มีปัญหาซ้อนทับกันหลายอย่า เช่น เศรษฐกิจ การศึกษา กฏหมายและการเมือง ในยุคที่เศรษฐกิจไม่ดี คนจบมาจากระบบการศึกษาที่ไม่มีคุณภาพ ไม่มีกฏหมายคุ้มครองแรงงานเท่าที่ควรจะเป็น และการเมืองไม่มีประสิทธิภาพ ปัจจัยเหล่านั้น ก็ทำให้การจ้างงานมีปัญหามากขึ้น

เป็นกำลังใจให้ทีมงามช่องนี้นะคะ contentดีมาก ทั้งข้อมูล การนำเสนอ ดูเพลินทำความเข้าใจง่าย เป็นสาระที่ช่องนี้นำเสนอให้คนเข้าถึงได้ง่าย อยากให้คนมาดูช่องนี้เยอะๆ

ผมจบมา 7 ปี ตอนทำงานที่แรกก็คิดแบบในคลิปนี้แหล่ะ ทำไมต้องทนเหนื่อย เปียกเหงื่อย้อยยันตูดทุกวัน เพื่อรับเงินเดือนแค่เนี่ย อยู่เอาโบนัสปีนึงก็ออกเลย หาที่ใหม่ไปเรื่อยๆ ถึงจุดนึงเริ่มคิดได้ ว่าจริงๆแล้ว ไม่ใช่งานมันไม่ดี ไม่ใช่ว่างานไม่ก้าวหน้า แต่เราต่างหากที่ไม่อดทนและไม่มองข้อดีของงานที่เราทำ หลังจากเปลี่ยนmindset ไม่ถึง 2 ปี ผมสามารถอัพเงินเดือนเป็น 2 เท่าได้ ตอนนี้ก็เหนื่อยแต่แฮปปี้มากขึ้น ก็ฝากละกันว่าทำในสิ่งที่รัก ทำได้เลย แต่ถ้าต้นทุนเราไม่ได้มากพอก็อดทนทำงานควบคู่กับสิ่งที่เรารักก็ได้ แฮปปี้กว่าเยอะ

ระบบการศึกษาไทยไม่ได้เตรียมความพร้อมให้เด็กจบใหม่เพื่อไปทำงานครับ สังคมไทยเราเน้นเรียนๆ ปริญญาตรีไว้ก่อน ( ให้พูดตรงๆ ก็คือเรียนตามค่านิยม ) แต่ไม่เคยตั้งคำถามเลยว่าวิชาที่เรียนมันตอบโจทย์ตลาดแรงงานปัจจุบันจริงไหม ในเมกาการเรียนแบบ cours ระยะสั้นกำลังเป็นที่นิยมมากนะครับมีหลากหลายตั้งแต่ 6 เดือน 1 ปี 2 ปี และ นานกว่านั้น เรียนเฉพาะความรู้ที่ตัวเองจะเอาไปใช้งาน หรือ ทำงาน แต่ปริญญาตรีเรียนทั้งหมดเกือบทุกด้านในศาสตร์นั้นๆ แต่ไม่ลึกซักด้าน แต่ก็ดันทุลังเชื่อในค่านิยมที่มีมาแต่เดิมเป็นร้อยปีว่าฉันเรียนมาตั้ง 4 ปีฉันต้องชำนาญมากกว่าสิ ทั้งที่จริงๆ เรียน 4 ปีก็จริงแต่เรียนกี่วิชา แล้ว 1 วิชา 1 ด้านเรียนกันมาแค่กี่เดือน 2-3 เดือนเองมั้ง มุมมองพวกนี้ถ้าถามคนศาสตร์อื่นๆ อาจจะยังเห็นภาพไม่ชัด ลองไปถามพวกคนเรียนสายเทค สายคอมดูจะเห็นความต่างชัดเจน มหาลัยให้ความรู้ในการเขียนโปรแกรมเรามาแค่พื้นฐานเท่านั้น ลองเอาคนเรียนเขียนโปรแกรมแบบหนักๆ วันละ 8 ชั่วโมงระยะเวลา 6 เดือนมาเทียบเด็กจบใหม่เรียน 4 ปี ผมเชื่อว่าเด็กมหาลัยเรียน 4 ปีเขียนโปรแกรมสู้คนพวกนี้ไม่ได้ หลายคนอาจจะบอกว่าก็ในมหาลัยมันไม่ได้เรียนเขียนโปรแกรมเรื่องเดียวไหม ?? ก็ใช่พูดถูก.... นั้นแหละมันถึงไปเข้าเรื่องที่ผมได้พูดไปข้างบน " ปริญญาตรีเรียนทั้งหมดเกือบทุกด้านในศาสตร์นั้นๆ แต่ไม่ลึกซักด้าน " คนมันต้องทำงานเป็นทีมในปัจจุบันมันไม่จำเป็นที่จะต้องเก่งรอบรู้ทุกด้าน แค่ทำงานร่วมกันได้ก็โอเคร คุณไม่เก่งเขียนโปรแกรมก็ให้คนที่ถนัดด้านนี้ทำไป คุณไม่เก่งทำ database ก็ให้เพื่อนในทีมที่เก่งทำไป คุณไม่เก่งทำ UX/UI ก็ให้เพื่อนอีกคนที่เก่งทำไป คนเรามันต้องพึ่งพาทำงานกันเป็นทีมนะ ไม่จำเป็นต้องเก่งทุกด้านในสาขานั้นๆ ผมกล้าพูดแบบนี้เพราะผมเป็นคนนึงที่เรียนหลายด้านเป็นคนบ้าเรียนมาก เคยลงเรียน Certificate ด้าน algorithm ที่ stanford university 1.3 ปี เคยลงเรียนด้าน computer architecture ที่ princeton university 6 เดือน เคยลงเรียนด้าน programing ที่ michigan university 2 ปี เคยลงเรียนด้าน AI , Machine Learning , MLops ที่บริษัท Google 8 เดือน เคยลงเรียนด้าน IT Support ที่บริษัท Google 6 เดือน เคยลงเรียนด้าน Cyber security ที่บริษัท IBM 8 เดือน เรื่องพวกนี้ลองผมไปพูดในที่สาธารณะผมอาจโดนลุมด่าได้ เพราะมันเหมือนไปขัดกับหลักความเชื่อ ทำลายความเชื่อค่านิยมเรื่องรูปแบบการเรียนที่มีมาเป็นร้อยปี มันก็เหมือนๆ ที่คนในสังคมตอนนี้นั่งเถียงกันเรื่องสถาบันกษัตริย์แตกต่างกันแค่ตัวแปรเท่านั้น

จากใจค่ะ น้องจบใหม่น้องโกหกโปรไฟล์ว่าเคยทำนู่น นี่ เก่งมาก (ชมตัวเอง) แต่พอทำงานจริงทำไม่ได้สักอย่าง อยากฝากน้องๆที่จบใหม่อย่าโกหกตัวเองให้ได้งานค่ะ แต่ระหว่างตกงานให้ฝึกสกิลที่จะใช้กะงานรอให้พร้อมค่ะ เห็นใจทุกคน

ขอพูดในฐานะนายจ้าง คนมี skill น้อยด้านไม่ใช่จะผิดนะคะ แต่ต้องเป็น skill ที่องค์กรต้องการ และคุณเก่งกว่าคู่แข่งรึเปล่า เพราะตอนนี้คนตกงานเยอะ ตัวเลือกมันเลยเยอะตามไปด้วย คนมี ปสก. ใช่ว่าจะ survive ถ้าไม่ perform ก้อไม่รอด เป็นกำลังใจให้น้องๆนะคะ ทุกการเดินทางถึงจุดหมายต้องเริ่มที่ก้าวแรกค่ะ อย่าเพิ่งเลือกงาน เลือกเงินเดือน ถ้ามีงานที่เค้าให้โอกาสเราควรลองทำก่อน เราจะได้เรียนรู้หลายอย่างจากการทำงานจริงๆค่ะ

ผมรู้สึกว่าเด็กรุ่นใหม่ มีจำนวนคนที่อดทนงานน้อย เยอะกว่าเมื่อก่อนจริง ๆ ไม่ใช่บอกว่าดีเลว หรือไม่มีเหตุผลนะ แต่ทนน้อยลงจริง ๆ น่าจะเพราะรู้สึกว่าสร้างทางเลือกอื่นได้ไม่จำเป็นต้องง้อ

พูดตามความรู้สึก​นะครับ​ คือใครๆเขาทำงานเขาก็อยากได้ความก้าวหน้าทั้งนั้นครับ​ ก็ในเมื่อที่รู้อยู่ว่าต่อให้เราจะทำงานทุ่มเททั้งชีวิต​ สุดท้ายนายจ้างก็ไม่ได้มารับผิดชอบชีวิตเราในตอนแก่อยู่ดี สุดท้ายก็คงหวังได้แค่ออมเงินไว้เยอะๆเผื่อตอนเกษียณ​(ซึ่งก็ไม่เห็นทางอยู่แล้ว)​หรือไม่ก็ให้ลูกมาคอยเลี้ยง​(ตามจริงเวลาคุณ​ลูกมีใครบ้างที่ไม่รักลูกตัวเอง​ ในเมื่อชีวิตตัวเองปัจจุบันมันก็ห่วยอยู่แล้วทำไมเราต้องไปเป็นตัวถ่วงให้เขาอยู่หล่ะครับ)​มันก็เลยสิ้นหวัง​ เป็นผมจะรีบอัพเกรดตัวเองแล้วไปหาที่ที่เขาให้ค่าชีวิตคนกว่านี้มันจะดีกว่า

พิธีกรทัศนคติดีมากค่ะ คือใช่มาก เข้าใจกัน ไม่ควรตัดสินใครจริงๆค่ะ

ที่ทำงาน รับแต่มีประสบการณ์ ผมอยากให้ที่ทำงาน รับคนที่จบมาแล้ว ตั้งใจทำงานด้วยได้มั้ยครับ ลองรับมาทำเลย ผมสมัครไปหลายที่ยังไม่มีใครรับเลยครับ

ตอนลูกเรียนปี 2 ช่วงที่โควิทระบาดหนัก ลูกก็มีโอกาสได้ทำงานกับบริษัทไทยที่มีเจ้าของเป็นต่างชาติ จากนั้นก็ทำมาเรื่อยๆเรียนไปด้วย ปีนี้ฝึกงานบริษัทส่งไปอบรมที่สิงค์โปร์ จบจากฝึกงานได้ไปเวียตนาม ปีหน้าจะจบพร้อมประสบการณ์ทำงาน 3 ปี ไม่ใช่เด็กจบใหม่ทุกคนจะไม่มีประสบการณ์

ขนาดคนที่อายุ 30 ต้นๆ ยังรู้สึกว่า เด็กรุ่นใหม่ มีจำนวนคนที่ "อดทนงานน้อย" มากจริงๆ ไม่ยอมเสียอะไรเลย ตั้งคำถามกับทุกอย่าง ว่าฉันได้อะไร? ทำไมฉันต้องทำ? เกี่ยวกับฉันมั้ย? ซึ่งเป็นเรื่องที่เข้าใจได้ ตามเทคโนโลยี ตามความเปลี่ยนแปลงของโลก ความกดดันแห่งยุคที่เค้าเติบโตขึ้นมา . การตั้งคำถามทั้งหมดคือดี เป็นทักษะที่ใครก็ควรมี เด็กยุคหลังโดดเด่นในเรื่องการเรียกร้องสิทธิ์-ตั้งคำถามกับ "ทุกเรื่อง" เช่น - ฝึกงานต้องได้เงินเหมือนเมืองนอก (แต่ไม่ตั้งคำถามกับทักษะที่ตัวเองมี) - งานนี้ไม่เกี่ยวกับฉันฉันไม่ทำ (แต่ค.เป็นจริงในงานจำนวนมากถูกควบ ด้วยศก.ที่แย่ แต่ปัญหานี้จะไม่เกิดขึ้นถ้าเป็นพวก talent ก็คือทำอะไรก็ทำไปเลย) . ไม่ใช่ว่าการตั้งงคำถามไม่ดีนะ แต่ก็เป็นศาสตร์-ศิลป์เหมือนกัน กล้าพูดเลยว่า ถ้าเป็นคนเจน X-Y จะต้องคิดว่า ทนๆไปก่อน บางอย่างคิดซะว่าซื้อประสบการณ์ ทำๆไปก่อน แต่เจน Z จะบอกว่าทำไปทำไม ไม่คุ้ม เสียเวลา งานมันไม่คูล . "ในโลกความเป็นจริง" เด็กรุ่นใหม่ต้องถามตัวเองว่า "เก่งมากมั้ย" ถ้าเก่ง จะอยูในโซนปลอดภัย คนเก่งก็รอดกันทุกยุคแหละ ช่วงโควิดเพื่อนนี่เปลี่ยนงานกันสนุก แต่ถ้า "กลางๆ" รับรองว่าเลือกไปเลยจ่ะ แน่นอนว่าโครงสร้างทางสังคม เงินเดือน/ค่าแรงขั้นต่ำ เป็นเรื่องที่ต้องแก้ แต่ก็ต้องอัพ สกิลให้ทัน

มาดูมุมมองของผู้ประกอบการน่ะครับ ในขณะที่ตำแหน่งงานมีจำกัด สิ่งที่ต้องตัดสินใจเลือก 1.ตรงสายงานใหม 2.จบจากใหน 3.เก่งหรือเปล่า นายจ้างก็ต้องมีสิทธิเลือกครับ หรืองานราชการ ก็ต้องสอบแข่งขันกัน เพื่อคัดเอาคนที่คิดว่าพร้อมกว่า เพราะฉะนั้น จะตกงานหรือไม่ มันอยู่ที่ตัวบุคคลๆนั้น ต้องรู้ตัวเองว่าเราเหมาะสมกับงานอะไร ความสามารถเรามีขนาดใหน ตราบไดที่ความสามารถคุณไม่ถึง แล้วหวังได้งานที่อยากทำ มันก็จะวนมาที่ หัวข้อเดิม #รับความจริงให้ได้ก่อน และให้กำลังใจทุกคนครับ

การคาดหวังในงานที่ก้าวหน้าเป็นเหมือนกันทุกเจนนะ แต่ความเป็นจริงในการทำงานต้องลดความคาดหวังลงซักหน่อย โลกมันไม่ได้เหมือนที่เราคิดเสมอไป จะทำงานที่ก้าวหน้าและรายได้สูงต้องผ่านการสะสมสกิลอยู่พอสมควร จบใหม่ทักษะยังไม่เยอะนายจ้างเค้าก็คงให้เท่าที่เรามีนั่นแหละ อยากก้าวกระโดดให้แสดงความสามารถ มีไหวพริบ พลิกแพลงให้เป็น เรียนรู้ให้ไวเดี๋ยวก็ก้าวขึ้นได้เอง

ต่างจังหวัดจบป.ตรีต้องยอมทำของวุฒิปวชปวส เลยค่ะ เพราะการจ้างงานน้อยมาก แถมยังค่าแรงคนที่จบปวชปวส ยังได้น้อยกว่าค่าครองชีพทุกวันนี้มากๆ ทั้งๆที่ไม่ว่าจะอาชีพอะไรถ้าทำงานมีเงินเดือนควรได้รับคุณภาพชีวิตที่ดีทั่วกันค่ะ

เป็นครูอัตราจ้าง 9,000 ทั้งสอน ทั้งธุรการ ตัดต่อรูปภาพ ถ่ายวีดีโอ นักการ ภารโรง ก็เป็นมาแล้วครับ ชีวิตเศร้ามาก ๆ

ขนาดตอนนี้คนมีประสบการณ์ยังเหนื่อยเลยครับ

Content ดีมากเลยค่ะ

คอนเท้นดีมากๆเลยค่ะ

"ความก้าวหน้า" คือคีย์เวิร์ดสำคัญ คนยุคปัจจุบันรอความก้าวหน้าแบบคนรุ่นเก่าที่ใช้เวลาบ่มเพาะเป็นสิบปีไม่ไหว ต้องการก้าวหน้าแบบสองสามปี ก้าวหน้าเลย เลยกลายเป็นว่าทำงานจำเจปีสองปีคือไม่มีความก้าวหน้า ส่วนคนรุ่นเก่ามองว่า ยังไม่เรียนรู้ทั้งหมดเลย จะรีบไปไหน

จริงค่ะ แต่ละคนมีความอดทน,ความจำเป็น,ความต้องการที่ต่างกัน มาวิจารณ์คนอื่นแบบนี้ไม่ถูกต้องเลย

เราค่ะจบมานานมากสี่ห้าปีละ มาเริ่มใหม่ก็นับ1แข่งกับน้องๆ จบใหม่อีก

ขอบคุณ​มาก​นะ​คะ​

ลูกก็เป็นหนึ่งในนั้น อาจจะต้องคิดใหม่ให้คนอายุมากเกษียณ 55 ปี ให้คนหนุ่มสาวทำงาน

เงินคือพระเจ้าบนดิน..ที่ผมนับถือผมรักเงิน

พวกองค์กรที่บอกว่าเด็กจบใหม่ทำงานไม่อดทน ผมคิดว่ามันไม่ใช่ความผิดของเด็กจบใหม่นะครับ ผมมองว่าองค์กรเดี๋ยวนี้มันชอบทำนาบนหลังคนมากกว่า

ที่สกลนครราคาอาหารเท่ากรุงเทพแล้วเงินเดือนต่างจังหวัดน้อยกว่ากรุงเทพ ทำอย่างไร ปลูกผักนิดๆหน่อยไว้ทานเองแทนการซื้อทุกอย่าง

มุมมองของผู้ประกอบการกับลูกน้องไม่เหมือนกันครับ

เนื้อหาส่วนแผลเป็นทางเศรษฐกิจจากโควิด ค่อนข้างดีเลยนะครับ แต่เนื้อหาหลายส่วน มองจากมุมเด็กรุ่นใหม่อย่างเดียว ขาดเนื้อหาในด้านอื่นอย่างมุมผู้ประกอบการมากไปนะครับ อันดับแรก เราต้องเลือกว่า เราจะเป็นประเทศอะไรในระดับไหน อย่างช่วงก่อนหน้านี้ที่เราเป็นประเทศรับจ้างผลิด แน่นอนว่ามันทำให้เราสามารถสร้างรายได้สูงได้ โดยแรงงานก็จะเป็นแรงงานไม่ต้องมี skill สูงมาก ไม่จำเป็นต้องเป็นเจ้าของเทคโนโลยี แต่ตอนนี้เราทำแบบนั้นไม่ได้แล้ว เพราะอุตสาหกรรมที่แข็งแกร่งในบ้านเราอย่างรถยนตร์เครื่องสันดาป ที่กำลังจะหมดยุค เรื่องค่าแรงที่ตอนนี้ค่าแรงขั่นต่ำเราสูงเกินกว่า จะเป็นคนรับผลิตแล้ว และเรื่องอัตราการเกิดต่ำ อนาคตเราจะขาดแรงงาน และคนบริโภค ด้วยปัจจัยเหล่านี้ ยากมากที่จะมีธุรกิจจากท่ีอื่นมาลงทุนในบ้านเราอีก ถ้าอยากจะได้ค่าแรงขั้นต่ำที่สูงขึ้น เราก็ต้องเปลี่ยนเป็นประเทศที่ผลิตของที่ต้องอาศัยฝีมือแรงงานขั้นสูง ซึ่งตอนนี้ มหาลัยหรือก็คือโรงงานผลิตแรงงานของประเทศเรา ผลิตออกมาไม่ตรงความต้องการของตลาดมั่ง แรงงานฝีมือไม่ถึงมั่ง ซึ่งอันนี้เป็นปัญหาระดับโครงสร้างของประเทศเราเลย ผมเห็นด้วยเลยกับการที่เราควรทำอย่างสิงคโปร์ที่แจกคูปองให้ประชาชนเอาไปเลือกคอร์สการเรียนรู้อะไรก็ได้ แต่จริงๆนโยบายนี้ไม่ได้ช่วยแค่เรื่องแรงงานรุ่นใหม่ แต่จริงๆมันช่วยแรงงานทั้งระบบ เป็นการช่วยให้แรงงานปรับตัวเข้ากับความต้องการของตลาดได้ตลอดเวลา แต่นโยบายนี้จะได้ผล ต้องสร้างนิสัยให้คนบ้านเรามีการเรียบรู้ได้ตลอดช่วงอายุ ไม่ใช่แค่คนเพิ่งจบเท่านั้น นโยบายนี้เป็นนโยบายที่ดีแต่ไม่รู้จะมีคนมาทำหรือเปล่า เพราะถ้าเทียบระหว่างแจกเงินให้คนไปใช้ กับแจกเงินให้คนไปเรียน

ตอนเรียนยังฝึกงานไม่มีเงินเดือนได้เลย ถ้าเรายอมเงินเดือนน้อยหน่อยแต่ได้ประสบการณ์ก็น่าจะอดทนเพื่อได้ขึ้นชื่อว่ามีประสบการณ์

ลูกเราจบวิทยาศาสตร์ชีวะการแพทย์ที่อังกฤษหลังจากนั้นสอบเข้าbig4ได้สอบผ่านACAตอนนี้อายุ25ปีทำงานเงินเดือนหลังภาษี£3000(130000-140000บาทต่อเดือนที่อังกฤษ)ยังไม่รวมโบนัสที่จะได้นะ

อยากปรึกษาปัญหากับ AI เพราะจะได้ไม่ต้องพูดต่อให้คนอื่นฟัง

ไม่เลือกงาน ไม่มีอยู่จริง มันก็เลือกกันหมดแหละ ยังไงคนมันก็ต้องเลือกสิ่งที่ดีกว่า อันไหนที่ดีกว่าเขาก็ไปคับ แต่มันก็ขึ้นอยู่ที่ปัจจัยหลายอย่างและตัวบุคคลด้วยด้วย แต่นายจ้างบางคนก็นะ ตำแหน่งเดียว คนเดียว กะจะให้ทำได้แบบครอบจักรวาล คือ ถ้าเขาเรียนรู้มันก็ทำได้ แต่ความถนัดของแต่ละคนมันไม่เหมือนกันไง

คิดว่าฝึกหาประสบการณ์งานไป ถึงเงินเดือนน้อยเพื่อเมื่องานต่อไปเงินเดือนได้สูงขึ้นเวลาไปสมัครก็เขียนเงินเดือนสูงขึ้นได้แต่อย่าเพิ่งออกจากงานเก่า เพื่อที่ใหม่อยากได้เราทำงานก็พร้อมเงินเดือนตามคำขอ แค่นี้เราก็มีประสบการณ์พร้อมรับเงินเดือนมากขึ้นสำหรับคนที่ยังไม่มีประสบการณ์

จบใหม่ ปี 66 จบมาทำมา 3 ที่แล้ว ยังไม่มีงานไหนเหมาะสม กับไลฟ์สไตล์ งานที่บาลานซ์กับชีวิต

ผมจบ ป.ตรีว่างงานมา3ปีละครับ จบครูพละ

ทำไมวุฒิ​ปวส.​ จึงตกงานแค่​ 7%น่าคิดนะครับ

ความคิดสำคัญกว่าความรู้ที่เรียนมา

คนรวยมันกินรวบหมดแล้ว จะทำอะไรก็ยาก รัฐบาลก็สนันสนุนนายทุนกันคนชั้นสูง

หางานที่ตรงกับไลฟสไตล์ตัวเองคือความสำเร็จที่สุดแล้วค่ะ แต่ปัญหาอยู่ที่ไลฟสไตล์ของเด็กยุคนี้ไม่ค่อยมีใครเข้าใจ

งานมี ทุกแห่ง หากออกเดินออกจากบ้าน เลือกงาน แต่ไม่รู้ความสามารถของตัวเอง ไม่มีใครจ้าง ดูทรงหาเงินเข้าบริษัทไม่เป็น ดำรงสถานะภาพเป็น เหยื่อ ไม่คิดที่จะกลายสภาพเป็น นักล่า

เพิ่มเงินเดือนครู 100K++ และจะมีคนเก่งๆเบนเข็มไปทำอาชีพครู ---> ยกระดับคุณภาพการศึกษาทั้งระบบ

นายจ้างจ้างคน 1คน คนๆนั้นต้องสามารถทำงานให้บริษัทได้เงินอย่างน้อย 2_3เท่าของเงินเดือน 1เดือนเป็นค่าตัวน้อง อีก 1_2 เดือนเป็นรายได้เข้าบริษัท

อยากได้เงินเยอะเป็นหมอค่ะ หมอขาดแคลน ใครเป็นหมอเงินเดือนเยอะ

การศึกษามั่ยตอบโจทย์​ การศึกษาไทยแห่กันเรียนเรียนตามๆกันเพื่อป้อนตลาดแรงงานห้างร้านโรงงานบริษัทอย่างเดียว​ แต่มั่ยเคยสอนหั้ยคนจบมาต่อยอด​ ทำธุรกิจเช่นพ่อแม่ทำไร่ทำนาจบมาก็ไปต่อยอดผลิตภัณฑ์​ ทำการตลาด​ การศึกษาสอนคนหั้ยเป็นลูกจ้างเป็นขี้ข้า​ แต่มั่ยเคยสอนคนหั้ยเป็นนายตัวเอง​ อนาคตวันข้างหน้าค่าเงินมีแต่จะตกต่ำลง​ อาหารจะเป็นที่ต้องการมากขึ้น​ แบะจะใช้​ AI​ มาทดแทนคนมากขึ้น​ อันดับ1เลยภาครัฐที่เรามั่ยเคยมีผู้บริหาร​ มีแต่ผู้นำแย่งชิงกันยึดอำนาจ​ มันแย่ตั้งแต่ข้าราชการ​ จนถึงผู้​ ส.ส. รัฐมนตรี​ นายก​ คือมันทั้งระบบ..มีการเลื่อมล้ำสูงมาก​ คนที่อยากเข้ามาก็อยากแต่จะกุมอำนาจอย่างเดียว.การเมืองก็ทำหั้ยคนหลายฝักหลายฝ่าย​ บางคนบางกลุ่มตีกันฆ่ากันก็เพราะการเมือง​ ประเทศนี้บ้านเมืองนี้ก็มั่ยเคยเจริญขึ้น​ เมื่อผู้คน​ กระจุกอยู่แต่เมือง​ หลายๆอย่างก็พังเสื่อมโทรมเช่นธรรมชาติอากาศ​ ในองกรณ์​ ก็ทำงานแบบเอาหน้าเอาตาประจบประแจง​ การดำเนินนโยบายภาครัฐก็เป็นปัญหาใหญ่ที่ทำหั้ยประเทศนี้เดินไปแบบเหมือนคนกำลังหมดแรง​ เปรียบเทียบสิงคโปร์​ก็พูดว่าประเทศเขาเล็ก.. เปรียบเทียบจีนก็ว่าประเทศเขาใหญ่ทรัพยากร​ เขาแยอะ​ อันนี้มั่ยดราม่า​ แค่เสมอความคิดเห็น​ มั่ยถูกใจใครก็ขออภัยแล้วกัน​ เพราะความสามารถ​ บริหารเก่งๆมีแยอะ​ พวกเขากลับถูกเขี่ยออกไป

โทษตัวเองครับ อย่าโทษองค์กรณ์หรือ AI เลย นี่เจอกับตัว ทำงานสายออกแบบก่อสร้าง ให้น้องไปวัดไซต์ มันกลับมาบอกว่ามันไม่ใช่กรรมกร เหตุผลคือที่มหาลัยสอนให้มาเป็นเจ้าคนนายคน แต่ผมซึ่งเป็นเจ้านายมันก็ต้องทำมาก่อน ทั้งทีงานออกแบบมันต้องวันไซต์เพื่อมาทำงานต่อไม่ได้ให้มันไปแบกปูนก่ออิฐฉาบปูนซะหน่อย

เด็กกู้เรียนเยอะมากคือฐานะจนเลย แต่เรียน 4 ปีไม่ทำงานด้วยเรียนด้วย เรียกว่าไม่พยายามดึงตัวเองขึ้นเลย พอจบมาคือ ไม่เป็นผู้ใหญ่พอ งานบริการ หลายคนทำงานขอเลือกวันหยุดให้ตรงวันหยุดแฟน วาเลนไทน์ขอหยุด วันเกิดขอหยุด คือ มันไม่รู้จักโตเลย

ไม่เกี่ยวกับใครหรอก แค่คุณมองว่า ตัวเองคุณภาพสูงมาก เลยมองว่า เงินเดือนน้อย มองตัวเองใหม่ อดทนให้มาก ทำงานให้เยอะ เก็บเกี่ยวประสบการณ์ มองตัวเองว่า ยังไม่มีประสบการณ์ เงินเดือนประมาณนี้ก็สมเหตุสมผล อย่ามัวแต่โทษคนอื่น งานมีให้ทำทุกที่ แต่จะทำรึเปล่าล่ะ ถ้ารักสบาย อดทนต่ำ ก็ต้องรับสภาพให้ได้ เพราะคนรุ่นพ่อรุ่นแม่ ยังมีงานทำอยู่เยอะ

เหตุผลหลักคือความต้องการของผู้ประกอบการกับคนรุ่นใหม่ไม่ตรงกัน แต่คนพูดๆแต่มุมตัวเอง พอมุมอื่นพูดบ้างก็เถียงไม่ฟัง แล้วมันจะได้ประโยชน์อะไร

ไม่เห็นด้วยนะเรื่องความอดทน ลองดูมนุษย์อายุ 60 ขึ้น ปากกัดตีนถีบ หรือคนจีนเสื่อผืนหมอนใบมา ความอดทนต่างกันเยอะมากกกกกกกกกก

ง่ายๆก้อคงไม่พ้นเรื่องเกี่ยงงานเลือกงานอย่าว่าแต่นักศึกษาตกงานแม้คนนำเสนอโพสเลิกทำพวกนี้แล้วหันไปทำประมงกับคนงานต่างด้าว แถวสมุทรสาครร่วมกับพวกเขามร พม่า ลาว ดูรับรองไม่ตกงานแน่ ขอให้ตั้งใจทำอดทนเหมือนคนงานต่างด้าวพวกนี้ ได้เงิน ได้เพื่อน ได้ประสบการณ์แปลกๆใหม่อีกด้วย อันที่สองบางคนจบมาตั้งใจจะอยากทำงานในสายงานของตนที่เรียนมา แล้วไม่ได้ อันที่สามเรียนมาจบสูงก้ออยากจะทำงานดีนั่งห้องแอร์เย็นๆและเอาเงินเดือนสูง บางที่เขาอาจจะไม่ให้เงินเดือนสูงแต่กลับไปขอเขาเยอะก้อมีสิทธตกงานได้ ประสบการอะไรก้อไม่มี ช่วงระหว่างตกงานอย่าไปเครียด ขอตังที่บ้านแล้วไปซื้อธงเขียวสักอัน แล้วไปวิ่งนำหน้ารถไฟดูได้ออกกำลังกายไปในตัว สมองปลอดโปร่งและไม่เครียดด้วย ลองดู

มีหลายส่วนที่เป็นความคิดเห็น ซึ่งคนมาฟังอาจเห็นกันต่างไปได้จากมุมมองของผู้ประกอบการ แต่ข้อเท็จจริงที่นำมาพูด คือข้อเท็จจริง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง 8:30-12:30 แต่ก่อนคิดกันว่า AI เล่นโกะชนะคนไม่ได้ เพราะการประมวลผลการเดินหมากมันเกินความสามารถของคอม แต่เมื่อเทคโนโลยีพัฒนาขึ้น ก็ชนะได้ ในคลิปนี้ เชื่อว่า แต่ก่อน AI ไม่น่าทำอะไรเกี่ยวกับศิลปะหรือจิตวิญญาณได้ ก็เริ่มทำได้ (ส่วนตัวมองว่า ณ ตอนนี้ได้แค่ 10% แต่ความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีมันไม่สามารถรับประกันได้) หลายคนไม่เชื่อว่า เทคโนโลยีจะมาทำให้คนตกงาน แต่จากการศึกษาประวัติศาสตร์ ก็เทคโนโลยีนี่แหละ ที่ทำให้อาชีพบางอาชีพหายไปจากระบบเศรษฐกิจเลย

งานที่ดีมีเยอะมาก แต่คุณเหมาะสม หรือ เก่งพอที่จะคว้าโอกาสนั้นไว้ได้ไหม

เพิ่งจบอยากได้เงินเยอะ... 1. ดู Skill ที่ตัวเองมีก่อน ว่ามีอะไรดี ที่นายจ้างพร้อมจ่ายแพง ถ้าคุณไม่มีประสบการณ์อะไรเลย มันก็แค่ unskilled worker ดีๆ นี่เอง 2. ควรหางานที่ชอบ ที่ทำงานที่ชอบ งานที่จะพาเราไปถึงเป้าหมายของชีวิต ไม่ใช่เอาเงินนำ อะไรคือเป้าหมายในชีวิตคุณ ตอบได้รึยัง 3. เด็กรุ่นใหม่ ขี้เบื่อ ออกง่าย มารยาทในที่ทำงานไม่มี มีดีที่มี Creativity มีไฟ ถ้าอยากโดนจ้างคุณต้องมี Port ที่เจ๋งมากพอ แล้วค่อยมาว่ากันเรื่องเงินเดือนและสัญญาจ้าง ถ้าคุณเป็นแค่ Ordinary Young Graduates ก็ต้องยอมรับเงินแบบ Minimum Wage ในวุฒิที่คุณมีตามกฎหมายกำหนด ครับผม หลักการให้เงินเดือน . ผลงาน . ประสบการณ์ . ทัศนคติ . บุคลิกภาพ . Skill ต่างๆ เช่น คอมพิวเตอร์, presentation, ภาษา . วุฒิการศึกษา + สาขาที่เรียน + เกรด + สถานศึกษา เรียงจากสำคัญ มาก ถึง น้อย ท้ายสุด เป็นพนักงานเงินเดือน มันไม่รวยหรอกครับ แต่มันได้ประสบการณ์ทนทำในบริษัทเจ๋งๆ หรือที่ชอบ สักหน่อย เก็บเงินสร้างธุรกิจเล็กๆ ของตัวเอง ถ้ามันเป็นที่ความต้องการของตลาด คุณก็รวยแน่ๆ

จบป.ตรีไปทำร้านอาหารขายกาแฟเยอะ ไม่รู้จะเรียนไปทำไม

ตอบให้ครับ โทษระบบอย่างเดียวไม่ได้ มันขึ้นอยู่ที่คนด้วย ด้านพฤติกรรมของเด็กยุคนี้ ส่วนตัวเท่าที่สัมผัสมา ส่วนใหญ่ 1. ความอดทนต่ำ อยากทำงานน้อยๆ ได้เงินเดือนเยอะๆ แต่ความสามารถมีนิดเดียว เกี่ยงงาน ตักเตือนหน่อยเอาแล้วสะเทือนใจ ออก แบบไม่แจ้งล่วงหน้าด้วย 2. ไม่มีความเสียสละ ไม่มีความรับผิดชอบ งานไม่เสร็จแต่เลิกงานปุ๊บหาย line ไม่อ่าน โทรไม่รับ 3. ไม่มีความเป็น team work ชอบฉายเดี่ยว คิดได้แต่มุมมองตัวเอง 4. ไม่มีวินัย ไม่รักษาคำพูด เอาแน่เอานอนไม่ได้ 5. ไม่วางแผนชีวิต ไม่มีเป้าหมายชีวิต คิดแค่อยู่เดือนต่อเดือน 6. น้ำเต็มแก้ว ไม่ขวนขวาย ไม่เปิดใจ ไม่คิดจะพัฒนา 7. ไม่ยอมรับผิด โทษได้ทุกอย่าง ยกเว้นตัวเอง

10:00 ปรมาจารย์อ้อย

ไม่ไปหาละ

เกาะพ่อแม่กินอยู่ครับ ไม่มีเวลาว่างไปทำงานหรอก

เรียนจบ ก็ตกงาน

เลือกงานก็เลือกไปเลยค่ะ หาที่ใช่กับตัวเอง นายจ้างก็เลือกเหมือนกัน จะซื้อของคุณยังเปรียบเทียบราคา จ้างคนมาทำงานจะไม่ให้เลือกได้ไงคะ ไม่เป็นไรค่ะ ยุคนี้ตลาดเสรี เด็กไทยไม่อยากทำก็ไปจ้างแรงงานต่างชาติ พม่า เขมร เวียดนาม ฟิลิปปินส์ เงินเดือนเท่าคนไทยแต่ภาษาอังกฤษดีกว่า

ไม่เก่งจริงต้องมีเสันถึงจะได้งาน

มาจากนาย กซาหลิ่มที่พวกหลิ่มผดก ลากมา

Gen Z ต้องมองโลกให้ลึกซึ้งกว่านี้นะ คน Gen Y ขอเตือน

โลกสวยเกินไป

โทษทุกอย่างยกเว้นตัวเองงงงงงงง.....🤔🤔🤔🤔🤔🤔🤔🤔🤔

เด็กจบใหม่จำนวนมากทำไมถึงมีงานทำกัน..ต่างด้าวยังมีงานทำ...แล้วทำไมบางส่วนถึงไม่มีงานทำ ขี้เกียจหรือเปล่า อย่าสำคัญตัวเองมากนัก.🤔🤔🤔🤔🤪

หนูกลัวไม่มีงานทำน่าเศร้าค่ะ

จบคณะอะไรละครับ.. สังคมศาสตร์เขาไม่เรียนแล้วนะ เพราะงานหายาก

แปลกตรงไหนว่ะ ก็คนส่วนใหญ่มันจบป.ตรีงัย เด็กจบแค่มอหกมันไม่ค่อยมีแล้ว

ลองมาเป็นนายจ้างดูมั้งนะครับ

วิศวะ อุตสาหการ ม.ธรรมศาสตร์ มาทำงาน 7-11 เพียบ