Een prominente geur die je vroeger in de stad rook, was het zuur van één van de vele zuurkarren in de stad. Het is iets wat vandaag de dag uit de straatcultuur verdwenen is. Monique Mulder en Paul van Ravenstein schreven een boek over de zure stad die Amsterdam vroeger was en nog altijd een klein beetje is. Amsterdams tafelzuur is onderdeel van de geschiedenis van de stad.
"Op elke hoek van de straat stond eigenlijk wel een zuurkar", vertelt schrijver Monique Mulder. Ze waren bijna allemaal van Amsterdamse joden, voor wie het één van de weinige manieren was op een eigen zaak te hebben. "Ze mochten niet opgenomen worden in gildes, dus ze gingen hun handel op straat verkopen. De Jodenbuurt werd daardoor iets exotisch, een soort Cairo waar ontzettend veel straatleven was."
Maar van dat straatleven was na de Tweede Wereldoorlog nog maar weinig over. "Daarmee is de eetcultuur van Amsterdam en vooral ook het straatbeeld van Amsterdam veranderd. Het is een triest verhaal, maar we willen met het tafelzuur laten zien dat het een hele rijke cultuur geweest is."
En als je goed kijkt, kun je van die cultuur nog altijd iets terugzien in de stad. Niet alleen in de plakjes zuur die je bij je haring krijgt als je naar een viskraam of visboer in Amsterdam gaat: er bestaan ook nog een paar zuurwinkels. Zoals De Leeuw Zuurwaren in de Vechtstraat, die in 1850 voor het eerst opende.
De opa van Fred Ooms, van De Leeuw Zuurwaren, was bij zijn terugkomst één van de weinige overgebleven Zuurventers. "Voor hem was dat een verschrikkelijk trauma. Iets wat doorwerkt op ons als zesde generatie winkeliers. Ook ik voel het verdriet van alles wat er is gebeurd, het gemis en de mensen die niet meer terug zijn gekomen."
❌
❌
❌
AT5 - Echt Amsterdams Nieuws
Abonneer hier op ons youtubekanaal:
/ at5
Tips of opmerkingen?
Whatsapp: 06 511 909 38
Telefoon: 020 555 1155
Volg AT5:
www.at5.nl
Instagram: at5.nl
Facebook: at5nl
Twitter: at5