Jeśli szukacie ciekawych prezentów na święta to możecie zajrzeć do naszego sklepu: zalezy.pl/pl/p/Marionetka-Koszulka-unisex/46

Robisz dobrą robotę Szymon. Uwielbiam tę serię, oby tak dalej.

W podobny sposób próbowałem rozmawiać z moimi znajomymi którzy planowali ślub kościelny, ale nikt ich na to nie naciskał lecz na koniec końców zazwyczaj byłem besztany że o co mi chodzi i po co tak drążę temat skoro ślub kościelny to taka fajna ceremonia- i tu dla mnie jest problem że zaczęliśmy postrzegać ślub jako ceremonie, a nie sakrament.

Jestem niewierząca i w 100% się z Tobą zgadzam, sama też wzięłam jedynie ślub cywilny. Ładna ceremonię można mieć też poza kościołem, nie trzeba dla otoczki wspinać się na wyżyny hipokryzji. Oglądam Twój kanał regularnie, również treści o tematyce religijnej. Pomagasz mi wyjść z mojej bańki i zrozumieć "drugą stronę". Robisz świetną robotę, dziękuję Ci :)

To wideo moim zdaniem nie odnosi się tylko do ślubu, ale i chrztu, komunii czy bierzmowania.

Nie brałem ślubu kościelnego, a jednak ksiądz po długiej rozmowie ze mną uznał, że żyję w pełnoprawnie uznawanym przez kościół małżeństwie, że nie żyję w grzechu. Wszystko rozbiło się o rozumienie czym jest małżeństwo, oraz przysięgę i jej okoliczności jaką żonie złożyłem, a żony przysięgę w moim kierunku (nie chodzi o ślub cywilny, ten jest dla nas jedynie dokumentem regulującym nasze uczestnictwo w społeczeństwie). Okazuje się, że nie Kościół, nie ksiądz udzielają ślubu. To małżonkowie sobie ślubują przed Bogiem, i choć to może wyglądać jak pustosłowie, to ma to swój ogromny sens, ogromne również duchowe w rozumieniu wiary w Boga znaczenie. Również uważam, że branie ślubu kościelnego, bo co wieś powie, co sąsiad, a co ciocia, jest de facto obraza sacrum małżeństwa i pluciu samemu Bogu w twarz. Jeżeli w ogóle w tyle głowy czai się myśl, iż gdy coś mi w tym związku (nawet nie małżeństwie) nie pójdzie to przecież się rozwiodę, więc spróbuję, to do ślubu nie powinno dojść gdyż będzie takowy jedynie oszustwem z premedytacją! Z każdym sakramentem jest podobnie. Jeżeli moi znajomi jadą specjalnie do Polski, by ich dziecko które jest po prawdzie Brytyjczykiem mentalnym i życiowym, przystąpiło do Pierwszej Komunii Świętej w "prawdziwym" Kościele, bo co rodzina powie, a dziadek już kupił laptopa i będzie mu przykro, to ja twierdzę że to zwyczajna chujnia nie sakrament będzie. Sakramenty to coś więcej, niż tylko sucha formułka w kościelnych księgach.

Ja brałam ślub kościelny z niewierzącym. Zdecydowanie wiedziałam, że go chce i potrzebuje pomocy sakramentu w drodze małżeńskiej. Mąż jest niewierzący, ale nie wojujący, wręcz nawet wspomagający mnie w wierze. Za co jestem mu wdzięczna. Jednak przeboje jakie mieliśmy organizując ślub to było coś strasznego. Ksiądz odmówił nam ślubu i nawet powiedział do mnie: nie warto robić tego dla białej sukienki. A ja staram się żyć po chrześcijańsku (jestem jak to się mówi wierząca, praktykująca) i planowaliśmy ślub na 8 osób (pandemia). Popłakałam się. Odprawił nas z kwitkiem. Zadzwoniłam do kurii. Żyje aktywnie w kościele, więc też tam mnie znają. Zadzwoniłam do wydziału sakramentów z zapytaniem czy rzeczywiście nie mogę mieć ślubu kościelnego. I ogólnie wyszło na to, że jakby mój ówczesny narzeczony udawał wierzącego to nie byłoby problemu. I on po miesiącach przepychanek sam miał już ochotę kłamać, ale oboje wiedzieliśmy, że chcemy prawdziwie. Ostatecznie w kurii ksiądz nam pogratulował uczciwości i powiedział, że się cieszy, że w ten sposób do tego podchodzimy. I po interwencji księdza z kurii zgodzono się nam udzielić ślubu. Bardzo mi było przykro w tamtym okresie. Bardzo. Mój kolega z pracy wraz z narzeczoną (oboje niewierzący, nawet aktywnie działający na rzecz szerzenia niewiary) zostali w tej samej parafii przyjęci do ślubu z otwartymi ramionami.

Też tak doradzałem znajomym. Podobnie pouczał nas ksiądz katecheta w liceum. Jeszcze chyba głupszą postawą jest uproszenie na chrzestnych osób niewierzących lub przyjmowanie tej roli przez osoby niewierzące. Bardzo sensowne przemyślenia. Pozwolę sobie na pewne komentarze co do meritum. Chciałem powiedzieć, że sam bym nieco zmiękczył przekaz lub raczej go zniuansował w tym zakresie, że jest wiele osób które tak gadają że nie wierzą ale jak się z nimi usiądzie przy piwie, to przyznają że co do zasady wierzą, ale czegoś tam nie rozumieją, w coś tam wątpią, coś ich wkurza lub coś im nie wychodzi a owa deklarowana niewiara to tylko skrót myślowy odnoszacy się do przywiązania do czegoś co Kościół (a czasem i oni sami) uważa za grzech lub do rozgoryczenia współwyznawcami lub do acedii. Wówczas doradzałbym nie okopywać sie na pozycji poza Kościołem a potraktować ten moment w życiu jako okazję do powrotu lub przynajmniej nie oddalania się. Sądze że w takim stanie można zawrzeć związek małżeński błogosławiony przez Kościół. Zastanawiam się też (choć już bez przekonania) czy osoby, które są chrześcijanami, co pociąga za sobą poczuwanie się do wspólnoty z ogółem wiernych, ale za ów Kościół Chrystusowy nie uważają wspólnoty zorganizowanej instytucjonalnie jako ten rzymski Kościół Katolicki nie mogłyby jednak uczciwie zawrzeć związku kościelnego w KK. Oczywiście pozostaje kwestia przyrzeczenia wychowania dzieci "po katolicku" (co to znaczy?), ale tu już widzę pewne pole "do negocjacji ze swoim sumieniem". Zaznaczam, że sam nie jestem jedną z takich osób, ale znam takich ludzi i w jakimś stopniu jestem skłonny ich dylemat zrozumieć. Tak więc zasada że ślub kościelny jest dla wierzacych jest bardzo słuszna i wymaganie od niewierzących lub innowierców aby przystępowali do ceremonii religjnej (pociągającej zobowiązania) w KK jest po prostu głupie. Z drugiej strony nie należy stosować tego do osób w pewien sposób pogubionych, które tak w istocie to wierzą i trochę się starają tylko "jakoś tak wyszło". Nie było by tego problemu gdyby ludzie do wiary podchodzili poważniej i mieli te sprawy przemyślane za wczasu a nie dopiero na okoliczność ślubu. Na koniec warto przypomnieć że małżeństwa naturalne są z punktu widzenia KK ważne i to nie tak że można sobie je zerwać. To nie są żadne uwagi krytyczne tylko głos w temacie.

Wspaniała wypowiedź, Szymonie! W moim odczuciu - cudownie merytoryczna i dająca do myślenia :) ale możliwe że jestem stronnicza, ponieważ zgadzam się z nią w stu procentach ;)

Super temat. Bardzo aktualny. Główne przyczyny brania ślubu kościelnego przez niekatolików to presja rodziny, "bo ludzie będą gadać". No to biorą dla świętego spokoju. A Kościół Katolicki nie bardzo ma jak odsiać takie przypadki. A nawet jak próbuje, to potem jest, że zły ksiądz w parafii, bo robi problemy. Błędne koło.

Jakiś czas temu odbyłam kurs przedmałżeński z narzeczonym. Pierwsza konferencja była z księdzem, zapowiadał on wtedy, że ostatnia konferencja to będzie kazanie na mszy świętej i prosi, żeby się do tego przygotować - czyli jeśli ktoś tego potrzebuje, to zachęca do spowiedzi. I w końcu przyszło ostatnie spotkanie - msza św., a podczas niej moment przyjęcia komunii. Na trzydzieści osób tylko trzy przyjęły komunię. Nie chce mi się wierzyć, że 90% ludzi spotkał jakiś wypadek przy pracy i akurat nie mogli przyjąć komunii, bo stracili stan łaski uświęcającej. Więc po co oni to robią??? Dodam, że większość ludzi w okolicach trzydziestki, niektórzy wyraźnie po (narzeczony i ja byliśmy najmłodsi) - więc są to osoby, które wybrały pracę, mieszkanie, w którym mieszkają, samochód itd., podejmowały mnóstwo poważnych decyzji - więc dlaczego tę decyzję - o małżeństwie sakramentalnym podejmują w sposób niepoważny? To nie są dzieci zaprowadzone przez rodziców do pierwszej komunii.

ostatnia metafora mnie ujęła

Ej, taką koszulkę jak Twoja kupiłem tacie na święta! Pozdrawiam i dziękuję za oba kanały. Miłego dnia Szymonie.

Haha, no to niezłe wyczucie Szymonie. Pozdrawia świeżo upieczony (11 grudnia), szczęśliwy mąż pięknej kobiety :D

Jak dla mnie - jeżeli obiecujesz coś Bogu nie mając pewności, zakładając, że możesz zmienić zdanie... To jest jakaś masakra. Jeżeli jesteś wierzący i masz zamiar coś Bogu obiecać, np wierność i trwanie przy osobie aż do śmierci - zastanów się, czy na pewno chcesz obiecać i jesteś w stanie tej obietnicy dotrzymać.

Z mojej perspektywy... Jeżeli pojawiają się jakiekolwiek wątpliwości, co do ślubu kościelnego, to lepiej go nie brać. Ten zawsze można wziąć później, jeżeli jakieś przemyślenia zmusza osoby do refleksji na ten temat. Życie w zgodzie z własnymi przekonaniami, to dość ważna rzecz.

Z faktu mojego wieku (25 lat) wielu moich rówieśników bierze ślub. Coraz częściej mam przeświadczenie, że ludzie zapominają, że jest to sakrament. Mam wrażenie, że większość skupia się na ładnych zdjęciach niż na tym, że składają przysięgę.

Ja ateista, moja żona mega katoliczka. Wzięliśmy ślub kościelny w formule wierzący + niewierząca i uważam ze było to super rozwiązanie aby pozostać w zgodzie z samym sobą ;)

Dodając do Twojej wypowiedzi, w wielu środowiskach następuje stygmatyzacja w momencie rezygnacji ze ślubu kościelnego czy nieochrzczenia dziecka. To też istotny powód, dla którego młodzi ludzie wahają się nad wyborem ceremonii zaślubin.

Świetny komentarz na temat uczciwości i szczerości na początku budowania małżeństwa. Albo bierze się życie na poważnie albo nie i kropk.

Zaczynać wspólnie życie od nie uczciwości.... Warto posłuchać...♥️ Dziękuję bardzo 🌹 Pozdrawiam serdecznie 🍀🍀🍀

Ja ateista z katolikiem Szymonem zgadzam się. Bądźmy że sobą szczerzy, czy to wierzący czy nie wierzący. Za dużo w tym kraju ludzie robią rzeczy na pokaz. Co jest fałszywe samo w sobie, ale tak nas wychowali i tego się trzymamy co jest zgubne. Pozdrawiam.

W sumie to namówiłeś mnie do apostazji, bo z niczym się nie utożsamiam jeśli chodzi o tę religię

Świetny odcinek jak zawsze.

Pomysł na odcinek: noszenie krzyża/krzyżyka na szyi, dlaczego? jak się do tego ma biblia?itd

Doskonale rozumiem przesłanie stojące za tym filmem. Byłem identycznego zdania, że nie ma sensu się oszukiwać jeżeli chodzi o sakramenty. Przykładem był mój związek z obecną żoną. Gdy się spotykaliśmy wiadomo, że dochodziło do zbliżeń stąd po rozmowie z jednym rozsądnym księdzem doszedłem do wniosku, że nie ma sensu się okłamywać. Skoro nie żałuję grzechu, który popełniam z moją dziewczyną, to nie ma sensu się spowiadać i przyjmować komunii, ponieważ jest to świętokradztwo. Miałem świadomość, że chcę z tą kobietą spędzić resztę swojego życia jednak wiadomo decyzja o ślubie to nie tylko kwestia chcę/nie chcę ale również kwestie finansowe czy dalszego utrzymania się ( a przynajmniej takie mam zdanie ). I pomimo mojego twardego zdania zdarzyło mi się wyspowiadać się na święta czy w przypadku pogrzebu dziadka, żeby nie narażać babci na dodatkowe nerwy. Podobnie było w momencie gdy nasz związek był już na etapie przygotowań do ślubu, cały czas słyszałem stwierdzenie, że to przecież nie jest rodzina bo nie macie jeszcze ślubu kościelnego. Pomimo wieloletniego wprowadzania drugiej osoby do rodziny, spędzania wspólnie czasu i tworzenia relacji cały czas padało, że jesteśmy My i Ona. Dlatego wolałem jednak dla swojego spokoju i spokoju drugiej połówki zdecydować się na sakrament, żeby po części chociaż ktoś zaakceptował tą drugą osobę w grupie. I tak jak mówisz jest możliwość wzięcia ślubu jednostronnego (żona jest osobą niewierzącą) jednakże dalej pozostałaby ta sama kwestia, dalej pozostawałby podział My i Ona. Teraz przez ślub kościelny już nie ma tego problemu. I o ile dla niej było to przedstawienie dla mnie sakrament ten stanowił dużą wartość. Rozmawiając z żoną jasno określiliśmy, że ja przyrzekam jej na coś co stanowi dla mnie jedną z największych wartości, ona natomiast przyrzeka mi na samą siebie niezależnie od "formułki" jaką będzie musiała wypowiedzieć. Pozostaje jeszcze kwestia samego katolicyzmu, bo o ile sam byłem wychowany na katolika, jestem osobą wierzącą, latami byłem zaangażowany w życie kościoła i wspólnoty to nie da się ukryć, że z czasem postawa, którą obecnie przedstawia Polski Kościół Katolicki mocno odrzuca mnie od bycia częścią tej organizacji. Coraz ciężej jest mi uważać się za katolika skoro nie identyfikuje się z przekonaniami głoszonymi publicznie przez tą organizację. Szczerze wstydzę się przyznać, że jestem katolikiem bo wiążę się to z tłumaczeniem, że nie identyfikuje się z publicznym obrazem Kościoła Katolickiego. Trzęsie mnie gdy słyszę bluźnierstwa, które padają z ust chwalących się, że są katolikami... Nie jestem w stanie wytrzymać gdy słyszę zamiast przesłania miłości bliźniego, poszanowania dla nieprzyjaciół, kolejne ataki i zbrojenia. Uważam, że obecnie Kościół Katolicki nie jest kompletnie związany z nauką Jezusa. Dlatego swoją wiarę i przekonania zostawiam dla siebie, raczej pozostając "w ukryciu".

Pytania o bycie katolikiem i co się przez to rozumie brakowało mi przy rozmowach z wszelkimi "prawicowcami" (z Ziemkiewiczem na czele). Obecna prawica uwielbia mówić o "bronieniu polskiego katolicyzmu", jednocześnie jawnie występując przeciw podstawom Chrześcijaństwa (np. nazywanie obecnego papieża heretykiem, bo mówi o obowiązku szanowania innych). Szymonie, za mało ich naciskasz, a z Twoją wiedzą o katolicyzmie pewnie w kilka minut pokazałbyś im, że są katolikami tylko we własnych fantazjach i używają religii tylko do budowania przeświadczenia o swojej wyższości moralnej.

ale super myśl! dzięki Szymon

Mnie osoba, która zgłębia filozoficzne i teologiczne aspekty religii, by potem z tej perspektywy krytykować "jasełkowy katolicyzm" i inne takie rzeczy, kojarzy się z wyimaginowaną sytuacją, w której ktoś twierdzi, że jest wiernym kibicem Legii, po czym wychodzi do swoich ziomów i poucza ich, że "ustawka" to metafora i tak naprawdę nie chodzi o to, aby walczyć z kibicami Widzewa, tylko aby zniszczyć kibica Widzewa w sobie samym. Może i jest w tym coś dobrego, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że nawołuje do tego, by ludzie nie robili sobie krzywdy fizycznej, ale... to jest zwyczajnie zabawne. Wielkie religie od stuleci żerują na tym, że większość ich wyznawców w ogóle nie ma najmniejszego pojęcia na temat teologicznych kwestii, nie wie właściwie w co wierzy i wykonuje rytuały przede wszystkim na zasadzie tradycji i przyzwyczajenia. A już Kościół Katolicki, który przez te stulecia nie zgadzał się, aby w trakcie mszy świętej ksiądz przemawiał do wiernych w zrozumiałym dla nich języku, ma szczególnie wiele za uszami w tej kwestii. A zatem po pierwsze, wielkie religie szybko stałyby się niszowe, gdyby wyzbyły się "jasełkowego" charakteru. Po drugie, krytykowana w "jasełkowości" dosłowność, bezkrytyczność, czy plastyczność wyobrażeń związanych z religią jest bardziej naturalna i pierwotna, w stosunku do filozoficznych czy teologicznych rozmyślań traktujących pisma jako metaforę, o czym osoby utyskujące na "jasełkowy katolicyzm" zdają się kompletnie zapominać. Także ja osobiście uważam, że wiara "katolicko-polsko-jasełkowa" to ważny fakt społeczny, natomiast co sobie myślą osoby, które uważają się za świadomą swoich wierzeń katolicką elitę, w kontekście społecznym, jak i nawet w kontekście oceny religii jako takiej, nie ma większego znaczenia.

Najgorszym argumentem jest "Jestem ateistą ale chodzę do kościoła i wziąłem ślub kościelny żeby babci nie było smutno"

Z tych powodów planujemy ślub częściowy. Ja kościelno-cywilny, a mój tylko cywilny. Dla niektórych to wydziwianie, namawiają żeby on uzupełnił bierzmowanie i nie robił problemów. Dla mnie nie ma dyskusji bo kocham go między innymi właśnie za tą szczerość względem siebie i mnie 😁

Super Bardzo jasno i dokładnie wytłumaczone ważnych spraw Nie wiem czy jesteś osobą świecką jeżeli tak to wielkie uznanie i szacunek dla twojego programu SUPER SUPER

Świetny odcinek.

W końcu ktoś to powiedział na głos! Podpisuję się pod tym rękami i nogami Szymonie. ,,biorę ślub kościelny żeby rodzicom nie było przykro i ludzie nie gadali...,,

Jestem wychowany w rodzinie 100% katolickiej. Wartości, kultura ale przede wszystkim wiara i obrzędy. Wierzę w Boga ale nie wierzę w Kościół - sam nie uznaje siebie za katolika. (najbliżej mi do deizmu). Z mojej perspektywy branie ślubu kościelnego nie ma wymiernej wartości jako sam akt, dlatego z dziewczyną nie zamierzamy takiego brać. Uważam dodatkowo, że w Kościele wiele ceremonii dawno straciło swoją moc sprawczą *(jezeli kiedykolwiek miało) i Kościół w obecnym stanie dużo bardziej kojarzy mi się z czymś pejoratywnym - na pewno nie z organizacją pomagającą osiągnąć zbawienie. ;)

Bardzo ciekawe zdanie, zasiało ono we mnie pewnego rodzaju wątpliwości co do decyzji, którą podjąłem 10 lat temu, czyli ślubie kościelnym. Wiarę w byt ponad materialny utraciłem w wieku nastoletnim, równolegle chęć do poznawania pogłębionych znaczeń religii katolickiej pozostał, a między innymi dzięki Twoim podcastom wola do eksploracji rośnie. Do religii katolickiej podchodzę pragmatycznie, myślę o niej jako o narzędziu, które w pozytywny sposób może wpłynąć na proces wychowawczy moich dzieci (ewolucyjna adaptacja). Nie potrafię tego wyjaśnić, ale całym sobą czułem, że ślub kościelny jest właściwym wyborem, takim poważniejszym, donioślejszym aniżeli świecki papier w urzędzie. No i sam ceremoniał, piękne wspomnienie. Tak, wychodzi na to, że jestem oszustem a nie cierpię kłamać, ale gdybym był jeszcze raz postawiony przed takim wyborem - to wybrałbym tak samo.

Bardzo ciekawy materiał, daje do myślenia. Chciałabym zobaczyć odcinek czy warto brać ślub cywilny :)

Zgadzam się z w 100%, ale jestem pewien, że filmik wzbudzi sporo kontrowersji i będą argumenty typu: "ale później mogą się nawrócić".

Bardzo dobry odcinek.

Bóg Zapłać. Pozdrawiam.

Pomysły na odcinek: 1. Czy Kościół kiedyś ugnie się i dozwoli inną antykoncepcje niż NPR? (znalazłam informacje, że jakoby około 85% katolickich kobiet używa antykoncepcji innej niż NPR, a NPR jest używane przez zaledwie 2% katolickich kobiet. Nie wiem czy to prawda ale takie dane znalazłam). 2. Grzech śmiertelny i czy jest szansa na zbawienie dla tych, którzy w nim żyją, zwłaszcza w czasach kiedy to co Kościół uważa za grzech śmiertelny nie raz jest postrzegane jako coś zupełnie naturalnego (życie z partnerem bez ślubu, antykoncepcja, związki po rozwodzie, masturbacja, świętokradztwo, używki itd ). Co jeśli ktoś wie że Kościół uznaje coś za grzech śmiertelny ale się z tym nie zgadza bądź nie umie inaczej (w danej chwili bądź czasowo).

No dobrze, chyba pierwszy raz nie mam żadnych zarzutów do tej serii ;) Mógłbyś pociągnąć temat tego kto jest katolikiem, statusu kanonicznego heretyków, schizmatyków i apostatów, apostazji jako procedury w Kościele i jej sensu i w tym kontekście zasady semel catholicus semper catholicus. Ciekawi mnie też Twoja opinia, jaki procent Polaków to katolicy zgodnie z przedstawionymi w tym filmie kryteriami.

Szymonie drogi, wbrew pozorom sytuacja, którą opisałeś na końcu, jest chyba najbardziej powszechna w przypadku ludzi z dylematami typu tego, czy brać ślub kościelny czy nie. Tylko tutaj pojawia się ogromny problem - rozważanie tych kwestii trwa ogromnie długo. Rzadko jest tak, że przemyślenie jednej trudności da nam poczucie większej pewności. Częściej odpowiedź na jedno pytanie jedyne co robi, to stawia przed nami kolejne pytania. Czasem, faktycznie, coś kogoś olśni i z dnia na dzień zaczyna lub przestaje wierzyć tak na 100%. Ale częściej to jest pełna niepewności podróż przez całe życie. I dlatego właśnie większość z tego typu ludzi woli unikać wchodzenia w takie rozważania, i jest to dla nich szczególnie trudne. Najchętniej wpisaliby się zapewne w kategorię "katolika, ale niezupełnie". Pytanie, co byś powiedział na temat takich ludzi, którzy jednocześnie wierzą i nie wierzą w zbawczość Chrystusa. Bo zaręczam Ci, nie jest to sytuacja wewnętrznie sprzeczna i jest to możliwe; w zależności od tego, co rozumiesz przez tę wiarę. Tutaj pytaniem "lodołamaczem" byłoby zapewne "czy wierzysz w Jezusa jako wcielenie Absolutu", chociaż i na to da się poprawnie odpowiedzieć "to zależy" (i rozpocząć dywagacje na temat natury rzeczywistości). Być może czytasz komentarze, jeśli tak, to jestem niezmiernie ciekaw, jak odniósłbyś się do takiej sytuacji.

bardzo dobrze, że ten temat poruszyłeś. Popieram Twój punkt widzenia. Co myślisz o pierwszej komiunii w tym aspekcie? Może omówisz to w kolejnym odcinku?

Dla mnie rzeczą obniżając wartość ślubu kościelnego jest rosnąca powszechność rozwodów kościelnych (tak, tak, unieważnień małżeństw). Słyszałam o różnych uzasadnieniach np. że 28-latek nie dojrzał do małżeństwa dlatego dostał unieważnienie/rozwód - śmieszne! I przypadki katolickich "celebrytów", którzy po latach wspólnego życia dostają unieważnienie/rozwód jak Kaczyńska, Kurski, Cejrowski. Grubym była katolikiem, to obrażało by to moje uczucia religijne (ale łatwiej oburzać się na kawałek tenczowego materiału). ;(

Zawsze się trochę ślubuje...

Przez cały odcinek czasem się zgadzałem, czasem nie, a na koniec powiedziałeś tak jakbyś gadał całkiem do mnie (nie w tej części o koszlukach ;) ). Kilka razy dotknąłeś u nie rzeczy, które ciężko dotknąć i podrzuciłeś nowego rodzaju myślenie. To nie częste, podeślę kiedyś na prv. Robisz dobrą robotę, dzięki!

Piekna grafika , milego dnia

Świetny film! Poproszę jeszcze o omówienie chrztu i brania na chrzestnych osób niewierzących. Jako ateistka nie chcę przysięgać, że będę wspierać rodziców dziecka w wychowaniu w wierze - bo nie będę. Słyszałam już jednak argument o tym, że przecież nie muszę być wierząca aby być chrzestną. Wystarczy odbębnić formalności "dla dobra dziecka". Jak dla mnie jest to niekatolickie podejście do chrztu własnego dziecka.

Chrzest powinien być wyborem osobistym a nie rodziców.

Od dawna się nad tym tematem zastanawiam i w pełni się z tobą zgadzam. Należy rozpocząć takie rozważania od tego czy faktycznie jesteśmy katolikami, a może jednak po prostu osobami wierzącymi świadomie nie żyjącymi według dogmatów kościelnych

Co do oprawy audiowizualnej ślubu - to oczywiście, że da się wziąć cywilny w zabytkowym budynku, przy marszu mendelsona na żywo itd. Nazywa się to ślubem świeckim i są osoby i instytucje, które to w Polsce organizują. A jeśli popyt będzie większy, to i popularność i prawem rynku podaż czegoś takiego znacznie wzrośnie. Jednym słowem ten argument wynika moim zdaniem bardziej z lenistwa, niż braku opcji ślubu o oprawie kościelnej, bez kościoła, że tak powiem. Z tym problemu nie ma. Gorzej w Polsce wygląda kwestia pogrzebu bez kościelnej ceremonii, bo nie ma obecnie procedur pozwalających na złożenie ciała poza cmentarzem (chodzi tu głównie o kwestie zdrowotne - ciało zakopane w bardziej publicznym miejscuy może mieć skutki nawet epidemiczne), a na cmentarzu poza procedurą kościelną też nie jest łatwo. Pozostaje kremacja, ale tu z kolei na przykład rozsypanie prochów jest zwyczajnie nielegalne, a legalizacja, czyli otrzymanie pozwoleń, jest obecnie dosyć trudna. Przynajmniej w takich typowych miejscach typu góry, czy morze, bo na własnym prywatnym terenie chyba można, aczkolwiek nie jestem pewien.

"Bóg od osób, które nie są katolikami, nie oczekuje spełniania katolickich norm wbrew sobie, tylko w pierwszej kolejności życia w zgodzie z własnym sumieniem" Słyszycie ijo ijo ijo tradycyjna policja teologiczna już jedzie :D

Świetny materiał! Ja z małżonką wzięliśmy tylko ślub cywilni, oboje jesteśmy niewierzący. Oczywiście było mnóstwo pytań dlaczego... Jak tak można... itp... Zawsze odpowiadałem że jestem nie więżący i z szacunku dla katolickich wartości. Tak jak ktoś w komentarzu napisał że dla niektórych to ceremonia a nie sakrament. Mój ulubiony powód dla którego pewna para wzięła ślub kościelny to: Wtedy babcia da więcej do koperty.

Dobrze, że to ktoś wreszcie powiedział- brawo!

Ta seria to złoto bo potrafi naprawde dobrxe przybliżyć różnice pomiędzy społeczną opinią o katolicyzmie a faktycznym stanowiskiem katolicyzmu...

Szymon chyba nie zdaje sobie z siły presji na młodych. Rodziców i babć nie obchodzi to ,że ktoś będzie postępował wbrew sobie , ważne żeby sąsiedzi i rodzina nie obgadali . A niestety od rodziny nie można się odciąć .To co powiedziałeś powinni księża na ambonie non stop powtarzać ,żeby dotarło do tych babć ,a nie stale "grzmieć" ,że rodzice ,którzy pozwalają dzieciom bez ślubu (kościelnego ) żyć ,to źli rodzice i jeszcze gorsi katolicy.

Mi najbliższa rodzina powiedziała, że nie przyjdą na mój ślub jak nie będzie kościelny (od 17 roku życia jestem ateistą)

Bardzo ciekawy materiał problem leży niestety w tym na czym opiera się w większości polski chrześcijanie czyli szantażu emocjonalnym ,,idź do kościółka bo babci będzie przykro" ,,ale jak to tak bez kościelnego co ludzie powiedzą" łatwo o odżucenie takich gróźb kiedy mieszka się w anonimowym dużym mieście a nie na wsi gdzie udzie znają się od wielu pokoleń a chodzenie do kościoła jest głównie po to by sprawdzić kto ośmielił się nie przyjść. Co do koncepcji popełniania grzechu czy oszukiwania się po przez branie ślubu kościelnego przez niewieżących to się nie zgodzę gdyż ciężko mówić o samym grzechu jeżeli się nie wyznaje pewnych zasad

Super materiał. Może teraz podobny w kwestii chrztu?

Trzeba również zaznaczyć że sakrament jest nieważny gdy: * Jesteśmy do niego przymuszani przez osoby trzecie, sytuację ekonomiczną czy inne zewnętrzne okoliczności. * Przyjmujemy sakrament bez myślenie, i w sumieniu własnym nie chcemy go przyjąć. Ponadto niekatolik nie może przyjąć sakramentu (nie tyle nie powinien a nie może). zatem jeżeli osoba sama się wyłącza z KK to sama sobie odmawia prawa do sakramentu. Taką rolę weryfikacyjną odgrywa proboszcz, który przeprowadza wywiad z narzeczonymi i to w jego gestii jest odmowa udzielenia sakramentu gdy istnieją przesłanki nieważności czy braku dojrzałości wiary ... Ps. Dobry materiał !

W razie czego istnieje możliwość, żeby katolik zawarł małżeństwo z osobą niewierzącą w ramach ślubu kościelnego.

Masz rację dzięki za ten film. Nakłonił mnie do przemyśleń.

W punkt! Jak zawsze w punkt.

Jeszcze śmieszniej jest, gdy osoby niewierzące obchodzą Boże Narodzenie, bo to przecież tradycja, no i co rodzina powie, jak się nie pojawisz na wigilii. Co więcej nawet w przypadku osób wierzących święta obecnie mają niewiele wspólnego z prawdziwą wiarą, gdyż ludzie częściej skupiają się na prezentach i jedzeniu, zapominając o tym co faktycznie istotne. Wystarczy raz nie kupić prezentu i od razu wszyscy zaczną Ci wypominać, jaki to jesteś niedobry, skąpy, egoista. Dziwne też, jak szybko po świętach ludzie znów potrafią się wzajemnie obgadywać, wyzywać, okłamywać, wykorzystywać, już nie mówiąc o jakiejkolwiek bezinteresownej pomocy bliźniemu.

Po wydobyciu z pola skarbu- dzień dobry, dokumenty do kontroli, pójdzie pan z nami, naruszył pan/pani zakaz prowadzenia wykopalisk archeologicznych.

dziękuję. sub

Super!

Ja mam (jako katolik) trochę na odwrót - kompletnie nie widzę sensu w braniu ślubu cywilnego. Wiem - PIT-y, kredyty itp., ale poza tym do niczego mi to nie potrzebne.

W filmie panuje nieuprawnione załozenie, że człowiek jest człowiekiem od poczęcia w pełnym tego slowa znaczeniu (bowiem od poczęcia jest ludzki, tak jak ludzkie mogą być tkanki, łożysko czy wydzieliny). Choć jest to pogląd inny niż pogląd KK, można uważać, że życie zaczyna się później i każdy czlowiek ma godność - ale zygoty, zarodki i płody na wczesnym etapie rozwoju nie są ludźmi, więc nie moga mieć godności. Logicznym uzasadnieniem, przynajmniej dla zygot i zarodków, może byc na przykład wymóg istnienia funkcjonującego układu nerwowego, jako osrodka niezbędnego do istnienia swiadomości i co za tym idzie - duszy. Nie każdy, kto jest zwolennikiem aborcji musi uważać, że czlowiek nie ma na któryms etapie godności.

Super film, bardzo potrzebny. Dodałabym może dla symetrii jak absurdalne byłoby dla dekoracji i klimatu brać sobie ślub muzułmański, hinduistyczny, czy w oprawie świadków Jehowy. Co więcej, coś czuję, że byłoby to ,,offensive" i ,,cultural appropriation".

Witaj. Bardzo lubię Twoje oba kanały, z większością treści się zgadzam. W tym jednak przypadku nie do końca. Wyobraź sobie, że na świecie są ludzie, którzy nie traktują wiary katolickiej (jakiejkolwiek w zasadzie) tak poważnie jak Ty. Byli np. przez rodziców wychowani w wierze katolickiej, ale sami katolikami nie są. Przestrzegają wielu przykazań, gdyż są to wartości uniwersalne - nie jest powiedziane, że musisz być katolikiem, żeby ich przestrzegać. Nie trzeba być katolikiem, by być dobrym człowiekiem. Do czego zmierzam... Otóż jak wcześniej wspomniałem, dla niektórych kwestia np. skłamania przed ołtarzem, że będą wychowywac swoje dzieci w wierze katolickiej nie jest traktowana tak poważnie, jak Tobie mogłoby się to wydawać. Ot, przyjmują, że popełnili kłamstwo jak wiele innych życiu ( niech pierwszy rzuci kamień ten, kto nigdy nie skłamał). A że, dla niektórych to duży grzech? No cóż, jak wspomniałem - nie każdy traktuje wiarę tak poważnie. Dla mnie osobiście ważniejsze jest żyć w zgodzie z rodziną (przede wszystkim rodzicami i teściami), niż żyć w konflikcie tylko dlatego, że nie wziąłem ślubu kościelnego, na którym rodzicom tak bardzo zależało. Często są to ludzie starsi, którzy mają już ukorzeniony swój światopogląd tak, że ciężko byłoby im przetłumaczyć, że można po prostu inaczej. Dla mnie skłamanie przed ołtarzem (traktuję to raczej jako ceremonię, tradycję niż faktyczne przyjęcie sakramentu) nie różni się od skłamania znajomym, że nie pójdę do nich na imprezę, bo jestem chory, a w praktyce wolę siedzieć w domu i grać na konsoli. Oczywiście, staram się tego nie robić - ale chcę ukazać, że dla mnie bez różnicy skłamać przed ołtarzem, czy skłamać znajomym w taki sposób jak wyżej napisałem. W życiu staram się być dobrym człowiekiem, przestrzegam większość przykazań - z wyjątkiem pierwszych 3. Swoje dzieci również będę starał się wychować na dobrych ludzi, a co do wiary dam wolną wybór. Podsumowując: Wolę wziąć ślub kościelny żeby żyć w zgodzie z rodzicami, niż nie brać i być z nimi w konflikcie. Zaraz ktos może napisać, że "ok, ale przede wszystkim nie będziesz żył w zgodzie z sobą". Otóż moim zdaniem w życiu trzeba czasami iść na kompromisy, a pójście przed ołtarzem dla mnie takim kompromisem jest i nie traktuje tego jako coś z czym nie będę mógł później żyć i patrzeć w lustro, gdyż dla mnie bycie katolikiem nie jest celem nadrzędnym, w zasadzie to żadnym celem. Pozdrawiam.

Też macie wrażenie że napis na koszulce Szymona dziwnie się zachowuje jak by był doklejony komputerowo?

Rozumiem przesłanie i nawet się z nim zgadzam, ale niestety w rzeczywistości to nie takie proste. Bardziej zależy mi na moich bliskich i daniu im tego, czego oczekują (czyli ślubu kościelnego), niż na egoistycznym stawianiu na swoim i podążaniu za własnymi przekonaniami. Gdybym robiła i postępowała zawsze tak jak JA chcę, to musiałabym się mierzyć z wyrzutami sumienia, że ranię moich bliskich. Tak zostałam wychowana. Najpierw inni, potem dopiero ja. Nie tak łatwo jest przeskoczyć takie psychiczne schematy myślenia. Myślę, że w Polsce sporo ateistów ze ślubem kościelnym bierze go właśnie z podobnych powodów. Żeby babci nie było przykro, żeby tata był zadowolony, żeby mama się nie martwiła, że nie zostanę zbawiony, żeby ciocia w końcu przestała mnie męczyć. Dlatego przede wszystkim powinno się uświadamiać katolików na temat tego, czym są sakramenty i dlaczego nie powinno się na nikim wywierać presji przyjmowania ich. Chyba zwłaszcza starsze pokolenie ma z tym problem - wierzą bezrefleksyjnie, bo dla nich to stan domyślny i tradycja, nie wyobrażają sobie, że można inaczej, dlatego przeżywają duży dysonans, gdy ukochany wnusio nagle oznajmia, że on nie wierzy. Gdyby katolicy przestali wywierać tę presję na byłych katolikach, to myślę, że udałoby się znacznie ograniczyć ilość ślubów kościelnych zawieranych przez niewierzących. A na tym powinno zależeć przede wszystkim katolikom. Bo dla ateistów to tylko nic nie znaczące przedstawienie przed jakimś nieistniejącym bóstwem, które można odbębnić i zapomnieć, a dla katolików to przecież obraza tego, w co wierzą. Więc to ich interes, żeby ograniczyć takie praktyki. A utrudniają to właśnie takie ciotki i babcie, które wierzą, bo tak, a nawet nie znają dobrze zasad własnej wiary.

Panie Szymonie, Zgadzam się całkowicie. W rozmowach z młodszymi ode mnie znajomymi, którzy planują ślub a nie są wierzący (co wyraźnie deklarują), odradzam ślub kościelny jako nieuczciwy wobec siebie i innych.

Przecież większość Polaków to katolicy kulturowe, więc nie powinni brać ślubu kościelnego

Dlaczego ślub katolicki ?; oboje z mężem jesteśmy" katolikami kulturowymi , z tą różnicą że ja jestem wierząca chociaż na bakier z kościołem, wierzę że ten sakrament ma pewną moc jest dla osobiście ważny. Ślub kościelny to nasza piękna tradycja chrześcijańska , "Hymn do miłości" jest niezwykły. Cały czas uważam, że przysięgałem przed Bogiem, podoba mi się nasza tradycja chrześcijańska i nasze obrzędy religijne. Natomiast wiara to bardzo intymna sprawa każdego człowieka, to jak wierzymy i w co wierzymy jest osobista sprawa każdego człowieka.

Dzisiejszy katolicyzm to bardziej kultura niż wiara

W końcu ktoś to powiedział. Przede wszystkim warto dorosnąć, a nie łudzić się, że jak ktoś weźmie ślub w Kościele to Bóg go w jakiś sposób ułaskawi... - nie, nie ułaskawi, bo dana osoba i tak nie wierzy, nie wykonuje innych działań związanych z żywą wiarą, a ślub w Kościele to nie odhaczenie listy wstępu do nieba. To samo w innych sytuacjach - łudzenie się, że "miłość wystarczy i Bóg to zrozumie" - nie, zasady w tej kwestii są jasno określone w Piśmie; albo inny przykład: wezmę ślub w kościele 'bo jest tak magicznie i ładnie, to tradycja" - nie, to bezczeszczenie wiary innych, tych którzy składane przysięgi biorą poważnie i jak Szymon wspomniał bycie nie fair, moim zdaniem to po prostu obciach i niespójność poglądów. Świetny film, zwięzły i trafny ;)

Ja też tak myślę od dawna! Ale czasem dostawałam po głowie od znajomych niewierzących kolegów, którzy argumentowali, że biorą ślub kościelny, bo w polskiej rzeczywistości to oznacza traktowanie swojej partnerki poważnie

Ale nie pwiedziles dokladnie dlaczego kulturowy katolik nie mialby wziac udzialu w tradycyjnym rytuale slubu. Przeciez to nie bedzie klamstwo jesli traktuje to jedynie tradycyjnie. W sensie, scisle rzecz biorac bedzie ale przeciez robimy mnostwo rzeczy ze wzgledu na tradycje ktore nie sa de facto "prawda". Czy kulturowy katolik ma sie wstydzic swoich zgodnych z katolicyzmem pogladow bo jest ateista? Dlaczego?

Jak ktoś jest wierzący to powinnien brać ślub kościelny lub żyć w czystości bo ślub państwowy nie jest sakramentem

Szymon, z Twoich filmów o religii wynoszę więcej niż z lekcji religii, czy nawet z kazań księży (gdy jeszcze uczęszczałam na msze). Uwielbiam tą serię. Tak, ja też uważam, że obecnie ze ślubu kościelnego robi się szopkę, teatrzyk - bo trzeba, bo fajnie się ładnie ubrać (jakby na cywilny nie można było się ładnie ubrać...), bo co ludzie powiedzą, bo babcia kazała. Ale sama mam przykład ze swojej rodziny. Gdy babcia usłyszała, że nie chcemy ślubu kościelnego, bo...nie chcemy robić tej całej szopki i nagle udawać wielce wierzących i zaangażowanych we wspólnotę Kościoła to...nie przyjęła tego dobrze. Ale może wykorzystam Twój wykład na ten temat i jej po prostu puszczę ten film ;) dzięki Szymon!

Jako ateista z lekką nostalgią do części ideologii katolickich, kiedyś gdy byłem katolikiem trochę, może nawet mocniej pokopałem i tak, był tam pewien rodzaj skarbu, całkiem cudowny, ale w krainie w której go wykopałem, bardziej opłaca znaleść się skarb rentowny, przynoszący stały dochód inwestycje, zamrożone/zakopane aktywa, niż zwykły skarb, a zwykły znalazłem. Z mojego doświadczenia mogę powiedzieć że jak na tak wspaniały kufer, skarb w środku jest zadziwiająco mały. A film naprawdę dobry Panie Szymonie.

Jestem ateistą i nie miałem problemu z wzięciem ślubu kościelnego. Rozważmy sytuację: chcesz się spotkać ze znajomymi i miło spędzić czas na kręglach. Wszyscy oprócz ciebie przed graniem chcą iść do kina na film który totalnie ciebie nie interesuje a dla reszty jest ważny. Po seansie znajomi zachwyceni, rozpływają się nad każdym aspektem. Według ciebie nie mają w ogóle gustu, ale by nie psuć nastroju przez chwilę będziesz im przytakiwał (a dla ciebie był po prostu 5/10). Przez resztę życia będziesz rozważał czy byłeś uczciwy wobec siebie, czy po prostu dobrze się bawisz na kręglach a o filmie zapominasz następnego dnia? Być może przebywam w bańce informacyjnej, ale ludzie (choć mogą twierdzić inaczej) generalnie są oportunistami. Większość wybierze opcję drugą, bo to, że byli w kinie a potem przytaknęli nie było dla nich istotne w kontekście korzyści, które czerpią z późniejszych kręgli. Podobnie ze ślubem kościelnym. Jeżeli ktoś nie wierzy w cały mistycyzm związany z miejscem, to co to będzie za różnica, czy przysięgamy drugiej stronie miłość, wierność i uczciwość małżeńską i podpiszemy papiery małżeńskie w kościele, czy w urzędzie. Kłamstwo "tak mi dopomóż panie boże", oraz że "wychowam dzieci w wierzę" ma co najwyżej rangę "tak kochanie, wcale nie wyglądasz grubo". Wydaje mi się, że patrzysz przez pryzmat gorliwego katolika i wychodzisz ze złego założenia, że wiara jest na tyle istotnym aspektem większości ludzi, by móc rozważać, że zrobiło się coś wbrew sobie (oczywiście zaraz znajdą się "zasadowcy" którzy niczym żelazo prędzej się złamią niż ugną, ale takich jest naprawdę mniejszość)...

Wiadomo, że większość sakramentów takich jak ślub, komunia św i chrzest, jest przyjmowana z powodu presji tradycji/rodziny. Księża niby stawiają warunki i grożą nieudzieleniem sakramentu, ale wszyscy doskonale wiedzą, że gdyby ludzie przyjmowali sakramenty tylko z własnej woli, to mało kto by to robił, a co za tym idzie, mit Polski jako kraju katolickiego byłby zagrożony

Ja bym rozszerzył temat i powiedział bym czym jest ślub bądź ślubowanie i co to oznacza. Ludzie często zapominają co to oznacza i że do tego nie jest potrzebna jakaś większa ceremonia. Pamiętam że na pewnym ślubie ksiądz powiedział, iż on nie udziela ślubu tylko jest reprezentantem boga jako światek, a ślub udzielają sobie nawzajem narzeczeni.

I to jest dobry content

Wiesz Szymon, ja mam jeszcze jedną frapującą kwestie. Wymuszanie w dzieci sakramentu chrztu przez osoby będące nominalnymi katolikami, ale nie żyjące w katolicki sposób. I jeszcze generalnie wymuszanie w dzieci sakramentu chrztu. Te dzieci przecież nie są (oczywiście mogą się nimi stać w przyszłości) katolikami. Jako Żyd, zawsze miałem z tym problem i może dlatego bardziej ceniłem naukę protestancką w tym względzie.

To w skrócie - Tak

Jak zawsze bardzo trafne przemyślenia

Jestem chrześcijaninem, nie jestem pewien czy katolikiem... Twoje odniesienie do skarbu lekko mnie skonfundowało, teraz muszę się napracować żeby "go wydobyć" ;P Czas wrócić do pisma.

Moim zdaniem pierwotna, mniejsza wersja Twojego zarostu wyglądała dużo schludniej

Jako chrześcijanin ewangeliczny niemal w pełni zgadzam się z tym co mówisz w tym filmie, jednakże mocno zdziwiły mnie twoje słowa "Bóg oczekuje życia w zgodzie z własnym sumieniem". Stwierdzenie to nie jest zgodne ze Słowem Bożym, które jasno potępia kierowanie się swoimi własnymi odczuciami, swoim sercem(Mk 7, 21-22). Dla każdego człowieka, który nie utozsamia się z kościołem rzymskim, a chciałby mieć pewność "legalności" swojego związku przed Bogiem polecam studiowanie Pisma Świętego, z którego wynika, że małżeństwo jest przyrzeczeniem przed ludźmi i Bogiem, że dana para - mężczyzna i kobieta - chcą być z sobą do końca życia, tylko tyle i aż tyle.

Sam lata temu przerabiałem identyczna rozmowe z rodzina. Jako "ateiostyczny katolik"(świetne określenie). Brałem ślub z wyłączeniem. Ile razy musiałem tłumaczyć, że to coś normalnego w pełni dopuszczalnego itd. Dowodzi to też poziomowi religijnego wykształcenia w tym kraju.

Mam wrażenie że taką z samą perspektywe powinno się mieć na bierzmownie.

A po co to ideologizować? Większość ma wyjebane na te wszystkie aspekty, ma być ładna, tradycyjna uroczystość, urzędas w sutannie ma go udzielić za odpowiednią opłatą i tyle. Nie oznacza to dla większości nic albo prawie nic. Sobie ewentualnie coś poprzysięgają i na imprezę. Prawie nikt później tego nie rozkminia, bo nie ma po co jak się tego nie traktuje poważnie w sensie religijnym. Albo byle jak. To, że ktoś będzie patrzył na to wstecz i się oceniał to generalnie brednie.

Nie udawajmy też, że kościół ma jakiś problem z tym o czym mówisz bo przecież pieniążki nie śmierdzą

Będąc katolikiem to normalne, że chciałbym przyjąć sakrament, w ogóle nie chciałbym, żeby istniało "małżeństwo państwowe", bo to tylko rodzi problemy, m.in. osób homoseksualnych i w związkach poliamorycznych. Natomiast może trochę obok tematu, chociaż jestem na kierunku technicznym, to na początku studiów miałem ciekawe wykłady z psychologii z dr Marcinem Szulcem z UG. Powiedział, że jeżeli chcemy się z kimś związać, to aby uniknąć dużych rozbieżności w wizji związku, najlepiej jest związać się z osobą o podobnym światopoglądzie.

Zasadniczo zgadzam się z tym co mówisz z jednym zastrzeżeniem: Bóg wymaga postępowania tylko w zgodzie z własnym sumieniem ludziom, którzy nie mają jak poznać Boga, czyli na przykład od osoby mieszkającej w jakimś kraju muzułmańskim, gdzie po prostu nie ma nawet kościołów. Natomiast ateista mieszkający w Polsce jest już w trochę innej sytuacji, bo w każdej większej miejscowości ma kościół, więc to czy jest chrześcijaninem jest jego wyborem, zwłaszcza, jeżeli został wychowany jako katolik i po śmierci może odpowiedzieć za ten swój wybór