De Monitor | Verwarde mensen #3

Рет қаралды 38,733

7 жыл бұрын

Deel 3 van het dossier Verwarde mensen. In de twee voorafgaande afleveringen liet De Monitor zien dat mensen die in verwarde toestand raken, vaak niet de goede hulp krijgen. Daarnaast zitten instanties met hun handen in het haar als het gaat om het opvangen van deze mensen. De politie wordt vaak ingeschakeld, maar is niet bevoegd om iedereen die verward is zomaar op te pakken. De GGZ is verantwoordelijk voor de opvang, maar komt middelen te kort om iedereen de nodige en goede zorg te geven. Volgens hoogleraar psychiatrie Jim Van Os laten de voorgaande uitzending precies zien wat er mis is met de hulp aan verwarde mensen: 'De GGZ is een in zichzelfgekeerde bureacratische moloch geworden dat redelijk goed werkt als je heldere klachten hebt en gemotiveerd bent om je afspraken met de GGZ-instelling na te komen. Maar als je iemand bent die eigenlijk geen zorg wil, die niet ziet dat er een probleem is, dan heb je gegeven de huidige organisatie van de GGZ een heel groot probleem. Deze mensen hebben een integrale zorgaanpak nodig waar alle partijen intensief samenwerken, en niet de stempel 'uitbehandeld' als men de deur niet open doet.' De Monitor gaat op zoek naar de oorzaken van de enorme toename van het aantal meldingen van mensen in verwarde toestand. Hoe kan het dat het in vijf jaar tijd met duizenden meldingen toeneemt? Het afgelopen jaar stond de teller al op 65.000. Waar gaat het mis?

Пікірлер: 52

@simplydifferent7712 7 жыл бұрын

Ik vind die Suzanne wel een lieverd, dat meen ik echt. Ik kan haar zo goed begrijpen. Dingen waarin ik mezelf (ben een jongen die ook met autisme leeft) herken in haar zijn; Het verslonzen in het huishouden waaraan je kan zien of het goed of slecht met je gaat, 's nachts opblijven en soms overdag slapen, verdrietig zijn, mijn autisme maar ook eenzaamheid terwijl je altijd leuke gezellige dingen wil doen en zo wil leven als ieder ander. Wat ik ook herken is dat ik soms suïcidale gedachten heb, maar daar doe ik dan niets mee behalve hopen dat als ik in slaap val ik de volgende dag niet meer wakker wordt, hoewel ik 1x met mijn voeten in de IJssel heb gestaan in het najaar van 2016. Mensen weten vaak niet wat bepaalde dingen met je kan doen als je zelf niet in zo'n situatie verkeert. Liefst zou ik het nog leuk vinden om met gelijkgestemden als Suzanne in contact te komen om elkaar misschien gezelschap te bieden, en samen op te ruimen en zo. Samen elkaar helpen kan een mens al veel meer goed doen, elkaar te motiveren. Ik voel me verdrietig voor haar :(. Ik zou alleen niet weten hoe je met elkaar in contact zou kunnen komen, om elkaars steun te kunnen zijn als beide partijen daar voor open staan. Ikzelf heb veel in tehuizen gewoon vanaf mijn 6e al en heb ook nauwelijks tot geen liefde gekend en heb ik in de jaren 90 met name een hele slechte tijd gekend. Ook met familie heb ik contacten verbroken omdat ik een asociale familie heb en daar totaal geen deel van wens uit te maken. Dat is het enige wat mij dan niets doet, want ik haat ze. Behalve dan de moederliefde die je dan altijd hebt gemist. Laat zindelijk worden werd bijvoorbeeld afgestraft met boos geschreeuw van moeders, of als je als volwassene met problemen kwam dat ze me zei "Hou je je hele leven jongen" of me niet accepteerde om mijn keuze veganistisch te leven en vervolgens de ene provocatie na de andere om je oren geslingerd kreeg "Ik heb je lekker opgevoed met vlees eten" en vervolgens kwam je met geen speld tussen al haar preken en krankzinnige opmerkingen. Je bloedeigen moeder die dan ook nog haar eigen zoon een schuldgevoel probeert aan te praten dat ik "Gemeen ben omdat ik haar geld aan nam" voor de treinreizen die ik maakte terwijl ik dat geld helemaal nooit wilde aanpakken, maar het maar met tegenzin deed omdat ik geen ruzie met mijn moeder wilde. En dat terwijl ik nog voor haar ben opgekomen tegen de vriend van mijn zus en tegen mijn zus en mijn vader die mijn moeder bestolen hebben. Nu probeerde mijn moeder dat schulgevoel mij aan te praten. Kortom, wat je keuze ook was, het was nooit goed. En maar klagen dat ze met niemand vrienden wordt, zelfs het uitkafferen van haar jeugd vriendinnen die alleen maar goed voor haar doen. Ik heb ook hulp bij een GGZ instelling (vrijwillig aangevraagd) midden Gelderland, die me helpen sinds het dieptepunt van met mijn voeten in de IJssel te hebben gestaan omdat het me vaak teveel werd en nog altijd ben ik niet gelukkig. Ik doe wel geen gekke dingen, maar als het altijd zo blijft doorgaan weet ik niet waar ik ooit zou eindigen. De hulpverleners die hebben me doorverwezen naar het Leo Kannerhuis waar ik met voorrang in september terecht zou kunnen volgens mijn hulpverleners. Ook heb ik nu een indicatie beschermd wonen gekregen, wat me denk ik wel beter zou bevallen dan ambulant wonen, want dat is in het verleden uiteindelijk volledig mis gegaan met huishouden, overlast, ergernis naar buren met overlast, en snel prikkelbaar als ik alleen woon en zeker met overlast erbij. Dat ik daarbij zelf weer overlast zou kunnen veroorzaken wil ik dan weer niet, want dan doe ik uiteindelijk hetgeen waar ik me bij anderen zo aan erger. Wat betreft die man in het park, dat herken ik ook. In de nacht zijn het de meest eenzame en vervelendste momenten, want dan kan je niemand om hulp vragen als er op dat moment iets is. Dat zijn ook voor mij de meest lastige momenten. Hele dikke knuffel voor Suzanne! :(

@Lisa.Ln. 5 жыл бұрын

Wat naar ik hoop dat het nu veel beter gaat en je veel liefde krijgt en je geluk hebt gevonden

@frankyfew 4 жыл бұрын

Lees dit eens: www.nieuwetijdskind.com/autisme-bekeken-vanuit-een-spiritueel-perspectief/

@Nokaflai 4 жыл бұрын

@@frankyfew ik vind mensen die spiritualiteit aanbieden aan mensen die hoge nood hebben altijd maar eng. Ik hoop dat je hart op de goede plek zit en jij deze mensen met minder grip op de realiteit geen waanideeën aan probeert te praten

@frankyfew 4 жыл бұрын

@@Nokaflai Wat zou jij mensen in hoge nood willen aanbieden dan? En vooral, in welke vorm? Geschreven tekst is ook spiritueel. Mocht je dit niet begrijpen dan heb je echt een essentiële levensles gemist.

@Eric-lt3xq 4 жыл бұрын

Met dank aan de VvD

@illuminatikillah 4 жыл бұрын

rond 13e minuut komt die guy foktop met die mensen praten. Ik begrijp hem, ik heb me ook zovaak zo gevoelt. Maar de methode is gewoon verkeerd. We zijn eenzaam en alleen. Een knuffel of een 'echt' gesprek is nodig. Mensen willen warmte en liefde hebben. Dat is het.

@Amanda-vl5ud 2 жыл бұрын

Mee eens. De "gestoorde" mensen lijken dit te begrijpen. De "normale" mensen begrijpen niet dat menselijkheid ontbreekt in de hulpverlening.

@railaway1000 10 ай бұрын

@@Amanda-vl5ud De 'normale' mensen? Dat zijn mensen die boven anderen willen staan.

@Timalily 4 жыл бұрын

Heel erg triest dat er steeds minder hulp is voor verwarde mensen. 😔

@karinenedcom 5 жыл бұрын

idd het gaat niet over mensen het gaat om de bedden bah bah bah!!!!!

@f.d.7029 3 жыл бұрын

Helemaal waar. je hebt geen cent aan deze probleemverleners die zich hulpverleners noemen

@Dottie1975 6 жыл бұрын

er is domweg geen plekje voor mensen als ons , niemand wil voor ons vechten , ik zou er ook geen zin in hebben als je mazzel heb krijg je hier en daar wat indicaties ter ondersteuning , zo heb ik n huishoudster en een maaltijd voorziening , en zo lijkt t heel wat .. maar ondertussen heb ik domweg geen leven en moet ik t gewoon maar uitzingen (het leven) als ik aandring dat ik ergens permanent wonen wil, dan krijg ik stee vast verwijzingen naar plekken die van tijdelijke aard zijn, iets wat mij veel te veel onrust geeft , dus dat wil ik niet , en gezien ik geen " gekke dingen" doe , heb ik dus volledig recht zelf te kiezen wat ik wil , ik leef niet , dwz ik betaal netjes al mn rekeningen en kom meestal wel rond ,(mits er geen gekke gebreken zijn ) ik ben niet depressief, ik ben niet psychotisch , ook nooit geweest ,.. ik weet gewoon niet hoe ik moet leven(zelfstandig) met n partner ging t destijds best goed, hebben we echt 17 jaar fijn samen geweest, tot er kinderen kwamen , dat kon ik dus niet meer overzien en toen raakte ik de weg kwijt in onrust en uiteindleijk trok mijn partner dat ook niet meer en is bij me weggegaan , logisch .. goddank ben ik nu al 43 inmiddels en ga ik er dus vanuit dat ik op zn minst over de helft ben ,.. dus nu is t uitzingen geblazen terwijl ik wanhopig blijf hopen op een leven .. maar met t verstand te weten dat dat er waarschijnlijk niet meer inzit tamelijk gekmakend en toch ben ook ik liefde aandacht genegenheid nodig zowel om te geven als te mogen ontvangen .. dus hoppa maar weer dating sites op, opzoek naar .. tsja .. we moeten wat ..

@karinenedcom 5 жыл бұрын

ach wat rot voor je meer dan rot ik wens dat er een dag komt dat voor jou de zon zal schijnen en ik zou meerwillen zeggen want ik kan je niet helpen maaaar owwwww als ik dat wel kon had ik het gedaan x

@Nokaflai 4 жыл бұрын

Ik leef met je mee. Het is triest dat er nog zo veel mensen door de gaten van het systeem vallen en zich gevangene voelen in "vrije" omstandigheden

@nickyy3600 2 жыл бұрын

@kossie06 6 жыл бұрын

Het is een zeer lastig onderwerp

@jeroenhoeks5271 5 ай бұрын

Hey Suzanne ik heb paniekaanvallen en ook borderline ga ik drinken en sochtends een troep nu paar dagen clean blijf vechten gr jeroen hoeks

@irenedevet1917 4 жыл бұрын

2019 nog steeds niet op orde

@robink.9966 3 жыл бұрын

In 2020 wordt het er ook niet beter op...

@virusvirus1073 2 жыл бұрын

@@robink.9966 2021 en t wordt, vooral door de corona epidemie, steeds duidelijker hoe paars de hele zorg naar de klote heeft bezuinigd de afgelopen jaren. Vooral lekker achterlijk op de VVD blijven stemmen mensen..