Drogi Madamie, piszę jako psychoterapeutka. Terapeuta nie powinien wyszukiwać swojego klienta w internecie i odnosić się do tego co tam znalazł. Skupia się na tym co klient wnosi na sesji. Gdybyś to Ty wnosił ten temat na sesjach , czy nawet chciał jej pokazać czym się zajmujesz to wtedy ok ale nigdy w drugą stronę. Pozdrawiam Was serdecznie i kibicuję!

Super pogadanka do rannego mojego wstawania,ludzia lat 72…dzięki ❤

Madamie, uwielbiałam te Twoje wynurzenia przy robieniu makijażu, uważałam je za bardzo wartościowe przemyślenia. Dziękuję ci za nie. A gdybyś chciał kiedyś do nich wrócić, będę twoją wierną fanką. Pozdrawiam Was ciepło

Ta pani powinna być pozbawiona prawa do wykonywania zawodu. Nie dowiedzieliśmy się niczego o terapii Patryka, a ma chyba większe doświadczenie. Po tym, co spotkało Madama ktoś mógłby się zniechęcić do terapii, a przecież Patryk często mówi, że jemu pomogło.

Ale Patryk jest wspaniałym słuchaczem, wow ❤

❤ ja słówko do Adama głównie . Pracuję w zawodzie pomocowym, jestem psychologiem dzieci i młodzieży, dlatego śmiem twierdzić, że trafiłeś na mega nieprofesjonalną terapeutkę. Zachowania przez Ciebie opisane nigdy nie powinny mieć miejsca . Biorę pełną odpowiedzialność za te słowa. Niestety często ludzie trafiają do psychoterapeutów , którzy nie posiadają certyfikatu. Taki psychoterapeuta (bez certyfikatu) nie musiał przejść terapii własnej w wymiarze chyba 240 h z tego co pamiętam . To w uproszczeniu oznacza, że filtr jaki „ nakłada „ na klienta często jest nacechowany własnymi nieprzerobionymi tematami w tym traumami. Te tysiące pytań, o których wspominałeś przy pierwszym spotkaniu mogą świadczyć o tym, że to była terapia w nurcie CBT. Ten nurt skupia się na tu i teraz. Jeśli chcemy przerabiać głębsze tematy i dostać się do historii z dzieciństwa to polecam nurt psychodynamiczny. Miałam terapię własną właśnie w tym nurcie i szczerze polecam . Samych serdeczności życzę !

To jest normalne i jak najbardziej wlaściwe, że klient mówi czego potrzebuje/czego oczekuje. Terapeuta powinien wziąć to pod uwagę.

Szczerze, zaczęłam Was oglądać w momencie bardzo ciężkiej, podobno wręcz klinicznej depresji (swoją drogą, trafiłam na Vogule po tej aferze z leśnym dziadem). Nigdy nie chciałam iść na terapię, bo to totalnie nie dla mnie. Począwszy od limitowanego czasu na moje wywody co mi kompletnie nie leży. Leciałam wszystko, od prasówek po Wasze prywatne filmiki. Powoli zaczęłam wychodzić do ludzi, otwierać się.Dzisiaj jestem w związku, jest o wiele lepiej. Dziękuję Wam chłopaki, nie znając mnie bardzo mi pomogliście ❤ Nawet nie wiecie jak bardzo :)

Naprawdę ważne jest to, aby dopasować terapeutę do siebie. Zawsze powtarzam znajomym, że jeżeli nie styka im u terapeuty, u którego rozpoczynają terapię, niech szukają dalej, a nie liczą, że sytuacja się rozwinie i się przekonają. Fakt, na pewno coś się rozwinie, na terapii porusza się niekiedy trudne sprawy, co zmienia nasze poglądy i przekonania, ale płacimy rownież za komfort przebywania z drugą osobą i powinniśmy od niej wymagać profesjonalizmu, wysłuchania, empatii. Sam dopiero po sześciu spotkaniach z różnymi terapeutami odnalazłem osobę, która naprawdę mnie "czuje" i rozumie, więc polecam takie poszukiwania jak najbardziej, choć do tanich rozrywek to nie należy.

Paradoksalnie terapia często najbardziej przydałaby się tym, którzy są do niej najbardziej negatywnie nastawieni.

Terapeutka Madama chyba zrobiła kurs na psychologa z Groupona. Moja pierwsza terapia też nie była zbyt dobra, ale druga dużo lepiej. Są bardzo różne rodzaje terapii, trzeba znaleźć to co nam odpowiada.

Właśnie wczoraj przechodziłam załamanie nerwowe i przyjaciółka namówiła mnie na psychologa. Idealnie zbiegło się w czasie, a Wy mnie jeszcze bardziej utwierdziliście w tym. Dziękuję ❤❤❤

Włos się na głowie jeży gdy słucham o tej terapeutce Madama. Też nie mam dobrych wspomnień z terapii. Poszłam do psychiatry po tym jak zwaliło mi się na głowę mnóstwo spraw i przeżyłam załamanie. Psychiatra do którego trafiłam miał świetne opinie, jest biegłym sądowym itd. Opowiedziałam mu o problemach z rodzicami, w pracy, o śmierci kochanego zwierzaka, arahnofobii i problemach na uczelni. Wypytał mnie o partnera życiowego. Opowiedziałam mu o tym, że jest dla mnie ogromnym wsparciem i że gdyby nie on to pewnie bym wyrywała włosy z głowy - jedyny jasny punkt mojego życia w tamtej chwili. Psychiatra zaczął wypytać czemu żyjemy bez ślubu i nie mamy dzieci (bo nie chcemy), a potem stwierdził, że moje problemy pewnie wynikają z tego, że partner nie chce się ze mną ożenić więc nie mam poczucia bezpieczeństwa. Zupełnie jakby to co mówiłam wcześniej nie miało żadnego znaczenia. Powiedział, że każdy problem da się rozwiązać a za przykład podał fakt że "zdechł"(zero wyczucia) pies więc można kupić nowego. Dał mi receptę i skierował do psychologa. Psycholożka natomiast przyjmowała w gabinecie przypominającym laboratorium doświadczane Alexa DeLarga ("Mechaniczna pomarańcza). Posadziła mnie na środku pokoju przy ławce szkolnej i zaczęła prowadzić wykład z psychologii społecznej. Zupełnie nie obchodziło jej to z czym przyszłam i że jestem kryminologiem więc to o czym mówi znam ze szkoły więc nie rozumiem co ma to wnieść. Skróciła wizytę do jakichś 20 minut i ciągle dopytywała "ale wrócisz do mnie?", "przyjdziesz do mnie jeszcze?" Bardzo dziwna kobieta. Do psychologa nie wróciłam a do psychiatry przychodziłam tylko po recepty. Przy 6 wizycie zapytał jak tam co tam. Powiedziałam, że dużo lepiej, że jakoś sobie wszystko ogarnęłam sama, mam nową prace, skończyłam uczelnie, z rodzicami lepiej. Powiedziałam też, że przygarnęliśmy pieska i jakoś tak od razu weselej tylko że czasem spieramy się o jego wychowanie, a on to skwitował "no jeszcze wam pies na głowie potrzebny w tym wszystkim". I tak sobie od 3 lat radze, z moim partnerem przy boku, bez leków. Dużo się uczę, staram nie przejmować wszystkim wkoło. Mam dwa cudowne psiaki "na głowie" i mimo, że może powinno to wyglądać inaczej to myślę że dla mnie najlepszą terapią było trafić na niekompetentnych specjalistów. Nigdy nie miałam zaufania do nikogo, nie proszę o rady i uważam, że sama wiem wszystko lepiej więc tylko mi o tym przypomnieli :D Jednak nie przekreślam terapii w przyszłości, może kiedyś nie dam rady i dojdę do punkty, w którym jedyną drogą dla mnie będzie psycholog. Jeżeli ktoś już teraz tak czuje to mam nadzieje, że trafi na fajnych specjalistów, z powołaniem i umiejętnościami.

Okazała się że właśnie ta dziewczyna, której Madam udzielił wsparcia jeśli chodzi o wyjazd z Polski skorzystała najwięcej na terapii grupowej...

Każdy ma prawo żeby wybrać sobie takiego terapeutę jaki mu spasuje. I to że ktoś ma ochotę, aby to była kobieta, czy mężczyzna i to jest akurat łatwe. Ja mam ogromną potrzebę aby terapeuta był rodzicem i to już ciężej sobie wybrać… ale no na pewno da się. Zmotywowaliście mnie do szukania. Dzięki !

Szkoda że Patryk nie powiedział więcej o swoich pozytywnych przeżyciach. Pozdrawiam Was serdecznie !! ❤❤

Super, że poruszyliście tak ważny temat. Fajnie by bylo, jakbyście częściej podejmowali tak poważne lub problematyczne tematy. Dobrze sie słucha. Pozdrawiam

Uwielbiam bezustannie. Szczere, potrzebne I pożyteczne. Myślę, że może być baardzo inspirujące.❤

Terapia pomaga najbardziej tym, którzy faktycznie wewnętrznie chcą pomocy jest to bardzo ważne bo ten taki ból schodzący z psychiki z twojego ciała jest kojący

Chodziłam 4 lata na terapię, podczas której opowiadałam, co się wydarzyło w domu i pracy w ciągu minionych 2 tygodni. Psychoterapeutka bardzo to lubiła, mówiła, że mam dar narracji. 😀 I tak mijała godzina; "Do zobaczenia za dwa tygodnie". Tyle, że nie zmieniało to w moim życiu nic.

Jak posłuchałam o tej Pani psycholog to ewidentnie było coś nie tak z nią. Dobre miałeś przeczucia. Każdy psycholog jest człowiekiem i kieruje się swoimi poglądami i ona swoimi zniechęciła cie do terapii. Widać miała problem z tym jak może się ubierasz itd, co nie powinno mieć w ogóle miejsca i szacun w ogóle że tak długo to ciągnęles, bo po 3 spotkaniach bym nie wróciła. 😑 Są lepsi specjaliści i życzę tego żebyś na takiego trafił 😊

Wartościowy odcinek! Dzięki, że dzielicie się swoimi doświadczeniami ❤Ważne, żeby podkreślić, że każdy psychiatra jest lekarzem. Psychoteraputa niekoniecznie. W swojej pracy często spotykam się z myleniem tych pojęć a jest to mega ważna informacja z pespektywy pacjentów zgłaszających się o pomoc.

Terapeuta ma być dodatkowym spojrzeniem, klient jest specjalistą od swojego życia. Zapoznajcie się z nurtem systemowym - praca na zasobach dodaje tak bardzo skrzydeł! ☺️

Ja przepraszam ale ta Pani chyba nie wiedziała za bardzo, że bycie influ i robienie treści w internecie to praca jak każda inna 🫣 wiadomo chyba, że o swoich przeżyciach mówi się w inny sposób niż o pięćdziesiątej torebce mamy ginekolog. No i jeszcze fajnie wiedzieć, że Prasówka to program satyryczny

To tez działa w druga stronę, jeśli terapeuta ma konkretne sfery i tematy w których czuje się lepiej i się sprawdza to myśle ze ma prawo odmówić prowadzenia lub skierować do kogoś innego. Nie jest to uszczypliwość ani „ niechęć „ zajęcia się konkretna osobą.

Kochany, zauważ jak bardzo dużo wyciągnąłeś z tej niewygodnej dla Ciebie terapii. Ile wniosków, ile sposobów reagowania, ile decyzji, ile uczuć ........ To dzisiejsze Wasze spotkanie na wizji to wg mnie wzór spotkania terapeutycznego; Madam mówi a Patryk spokojnie i uważnie słucha, nie zagaduje, nie ocenia, nie podsuwa własnych ,, jedynie słusznych rozwiązań" Twoich spraw. Nie wiem czy to ważne ale ja uwielbiam Was i na słodko i na gorzko i z serca pozdrawiam!

Najlepiej najpierw rozeznać się w jakim nurcie pracuje terapeuta i czy to podejście nam odpowiada.

Słucham was w drodze na moją własną terapię ❤

Mój pierwszy terapeuta był opryskliwy i nieprzyjemny, druga stwierdziła że nigdy mi się nie poprawi, natomiast trzeci był przemiły, super profesjonalny i rozwiązał mój główny problem na pierwszym spotkaniu. Także trzeba szukać dobrego specjalisty...

Adam, tak bardzo cię rozumiem. W tym roku kiedy chorowałam na anoreksje i byłam w najgorszym momencie skrajnego wychudzenia, zdecydowałam się na terapie. Trafiło na mężczyznę - niestety i o Boże to było straszne. Kiedy mówiłam mu o tym że nie jestem w stanie jeść, dosłownie się sama zabijałam on był jak - aha, a jak wygląda pani relacja z rodzicami? Jak mu powiedziałam że nie jestem w stanie iść na studia i biorę urlop zdrowotny to był wiele obrażony i starał się mnie przekonać że to co robię to jest ucieczka i lenistwo z mojej strony. Po paru tygodniach zrezygnowałam i wspulczuje każdej osobie która do niego chodziła. Dodatkowo typ brał gotówkę żeby nie musieć płacić podatku. Adam współczuje

10:11 Pierwszą terapeutką z którą miałam do czynienia była kobieta, która wydawała mi się zagubiona w meandrach moich myśli i było podobnie: przekazała mi pałeczkę. Wyszłam i po raz "tysięczny" płakałam. Mialam wtedy naście lat. Panią wybrałam z gazety. Myślałam, że jestem udupiona na zawsze. Na szczęście tak nie było/jest. Szukajcie, ludziska, nigdy się nie poddawajcie! 💛 13:39 Kurde. Spotkałam świetną terapeutkę i po dwóch -trzech spotkaniach "wysłała" mnie na terapię grupową. Po pierwszym razie czułam się, jakbym wróciła do szkoły a lekcję prowadził człowiek, który miał w nosie indywidualność każdego podopiecznego. Suchość i schematyczność. 😥 Tyle mnie z Wami czasami łączy, że to jest... niesamowicie mocne, bolesne i wspaniałe. 😯 Madam, trafiłeś na "dziwną" terapeutkę. Kiedy opowiadasz o tym, jak ona Cię oglądała i mówiła, co mówiła, to mnie szlag ciemny trafia.

Oj Madam, zbijam z Tobą piątkę... :(❤

Duzo wnoszacacy dla mnie odcinek, dzieki.

Jestem zakochana w profilu twarzyczki Patryka 🙈😍

Bardzo dobrze, że poruszacie temat, jak ważne jest znalezienie odpowiedniego terapeuty. Nie zawsze udaje się to za pierwszym razem, ale warto próbować dalej. Terapia jest niezwykle potrzebna i może przynieść ogromne korzyści. Cieszę się, że Madam mówi o tym, żeby nie zrażać się, jeśli pierwsze spotkanie nie spełniło naszych oczekiwań. Każdy ma swoją drogę do znalezienia właściwej pomocy. Patryk od razu trafił na odpowiednią pomoc✌️ale nie zawsze tak jest.

piekniusie ❤ piekniusie Wy .

Ej musi być druga części z terapii Patryka 💕 hugs for Madam

Wasze głosy działają na mnie terapeutycznie

Terapia może pomóc, ale nie musi. Moim zdaniem pomaga zwłaszcza na początku drogi samopoznania, ale w pewnym momencie zwykle przychodzi ściana. Nie podoba mi się gloryfikowanie terapii tak samo jak nie podoba mi się gloryfikowanie lekarzy jako jedynego rozwiązania. Ludzie są nauczeni bezsilności i tego, że trzeba do kogoś iść i komuś zapłacić. Ślepo wierzą w autorytety. Najśmieszniejsze jest to, że jak pójdziesz do trzech lekarzy to zwykle kończysz z trzema sprzecznymi diagnozami, a i tak ludzie dalej będą mówić "idź do lekarza". To nie ma sensu i fascynuje mnie kultura zrzucania odpowiedzialności na pseudoautorytety. Jest jednak oczywiście mnóstwo wyjątków, gdy pójście do specjalisty to jedyne rozwiązanie, jak np. przy wypadkach. Każdy, kto borykał się z nieoczywistą chorobą wie jednak, że lekarze bywają beznadziejni i chciwi. Z terapeutami jest to samo. To tylko ludzie. Jeśli chodzi o te gadki o płodach i tak dalej, to oni mają to w scenariuszu terapii, ale też nie rozumiem po cholerę o tym mówią. Co to kogo obchodzi, zakładając że w ogóle to prawda? Niestety terapia to taki grząski grunt, bo zawsze istnieje wymówka terapeuty, że to musi trwać i że ktoś czegoś jeszcze nie zrozumiał. W ten sposób wielu ludzi tkwi w nieudolnych terapiach całymi latami i albo nic im to nie daje, albo nawet szkodzi.

Seria SZCZERZE bardzo lubilam ogladac ❤

Hej chlopaki, mam za sobą jedną terapię i obecnie przechodzę przez drugą. Po pierwszej, podobnie jak Madam, miałem mocny niesmak. Moja terapeutka również nie reagowała na żadne sugestie, a pod koniec miałem wrażenie, że byłem dla niej utrapieniem. Musiałem zrobić długą przerwę między terapiami, ponieważ porzucenie przez terapeutkę samo w sobie wywołało traumę. Mimo to, nie poddałem się, bo czułem, że terapia jest ważna dla mnie i dla osób wokół mnie. Pomyślałem też, że może spróbuję z terapeutą mężczyzną, żeby spojrzeć na swoje problemy z innej perspektywy. Teraz, po kilku miesiącach z nowym terapeutą, wiem, że poprzednia osoba była totalnym niewypałem. To nie ze mną było coś nie tak, tylko źle się dopasowaliśmy. Nie poddawaj się, Madam. Przykro mi, że musiałeś doświadczyć takiego zachowania, ale warto próbować i znaleźć idealną osobę do prowadzenia Twojej terapii, która będzie zaangażowana i sprawi, że będziesz chciał na nią chodzić. 💖

Jak Wy mi pomogliście w życiu, zawsze bedę o was pamiętać.❤❤❤❤❤❤

Bardzo ciekawy odcinek!

Trzymajcie się myszeczki

Madam. Totalnie cię rozumiem. W 2021 na ostatnich oparach i po załamaniu dwa spotkania z psychoterapeutą bardziej mnie wkurwiły niż pomogły. Ale fakt. Trzeba trafić na odpowiednią osobę. Bajdyłej. Obejrzałam wszystkie filmiki, o których mówisz tzw. głośne myślenie przy malowaniu i dla mnie była to najlepsza terapia! Było czuć, że jesteś w takiej samej dupie jak ja. Nie miałam wtedy śmiałości do ciebie napisać i dać znać, że nie jesteś w tym gównie sam. Powodzenia i trzymaj się mocno dance pola!!!!!❤❤❤

A tak Vogule, to bądźcie ostrożni, bo: 🎵🎵 Okulista nie widzi, urolog się wstydzi, psychiatra je myszy jak kot. Chirurg bez serca ma czerwony nos, on może skalpelem zmienić los.🎵🎵

Ja zacząłem niedawno terapię. Zależało mi właśnie, żeby to był mężczyzna i miał doświadczenie z pracą z osobami LGBT. Znalazłem takiego z polecenia. Facet jest naprawdę super, ale terapia jest mega trudna dla mnie....Trzymajcie kciuki!

ja przez kilka mies. chodziłam do psycholożki, tak z dłuższej perspektywy czasowej to ujdzie w tłumie, bo łatwiej mi sobie coś przypomnieć, o czym myślałam np., bo ogólnie byłam dość mocno nieobecna i "nie na miejscu". ale wrażenie miałam, że prowadzę monolog, z czasem to szło w stronę "co by tu jeszcze wymyślić", że jakieś zwroty akcji, może relacja matka-córka, a ona to się interesuje tym i tym to może by w tę stronę przybajerzyć... ogólnie była chyba jeszcze bardziej nieobecna niż ja, generalnie ogólnie do osób medycznych i okołomedycznych z pokrewnych dziedzin mam na ten moment zdanie, że są ponadstandardowo nieempatyczni i w ogóle mało umieją się do czegokolwiek odnieść. tylko że ja dość dużo rozmyślam, czasami coś sobie piszę, i ogólnie mam poczucie, że mam duży, nawet niekiedy dobry, kontakt ze sobą. nie umiem sobie wyobrazić terapeuty, co do którego miałabym poczucie, że się rozwijam, raczej wolę poczytać, jak jest okazja zagadać jakąś inną osobę..., ramy jakoś mało sprzyjające mi się wydają dla mnie. tym bardziej, że nie miałam poczucia, że chciałabym się jakaś stać, albo jakoś zacząć myśleć... a trochę to wzbudzało we mnie poczucie presji. no i jednak nawet siłą próbowałam na siebie narzucić perspektywę drugiej osoby. chyba musiałabym się dobrze znać z osobą, która zna się na takiej dziedzinie, i mieć poczucie realnej wzajemności. tak to takie trochę hodowanie rośliny w sztucznym środowisku. ale ja ogólnie jestem bardziej hejterką niż loverką psychologowania czy medyczenia. nie żebym polecała takie nastawienie.

To może part 2 Patryka? Dało by to większy obraz

Bardzo wartościowy film. Okazuje sie, że jednak moja terapia nie była taka zła. Jak Twoja a ocenialem ją momentami krytycznie. Jednak miałem jakieś porozumienie z terapeutką i udało mi sie trochę tematów przepracować. I jakichś narzedzi się nauczyłem, które stosuję do dziś jak wracają problemy sprzed terapii. Co było podobne u mnie i u Ciebie to leki zaczynały mi pomagać w trakcie terapii. Bo byla to ktoras próba dobrania leków i okazała się skuteczniejsza. Bo tez miałem psychiatrę z którą mi sie lepiej dogadywało. Ale po prostu też trzeba było przejść przez kilka leków aby trafić.

Wesołych świąt

Ja jestem trochę team Madam. Kiedyś na pewno pójdę jeszcze na terapię, ale moje pierwsze spotkanie z psycholożką/terapeutką zniechęciło mnie. Na koniec naszego pierwszego spotkania, kiedy wylałem trochę swoich żali, ta zaśpiewała mi "wszystkim nam brakuje szczęścia, masz to na co godzisz się", wtedy niezbyt mnie to ruszyło ale dziś sobie myślę CO JEST CHOLERA xDD

❤❤❤Kocham Was

Ja miałem w swoim życiu trzy terapie, każda w innym nurcie i na szczęście każda na tym etapie, na którym byłam, mi pomogła. Miałam sporo szczęścia. Nawet te 13 lat temu, jeszcze w małej rodzinnej miejscowości poszłam - uwaga - na NFZ i trafiłam na bardzo empatyczną terapeutkę, która, jak się okazało, chodziła na marsze równości. To był nurt psychodynamiczny. Kolejną terapię miałam w Poznaniu w nurcie systemowym i z systemem wewnętrznej rodziny (w pewnym sensie było to dla mnie przełomowe, choć dziwne i trudne). Żałuję, że jej nie skończyłam, bo terapeutka była świetna, ale przeprowadziłam się do Warszawy, a sesje online nie pasowały mi za bardzo. W Warszawie zapisałam się na terapię w nurcie poznawczo-behawioralnym i tu akurat był mężczyzna terapeuta, chodziłam przez rok na tę terapię i bardzo mi pomogła. Więc ogólnie miałam pod tym względem dużo szczęścia! Ale rzeczywiście warto sprawdzić rekomendacje i przygotowanie osoby, do której idziemy i jak po 2-3 spotkaniach nie czujemy, że kliknęło, to znaleźć inną osobę. Dzięki Madam, że dzielisz się swoim doświadczeniem, to bardzo cenne. Rzeczywiście wydaje się, że trafiłeś do niezbyt profesjonalnej i kompetentnej osoby... Powodzenia w kolejnej próbie, mocno trzymam kciuki!

W swoim życiu też trafiłam na taką panią psychoterapeutkę - to była pierwsza, miałam wrażenie, że moja historia panią przytłaczała i budziła w niej echa z jej przeszłości - na szczęście była na tyle uczciwa, że powiedziała mi, że nie jest w stanie mi pomóc. Co prawda wtedy, po takim stwierdzeniu, poczułam się, jak bym była przypadkiem beznadziejnym i nie do uratowania... Parę lat później szczęśliwie trafiłam do bardzo kompetentnej pani psycholog, bardzo mi pomogła. Warto szukać, sprawdzać - bo są też różne nurty terapeutyczne i nie wszystko musi nam pasować, lub się u nas sprawdzi.

Miewam gorsze lub lepsze dni i miałam różne życiowe zakręty ale przyznam szczerze że nigdy nie korzystałam z leków czy terapii zdrowia psychicznego. Ktoś może pomyśleć o jaka mądra się znalazła, poczekaj dopadnie i ciebie. Ale ja jestem typem człowieka który nauczył się wypierać wszystko co złe, nie rozpamiętuję, nie wracam, zamykam idę dalej. Nie czekam że osoba która mnie w jakiś sposób skrzywdziła przeprosi, przytuli uzdrowi moją duszę. Tak naprawdę to my sami zagnębiamy się rozpamiętując i wracając myślami do tego a osoba która miała na to wpływ ma wywalone. Może i są ludzie którym pomaga terapia i dobrze, mnie by nie pomogła- to grzebanie w przeszłości a przeszłość jest już za mną i nic tego nie zmieni. Jeżeli ktoś po moim wpisie poczuł się urażony, to przepraszam. Napisałam tylko to, co sama na ten temat myślę.

ja mam 47 lat, w wieku 43 dostałam diagnozę: zaburzenie osobowości typu mieszanego - os. unikająca, borderline i trochę rysów os. schizoidalnej. wcześniej od 28 roku życia byłam wiele lat w terapii, ktôra była nieskuteczna, bo nie uwzględniała tego, że mam zaburzenie osobowości! wydałam na terapeutów dziesiątki tysięcy złotych, plus w wieku 30-40 lat moje życie zawaliło się kompletnie, a niby cały czas byłam w terapii... zaburzenia osobowości są bowiem trudne do leczenia. zazwyczaj zostają z człowiekiem do końca życia, tylko uczymy się, jak z nimi żyć tak, żeby nie szkodzić sobie i innym. teraz wreszcie od 3 lat jestem na terapii DBT - dedykowanej zaburzeniom osobowości i działa w stopniu większym niż 10 czy 15%.

Jeszcze raz sobie dzisiaj posłuchałam ❤

Moja przygoda z terapią wyglądała bardzo podobnie jak u Madama. Wytrzymałam 4 spotkania, na każdym terapeutka proponowała mi terapię grupową i wydawała się poirytowana, gdy mówiłam, że nie jestem na to gotowa. Miałam wrażenie, że wszystkie moje problemy sprowadza do trudnej relacji z rodziną. Jeszcze na każdym spotkaniu namawiała mnie do pisania listów do mojego ojca, mimo że w ogóle nie przyszłam tam w tej sprawie i nie miałam ochoty tego robić

Akurat do śniadania

Adam, tamta kobieta była mega niekompetentna....Ktoś piwinien tam zrobić jej superwizje. Ja chodze 2 lata do mojej, moi znajomi chodzą do innych i z rozmow z nimi i swojego doswiadczenia, jak sluchalam co mowiles o niej to mega przykro i wkurw bo ta baba robi krzywde ludziom. Ewidentnie jej sie nie spodobales I po prostu uznala ze troche sie powyzywa? Ja to tak odebralam. Ale co ona ma w glowie to juz jej problem. Poszukaj innej jak chcesz. Ja mialam to szczescie ze z moja od razu nam kliknelo, mamy vibe, czuje sie komfortowo I sie jakos otworzylam, co nie bylo latwe. Ten proces jest bardzo messy tak naprawde, bywa ze nie chce tam isc, bywa ze placze cala sesje, czasem sie smieje, czasem pomilcze bo brak mi slow, ale jestem soba bo czuje takie bezpieczenstwo, chociaz bywalo ze mnie cos wkurwilo. Szukaj I sie nie zniechecaj :)

dzizas miałam identyczną sytuację ze terapeutka zaczęła mnie wypytywać o to co pamiętam z łona matki. nigdy do niej nie wróciłam

Pani terapeutka zapomniała, że częścią działalności w Internecie jest "robienie show", pewne teatrum i że osobowość sceniczna nie musi być identyczna z tą prezentowaną na co dzień w realu...

Już wcześniej miałam sporadyczne spotkania z psychologiem ale babka strasznie działała mi na nerwy (notoryczne używanie zwrotu "tak sobie myślę" oraz nie sprawdzanie zadań które kazała mi robić). Na terapię chodzę od marca tego roku. Jestem bardzo zadowolona ze współpracy z terapeutką pomimo ostatniego mini kryzysu, gdzie stwierdziłam że nie wiem czy mam po co tam dalej chodzić. Ale gdy zdarzają się takie momenty, to terapeutka używa tego materiału do pracy. Czyli trochę takie win-win. Znaleźć jakiegokolwiek terapeutę graniczy z cudem, tym bardziej czy idzie się po raz pierwszy. Brakuje jakiegoś spisu terapeutów, jeżeli już takie są to w prywatnych klinikach.

❤❤

❤

Mnie nie pomogła. Może w niewłaściwym nurcie była przeprowadzana, ale nie dowiedziałam się o sobie niczego, czego bym nie wiedziała. Żaden z problemów nie został przeze mnie jakoś szczegolnie poznany. W sumie jestem w tym samym momencie, sprzed terapii. Z perspektywy czasu uważam,że terapia była jedynie stratą pieniędzy.

Trochę mnie dziwią niektóre komentarze, bo też nie odebrałam tego materiału jako zniechęcającego do terapii. Sama zmieniałam terapeutkę 3 razy zanim trafiłam na odpowiednią osobę. Nie jestem dla wszystkich, a więc wszyscy nie są dla mnie. To normalne, że trzeba się zgrać. Różne miałam historie, często przykre, ale nie zniechęciłam się i całe szczęście, bo dobrze dobrany nurt i podejście terapeuty właściwie może uratować życie. Naprawdę warto mimo, że często trzeba włożyć wysiłek, żeby dobrać terapię pod siebie.

Onegdaj byłam uczestniczą kursu dla terapeutów..... Powiem tak: tak naprawdę to właściwie wszyscy potrzebowali terapi. Patrzyłam z niedowierzaniem na ludzi "nieogarniętych", którzy mieli nieść pomoc innym😳. Np. kobita ze schizofrenią... Pozdrawiam i do następnego 🤗

To ja wypowiem się jako psycholożka. Psychoterapeuta powinien być psychologiem, który pracuje na podstawie nurtu opartego na nauce. Polecam terapię poznawczo-behawioralną, jeśli mówimy o osobach z zaburzeniem osobowości typu borderline to polecam szczególnie DBT (terapia dialektyczno-behawioralna). Jak słucham Adama to zwiewałabym od tej pani w podskokach. Na początek bzdury o łonie i złość na klienta...to znak ostrzegawczy. A ta końcówka z opinią pani o kliencie, to dno. :/ Masakra. Całość jawi się jako totalnie nieprofesjonalna. Jesli Adam będzie miał ochotę to koniecznie: psyoterapeuta, który jest psychologiem i terapia oparta na dowodach.

Też totalnie nie czaje co jest spoko w terapii grupowej 🤔

A tak w ogóle, to nie wiem, czy zauwazyliście, że w Polsce namnozyło się mnóstwo płatnych "szkół psychologicznych", niektóre nawet dają mgr na koniec, wylegarni rozmaitej maści "kołczów" i psychoterapeutów w nurcie P. Coehlo.

Uwielbiam Wasze stylówki ale dziś to już kosmos! Zachwyt totany!

Oj z tarapia jest prawie jak ze zwiazkiem. Trzeba miec match i nie jest to proste. mialam pare podejsc. Najdluzej 1.5 roku. Bylo super do czasu kiedy pani zalapala burnout i sie na mnie wydarla. Potem mialam babke ktora byla niedoksztalcona i uber konserwatywna przez co nie potrafila mi pomoc. Serio czulam sie gorzej po tej terapii. Teraz jestem super zadowolona ale tym razem zrobilam bardzo dobry research znalazlam osobe ktora : ma pelne wyksztalcenie (psycholog,psychoterapeuta) kilkanascie lat doswiadczenia i jest wykwalifikowana w konkretnej metodologii na ktorej mi zalezalo. Co wiecej zanim sie na nia zdecydowalam zrobilam casting i porozmawialam.z 3 terapeutami. Wybralam ta z ktora sie czulam najlepiej. Jestem osoba pansexualna w otwartym zwiazku. Nie wyobrazam sobie pracy z terapeuta ktory jest homofobiczny lub konserwatywny. Terapia moze bardzo pomoc albo bardzo skrzywdzic. Powinno sie uczyc ludzi jak dobierac terapeute prawidlowo

Wyniki ankietowe 🙃

🥰🥰❤❤

Dzięki, że o tym mówicie, bo według mnie terapia jest przereklamowana jako absolutne lekarstwo na wszystko i dla wszystkich. Tymczasem niekoniecznie dla każdego i nie na wszystko, a czasem może nawet zaszkodzić. Ja się obraziłom, bo widzę z perspektywy czasu, że prowadzono mnie źle, musiałom sobie samo zdiagnozować neuraatypowość i posłuchać dyskursu samorzeczniczek, żeby lepiej się sobą opiekować. Od terapeutów słyszałom różne głupie rzeczy typu, że nie wyglądam na autyzm, że muszę zmuszać się do kontaktów z ludźmi, że próbuję być na siłę inne. Trzeba też pamiętać, że terapia to biznes i służy z zasady temu, aby doprowadzać ludzi do produktywności. Większość terapeutów nie wie, jak sobie radzić z osoba, która krytykuje cały system i wytyka problemy, których nie da się indywidualnie przepracować psychologicznie. Jak słyszę, że ktoś z moich znajomych szuka terapii to wspieram w decyzji i sugeruję, jak najlepiej szukać. Ale jak ktoś mnie na siłę wysyła na terapię, to warczę, bo nie, to nie jest remedium na wszystko i dla każdego. Ja znajduję pomoc dla siebie inaczej.

Też miałam taką beznadziejną terapię.Chodziłam rok a pod koniec uslyszalam, ze ona nie bardzo ma ochote mnie prowadzic, bo sie nie chce otworzyć.

Byłam na sesji, podczas której "terapeutka" kazała mi zaczaić się z koleżanką pod domem mojego byłego i jak wróci z kochanką (nieistniejącą) to miałyśmy zrobić (uwaga cytat) "konfrontacje jak w programie Zdrady detektywa Petrova". 😂😂

💗💗💗💗💗💗

Dzięki Chłopaki za polecenie Pleso ❤ ratujecie życie ❤

Moja terapia wyglądała tak samo źle, jak Twoja Adam, co zaprowadziło mnie ostatecznie na studia psychologiczne :) Jeżeli potrzebowałeś pomocy na "już" są do tego odpowiednie narzędzia określane jako "interwencja kryzysowa". Można zadzwonić na infolinię i z kimś pogadać, nie trzeba się zagłębiać w łono matki i rozwiązywać miliard kwestionariuszy. Terapia z założenia zajmuje jakiś czas i próbuje doprowadzić nas do przyczyn naszego złego stanu psychicznego. Nie można oczekiwać od terapeuty, że tak, jak na tik toku, rozwiązanie problemu dostaniesz po 3 sekundach, to jest jednak jakiś tam proces, zależny przede wszystkim od relacji jaką nawiążesz z terapeutą. Niestety, w tych czasach chcemy mieć wszystkie odpowiedzi gotowe na już i podane na złotej tacy.

Mój chłopak w tamtym roku przedawkował antydepresanty, 3 miesiące w szpitalu.

Hej czy ktoś pamięta jak nazywa się portal terapii online o którym wspominała gdzieś Patryk ???bardzo potrzebuje a nie mogę tego odszukać…będę wdzięczna za info, dzięki 🙏🏻

To o czym mówiła psycholog jest w książce "nie zaczęło się od Ciebie"

✌️

Ja zdecydowanie zaliczam się do tych osób, które oglądały materiały Madama nagrywane przed prasówką :D

bardzo ważny apel ode mnie: terapia nie jest do końca uregulowana prawnie więc proszę sprawdzajcie czy idziecie do kogoś z pasującym wam doswiadczeniem, czy nie jest to osoba jedynie po kursie terapii and that's it.

Jaka mała grupka? Wynurzenia Madama przed lustrem, ćwicz z Madamem, pogoda z Madamem... było super.😢 I przesada z oceną tych filmów.

🌈🫶

Adam, spróbuj terapii poznawczo-behawioralnej, ona skupia się na pomocy tu i teraz, nie na analizowaniu snów i koloru wód płodowych... I nie zrażaj się robieniem tabelek, po jakimś czasie poczujesz zmianę :)

😮😮😮😮😮😮

Bardzo mi przykro, że miałeś takie doświadczenie. Nie jesteś odosobniony. Ja na pierwszej polskojęzycznej terapii w UK (face to face, nie online) miałam ochotę wyjść i wpaść pod samochód. Nie mam pojęcia jak taka osoba mogla zostać terapeutka. Zaczęła mi wmawiać, że dwie spokrewnione osoby w mojej rodzinie NA PEWNO miały romans 🤦🏻‍♀️. Kolejna terapia po kilku latach (darmowa online) nurt psychodynamiczny, a chciałam beh poznawczy. Nie lubiłam mojej terapeutki, bo milczała. Tak, wiem, że to dla tego nurtu normalne, ale ja jak rozmawiałam przez 30 minut to później już nie mialam o czym mówić. Więc gapilysmy się na siebie i tyle 🙃. Teraz też online, normalnie płatne spotkania i od razu kliknęło. Nurt beh poznawczy. Po pierwszej sesji wykupiłam 3 kolejne. Warto szukać ❤

Przykro mi, że trafiłeś Madam na takiego kiepskiego terapeutę, nie powinna Ci radzić w którym kierunku masz rozwijać YT ani oceniać! Jej zachowanie na pierwszych sesjach kiedy się obraziła i Tobie „zaleciła” prowadzić tę sesję „lepiej”, no straszne.

561

Ja myślę, że terapeutka skorzystała więcej z tej terapii, niż Madam

Licze na powrót serii Szczerze?

Madam przykro mi słyszeć że miałeś tak nie przyjemne doświadczenie w kontakcie z terapeutą- by the way terapeuta który wykazał się ogromnym brakiem profesjonalizmu, mogę wyliczyć kilka jak nie kilkanaście faktów gdzie została naruszona etyka pracy psychoterapeuty. Niestety zawód psychoterapeuty nie jest regulowany i każdy się może ogłaszać “terapeutą”. Kolejna kwestia nawet Ci którzy posiadają certyfikaty może nie koniecznie posiadają odpowiednie kompetencje do pracy … mam tutaj na myśli świadomość GDSR, ND o mniejszościach społecznych nie wspominając. ❤️przesyłam lots of love i mam nadzieję że uda Ci się znaleźć tego właściwego terapeutę. Terapeuta to taki „profesjonalny przyjaciel”

to nie jest tak, że chce ci się iść. zazwyczaj nie chce ci się, bo pamiętasz, że będziesz grzebał w jakimś twoim bólu dlatego to raczej nie jest przyjemne. natomiast jeśli terapeuta jest dobry to jesteś w stanie to przerobić. jednak to co opowiadasz jest mega nieprofesjonalne. ja pierdziu. współczuję Ci Madame