FEVZİ ÇAKMAK’IN ANKARA’YA GELİŞİ VE KARŞILANMASI Osmanlı Harbiye Nazırı Fevzi Çakmak, 24 Nisan’da Sultan Vahdettin tarafından Ankara’ya gönderilir. Mareşal, 27 Nisan’da Ankara’ya gelir, Meclis’te tarihî bir konuşma yapar. Bu konuşma Meclis zabıtlarında vardır; konuşmanın metnine internetten de ulaşabilirsiniz. Meclis’in açılışının dördüncü günüdür. Ortam hareketlidir. Meclis kürsüsünde Meclis Başkanı sıfatıyla Mustafa Kemal Paşa şunları söyler: “Efendim resmî görüşmelere geçmeden bir şey arz etmek istiyorum. İstanbul’dan Harbiye Nazırı Fevzi Paşa hazretleri Ankara’ya girmek üzereler. Eğer tensip buyurursanız meclisimizden bir heyet Fevzi Paşa hazretlerini karşılamak üzere yola çıksın. (Meclisten “hep beraber karşılamaya gidelim” sesleri) Mustafa Kemal, “Peki efendim, o halde bütün Meclis olarak hep beraber karşılamaya gidelim. Bu sebeple Meclisi tatil ediyorum” der. Mareşal, tren garında heyecanla karşılanır. Meclis’e getirilir. Bir süre dinlenir. Sonra alkışlar eşliğinde kürsüye çağrılır. Ve şu tarihî konuşmayı yapar: *** “Sevgili mebus arkadaşlar! Söze başlarken İstanbul’un esaret muhitinden kurtularak Ankara’nın hür muhitine geldiğimden dolayı Cenab-ı Hakk’a hamd ve şükür ederim. (Şiddetli alkışlar) Ve beni böyle karşılayan sizlere de teşekkür ederim. Efendiler, gerek padişahımız efendimiz hazretleri, gerek bendeniz, beş yüz senelik bakir payitahtımızın ilk defa düşman tarafından işgali faciasını görmek bedbahtlığına uğramış felaketzedelerdeniz. İstanbul’un işgal edildiği gece İngilizler arabalarla, İstanbul’a, Üsküdar ve Beyoğlu’na bahriye askerleri çıkartarak tüm ehemmiyetli yerleri tuttular. […] Harbiye Nezaretini işgal ederek benim makam odama kadar süngülü neferlerini soktular ve onlar tarafından belirlenen emirleri vermemi istediler. Göğsüne düşman süngüsü dayanmış bir harbiye nazırı, İstanbul’un hür ve makam-ı hilafet olmak meziyetini kaybettiğini görmüş ve bakan olmak sıfatı ile çok üzülmüştüm. Bu konuda derhal Sadrazama (Başbakan’a) malumat verdim. Bakanlar Kurulu’nun toplanması emrini verdi. Ben de bu toplantıya odamın içinde ve dışında bulunan 400 İngiliz askerinin ve onlarla iş birliği yapan Ermeni ve Rum vatandaşların arasından, nefret dolu bakışları altında katılmak üzere bakanlık binasından çıktım. (Kahrolsunlar sadaları…) Hükümet de askerlerimizin şehit olması noktasında lazım gelen protestoyu yazmada geç kalmadı. “SULTAN VAHDETTİN: ANKARA’YLA İRTİBATI KESMEYİN” Bir gün sonra Padişahımız efendimizle görüşmek üzere Cuma selamlığına gittim. Namazdan evvel padişahımız bendenizi kabul ettiler. Fevkalâde üzgün bir halde bulunuyorlardı. Ve bana dediler ki; -‘Ben bugün böyle müthiş bir azap içinde camiye gelmek istemiyordum fakat halife olmam veçhiyle bu Cuma selamlığı bana bir dînî mükellefiyet’ diyerek üzüntüsünü dile getirdi. […] -‘Paşam aman Anadolu ile irtibatı temin ediniz.’ Ben de; -‘Efendim irtibat hazırdır. Fakat İngilizler sıkıntı çıkartıyor.’ dedim. -‘Olsun sakın Anadolu ile irtibatı kesmeyiniz’ buyurdular. Arkadaşlar! İngilizler bizden ve padişahımız efendimizden Anadolu harekâtını ve Kuvay-i Milliye’yi inkâr ve reddetmemizi istediler. Biz bunu kabul edemezdik ve etmedik de. Çünkü Kuvay-ı Milliye’yi reddetmek doğrudan doğruya halkı reddetmektir. Biz bunun farkındaydık. Sonra dediler ki; -‘Siz ve Padişahınız Kuvay-ı Milliye’ yi reddetmezseniz bütün yolları keseceğiz. Anadolu’ya giden tüm buğdaylara el koyup yalnızca bize yakın olan Ermeni ve Rum halka buğday verip, Türk halkını açlığa terk ederiz.’ Hükümet olarak biz ve Padişahımız buna rağmen Anadolu harekâtı ve Kuvay-ı Milliye aleyhinde en küçük bir söz söylemedik. Zinhar söyleyemezdik (Meclisten kahrolsunlar sedaları)… “MUSTAFA KEMAL’i İDAM FETVASI, SÜNGÜ ZORUYLA ALINDI” Padişahımız Ankara’nın zaferleriyle sevinip başarısızlıkları ile hüzünlenmekteydi. O sıralarda hepinizin malumu olduğu üzere İngilizler baskıyla, tehditle o mahut fetvayı aldılar (İdam fetvasını diyor) Şeyhülislam Dürrizade Abdullah Efendi’nin imzaladığı, Mustafa Kemal hakkındaki idam fermanı. Malumunuz olduğu üzere o fetva süngü zoru ile alınmış ve İslam milletinin birbirine düşürülmesi hesaplanmıştı. O fetva acı bir vesikadır. Millet ve siz sanırım bu fetvanın geçerli olmadığını ve hangi şartlarda zorla yazdırıldığını anlamışsınızdır. (Tüm Meclisten “Şüphesiz” sedası yükselir…) Konya Milletvekili Refik Bey; “Zaten o fetvanın bizce bir hükmü yoktur. Hangi baskılarla yaptırıldığı bizce de malumdur” der. Fevzi Çakmak, sözlerini bitirerek kürsüden iner.

Uçurumun kenarından döndük.

aang haklıdır!

Adıtürkler heryerde.

Ahmet Hoca ile en iyi anlasacaklari konu Celal Şengör un tarihci olmaması ve bilgisizce konuşmaları.Ataturk ve özellikle Cumhuriyet tarihi konusunda anlasamazlar

Ahmet anapalı belgeyle konuşsa

Umarım Ahmet Bey de kahvehane ağzıyla konuşmak yerine belge okumaya başlar.

@@sevenyurek7492 Sallamayın da eskisi gibi değil üslubu

@@sevenyurek7492 ahmet anapalıda belgeyle konuşuyor diye biliyorum açıp okumuyor bildiğini söylüyor sadece

❤

FEVZİ ÇAKMAK’IN ANKARA’YA GELİŞİ VE KARŞILANMASI Osmanlı Harbiye Nazırı Fevzi Çakmak, 24 Nisan’da Sultan Vahdettin tarafından Ankara’ya gönderilir. Mareşal, 27 Nisan’da Ankara’ya gelir, Meclis’te tarihî bir konuşma yapar. Bu konuşma Meclis zabıtlarında vardır; konuşmanın metnine internetten de ulaşabilirsiniz. Meclis’in açılışının dördüncü günüdür. Ortam hareketlidir. Meclis kürsüsünde Meclis Başkanı sıfatıyla Mustafa Kemal Paşa şunları söyler: “Efendim resmî görüşmelere geçmeden bir şey arz etmek istiyorum. İstanbul’dan Harbiye Nazırı Fevzi Paşa hazretleri Ankara’ya girmek üzereler. Eğer tensip buyurursanız meclisimizden bir heyet Fevzi Paşa hazretlerini karşılamak üzere yola çıksın. (Meclisten “hep beraber karşılamaya gidelim” sesleri) Mustafa Kemal, “Peki efendim, o halde bütün Meclis olarak hep beraber karşılamaya gidelim. Bu sebeple Meclisi tatil ediyorum” der. Mareşal, tren garında heyecanla karşılanır. Meclis’e getirilir. Bir süre dinlenir. Sonra alkışlar eşliğinde kürsüye çağrılır. Ve şu tarihî konuşmayı yapar: *** “Sevgili mebus arkadaşlar! Söze başlarken İstanbul’un esaret muhitinden kurtularak Ankara’nın hür muhitine geldiğimden dolayı Cenab-ı Hakk’a hamd ve şükür ederim. (Şiddetli alkışlar) Ve beni böyle karşılayan sizlere de teşekkür ederim. Efendiler, gerek padişahımız efendimiz hazretleri, gerek bendeniz, beş yüz senelik bakir payitahtımızın ilk defa düşman tarafından işgali faciasını görmek bedbahtlığına uğramış felaketzedelerdeniz. İstanbul’un işgal edildiği gece İngilizler arabalarla, İstanbul’a, Üsküdar ve Beyoğlu’na bahriye askerleri çıkartarak tüm ehemmiyetli yerleri tuttular. […] Harbiye Nezaretini işgal ederek benim makam odama kadar süngülü neferlerini soktular ve onlar tarafından belirlenen emirleri vermemi istediler. Göğsüne düşman süngüsü dayanmış bir harbiye nazırı, İstanbul’un hür ve makam-ı hilafet olmak meziyetini kaybettiğini görmüş ve bakan olmak sıfatı ile çok üzülmüştüm. Bu konuda derhal Sadrazama (Başbakan’a) malumat verdim. Bakanlar Kurulu’nun toplanması emrini verdi. Ben de bu toplantıya odamın içinde ve dışında bulunan 400 İngiliz askerinin ve onlarla iş birliği yapan Ermeni ve Rum vatandaşların arasından, nefret dolu bakışları altında katılmak üzere bakanlık binasından çıktım. (Kahrolsunlar sadaları…) Hükümet de askerlerimizin şehit olması noktasında lazım gelen protestoyu yazmada geç kalmadı. “SULTAN VAHDETTİN: ANKARA’YLA İRTİBATI KESMEYİN” Bir gün sonra Padişahımız efendimizle görüşmek üzere Cuma selamlığına gittim. Namazdan evvel padişahımız bendenizi kabul ettiler. Fevkalâde üzgün bir halde bulunuyorlardı. Ve bana dediler ki; -‘Ben bugün böyle müthiş bir azap içinde camiye gelmek istemiyordum fakat halife olmam veçhiyle bu Cuma selamlığı bana bir dînî mükellefiyet’ diyerek üzüntüsünü dile getirdi. […] -‘Paşam aman Anadolu ile irtibatı temin ediniz.’ Ben de; -‘Efendim irtibat hazırdır. Fakat İngilizler sıkıntı çıkartıyor.’ dedim. -‘Olsun sakın Anadolu ile irtibatı kesmeyiniz’ buyurdular. Arkadaşlar! İngilizler bizden ve padişahımız efendimizden Anadolu harekâtını ve Kuvay-i Milliye’yi inkâr ve reddetmemizi istediler. Biz bunu kabul edemezdik ve etmedik de. Çünkü Kuvay-ı Milliye’yi reddetmek doğrudan doğruya halkı reddetmektir. Biz bunun farkındaydık. Sonra dediler ki; -‘Siz ve Padişahınız Kuvay-ı Milliye’ yi reddetmezseniz bütün yolları keseceğiz. Anadolu’ya giden tüm buğdaylara el koyup yalnızca bize yakın olan Ermeni ve Rum halka buğday verip, Türk halkını açlığa terk ederiz.’ Hükümet olarak biz ve Padişahımız buna rağmen Anadolu harekâtı ve Kuvay-ı Milliye aleyhinde en küçük bir söz söylemedik. Zinhar söyleyemezdik (Meclisten kahrolsunlar sedaları)… “MUSTAFA KEMAL’i İDAM FETVASI, SÜNGÜ ZORUYLA ALINDI” Padişahımız Ankara’nın zaferleriyle sevinip başarısızlıkları ile hüzünlenmekteydi. O sıralarda hepinizin malumu olduğu üzere İngilizler baskıyla, tehditle o mahut fetvayı aldılar (İdam fetvasını diyor) Şeyhülislam Dürrizade Abdullah Efendi’nin imzaladığı, Mustafa Kemal hakkındaki idam fermanı. Malumunuz olduğu üzere o fetva süngü zoru ile alınmış ve İslam milletinin birbirine düşürülmesi hesaplanmıştı. O fetva acı bir vesikadır. Millet ve siz sanırım bu fetvanın geçerli olmadığını ve hangi şartlarda zorla yazdırıldığını anlamışsınızdır. (Tüm Meclisten “Şüphesiz” sedası yükselir…) Konya Milletvekili Refik Bey; “Zaten o fetvanın bizce bir hükmü yoktur. Hangi baskılarla yaptırıldığı bizce de malumdur” der. Fevzi Çakmak, sözlerini bitirerek kürsüden iner.

Putunuzun ateşi bol olucak Padişah'ın değil 😂 Milletin dini duygularını kullanarak Milleti arkasına alıp Padişaha karşı çıkan sonra Milletin isteklerinin tam tersini yapan Paşa kılıklı Mürtedin ateşi bol olucak

Ins senin atesinde bollllll olsun ismanogulllari bu ülkeyi kuranlardir

Osmanliya soz söyleyen yansin

Güçleri yoktu kardeşim. Zaten büyük bir savaştan çıktılar ve onlarda çok insan kaybetti. Ve halkın desteğini kaybettiler. Halkının desteğini kaybeden bir ülke savaşamaz. 11 eylül saldırısından öncede amerika afganistana saldırmak istiyordu ama halk desteği olmadığı için bu mümkün değildi. 11 eylülden sonra 500 bin kişi gönüllü asker olmak istiyor. Nitekim loyd george halkı bu kanlı savaşa ikna edememişti. Zaten bu yüzden yunanlıların insan gücünü kullanmaya çalıştı ancak onlarda başarısız olunca çekilmekten başka çareleri kalmadı.

Çünkü tek karışıklık bizim topraklarımızda değil. Onlarda uzun savaşlardan yorulmuş halk savaş istemiyor. Üstelik ordusunun çoğunu terhis etmiş durumdalardi. İngiliz imparatorluğu sadece burda değil birçok yerde birçok sorunla uğraşıyordu. Tek silahlı müttefikleri Yunanlılar yenilince mevcut durumunda savaş falan cikaramazlardi. Velhasıl İngilizlerin çekilmesinden başka çaresi kalmadı

İstanbulu terketme sebepleri anadoluda bir çok cephede kaybetmeleri. Sizce egede yunanistan güneyde fransa vs garantisi olmasa istanbula öyle girebilirler miydi?

Cephelerde kaybedildikten sonra kuvayi milliye direnişi başarılı olunca çekildi. Çünkü kendi topraklarından yeterince uzak. Bu ikmalden uzak olmak demek. Anadoluda başarılı olunca yapabilecek birşeyi kalmaz

kanalın bildirimlerini aç mesajı gelir

🤣🤣🤣🤣

Çay da gönderelim size

Bildirim açma tuşu var. Zil işareti şeklinde. Kanal isminin yanında. Oraya tıklayıp açabilirsiniz. Canlı yayın yapıldığında bildirim gelir. İnşallah anlatabilmisimdir. Ceren hanımın mesaj atması bence pek mümkün bir şey değil

​@sademaznurgevsemezoglu3437 gülmek yakışmadı adam açık açık belitmiş anlamadığını. Saygılar

İngiliz muhipler derneğine üyeydi zatı şahane

allah razi olsun bu kadar yormasaymis kendini maazallah basina bir is falan gelirdi 🙄

Yok artık... Önce kuvayi inzibatiyeyi kur, sonra hutbe okut 🤣🤣 tarihi eğip bükeceğiz diye saçmalakta çığır açıyorsunuz 👌

😂😂😂😂😂😂😂😂

@@birihtimaldahavar2884 bu kötü bir şey değil ki.

dogrusu neymis ertugrul

Peki neo-ottoman devshirme :)

Aynen kardeşim kaynak ?

​@@ghostwalkerx5807sizin gibi sabetaycı değiliz ya

@@YKSBarsAktas 🐫🇸🇦♿

🇸🇦🐑♿