Ο Δημήτρης και ο Μιχάλης Κουνάλης με το συγκρότημα τους στην εκπομπή του Γιώργου Βιτώρου "Αηδόνια Μερακλίδικα" στις 13.02.2014.
Τραγούδι: Δημήτρης Κουνάλης
Μαντολίνο - Τραγούδι: Μιχάλης Κουνάλης
Λύρα - Τραγούδι: Νίκος Τζουλιαδάκης
Λαούτο: Διομήδης Τσικανδηλάκης
Λαούτο: Αντώνης Γιανναδάκης
Κιθάρα: Μανώλης Δρίμης
"Χρυσό φτερό"
Μια φορά κι ένα καιρό ήσουνα χρυσό φτερό
και σε λέγανε αγάπη και σε φόρεσα στην πλάτη
κι αντοχές για να πετώ είχα σαν τον αετό..
Άστρα ήλιος και φεγγάρι μου γελούσαν με καμάρι
στ' ουρανού τη γειτονιά μ' είχες μόνο αγκαλιά
άνοιξη ήταν πάντα εκεί μια γιορτή μια Κυριακή..
Μα δεν ήσουν το φτερό όπως ήθελα γερό
και έπεσα ξανά στη γη με του πόνου την πληγή
κι έφυγες με τους βοριάδες του καιρού τση βασιλιάδες
μ' έχασες και σ' έχασα να 'ξερες τι πέρασα
Τώρα είσαι μια σκιά που 'ρχεται από μακριά
και μου φέρνει δάκρυα στων μαθιών την άκρια...
"Θ' ανεβώ στον ουρανό"
Θ' ανεβώ στον ουρανό να ρωτήξω το Θεό
πού `σαι τση μηλίτσας μήλο α που θάμπωσες τον ήλιο
πού `σαι πετροπερδικά μου που πετάς στα όνειρά μου
Μαυρομάτα και ξανθή μου λεμονίτσα φουντωτή μου
χρόνους ψάχνω και ζαμάνια στ' ουρανού τα μεϊντάνια
χρόνους ψάχνω, δε σε βρίσκω χρυσασκάλιστό μου ρίσκο
Είπε μου ο Θεός στ' αυτί μου κι έκαψέ την, την ψυχή μου
πως στο θρόνο του σε θέλει να σε προσκυνούν αγγέλοι
πού `σαι πετροπερδικά μου που πετάς στα όνειρά μου
Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, σ' αγαπώ
"Εγώ για σένα λιώνω"
Μες στην καρδιά μου ανάβει φωτιά
και η φλόγα με καίει με καίει
λείπεις εσύ και μου λείπει το παν
κι η ζωή μου ακόμα μου φταίει
Εγώ για σένα λιώνω
κλαίω και μαραζώνω
και συ για μένα δεν ρωτάς.
Τι κάνω πως περνάω
αν κλαίω ή αν γελάω
φαίνεται πια δεν μ'αγαπάς
Μέσα στη θάλασσα του μαρασμού
οι ελπίδες βουλιάξανε παλι
αφου δεν σε 'χω, δεν έχω ζωή
κι ο καημός σου στη γη θα με βάλει
Εγώ για σένα λιώνω...
Που να σαι τώρα και που να γυρνάς
σαν πουλί μες στην μπόρα χαμένο
Χωρίς εσένα να ζω δεν μπορώ
γύρνα πίσω μα γω περιμένω
Εγώ για σένα λιώνω..
"Α δε με καλοπολεμάς"
Α δε με καλοπολεμάς το θέλω σαν την τρίχα
να ξανασμιξώ την παλιά 'γαπητικιά που είχα
Α δε με καλοπολεμάς το θέλω λίγο λίγο
να βρώ αλλού 'γαπητικιά να σηκωθώ να φύγω
Α δε με καλοπολεμάς το θέλω μόνο μόνο
να τονε πάρω μοναχός του μισεμού το δρόμο
Πολλές φορές επίτηδες γελά να με πληγώνει
πως τση πα πως το γέλιο τζη τον άνθρωπο σκοτώνει
Το μέλι των μελίσσω μου γάλα τον οζώ μου
εγώ σταφύλι σουλτανί θα σε ταγίζω φως μου
Αγάπη πιο παράξενη κι έρωντα πιο μεγάλο
που το δικό μας κοπελιά δεν έχω νιώσει άλλο
Σε φίλησα και ο Θεός ίσως με τιμωρήσει
γιατί από τότε εικόνισμα δεν έχω προσκυνήσει
Με τα φιλιά θα σε ξυπνώ μ' αυτά θα σε κοιμίζω
κι ερωτικά θα τραγουδώ για να σε νανούριζω
Στα χείλη σου δοκίμασα του έρωντα το μέλι
τίνος να δώσεις και θα πει κοντό πως δεν το θέλει
Visit Blog: hayate9.blogspot.gr
Facebook: / hayate7