Балалар - әлемдегі басты құндылық. "Ел болам десең, бесігіңді түзе" - бұл ғасырлар бұрын пайда болған жазылмаған қағида. Балаларды сүйу үлкендерді құрметтеу сияқты басты ереже. Алайда, ЮНИСЕФ-тің мәліметі бойынша, Қазақстандағы әрбір үшінші ата-ана балаларын тәртіпке келтіру үшін, ұрып-соғады екен.
Жаңа адамдардың «НеБейДетей» жобасы Астанада әлеуметтік сауалнама өткізді. Сауалнама мақсаты - ата-аналардың балаларына қолдануы мүмкін физикалық күш көрсетуін анықтау арқылы, мұның қаншалықты кең көлемде қолданыста екенін түсіну. Сауалнамаға қатысқан 250 ата-ананың 48% «тәртіпке келтіру мақсатында» физикалық зорлық-зомбылықты қолданатындарын мойындады. Ал 19% мұның ешқандай да жамандығы жоқ екендігін айтып, бұл қылықтарын балалық шағындағы тәжірбиесімен ақтады.
Гарвард ғалымдарының зерттеулеріне сүйенетін болсақ, ата-аналардың балаға жасаған тіпті болмашы зорлығының өзі бала психикасына үлкен әсер етеді екен. Баланы ұрған сайын, оның болашақта жауыздық жасау мүмкіндігі 35%-дан 145%-ға дейін артады. (Америкалық күйзеліс прафилактикасы орталығының деректерінен алынған ақпарат. )
Бала тәрбиесіне арналған 2 жол бар. Біріншісі - қиыншылығы жоқ, қарапайым жәнеде өкінішке орай қоғамды кең таралған түрі. Барлығын сол күйінде қалдырып, баланы ұрып-соғуды жалғастырып, ақырында бала бойында, көптеген физикалық және психологиялық ауруларды дамыту. Екіншісі - күрделірек, айтарлықтай көп уақыт алады, күш пен төзімділікті қажет етеді. Балаға қол көтеріп тәртіпке келтіруді мүлдем тәрбие құралы ретінде қолданбау жолы. Бұл жол бізге кепілдік бермесе де, бірақ кем дегенде балаларымыз бен Қазақстанның жарқын болашағына мүмкіндік берері сөзсіз.
--
Дети - самое дорогое, что есть на свете. «Ел болам десең, бесігіңді түзе» - это неписаный закон, который появился много веков назад. Любить детей - такое же правило, как и уважать старших. Однако, по данным ЮНИСЕФ каждый третий родитель в Казахстане применяет физическое насилие, чтобы дисциплинировать своих детей.
Проект «НеБейДетей» от Жаңа адамдар провел опрос среди жителей Астаны. Цель опроса - выявить распространенность практики физического насилия родителей над детьми. Из 250 опрошенных родителей 48% признались в использовании физического насилия в «дисциплинарных» целях. 19% из них рассказали, что не видят в этом ничего дурного. Такое поведение часто оправдывается собственным детским опытом.
Исследования, проведенные учеными из Гарвардского университета, однозначно подтверждают: физическое наказание в детстве негативно сказывается на развитии ребенка. С каждым случаем даже легкого применения физического наказания вероятность того, что ребенок в будущем проявит агрессивное поведение увеличивается от 35% до 145% (согласно данным Американского центра профилактики травм).
Есть 2 подхода к воспитанию детей. Первый - это путь наименьшего сопротивления, который, к сожалению, остается самым распространенным. Он заключается в том, чтобы оставить все как есть, продолжая прибегать к физическому наказанию детей, тем самым способствуя развитию у них множества физических и психологических проблем. Второй - намного сложнее. Он требует значительно больше времени, усилий и терпения. Необходимо раз и навсегда отказаться от рукоприкладства, как от инструмента воспитания. Этот путь не обещает абсолютной гарантии, но предоставляет хотя бы возможность для достижения светлого будущего для детей и всего Казахстана.