Kahramanmaraş depreminde evladı kaybeden baba Necati Karagön'ün çok acıklı hikayesi:
O'nun "Baba beni kurtar" demesini bi türlü unutamıyorum. Baba kelimesini bi türlü kafamdan atamıyorum... Hiç bir şey yapamadım, O'nu kaybettim... :(((
Bana da çok dokunan bu drama dair acı, hüzün, teselli, umut ve dua şiiri.
Müzik: Rain Fuse • Rain Fuse
Sanatçı: French Fuse
DEPREM VE BABA İLE EVLAT
Duydun mu bir evladın,
“Baba beni kurtar” diye feryadını?..
Hangimiz bilebilir o baba kadar;
‘Baba’nın çaresizlikteki adını?..
Ne demek olduğunu kurtarmanın,
Ve olmadığını kurtaramamanın?
Kim bilebilir belki ‘o an’
Gökler üstüne yıkılır adamın...
Demir bükülür, taş dağılır, kum ağlar,
Beton kaldıramaz ağırlığını,
Beton olmanın...
Göğsün kaldıramaz acısını,
Göğsünü yolmanın...
Yağmur anlar, rüzgâr tanır,
Kar bilir, soğuk utanır...
Hangisi isterdi orada olmayı?
Yağmur yaprağa,
Rüzgâr dallara,
Kar dağlara,
Soğuk toprağa değerdi.
Af dilerdi tabiat,
Boynunu eğerdi...
Hiç kimse yanamaz senin kadar;
Orman bile, taş bile, ateş bile,
Anlayamaz nedir evlat?
Bilemez ne olduğunu kurtarmanın,
Ne olmadığını kurtaramamanın...
Anlayamaz hiç bir baba seni,
Senin kadar sen olmadıkça...
Ama unutma!
Şehittir imanımızda evladın.
Allah bilir, Allah tanır,
Allah verir, Allah alır.
Hepimize imtihandır hayat,
Bir zorluk ve bir kolaylık,
Bir tedbir ve bir tevekkül,
Bir şükür ve bir de sabır.
Sür ama ağlatma sürgününü,
Tut ama dağlatma yasını,
Geldiği vakit günü,
Allah hem O’nu verir hem de fazlasını...
Ahmet Sula 24/02/2023 Cuma 04:17