Öncelikle işin gerçekçi kısmına değindiğiniz için teşekkür ediyorum efenim. Maalesef hayat toz pembe değil ve tercih yapıcak arkadaşlar her şeyi enine boyuna düşünin lütfen eksisini artısını tartın birçok kişiden fikir alın.Not: canım aleynam yürüyeceğin her yolda biz arkadaşların hep yanında ve seni destekliyor olacağız ❤❤. Videoların devamı mutlaka gelsinnn

Ben de başlangıçta tıp istemiştim ve oldum olası sağlığı sevmişimdir fakat yeterli başarı sıralamasını tutturamadığımdan mütevellit tercihimi değiştirmek zorunda kalmıştım. Tercih dönemim pandemiye denk gelmişti ve hali hazırda iki abim de bilgisayar mühendisi olunca hem annem hem de rehber hocam "Bak evden çalışma gibi bir rahatlığı var abinlerden de görmüşsün, çalışma koşulları çok rahat, zaten her şey dijitale dönmeye başladı, yazılım geleceğin mesleği" gibi söylemlerle bana sadece bilgisayar mühendisliğinden oluşan bir tercih listesi yapmıştık. Tercihler açıklanıp okula gittim ve ilk dönem ortalamam çok düşüktü, hem moralim bozuluyordu hem de sevmediğimi düşünmeye başlamıştım. Üniversitemden memnum olmadığım için gano'm da düşük olduğu için mecburen ösym puanımı kullanarak yatay geçiş yapmıştım. Yatay geçiş yapmadan önce de "Anne ben hemşirelik okumak istiyorum, eğer hemşirelik okursam evde de okuyabilirim puanım yetiyor, ekonomik olarak rahatlarız hem" dememe rağmen annem kabul etmemişti ve okuduğum bölüme devam etmiştim ve bölüm değiştirme hakkımı da böylece kaybetmiş olmuştum. Şu an 4. sınıfa geçtim ama tabii ki de bu son senem değil maalesef ki. Sevmeden yapılacak bir bölüm hiç değil hele ki. Çok zorlandığım zamanlarda salya sümük ağlayıp okulu bırakmak istiyorum adlı şiirlerimi anneme okuyorum wjfvsnajnsnckd. Şimdi aklımda olan şey yüzüp yüzüp sonuna yaklaşmışken bu bölümü bitirmek ve Allah nasip ederse içime sinen bir bölümü okumak. Çok uzattım ama kısacası tercih yapacaklara en büyük tavsiyem, neyde başarılı olduğunuzu düşünüyorsanız ve neyi seviyorsanız onu tercih etmeniz, prestiji var diye bölüm tercih edip hayatınızı zorlaştırmayın (boş yere harcamayın demek istemedim çünkü sonuçta bu da bir deneyim). Buraya kadar okuyan varsa da teşekkür ederim

Aleynağcığım; anlatmak istediklerini tüm bu hisleri yaşayanlar, bu süreçlerden geçenler öyle iyi anladı ki. 18 yaşında senin de dediğin gibi hiçbir şey bilmez iken birtakım yönlendirmeler/popülizm ile seçimler yapıyoruz. Ve bu seçimler hayatın akışını belirliyor. En ufak bir zorlanmada dahi hııı bu yolu sen seçtin, kimseye suçlamaya hakkın yok demek (bazı yorumlarda okuduğum gibi) o zorluğu yaşayan insana yapılan bir başka mobbing. Sağlık bölümlerinin ne kadar zor olduğunu herkes biliyor demişsin ama bence kimsenin hiçbir fikri yok, ezberleme cümleler. Bu bölümlerin teorik yükü, pratik yükü, maddi yükü ve en önemlisi de mental yükünü yaşamayan bilemez. Mezun olduktan sonraki kısmını saymıyorum bile. Çalışma hayatı çok çok daha ayrı. Bir cam fanusta ders çalışarak büyütülen izole çocukları bir denize atıp hadi hayat kurtarın, hadi tedavi edin ve insanları memnun edin baskısının yükü… Kendi geçtiğin yollardan edindiğin tecrübeleri çok samimi ve gerçekçi bir biçimde anlatmışsın. Tercih yapacak arkadaşların her zaman duyamayacağı bir bakış açısı olmuş 👏🏻 (Sesin titremesin, sen elini değdirdiğin her şeyi güzelleştirirsin, her işi başarırsın. Seni seviyorum. Yolun çok açık, biliyorum ❤)

Bir bölümü okumadan önce ne istediğinizi bilmeden aile zoruyla tercih yapmak hic mantıklı değil, aileniz o işi yapmıyor siz yapicaksınız onun için sevmiyorsanız karşınıza alabilirsiniz ama okumadan yoksa zaman kaybı yaşayan aileniz değil siz oluyorsunuz!

ne ileri gidebildiğim, ne geri gelebildiğim bir sonuç açıklanma gününün sonunda hesabınla karşılaşmak teselli edici oldu. hayalim 7. sınıftan itibaren psikiyatrist olmaktı, yolu tıptan geçtiği için hayalimin kalanını hep bu yönde çizmeye çalıştım. ilk sene olmadı, dediler ikinci de yaparsın, ikinci bitti bakıyorum olmamış (⁠◕⁠ᴗ⁠◕⁠✿⁠) kendimi kapatıp odamda örgü ördüm sabahtan beri, seni dinleyince şöyle bir durdum, örgümü bıraktım, o kadar mantıklısın ki, dünyayı kurtarmamıza gerek yok, kaç yaşıma gelirsem geleyim tereddütler bitmeyecek, nerede olursam olayım asıl olmam gereken yeri bilemeyeceğim. ikinci planım eczacılıktı, (diş hekimliği gerçekten beceremeyeceğim bir şey gibi geliyor o yüzden planlarımda yok şimdilik) muhtemelen iyi bir üniversitenin eczacılığına kapak atmaya çalışacağım, umarım hepimiz için iyisi olur. sürekli gelecekte iyi şeyler yaşamayı beklediğimde bir yere varamıyorum, iyi bir insan olarak bir yere varmayı umuyorum, güzelce yaşayalım

kendimi sorguladığım şu günlerde benzerlerimi görmek biraz olsun içimi rahatlattı fakat mesleğimizi sevmiyorsak ve başka seçeneklerde bizi tatmin etmiyorsa gelecek yaşantı nasıl geçecek kafam çok karışık abla iyi ki varsın inşallah bir gün hepimiz mutlu huzurlu olacağız seni ve bu kanalı seviyorum

Bi ebeveyn olarak o sevmemek değil de sizin için korkmaktan kaynaklanıyor. maalesef hayat kolay değil ve yine maalesef yeni nesil bir faydam olsun amacım olsun diye değil de eğleneyim diye hayatı yaşıyorsunuz ama maalesef ve maalesef hayat bir lunapark değil. Keşke erken anlasanız😢

Va aleyküm selâm

„Artik 18 deilsiniz ama alsinda kücüksünüz biraz“ Okadar dogrukiii bende 19 yasima girdim bu yil ve gercekten kendimi asla yetişkin görmüyorum ama cocuk da degilim gercekten cok kötü sen benmisinnn bende discilik yapiyordum ama cok kötüydü simdi isletme ye gectim ve daha kötü gercekten insan büyüdükce hayat cok kötü oluyorr

Hangi bölümü okumak istiyorsun?

Peki ne yapacaksınız, diş hekimliğine devam mı?

Neden sevmedin diş hekimliğini? Hangi bölümü istiyorsun? 18 yaşında doğru karar verebilmek mümkün olmadığı gibi 30 yaşında da doğru karar vermek zor değil mi? Çünkü o işi yapmadan o iş bana uygun mu değil mi kararını vermek zor değil mi?

Abla nasıl işsin kalırsın mezun olunca 40k alamaz mıyım en azından of ya

Diş hekimliği öğrencileri tıp hekimliğine göre sanki daha sıcak kanlı oluyor. Çünkü diş hekimliğini genelde sosyalliği sevenler sanki tercih ediyor. Halk tabiriyle esnaf ruhlular diş hekimliği istiyor sanki.

sad post 🥲