครื่องบินที่มีฟ้าผ่าอีก อยากรู้เรื่องต่อแล้วว รอติดตามพาร์ตหน้าเลยคับ ขอบคุณพี่เอกสำหรับคลิปสนุก ๆ และเกมดี ๆ นะค้าบ แปลลื่นมากทำให้เกมสนุกขึ้นหลายเท่าเลยค่ะ 🤲🏻❤

โคตรเข้าใจมาร์ค ตื่นมาแบบไม่ได้เจอหน้าใคร ออกไปเรียนแบบไม่มีใครส่ง กลับมาก็ไม่มีใครรับ ต้อง..เบิ่งหนังคนเดียว กินข้าวคนเดียว ไปตลาดคนเดียว นอนกอดจะของ... ช่วงแรกก็อาจพอมีกำลังใจว่าจะได้กลับไปหา แต่พอนานวันเข้า วงจรชีวิตก็หมุนให้เราไกลจากพวกเขาเรื่อยๆ ...คึดฮอดบ้านเด้

เกมมันค่อนข้างสะท้อนสิ่งที่มันอยู่ใกล้ตัวมากๆอะ ทำให้รู้สึกอินกับมันได้ง่าย ยิ่งพาร์ทหลังๆเล่าถึงเรื่องของครอบครัวทำเอานี่เคว้งเลย รู้สึกเหงาขึ้นมาทันที จากนี้ไม่รู้จะเล่าปมไหนต่อ เตรียมรับแรงกระเเทกเลย น่าจะขุ่นพอสมควร 😂

พี่เอกแปลแบบเข้าถึงอารมณ์ของmark จริงๆ รสเหมือนอยู่ตรงนั้น แอบโหว่งในใจไปเลยเล่นกับครสมาก ปล.มีใครรู้ไหมคะว่าเพลงช่วงสุดท้ายปิดคลิปคือชื่อเพลงอะไรคะ ㅜㅡㅜ เพลงแบบชวนให้ฟังตอนฝนตกมา

มาร์คดูเหงามากเลย น้องเจอคนที่ต้องอยู่คนเดียวแบบมาร์คคุยกับน้าเน็กนะ อะไรจะเหมาะเจาะแบบนี้ รอติดตามนะคะพี่ มาร์คเดจาวู น้องก็เจอเดจาวูไม่แพ้มาร์คเลย นะเนี่ย 🫰🥰

ดูเพลินมาก ดูจบแล้วอยากดูต่อรอตอนต่อไปไม่ไหวเลย แล้วพี่เอกพากย์เป็นธรรมชาติมาก ฟังเพลินสุดๆเลย ขอบคุณที่มาสตรีมน้าาาา

56:05 นั้นมัน doki doki literature club เป็นรายเอียดที่ปั่นเหมือนตามเกมที่ดังๆช่วงนั้นเลยฮะ ❤❤❤😂😂😂

น้ำตาแตกเลยจ้าาา เรื่องครอบครัวคือที่สุดเลย😢😂😂😂 สนุกมากๆค่ะพี่เอกรอต่อไป❤

คิดถึงตัวเองเหมือนกัน ทำงานวนลูปให้จบไปวันๆ ชีวิตไม่ได้มีเป้าหมายอะไรขนาดนั้น จนมาเจอวงดนตรีเกาหลีวงนึง ทำให้พอมีแรงใจในการหาเงิน เป้าหมายในการใข้ชีวิตขึ้นมาบ้าง แต่ถ้าสุดท้ายเราไม่ตื่นเต้นกับสิ่งๆนี่อีกแล้ว หรือไม่ได้รู้สึกอยากตามเค้าขึ้นมา ไม่รู้เลยว่าถ้าถึงตอนนั้น เราจะเป็นยังไงกันนะ จะกลับไปอยู่ในลูปชีวิตที่ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นอีกหรือเปล่า

เหมือนเป็นพาร์ทรวม Easter eggs😂 มุก The smiths นี่แอบฮาเลย

เป็นเกมที่ไม่ได้ทำอะไรมาก มีมินิเกมเล็กๆน้อย เป็นเกม choice ให้เลือกตอบแบบหลาย ๆ เกมที่ผ่านมา แต่ทุก ๆ อย่างมันดูลงตัว ทั้งสไตล์ภาพ เพลงประกอบ เนื้อเรื่อง บทพูด ซึ่งพี่เอกแปลและสื่อสารออกมาให้เข้าใจง่ายแต่ลึกซึ้งกินใจมาก รู้สึกเหมือนนานมากแล้วที่ไม่ได้ตั้งใจดูอะไรแบบนี้ สารภาพเลยว่าช่วงก่อนหน้านี้หลาย ๆ เกมที่พี่ลง จะเปิดคลิปพี่ไว้เป็นพื้นหลัง ดูบ้างแล้วก็หันไปทำอย่างอื่นบ้าง แต่ไม่ใช่กับเกมนี้ รอตามตอนต่อไปเลยครับ ขอยกให้เกมนี้เป็นอันดับ 1 ของปีนี้เลย และให้เป็นอีกหนึ่งในเกมที่ชอบถัดมาจาก Undertale

ช่วงสุดท้ายคือรู้เลยว่ามาร์คเป็นอะไรและที่คิดไว้ก็ใช่จริงๆ เราร้องไห้ตามเลยค่ะ เข้าใจมาร์คมากๆ…

🥺🥺มาร์คเหมือนเราตอนเด็กเลย ดูแล้วนึกถึงตัวเอง เข้าใจมาร์คมากร้องไห้😭😭 เกมทำดีมาก ขอบคุณพี่เอกที่หยิบเกมนี้มาเล่นค้าบ

เนื้อเรื่องน่าติดตามมากๆ ...สนุกอย่างไม่น่าเชื่อ ...นี่แอบเดาล้วนๆเลยว่านิโคลกับมาร์คเคยเป็นเพื่อนกันตอนเด็กๆเลยและมีความฝันเดียวกันคือเป็นนักเปียโน แต่มีจุดที่ทำให้ต้องแยกจากกันอย่างรวดเร็วจนทำใจไม่ได้...ทำให้มาร์คลืมความทรงจำในบางข่วงไปเพราะตัวเองก็ต้องอยู่คนเดียวทำให้ความทรงจำดีๆมันถูกปิดไว้เหลือแต่ความเบื่อหน่ายและความเหงาที่ต้องอยู่คนเดียว

ฉากสุดท้ายคือหน่วงมากㅜㅜ เข้าใจมาร์คเลย ตอนเด็กเขาคงสดใสกว่านี้มาก ฮือออ เศร้า

น้ำตาไหลขึ้นมาเฉยๆเลย😢 ตอนที่มาร์คนึกถึงความทรงจำเก่าๆ อารมณ์อ่อนไหวกับเรื่องครอบครัว 😢😢

คิดถึงพี่เอกอยู่พอดีเลย 🥺 บ่นวันละหลายๆรอบ ขอบคุณที่ลงนะคะ

ตอนแรนดอมแชททำน้ำตาซึม มันมีจริงๆนะคนที่อยากคุยกับคนที่ไม่รู้จักเพราะไม่อยากเอาเรื่องราวอึดอัดใจไปพูดกับคนรู้จัก จะได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันอย่างตรงไปตรงมา เนื้อเรื่องดีมาก ติดตามตอนต่อไป ดูซงละตอนจบน่าจะตับพัง 🥲😉

เนื้อเรื่องทำให้หวนคิดถึงสมัยมัธยมมากเลย ดูไปอมยิ้มไป ขอบคุณมากครับพี่เอกที่เอาเกมนี้มาเล่น ตอนแรกผมเห็นเป็นเกมภาพแตกๆเลยไม่ได้สนใจ พอลองดูแล้วชอบมากเลยครับ ของคตดี5555

ทิ้งปมใหญ่ทุก EP เลยอ่ะพี่คือแบบอยากรู้มากว่าเรื่องราวมันเป้นมายังไงมาก และที่สงสัยมากที่สุดคือเรื่องที่เวลาจอสั่นเหมือนอาการแดจาวูเยอะมากกับเรื่องนี้ ซึ่งน่าติดตามและสามารถย้อนกลับมาดูอีกได้แน่นอนหลังพี่เล่นจบ ปล.รอลุ้นเลยว่า EP ต่อไปจะมีคลายปมก่อนหน้าไหมหรือจะทิ้งปมให้ตัว(พี่)เอกของเรื่องอีกรึเปล่ารอลุ้นเลย

🥰น้องดูเพลินมากเลยนะ...เหมือนดูละคร คำพูดตัวละครคุยกันแล้วมีเสียงพี่แทรกเป็นจังหวะ...เพลินที่พี่ไปตามอารมณ์ตัวละครที่เป็นภาษาอังกฤษแต่ถ่ายทอดเป็นไทย ชอบมากค่ะ...เนื้อเรื่องน่าติดตามมมม...รอออ...รักษาสุขภาพด้วย🥰🥰🥰

ขอบคุณพี่เอกที่ทำให้รู้จักเกมดีๆแบบนี้ กับพี่ที่ถ่ายทอดออกมา เนื้อเรื่องในเกมทำให้ผมได้คิด ได้ตั้งคำถามกับความรู้สึกตัวเอง มันทัชใจมากเลย

ตอนแรกคิดว่าจะไม่กี่พาร์ทจบ แต่นี่คือดูปมเยอะกว่าที่คิดมากก รอติดตามพาร์ทหน้านะคะ /เมื่อวานรอเก้อเลยพี่ น้องนึกว่าลงทุกวัน 555555545

พาร์ทนี้ดูมาตั้งแต่ต้นเนื้อเรื่องก็ดูเอื่อยๆหน่อย ดูแบบเออดูแต่พอมาหลังๆก็เออเริ่มเข้าใจละ แต่มาร์คเข้มแข็งมากเก่งจังหนูน้อย มีหลายปมหลายอย่างให้สงสัยอีกแล้วคาใจสุดๆ ขอบคุณสำหรับคลิปนะ

โหห ช่วงท้ายคลิปทำน้ำตาคลออยู่นะเนี่ย "ฉันอยากจะอยู่ในช่วงเวลานั้นครั้งแรกอีกครั้งหนึ่ง" ประโยคนี้จี้จุดน้องอย่างหนักเลย เพราะทุกวันนี้ก็ชอบคิดแบบนี้อยู่เสมอ 😢 // ขอเดาปมเรื่องนิดนึง เป็นไปได้มั้ยว่า ปมครอบครัวมาร์ค กับ ปมครอบครัวนิโคล จะคล้ายๆกัน

Do you like the Smith? นี่มันนนน เพลงจาก 500 days of summer ดังขึ้น 55555555

น้ำตารื้นเลย ความรู้สึกที่ต้องอยู่คนเดียว ต้องทำเหมือนโอเค ต้องทำเหมือนโตแล้วรับผิดชอบตัวเองได้ พ่อแม่ไม่ต้องห่วง แต่ใจจริงก็อยากจะมีชีวิตมีคนให้พูดคุย 😢 ปมเยอะจริง ขอได้ไหมอยากให้น้องจบแบบมีความสุข

สนุกมากกกก สตอรี่ฉ่ำ น้องมาร์คต้องอ้างว้างมากแน่ๆ ตอนคุยกับแชทอาจจะจริงๆสะท้อนความเป็นน้องแต่คือน้องยังไม่รุ้สึกตัวว่าตัวเองก็เปนแบบนั้นเองหรือไม่ เห้อ จอยฟิน

พาร์ทนี้มีอะไรเกิดขึ้นเยอะมากพูดตรงๆว่าน้องวิเคราะห์เกมไม่เก่งเลยและจนถึงตอนนี้ยังเดาอะไรไม่ได้เลยด้วยค่ะแต่น่าติดตามสุดๆทั้งไวบ์ของเกมที่เหมือนจะสนุกวัยมัธยมแต่โดยรวมแล้วมันหม่นๆ พี่เอกเล่นได้เพลินมากเลยค่ะ ชอบโทนเสียงพี่ที่ใช้กับเกมนี้ด้วยฮะเข้ากับไวบ์เกมมาก ขอบคุณนะคะ

เกมนี้สนุกมากกก แต่ก็หน่วงมากเช่นกัน ฮือๆๆ สงสารมาร์คอยู่นะอันนี้ เวลาอยู่กับเพื่อนก็ดูเป็นคนเอนเตอร์เทน พออยู่คนเดียวดูน้องเหงา ชีวิตไม่มีไฟ เบื่อทุกอย่าง ช่วงท้ายรู้สึกดิ่งแปลกๆ 😢

คนที่อยู่บ้านแต่เหมือนไม่ได้อยู่ เพราะว่าความอบอุ่นในบ้านมันหายไป และความเดียวดายเข้ามาแทนที่ มันจุกนะ เกมสะท้อนอะไรหลายๆอย่างออกมาได้กินใจมาก เด็กคนนึงต้องอยู่บ้านหลังใหญ่ๆคนเดียว จากที่เคยอยู่ด้วยกันหลายคน คงเหงามากแน่ๆ แต่บางทีการมีคนรอบข้างที่ดีก็เป็นเหมือนบ้านให้เราได้เหมือนกัน🥺🥺🥺

น้องเพิ่งมีเวลามาดูถึงพาร์ทนี้ ดิ่งมากกกก เรื่องราวมันชวนให้เศร้าตั้งแต่เปิดแล้ว แต่พอมาถึงอันนี้เหมือนปมเพิ่ม พร้อมกับเหมือนจะค่อยๆคลายปมด้วยก็ยิ่งเศร้า แต่เนื้อเรื่องดีม้ากกก