XIX საუკუნე თავად-აზნაურებისათვის უიღბლო აღმოჩნდა, გაუქმნდა ბატონ-ყმობა და დაიწყო ბრძოლა სიცოცხლესა და საკვებისათვის. ამ პერიოდს მრავალი ნაწარმოები მიუძღვნა დავით კლდიაშვილმა და უკვე გლახა, უცოდინარ აზნაურებს “შემოდგომის აზნაურები” უწოდა. ეს კი იმიტომ, რომ აზნაურები მოსავლის პერიოდში იბრუნებდნენ თავიანთ წოდებას, რაც მხოლოდ შემოდგომაზე ხდებოდა.
ამავე პრობლემას განიხილავს კლდიაშვილი მის პიესაში “დარისპანის გასაჭირი”, რომელიც წამოადგენს ტრაგი-კომედიას და აღწერილი აქვს დარისპან ქარსაძეს “გასაჭირი”. XIX საუკუნეში შემოსავლის დაკარგვამ გამოიწვია ქალიშვილების გათხოვების სიძნელე, რადგან არავის უნდოდა უმზითვო ქალი. ასევეა დარისპანიც. ოთხი ქალიშვილი ჰყავს, მაგრამ ვერც ერთს ვერ ათხოვებს. ბოლოს ამდგარა და უფროსი ქალიშვილი დაჰყავს კარდაკარ, რომ გაათხოვოს. მიუხედავად მისი სიგლახისა იგი კვლავ ტრაბახობს თავისი არარსებული სიმდიდრით და აქებს მის ქალიშვილს. დავით კლდიაშვილი ამ თვისებას თვალნათლივ უსვამს ხაზს და იგრძნობა კრიტიკა მწერლის მხრიდან. სატირალი და დამამწუხრებელია ისიც თუ როგორ ცდილობენ მშობლები ქალიშვილის თავიდან მოშორებას. ზნედაცემულობა, პირფერობა ქართველი აზნაურების თანდაყოლილი სენი იყო იმერეთში.
© radio1.ge - საქართველოს საზოგადოებრივი მაუწყებლის ,,რადიოთეატრის'' პროდუქცია.