Powinienem być teraz na Nowych Horyzontach a mnie tam nie ma. Jest mi ogromnie przykro i mam wszystkiego dość. Przeżywam epizod zaburzenia dysocjacyjnego. Czuję ogromny ból i czuję się jak gówno. W tamtym roku nieumyślnie zalałem łazienkę, a od początku stanowiłem problem dla pań z recepcji. Tak bardzo chciałbym pojechać na festiwal do Wenecji czy na Berlinale i będę się o to starał, pisał e-maile i dzwonił. Pani z obsługi festiwalu w Berlinie prosiła aby zadzwonić w październiku. Nie wiem czy zdążę do Wenecji, ale chcę o to walczyć. Szukam pracy, przed epizodem dysocjacji miałem zostawić jedno CV w sklepie z komiksami. Młodszy od mnie chłopak piszę dla Filmwebu a ja nie mam w życiu nic. Tata nawet nie wpadnie na to, że chciałbym sobie samemu zrobić obiad drugi raz. W sobotę nie poszedłem na tenisa, rodzice mieli problem z powrotem do domu z przystanku. Czuję się jak gówno, jestem dopiero na początku walki o poczucie samostanowienia o sobie. Mój były znajomy, który na mnie nasrał był w wieku 23 lat w Tajlandii a na początku pandemii chodził na nielegalne ravy. Chciałbym wrócić do blogowania i mieć vloga z edycji Nowych Horyzontów 2018, 2019, 2021, 2022 r i wziąć udział w konkursie Kamera Akcja oraz znaleźć pracę w produkcji filmowej.