ja bym bardzo chciał zobaczyć materiał w Twoim wykonaniu o romantyzowaniu chorób psychicznych

Jako przedstawicielka książkar proszę o odcinek na temat romantyzowania toksycznych bohaterów fikcyjnych

Kiedy chodziliśmy do gimnazjum, daawno temu i moje koleżanki spotykały się z facetami o 8, 10 lat starszymi, którzy mowili im ze są "bardzo dojrzałe" jak na swoj wiek, przewaznie zostawaly ze złamanym sercem, w ciazy albo po prostu wykorzystane. Starsi faceci nie są glupi, kiedy chcą młodszą dziewczynne to doskonale wiedzą co robią i czego chcą. Te gadanie że są takie dojrzale, oznacza ze albo sami są mentalnie 10 lat młodsi albo zalezy im na jedym, młodszą osobą latwiej jest manipulować, przekraczać jej granice itd. Moze i taki zwiazek ma przyszłość, ale dziewczyny uwazajcie, nie wszycy faceci są "mili", ufajcie swoim przeczuciom, bardzo czesto maja racje.

Najlepiej stworzyć związek z samym sobą, wtedy jest w nim najmniej różnic.

Myślę że to też dużo zależy od momentu życiowego w jakim są obie osoby. Moja babcia była równiusieńkie 10 lat starsza od mojego dziadka, pobierali się gdy on był koło 30. Mój dziadek zawsze wspominał że wiele osób odradzało mu ten związek, bo 35 letnia panna w latach 50 - coś z nią musiało być nie tak. Byli ze sobą aż do śmierci, a odeszli w przeciągu 9 mc od siebie, babcia miała 88. Wiem, że moja babcia miała jakąś traumatyczną historię gdy była po dwudziestce. Nie wiem co to było, bo żadna osoba z tamtego pokolenia nie mówiła na ten temat. Dopiero po śmierci jej mój dziadek się "wygadał" jak bardzo ludzie źle oceniali ich związek, bo różnica wieku, a poza tym ona była "zepsuta i zniszczona", "nie nadająca się do niczego", "za stara na dzieci" i "zmarnuje sobie życie jeśli z nią się zwiąże". Ale on wiedział lepiej jaka na prawdę była i wiedział że to dobry wybór. Ja sama mam króciutką historie z młodszym facetem, ale to nic ani dramatycznego ani pikantnego. On miał 17, ja 22 no i byłam dla niego "zbyt poważna", bo przejmowałam się egzaminem na studiach i poświęcałam czas na naukę, a mogłam z nim przecież chodzić na imprezy XD.

Jak słyszę, co podobno mówią rodzice Roxie na temat jej związku, że od razu faceta zaakceptowali (przynajmniej sama Roxie tak mówi), to odnoszę bardzo negatywne wrażenie. Pierwsza czerwona lampka powinna im się zapalić w temacie jego zostawienia kobiety z dzieckiem. Sposób, w jaki to zrobił, nie świadczy o nim dobrze. To nie jest odpowiedzialny człowiek. A dobre wrażenie na małolacie każdy głupi może zrobić.

Gdy byłam nastolatką, ktoś mądry powiedział mi "jeśli dla faceta największym twoim atutem jest młody wiek, to uciekaj". I ten ktoś miał rację, dużo starsi faceci, którzy mnie wtedy podrywali byli totalnymi nieudacznikami i chcieli chyba "nadrobić" poprzez zdobycie młodszej partnerki. Przede wszystkim nastolatkom łatwiej zaimponować byle czym niż starszej osobie (20+) a w wieku nastoletnim każdy rok ma znaczenie dla naszego rozwoju i mając np. 16 lat myśli się zupełnie inaczej niż mając np. 19. Dlatego w wieku 17 lat związałam się z kimś kogo cele zupełnie nie pokrywały się z moimi i naiwnie myślałam, że miłość wszystko zrekompensuje. W wieku 21 lat zasmakowałam m. in. życia na własny rachunek, łączenia pracy ze studiami, trudnych sytuacji w pracy itd. i przy poznawaniu partnera bardziej zwracałam uwagę na to, czy jest zaradny, pracowity.

Sam dopiero co wyszedłem z dwuletniego związku z osobą o 3 lata starszą, to nie wydaje się być aż tak dużo ale patrząc na to że wchodząc w tę relację miałem 14 lat byłem bardzo podatny na wpajane mi przez byłego partnera przekonania i obraz "zdrowiej relacji", aktualnie przepracowuję to z terapeutą bo z tej znajomości wyniosłem jedynie sprany do reszty mózg

HISTORIA MOJA I MOJEGO DALEKIEGO KUZYNA Gdy miałam niecałe 13 lat poznałam Pana A, on miał już skończone 16, szybko się zaprzyjaźniliśmy na weselu gdy oboje obsadzeni zostaliśmy jako dróżbowie. Rodzina shipowała nas na potęgę, a on sam cały zaznaczał, że moglibyśmy być razem. Sprowadzał naszą relacje do bardziej romantycznej i intymnej niżeli przyjacielkiej. Mówił swoim przyjaciołą ze szkoły, że jesteśmy razem( NIGDY NIE BYLIŚMY). Nie miałam wobec temu nic przeciwko, w końcu wszyscy mówili, że mogliśmy być razem, a sama wtedy jeszcze w związku nigdy nie byłam. Chłopak stawał się coraz bardziej natarczywy, pisałam z nim nieraz po 11 godz. dziennie. Przyjeżdżał do mnie z Krakowa(Tam mieszkał) dwa razy w miesiącu na 2 dni, podkręcał moją 10 letnią wtedy siostrę do shipowania nas. Stawało się to okropnie frustrujące i niezręczne, nieraz trzymał mnie za rękę. Moi znajomi nic nie mówili, milczeli. W wieku 15 lat w końcu zerwałam z nim kontakt z dnia na dzień, miałam poprostu dość. To było chore. Najgorsze było to, że był to mój DALEKI KUZYN!!! Ale nawet nie z odstępem 3 pokoleń! - Wszyscy o tym wiedzieli- Jak i wszyscy milczeli, a tym akceptowali tą chorą relacje. Nie jestem w stanie wogóle spojrzeć mu w oczy i porozmawiać, uzgodnic co było źle, czy chociażby wyciągnąć mu brudy przed twarzą, obrzydza mnie to. Miałam niecałe 13 lat.

Ten film pokazuje, że miłość jest jak dobra książka - nie zależy od wieku, ale od tego, czy potrafisz wciągnąć się w historię drugiej osoby.

Nie ma to jak po spacerku zażyć dawki psycholoszki ❤

Funkcjonuję w takiej relacji. Różnica jakieś 10 lat i jestem tym starszym. Związek homo. Bardzo się staram, żeby nie robić mu żadnej presji i ciągle podkreślam (mimo, że już to wie) jak ważne jest słowo "nie" i jak odmawianie sobie nawzajem w związku jest ważne i budujące relację, bo jest oznaką szacunku dla drugiej osoby. Łączy nas poczucie humoru i zainteresowania. Mamy podobny mindset i oboje Uczymy się się od siebie różnych rzeczy. Tak jak mówisz staram się dostosować do jego poziomu i nie wywoływać presji. Zwyczajnie być wsparciem, bo i on jest dla mnie. Nie zlewamy się w jeden byt, uważam by zachować zdrową odrębność, ale być blisko. Mam świadomość, że przez te różnice kiedyś może okazać się, że się rozjedziemy, ale póki co obu nam jest dobrze, dbamy o siebie, słuchamy, stawiamy na szanowanie granic i komunikację. Umiemy przepraszać. Co prawda zdażało mi się mówić, że jest dojrzały jak na swój wiek i nie chodziło mi nigdy raczej o taki poziom, że mógłby założyć już teraz rodzinę itp. Raczej jako podkreślenie odpowiedzialności za rzeczy, w które się angażuje. Teraz już raczej tego nie będę robił i przyznawał, że nie jest tak dojrzały, ale że ma czas, by dojrzeć. Bez spiny, bez wprowadzania aspektu władzy do tego, że ja jestem dojrzalszy, więc wszystko ma wyglądać jak ja chcę. To by było nie fair, bo wszyscy jesteśmy ludźmi i każdy z nas potrzebuje czasu na wszystko. Ot zwykły szacunek i zrozumienie, że każdy ma swój proces do przejścia. Wysłałem mu ten film, bo ważne jest dla mnie, żeby był świadomy tych wszystkich rzeczy. Na koniec dziękuję Ci za to nagranie

A Klaudeliza nie mówiła że artyści czują i myślą inaczej? Miłego oglądania ❤😇

Na przełomie 15/16rż byłam w związku z 23-latkiem. Wydawało mi się, że byłam dojrzała jak na swój wiek, ale teraz, gdy sama mam 22 lata, dochodzę do wniosku, że być może byłam trochę dojrzalsza od ogółu moich rówieśników, ALE on był zdecydowanie mniej dojrzały niż jego rówieśnicy (nie pracował, nie studiował, nie uczył się i nie robił nic co wskazywałoby na chęć zmiany, a jego znajomi to byli głównie ludzie w moim wieku) . Może to sprawiło, że nie czułam tej różnicy, chociaż w głębi duszy jakoś uwierała mnie ta jego bierność. Mimo wszystko teraz, gdy jestem w podobnym wieku, nie wyobrażam sobie być z osobą na granicy gimnazjum. Ostatecznie cieszę się, że ten związek się zakończył (z mojej inicjatywy, trochę źle się zachowałam, ale cóż - chyba taki wiek). Teraz, od 5 lat, jestem w związku z osobą o dwa lata starszą ode mnie i dziwi mnie, że jie widziałam nic złego w tamtym związku.

Już są tu pierwsze komentarze piwniczaków inceli twierdzących, że jak dziecko jest biologicznie płodne to ok, żeby stary oblech zaczął się wokół niego kręcić. To jasno pokazuje, że tylko niedojrzali piwniczacy, których słusznie odrzuciły równolatki interesują się dziećmi.

trudny temat... ale jednak moim zdaniem wiek to nie tylko liczby, o czym dobrze rowniez wspomniałaś - zdrowie, witalność, doświadczenie życiowe, priorytety, i spojrzenie na swiat. to wszystko sie zmienia wraz z wiekiem... zycze powodzenia takim parom, u ktorych roznica wieku jest tak duza ^^ przyda im sie xd

Ja mam w tym roku 22, mój chłopak będzie kończył 30 i pod względem dojrzałości i priorytetów życiowych okazuje się ze jesteśmy bardzo spójni. Mi zawsze zależało na tym żeby długo nie czekać z założeniem rodziny, on w swoich latach 20 chciał się wyszaleć i znaleźliśmy się oboje z takimi samymi celami życiowymi w tym samym czasie mimo różnicy wieku i zdecydowanie związek który tworzymy jest dla nas obojga bardzo satysfakcjonujący, także to bardzo zależy od sytuacji

Moje bardzo bardzo ważne pytanie - masz może podcast? Jeśli nie to myśle że dużo osób by bardzo się cieszyło z podcastu

Akurat przeczytałem biografię Humphreya Bogarta, którego, dopiero trzecie małżeństwo okazało się być udane. Lauren Bacall i H. B. ;25 lat różnicy. Małżeństwo było bardzo udane., wg samej Lauren. To były lata pięćdziesiąte. Po prostu różnie bywa w życiu. Bardziej niepokoją przypadki przemocy, i mimo tego, tkwienia w takiej relacji.

Jak dla mnie to zalezy w jakim wieku sa te osoby. Ja wiem ze w teorii to jest legalne, ale dziwne dla mnie jest jak dajmy na to 30 latek interesuje sie osoba ktora ma 18 lat i ledwo przestala byc dzieckiem. Ja nawet nie umiem sobie wyobrazic przyjazni w takiej konfiguracji. Te osoby czesto maja zupelnie inne doswiadczenia i oczekiwania, sa na innych etapach zycia. Zupelnie inaczej ta roznica wyglada jak obie te osoby sa pare lat starsze i maja juz za soba jakies doswiadczenia. Ale oczywiscie wszystko zalezy od tych osob, kazda relacja jest inna, co dla mnie jest dziwne, dla kogos innego moze byc zwyczajna sprawa.

Ja sama w wieku 16 lat dostałam propozycje wejścia w związek z moim 21 letnim wówczas kolegą, i choć 5 lat różnicy w związku to nie wydaje się dużo to uznałam że razem z moim niedoszłym byliśmy na zupełnie innym etapie rozwoju emocjonalnego. Jako nastolatka która dopiero odkrywała siebie i swoje życie miłosne nie byłam zwyczajnie gotowa na związek z kimś bardziej doświadczonym i w pewien sposób ukierunkowanym życiowo. Nie wiedziałam nawet jaki przedmiot w szkole chciałam rozszerzać podczas gdy mój kolega zaczynał prace w zawodzie i zbierał na mieszkanie. Ostatecznie ciesze się że odmówiłam bo dało mi to czas i możliwość odkrywania wszystkiego razem z osobami tak samo niedoświadczonymi jak ja, bez presji tego że powinnam się zachowywać dojrzalej żeby dorównywać swojemu starszemu chłopakowi.

Miłość to jednak piękna rzecz ❤ miłego oglądania! 😊

Co ciekawe różnica wieku miedzy moja mama a moim ojczymem to ponad 20 lat. Co prawda związała się z nim w wieku 29 ale no, jest różnica. Wiecie co? Jest ekstra, uwielbiają się i sprawili że mega pragne takiej relacji. W całym moim życiu kłócili się 3 razy, zawsze starają sie dyskutowac, wspólnie podejmować decyzję i się wspierać. (Ja go poznałam mając 3 lata więc jest dla mnie jak bio ojciec, wychował mnie jakbym była jego). Dla mnie mega zależy od wieku, znam 25 Latków ktorzy są wielkimi dziećmi i zamiast osoby partnerskiej szukają sobie pokojówki lub 2 mamy. Znam 16 Latków którzy pracuja, zajmują sie domem i rodzeństwem bo nie może polegać na rodzicach. Wiek nie jest dla mnie informacja o tym jak ktoś dojrzały jest. W relacji w koncu chodzi o zrozumienie i wspieranie 2 osoby, czy wiek jest wazny? Nie zawsze, to zależy (xd) Ale mam skrętkę przy 18 z 22+. Za 2 lata pewnie mi przejdzie bo lepiej brzmi 20 latka z 28. Nim ktoś starszy tym różnica wieku jest bardziej akceptowalna. Znam pary które miały dość sporą różnicę (5+) i zaczęli za młodu - do dziś razem, ślub i dzieci. Jednak byłam też światkiem mniej przyjemnych sytuacji gdzie po odmówieniu stosunku zrobiło się nieciekawie. Nie znam tej 2 prywatnie wiec niech sobie razem będą byle z głową. Walić hejterow ktorzy nie wytrzymaja i musza nos w czyjąś relacje wpychać jak stare baby co za monitoring na osiedlu robią

Między mną a moim mężem mamy prawie 22 lata różnicy wieku + różnice kulturowe, ponieważ on jest obcokrajowcem. Jesteśmy kilka lat w związku i niedługo obchodzimy naszą pierwszą rocznicę ślubu i szczerze, dla mnie najbardziej liczyło się to, aby moi rodzice go zaakceptowali. Jestem ich jedynym dzieckiem i wiem, jak trudne było dla nich zaakceptowanie tego, że "wylatuję z rodzinnego domu" i to dodatkowo z dużo starszym mężczyzną. Finalnie moi rodzice szczerze go przyjęli, jak swojego syna, moi przyjaciele wręcz się "wyszarpują" do kogo mamy wpaść wraz z moim mężem, bo każdy chce z nami spędzić czas, kiedy odwiedzamy Polskę i jest po prostu pięknie :) Wiem, że to brzmi naiwnie i głupio, ale uwierzcie mi, jestem dorosłą kobietką i jestem świadoma moich decyzji życiowych ^^. Owszem, na początku szarpały i mną i moim mężem ogromne wątpliwości, ale daliśmy tej relacji szansę. I co mogę powiedzieć? Że we dwójkę stworzyliśmy relację opartą na wsparciu, otwartej komunikacji, zaufaniu i partnerstwie, po prostu. Dajemy sobie ogrom zrozumienia, nie ograniczamy się, przez to, jeżeli ja chcę gdzieś iść a mój mąż, przykładowo, nie chce albo nie ma ochoty, to bez problemu wybieram się gdzieś sama i nie czuję się ani z tym niekomfortowo, ani źle, ani też nikt głupio nie pyta "a gdzie masz męża?" jakbyśmy przestali być indywidualnymi jednostkami xD. To zabrzmi jeszcze gorzej, ale z jednej strony byłam mega miło zaskoczona, jak moja przyjaciółka po otrzymaniu zaproszenia na nasz ślub zostawiła swojego toksycznego faceta, ponieważ zestawiła w swojej głowie mój przypadek a jej i zobaczyła, że to, co ona przeżywała z tym toksykiem nie powinno mieć w ogóle miejsca. Bardzo mnie to poruszyło i dziękuję jej za te słowa, to ogromny komplement dla mojego związku. Staję często przed myślą "a co to będzie za 25 lat?" ale to nie są wątpliwości, czy będę chciała dalej być w tym związku, to są naturalnie przychodzące myśli, które muszę przerobić sama ze sobą, jednocześnie będąc typem osoby, która nie wie, czy za rok będzie jeszcze na tym świecie. Ja życzę każdemu związku, gdzie tak naprawdę normalne zachowania, poszanowanie, wsparcie i wspólne priorytety życiowe będą na porządku dziennym a nie czymś niesamowitym i rzadkim. Życzę Wam, aby Wasz każdy dzień przebiegał z myślą "cieszę się, że jestem z tym człowiekiem". Tak po prostu 🧡

Miłość to jednak piękna rzecz dla zasięgu ,Czy miłość nie zna wieku" - temat do herbatki który potrzebowaliśmy ale nie zasługiwaliśmy 😊 Bardzo chętnie obejrzę filmik o romantyzowaniu zaburzeń psychicznych Myślę że jeśli chodzi o różnice wieku w miłości to sądzę że większą rolę często grają wspólne wartości itd. bo moi rodzice z różnicą 7 lat są bardzo zgodnym małżeństwem 😊 Miłej niedzieli

W wieku 16 lat byłam w związku z 21 letnim facetem. Po krótce, zostawiło mi to wiele problemów mentalnych, w tym kompleksy i brak akceptacji swojego ciała przez zbyt wczesny i zbyt perwersyjny kontakt seksualny. Był to niestety człowiek manipulant, który korzystał z tego ze widziałam go jako wzór będąc tak młodą osobą. Moja przyjaciółka która jest rok młodsza również się z nim związała po mnie (ten sam krąg znajomych i trochę skomplikowana drama romantyczna) i była z nim znacznie dłużej w związku i dużo więcej krzywdy jej wyrządził psychicznie. Do dziś rozmawiamy i mając obie po 24-25 lat nie wierzymy jak mogło to być dla nas normalne być zauroczonym kimś tak młodym i niedojrzałym jak my byłyśmy. On wymagał od nas dorosłości w tak naprawdę najmniej dojrzałym okresie naszego życia. Co tu dużo mówić, obie musiałyśmy nauczyć się akceptować ciało i przestać być aseksualne. Choć jak mam być szczera niektórych rzeczy nadal nie lubie w tej sferze, nadal czuję obrzydzenie.

Obejrzany niedzielny odcinek u Ewy = uratowana niedziela 💗

Hej, ciekawym filmem byłby również film na temat make-up no make-up. Ostatnio w najnowszym filmiku poruszyła to Anna Gemma, ale nadal ciekawa jestem zgłębienia tematu od psychologicznej strony. Dlaczego kobiety chcą być postrzegane za naturalne, chwalą się podpisując swoje zdjecia na ig "bez makijażu", podczas gdy mają wykonany makijaż permanentny. Czy jest to oszukiwanie społeczeństwa, czy samego siebie? I jaki wpływ ma ten trend na innych? Zainteresowało mnie to, ponieważ byłam ostatnio na większym spotkaniu, na którym dziewczyna opowiadała o tym jak czuje się piękna i wyzwolona odkąd nie nakłada makijażu, że wyszła ze swojej strefy komfortu i docenia swoje naturalne piękno. Zapytana o rady jak się to uzyskać odpowiedziała, że makijaż permanentny i wygładzenie zmarszek to najlepszy pomysł 😂. A ja się zastanawiam czym jest naturalne piękno? Pozdrawiam :)

No szkoda że ten kanał nie isrniał gdy miałam te 18 lat i zapoznałam się z 30 letnim facetem ale na szczęście byłam w tedy tak zastresowana przez co irytująco infantylna że mnie szybko zostawił (uciekł przede mną) więc nie było źle byłam bardzo emocjonalna i nie racjonalzowałam tej relacji Ewa ma rację trzeba mieć te same priorytety w życiu być na podobnym etapie by związek działał

Kocieokoloszka! Za każdym razem podziwiam twoje kreski. Związek starszej kobiety z młodszym mężczyzną ma sens, gdyż kobiety zwykle żyją dłużej.

Hej Ewa, super materiał, uwielbiam, że do każdego tematu podchodzisz taka pozytywna💙

prosze o odcinek o romantyzowaniu chorob psychicznych! (muszemiecdoszamycoogladac) :3

Ja od prawie dwóch lat jestem w związku z o 7 lat mlodszym facetem. Poznając się, oboje wiedzieliśmy, że jest między nami jakaś różnica wieku, nie zakładaliśmy jednak, że taka (ja myślałam, że on jest 2/3 lata starszy a on, że ja tyle młodsza). Na samym początku nie było między nami nic romantycznego,jednak gdy on zaprosił mnie na pierwsze spotkanie, taką niby randkę, przekonałam się jaką cudowną, poukładaną i mądrą osobą jest, poza tym jak dobrze się rozumiemy i zgadzamy ze sobą , wiek nie był dla nas żadnym problemem. A teraz jesteśmy ze sobą szczęśliwi❤

zobaczyłabym chętnie odcinek o romantyzowanie zaburzeń, brzmi jak ciekawy temat i chciałabym zobaczyć to w twoim wydaniu 😜

Super filmik! Co jakiś czas ten temat krąży mi po głowie bo nie wiedziałam jakie do końca mam zdanie na ten temat bo nie wiedziałam jak to wyglada od psychologicznej strony, teraz już wiem, dziękuje! ❤

Kozacki wisiorek z malachitem pozdrawiam serdecznie💚

Zaczęłam związek z moim lubym w wieku 19 lat, on miał wtedy 26. Minęło 7 lat i cały czas jest git. Andrzej to bardzo wspierający facet ❤️

Tak jest, odcinek o romantyzowaniu chorób byłby super. Chętnie zobaczyłabym też u ciebie film o współzależności (ostatnio natknęłam się na świetny serial "Zmokłe psy" i to on zainspirował mnie do zbadania tego tematu, który mam wrażenie, że nie do końca jeszcze rozumiem). Pozdrawiam 😊

Bardzo dobrze opracowany i przedstawiony temat, super robota!

masz ladny glos, wiec nawet jesli nie zawsze pojawia sie filmik ktory mnie interesuje to zawsze milo sie Ciebie slucha :)

miłość to jednak piękna rzecz

❤️🧡💛"miłość to jednak piękna rzecz" 💚💙💜

To moje pierwsze spotkanie z tobą na YouTubie, ale bardzo miło było mi cię słuchać i myślę, że zostanę na dłużej. Inteligentnie poprowadzony odcinek

Zajebiscie mi się przy tym tarło ziemniaki. pozdrawiam cieplutko ❤

Poznałam mojego męża mając 19 lat i rozpoczynając studia więc teoretycznie wszystko było przede mną. On w tym czasie kończył edukację wyższą mając 26 lat. Mam wrażenie, że to ja wtedy miałam bardziej „poważne” priorytety i wyobrażenie początków naszej relacji, za to on dłuuuugo dojrzewał do poważniejszych kroków, co skutkowało między innymi ślubem dopiero 10 lat po „rozpoczęciu” naszego związku 😅

Mam chłopaka w swoim wieku i bardzo polecam bo mozna sie dogadać w prawie każdej kwestii

W wieku 22 lat miałam mały episode z facetem który miał 35 lat. Sądziłam że miedzy nami coś jest, bo dobrze się czułam w jego towarzystwie i ogólnie z nim. Sądziłam że jemu ze mną też jest dobrze, ale okazało się że jednak nie. Gdy wyznałam mu swoje uczucia to je zdeptał jak nic niewartego uwagi. A do tego dobił mnie spotykając się z moją koleżanką, która jest młodsza od mnie o 3 lata. Czułam i nadal czuje się źle z tym, i mimo że życzę im dobrze to nie potrafię jakoś patrzeć jak są razem, jak się przytulają i całują. Dlatego odcinam się od nich jak tylko mogę, by nie widzieć ich relacji, ich razem. Gdy niespełna rok temu, jak zarywał do niej, miał relację ze mną. (związkiem tego nie nazwę, bo nim nie był) Słaba sprawa, ale dzięki temu nauczyłam się że na razie wole być sama, nawet jakby miło tak być do mojej śmierci. Pozdrawiam.

O jak miło że coś nowego dropnelas, puszcze sobie w tle do robienia jedzonka 😋

Miłego oglądania ❤🎉

Akurat w przypadku Leonardo jest to creepy. Dlatego, że on praktycznie wiąże się z osobami, które jeszcze kilka lat temu były dziećmi za każdym razem. Zresztą, tak naprawdę 18,19 czy 20 latek to tak naprawdę nadal w jakimś stopniu dziecko. I najczęściej osoba, która dopiero wschodzi w samodzielne życie i sie go uczy.

Moja dzisiejsza podróż po internatach zaprowadziła mnie tutaj. Wydaje mi się, że jestem starsza od większości piszących. Jestem przed 30 partner po 40. Łączą nas trudne przeżycia wspólne pasje i podobna wrażliwość. Mamy te same wartości i ciekawość świata. Nietuzinkowe podejście do zagadnień, którym zachwycamy się nawzajem. Nie widzę różnicy wieku. Boje się jedynie, że w pewnym momencie zostanę sama, że nie zrealizujemy połowy marzeń, bo zwyczajnie nie starczy czasu. Taka relacja jest możliwa i może być zdrowa i budująca jak kazda inna tak samo jak toksyczna i niszcząca może być z wiązek z rówieśnikiem. Fajny filmik ale jak że wszystkim trzeba udać najbardziej sobie.

Cudowna Czasoumiloloszko 😃świetny film jak zawsze 😊

Ja w wieku 18 lat związałam się z 26 letnim chlopakiem. Minelo 10 lat i jestesmy szczesliwym małżeństwem ❤

Miłego oglądania!

Herbatka w dłoń i oglądamy ❤

Czekałam!🤝🏻

Niedawno zakończyłam taką relację z dużą różnicą wieku i największą odmienność widzę w... zachowaniu już po rozstaniu! Ja jako ta strona starsza skupiłam się na pracy, na hobby, z czasem na nowej relacji z kobietą młodszą o 3, a nie o 12 lat, zawsze byłam gotowa do pomocy ex, cieszyłam się z jej nowej relacji i generalnie wszystko było spoko, dopóki nie okazało się, że zostałam głównym tematem na tik toku byłej partnerki, zaczęły się groźby, wydzwanianie do moich znajomych, nieznajomych, nachodzenie, uprzykrzanie codzienności i ogółem wszelkie próby wykrzesania ze mnie jakichś emocji, choćby złości! Doszło nawet do tego, że zostałam zaatakowana fizycznie. I prawdę mówiąc dopiero teraz zauważyłam tę przepaść wynikającą z różnicy wieku. Bo to nie metryka była powodem rozstania, ale metryka była zdecydowanie czynnikiem wpływającym na radzenie sobie z zakończeniem relacji z obu stron.

Tego mi brakowało❤ mój mąż jest starszy ode mnie o 24 lata. To ile teori, zaburzeń itd zostało mi przedstawionych przez różnego rodzaju ludzi, a nawet własną rodzinę, bo mam starszego męża jest nie do ogarnięcia 😂 teraz będę odsyłała wszystkich znawców, do tego filmu ❤❤

Nie wiem co ja tam wczoraj nawypisywałem, ale komentarz to komentarz. Fajnie się Ciebie słucha. Sam kiedyś chciałem iść na psychologię. Po kilku dobrych latach stwierdziłem, że to zwykłe pierdolenie, a teraz żałuję, że nie poszedłem. Podoba mi się Twoje świerze podejście do tematów, które poruszasz. Słychać pasję i poświęcenie. Bardzo miło spędzam czas słuchając Twoich programów. Dajesz do myślenia w bardzo miły sposób.

Miłość to jednak piękna rzecz dla zasięgu ❤❤❤😊😊

Byłam w związku z chłopakiem 5 lat starszym i nie wspominam tego dobrze. Niby nie jest to duża różnica wieku a jednak przez to, że byliśmy w totalnie różnych punktach zwrotnych w naszych życiach (ja zaczynałam studenckie życie a on je kończył i szedł do pierwszej „poważnej” pracy) to taka relacja nie mogła sie udać. Obecnie mam męża w swoim wieku i bardzo sie z tego cieszę :)

Nic mnie bardziej nie wkurwia jak typy po 30 broniące związków z nastolatkami, upierając się że taka 16 to już biologicznie dorosła kobieta 😆 i że ona doskonale wie co robi. Na nic tłumaczenia, że to nie jest w pełni rozwinięty człowiek. Tfu, pluję na takich ludzi i gardzę nimi.

bardzo proszę o materiał o romantyzowaniu nałogów czy chorób psychicznych, pozdrawiam🥰

Ja w wieku 16 lat spotkałam chłopaka 21 letniego. Ogólnie gdy mnie poznał był zachwycony że mądra oczytana, pracuję, pogada ma każdy temat itd. (to jego słowa żeby nie było nie gloryfikuję sama siebie xD) przeraził się gdy dowiedział się ile m lat 😂 ja faktycznie była dużo dojrzalsza od moich rówieśników (trudna sytuacja w domu wymusiła szybsze dorastanie 🙃) bardzo się baliśmy oboje tej różnicy wieku. Najbardziej przekonał mnie do siebie gdy mu powiedziałam że nie chcę uprawiać zegzu póki nie skończę szkoły, a on na to że nawet nie śmiałby mnie o to prosić bo "nie chciałbym ci życia sp**rdolić". I tak nawet nie wiem kiedy minęło nam 8 lat związku jesteśmy rok po ślubie a na święta ma się pojawić na świecie nasz dzidziuś 😊 kosztowało nas to masę pracy i dużo przeszliśmy ale było warto. Teraz te 5 lat różnicy to nie wiele ale wtedy pomimo naszych wspólnych zainteresowań i mojej dojrzałości było to wyzwanie bo tak jak mówisz byliśmy na trochę innych etapach życia. Ale czasem taki związek może się udać tak jak w naszym przypadku ❤

Jestem od 5,5 roku w związku z 11 lat starszym mężczyzną.. poznaliśmy się, gdy miałam 16 lat na bractwie rycerskim. Z racji swojego doświadczenia w walkach rycerskich, prowadził jedne z pierwszych zajęć. Zaznaczę, że wiek uczestników był w zakresie od ok 14 rż do i nawet osób po 40stce (jeden z najstarszych członków obecnie). Przypadkiem dowiedziałam się, że gościu robił streamy na YT, więc znalazłam jego kanał i słuchałam sobie go wieczorami (bardzo charyzmatyczna osoba, grał po prostu w gry i gadał z widzami). Z racji, że miło mi się go słuchało zapytałam go raz po spotkaniu, czy robi dziś streamka, po czym mega się zdziwił, że wiem o tym fakcie XD Tego samego wieczoru do mnie napisał i pisaliśmy już codziennie, po wiele godzin. Wzbraniałam się przed tą relacją, głównie ze względu na ludzi wokół i rodzinę. Spotkaliśmy się kilka razy, po czym z płaczem przyznałam się mamie, że chyba mi się spodobał. Rodzice go poznali, polubili (zwłaszcza mama) i tak sobie razem żyjemy. Było ciężko, wielu ludzi oskarżyło mojego partnera o grooming, życzyło mu śmierci i grozili wpierdolem, jeśli go spotkają na ulicy. Straciliśmy przez nasz związek kilka znajomości (w tym mój partner stracił najlepszych kumpli). Ja jestem wdzięczna za naszą relację. Nie była ona łatwa, popełniliśmy wiele błędów po drodze, ale wspieraliśmy się na każdym kroku. Cieszę się, że jest starszy, wiele mi pokazał i wiele nauczył o dorosłym życiu (tak, zaraz wyskoczą ludzie w komentarzach, że to rola rodziców). Próbowałam nawiązać relacje z rówieśnikami, ale tak bardzo nie miałam z nimi tematów do rozmów innych niż szkoła. Wydawali mi się tacy nieodpowiedzialni i olewczy w stosunku do wielu rzeczy. Imprezowali czasem i nawet w środku tygodnia, potrafili grać na konsolach na lekcjach i wiecznie byli nieprzygotowani.. Dla mnie to było tak abstrakcyjne. Ja już wtedy wiedziałam, że marzę o małym domku gdzieś na uboczu ze zwierzakami i kimś u boku. Nie wiedziałam, czym chciałabym się zajmować, ale dalej tego nie wiem, próbuje różnych rzeczy, ale jestem młoda i po to jest życie, aby próbować. Jestem wdzięczna, że mój narzeczony (we wrześniu mąż) jest przy mnie, wspiera mnie i zawsze mi dopinguje we wszystkim co robię. To że mój partner nie miał szczęścia z kobietami (a miał i młodsze i starsze od siebie, a też i równe wiekiem) go nie skreśla. I wbrew temu co mnóstwo ludzi w Internecie i nie tylko, próbuje nam wmówić, nie poszedł do liceum szukać sobie młodszej laski, nasze spotkanie to był przypadek. Mnóstwo ludzi też próbuje mi wmówić, że zmieni mnie zaraz na młodszą.. To boli, że ludzie tak szufladkują i myślą, że tym nie krzywdzą innych. On sam nigdy nie traktował mnie, jak dziecko, tylko jak równego sobie partnera. Szkoła to był tylko krótki etap, teraz już mamy podobne priorytety. Przed nami teraz ślub, zmiana pracy (obecna wywołała u mojego partnera depresje), ukończenie mojego prawka (może w końcu się uda XD) i budowa naszego wymarzonego domku na wsi, gdzie nasze dwa koty i pies, będą miały w końcu przestrzeń dla siebie.. Wiele ludzi i tak mi będzie próbowało wmówić, że mam wyprany mózg i nie uwierzy w ani jedno moje słowo, ale nie obchodzi mnie to już. Będę mówić głośno o naszej miłości i szczęściu, nawet jeżeli cały świat będzie przeciwko nam. Nie wiem czy nasza relacja jest już na zawsze, życie pisze różne scenariusze, ale zawsze będę wdzięczna za to, że miałam u boku tak wartościową i cudowną osobę. Miłość to jednak piękna rzecz

Byłam dwa lata z kilkanaście lat starszym gościem. Nie skończyło się to happy endem. Było tak jak napomknęłaś, raczej on był z tych mniej dojrzałych, mimo przekroczenia trzydziestki. Trochę u mnie zadziałał efekt aureoli- on jest szanowaną osobą pełniącą pewne funkcje zawodowe uważane za "poważne" w społeczeństwie, dlatego wydawało mi się podświadomie, że traktuje mnie poważnie, ale tak nie było. Nie zaangażował się do tego stopnia co ja, mimo pięknego początku i późniejszych deklaracji. Dla mnie relacja z kimś, to dzielenie wspólnie życia, ja byłam swego rodzaju dodatkiem do jego spraw , z którego zrezygnował po jakimś czasie. Koniec był bardzo smutny, szarpaliśmy się długie miesiące, on "nie wiedział czego chce", dla mnie, wrażliwej mlodej kobiety lat 23 było to bardzo trudne. W końcu okazało się, że chodziło o inną osobę, z którą spotkał się parę razy na przełomie tych miesięcy. To doświadczenie wiele mnie nauczyło, już nigdy potem nie dałam się nikomu tak traktować, w końcu szczęśliwie i trwale( mam nadzieję :), bo staż rośnie, związek sformalizowany i jakościowo nas oboje budujący) związałam się z kimś w zbliżonym wieku (tym razem ja jestem lekko starsza, ale tu różnica jest w miesiącach, a nie latach).

Miłość to jednak piękna rzecz! ❤️🧡🤍🩷❤️

Sam mam 26 lat i nie wyobrażam sobie spojrzeć na osobę poniżej 20 rż w sposób inny niż młodszy brat/siostra, czy jak to zartobliwie określam ze swoimi znajomymi w tym wieku - moje dzieci. Myślę, że osoby w moim czy zbliżonym mi wieku jeśli patrzą na te dzieciaki w sposób romantyczny i myślą że one wiedzą cokolwiek o życiu i są gotowe na związki z kimś kto doświadczył dorosłości, same są niedojrzałe.

Nienawidzę określenia "daddy issues" przez to jak bardzo jest to romantyzowane w pop kulturze. To już stało się nawet bronią przeciwko dziewczynom, które dorastały bez ojca Kiedy mój terapeuta napomkną tylko żartobliwie o tym terminie, moją pierwszą reakcją było głośne "k#$@a no nie!"

Mój jest starszy o 8 lat Jesteśmy ze sobą 5 lat W tym roku skoncze 22 lata Osoby bliższe mojego wieku bardzo zrazilu mnie swoim spostrzeżeniem w stosunkj do kobiet Z moim teraz spodziewamy się dziecka. Jest dobrze 😇 Chociaz byl czas gdzie przez te różnice wiekowe przy imprezkach czy innych aktywności wychodziły ale doszliśmy do zrozumienia

Odcinkoloszka! Chętnie obejrzę materiał o romantyzowaniu zaburzeń osobowości!

Dzięki Ewa.

Między mną, a moim mężem jest 8 lat różnicy i uważam, że jest to cudowne. Zawsze byłam osobą, która lepiej dogadywała się z wiele starszymi osobami. Nigdy nie potrafiłam na dłuższą metę dogadać się z mężczyzną w moim wieku, czy tam rok, dwa lata starszym. W momencie poznania mojego męża od razy poczuliśmy, że świetnie się dogadamy i zrozumiemy, to uczucie nie zawiodło nas już od wielu lat.

Ciekawe że akurat teraz wyszedl ten filmik - jakieś pół roku temu szukałam wszystkiego co sie da w temacie. Prawie rok chodziłam zakochana w jakoś 15 lat starszym typie (sama mając 19). Co prawda nie zostało to nigdy odwzajemnione (ani wyrażone) - jesteśmy tylko znajomymi, choć były pewne sprzeczne sygnały i w sumie do tej pory nie wiem, czy też coś było z jego strony. Dużo wtedy się zastanawiałam nad różnicą przede wszystkim etapu życiowego (studia vs własna firma) i doświadczenia w relacjach (kilka relacji po max parę/naście miesiecy vs rozwód), ale ostatecznie doszłam do wniosku, że to jest do przeskoczenia. Nie było poczucia nierównowagi sił w tym sensie że nie widziałam w nim jakiegoś autorytetu czy opiekuna, raczej to była kumpelska relacja gdzie właściwie to on częściej mi mówił o swoich problemach i przemyśleniach. Z jego znajomymi się dogadywałam, ja w ogóle nawet będąc nastolatką miałam sporo znajomych 20+ albo nawet po 30-stce, także szoku kulturowego nie było, a poznaliśmy się dzięki wspólnemu hobby, więc zawsze było o czym porozmawiać. Ostatecznie sobie dałam spokój, choć wciąż się kumplujemy i to nawet coraz bardziej, ale jednak uznałam że to ja u niego nie mam szans, bo to że dla mnie pewne różnice są do przeskoczenia to jedno, ale to ja bym była tą stroną korzystająca z doświadczenia tej drugiej, więc dla mnie to kwestia łatwiejsza do zaakceptowania. Niemniej myślę że jeśli mówimy o dwójce dorosłych ludzi, gdzie nikt nie ma intencji wykorzystania tej drugiej strony tylko faktycznie chce tę relację budować, pracować nad nią i przede wszystkim stosować otwartą komunikację, bez traktowania różnicy wieku i jej następstw jako taboo, to naprawdę nie ma nic złego. Tym bardziej jeśli ta młodsza strona np nie mieszka już z rodzicami albo w ogóle jest niezależna życiowo i umie sobie poradzić bez potrzeby opieki. Wiadomo zawsze to będzie kwestia indywidualnego rozeznania, ja tam mam zasadę że jak chłop jest bliżej wiekowo do mnie niż do moich rodziców (a jestem późnym dzieckiem) to jest git XD

Woooow, jaki piękny kubeczek

Super ujełaś ten temat❤

To... bardzo zależy. Biorąc pod uwagę, że każdy dojrzewa w innym momencie, każdy ma inne potrzeby, inne... no wszystko. Znam związki, które się poznały, gdy jedna strona miała lat 16, a druga 21+ (i to kilka takich), które obecnie mają po 35-85 lat i są do dziś razem, po ślubach i wzglednie szczęśliwi. Stygmatyzacja jest tutaj chyba największym problemem wbrew pozorom (nie licząc oczywiście faktycznie toksycznych relacji, ale te w sumie mogą w każdym wieku i momencie życia się pojawić) i znam też kilka osób, które zrezygnowały ze związku tylko ze wzgledu na otoczenie (niektórzy wrócili do siebie po czasie, inni do dziś żałują straconej miłości). Innymi słowy żyj i daj żyć innym, reaguj tylko, jak widzisz jakąś niebezpieczną lub typowo nielegalną relację. 🤷‍♀️

Film o romantyzowaniu chorób psychicznych w twoim wykonaniu to coś czego mi brakuje do szczęścia 💜

Byłam w takiej relacji (15 lat różnicy, ja młodsza) On to by jeszcze imprezował, ja już myślałam o rodzinie i gromadce dzieci, rozeszliśmy się w przyjaznej atmosferze i każdy znalazł partnera, któremu odpowiadają nasze cele życiowe :)

Hmmm ludzie rozwijaja sie cale zycie. I jest taka granica ok 35ki gdzie czlowiek osiaga jakas stabilnosc i dojrzalosc i roznica wieku sie zaciera. Nie chce generalizowac ale wydaje mi sie, ze wielkie roznice wieku ( powyzej 15 czy 20 lat) swiadcza o jakies niedojrzalosci starszego partnera, potrzeby polechtania ego lub wrecz powierzchownego traktowania partnerki (niewazna osobowosc czy dojzalosc wazny jest tylko wyglad) .jasne ze sa wyjatki, ale mimo wszystko mentalnie 20 lat to przepasc .

Ja mam właśnie wrażenie, ze nie ma w dzisiejszych czasach tolerancji do różnicy wieku w związku

ja zawsze szukałam kogoś wiekowo podobnego, bo właśnie te różnice w światopoglądzie, momentach życiowych wiedziałam, że będą dla mnie nie do przejścia. Tak więc wcześniejszy partner był rok starszy i obecny - mąż - również. I polecam. Uważam, że najważniejsze, by na poziomie emocjonalnym być na tym samym poziomie, ale również życiowym. Bo totalnie co innego chce 16 latek, 20 latek, 25 latek a 30 latek i czego innego oczekuje. Mam aktualnie 26 lat i jak myślę o sobie w wieku 20 to nawet ja nie dałabym rady ze sobą wytrzymać z tamtych lat - już nie nadążam jak to powiedziała Ewa 😅 i nie jest mi z tym źle, bo mój mąż jest na tym samym poziomie. A tak to bym wiecznie czuła że odstaje w jedną czy w drugą stronę. Rozmowy o dzieciach już też przestają mnie peszyć a zaczynają interesować. A 20-letnia Basia i dzieci, hell no 🤣 Z wiekiem też wiele się zmienia, my się zmieniamy i to też warto mieć na uwadze. Ale to ja, każdy może mieć inaczej😉

Wspomnień czar. 🦄 Gdy miałam 19 a mój chłopak 26- fajnie, pierwszy związek, razem imprezowaliśmy, do tej pory mamy kontakt. Teraz rozstałam się z 26 latkiem mając 34 - dużo większa różnica w podejściu do relacji, nierozumiana przeze mnie potrzeba kontroli na każdym etapie życia, straszne sceny zazdrości... Ogólnie związek typowo toksyczny :P Najdłuższy trwający 7 lat związek miałam jednak z rówiesnikiem; niestety tu podzieliły nas rzeczy nie do końca od nas zależne.

1:20 Ja pozdrawiam z Londynu. Centrum, full english breakfast na talerzu. Lubię Ciebie słuchać, ciekaw jestem czego się dowiem o moim "guilty pleasure" związku.

Znam pare na tiktoku gdzie laska ma około 24 lata a jej mąż 70+ i mają wspólne dziecko 😮

Sanatorium Miłości ❤

Fajne jest mówienie o miłości daje wiele radości

Uwielbiam Cię!

Hej, a może nagrała byś analize psychologiczna Oncelera z filmu animowanego "lorax"? Myślę że to dobra postać do takiej analizy

Myślę ze ciekawie byloby zrobic film o autyzmie, można o tym mowic godzinami ale mysle ze warte podkreslenia byloby dlaczego stereotypy są błędne oraz dlaczego nie powinno się mowic zespol aspergera/łagodny autyzm

Ale mi banie poruszyłaś XD Miałam 18 lat i właśnie 24 letni typ ztraumatyzował mnie na 3 lata. Bałam się przytulić do faceta, autentycznie. Już to wszystko przerobione na terapii, ale chciałam Ci powiedzieć, że wspaniale to tłumaczysz. Szkoda, że wtedy nie trafiłam na taki filmik. Buziaki!

(zdrowa) miłość to jednak piękna rzecz

No właśnie ja się absolutnie zakochałam w chłopaku młodszym ode mnie, kocham jego mózg, jego wyobraźnię, jego podejście i charakter, jego skrywaną wrażliwość i jego poczucie humoru. W niektórych kwestiach jest bardziej dojrzały ode mnie czy bardziej obeznany (np w polityce). Kontakt z nim bardzo mi pomaga też psychicznie, utrzymuje moją równowagę. Nie mam żadnych roszczeń ani nie próbuję dążyć do kontaktu fizycznego, jeśli już bym miała o tym myśleć to tylko w przyszłości parę lat później. Trochę mnie przeraża fakt, że ludzie mogą ocenić to jako jakieś moje niecne zamiary, podczas gdy ja byłabym w stanie życie mu oddać i to nie ma znaczenia że jestem starsza, bo ja jestem bardziej submissive niż on.

Jak poznalam mojego obecnego partnera miałam 23 lata, on miał 31. Poki co 5 lat związku i żyje nam się świetnie. Na początku obawiałam się jak ta różnica wieku może na nas wpłynąć i wiadomo, ze zawsze jest to gdzieś tam z tylu głowy. Najważniejsze, żeby ze sobą rozmawiać, poki co upewniamy się w tym, ze jesteśmy na tym samym etapie życia - dzieci ani ślubu nie planujemy, skupiamy się na pracy i podróżowaniu ;)

Ale pięknie wyglądasz❤

stosunek do różnicy wieku zmienia się z czasem i miejscem na świecie. Zwłaszcza w czasach aranżowanych małżeństw wszyscy mieli to gdzieś. Spojrzenie na to też zależy od wieku samych zainteresowanych. Związek 32 i 39 latków to raczej nic niezwykłego, ale 12 i 19 latków jest już niepokojący

M O I M Z D A N I E M (Więc proszę mi się nie 💩 w komentarzach, zwłaszcza jakieś męskie wywody.) Miłość zna wiek i duża różnica wieku sprawdza się tylko w wyjątkach potwierdzających regułę, że się duża różnica wieku nie sprawdza. Zwykle stoi za tym zwykły grooming i szukanie plastycznej dziewczyny aby ją sobie niczym psa tresować pod swoje upodobania. Łatwo w takich związkach o przemoc ekonomiczną i manipulację. Dla mnie to potężna 🚩 gdy typ nie był w stanie znaleźć sobie kobiety w swoim wieku. Dorosłe, niedające się tak łatwo zmanipulować kobiety go skreśliły, interesujące... 🤔 Dlatego przegryw szuka podlotka, któremu byle głupotą zaimponuje bo są na zuuuuupełnie innych etapach życia. A ta piosenkarka i ten typ, to już w ogóle dramat dla tej młodej gąski z jeszcze mlekiem pod nosem. 1. Nawet gdyby zaręczyła się z równolatkiem byłoby to głupotą. 18 lat i zaręczyny? To nie jest odpowiedni wiek na takie decyzje. 2. Typ już pokazał jak potraktował poprzednią narzeczoną. ;) Przecież to jakieś dno moralne. 🤢🤮

Myślę że kiedy mówimy o ludziach w wieku 30 i 38 lat to ta różnica jest niewielka . Natomiast kiedy dorosły "dzieciaty" facet bierze się za 18 to mam ciary żenady. Nie był w stanie zaimponować nikomu w swoim wieku ? Bo 26 letnie młode dziewczyny już trochę więcej o życiu wiedzą niż 18 latka...

Film o romantyzowaniu zaburzeń psychicznych to świetny pomysł!

Rocznikowo mam 21 lat, mój mąż rocznikowo 27. Niby to różnica a dla nas wcale. Dla moich rodziców początkowo nie do przeskoczenia. Moja babcia wydała wtedy rodzinny komunikat, że przecież między nią a dziadkiem też było 6 lat i żyli razem aż zmarł i nadal by z nim pożyła. W ostatnim dniu gdy byłam jeszcze 19sto latką wzięliśmy ślub. 20 urodziny świętowałam na poprawinach. 24 września będzie rok. Żeby nie było- za wszystko płaciliśmy sami. Jak to mówi moja 8 letnia siostrzenica "Tak trzeba żyć, nie tracić minut".