🦋

🌝🌼

Tavsiye edebileceğim kitap var mı?

@@ahmetcankaymak1537 ●Türk Dilinin Etimoloji Sözlüğü - İsmet Zeki Eyüboğlu ●Nişanyan Sözlük - Sevan Nişanyan Bu kitapların dışında eski sözlükleri inceleyebilirsin. Codex Comanicus, Divan-ı Lügatit Türk gibi eski lügatlara bakabilirsin. Aklıma gene gelirse burayı düzenlerim.

@@ahmetcankaymak1537 Marcel Erdal, Tuncer Gülensoy ve TDK yayınları (hatice şirin... vs.)

Şifre kelimesiyle de bağlantılı mı acaba?

@Kafka Spark ben de aynı şeyleri hissediyorum mesela yüksek bir yere çıkıp şehir ışıklarına baktığımda her bir ışığın bir hayatı simgelemesi çok garip hissettiriyor, yorumun için de teşekkürler

@@yunusemre3857 Yıldızlara bakıp orada hayat var mı diye merak etmekten daha anlamlı görünüyor bana da. Bir dönem bu yaşadığın hissi çok yaşadım ben de. Her insan bir dünya ve biz başka başka sebeplerle çok azına çok az miktarda temas edebiliyoruz ne yazık ki. Temas ettikçe de yakıcı ve zorlayıcı şeylerle boğuştum hep, zaman zaman kaçıp uzaktan seyretmek ve hayal etmek de bir sonraki temasa hazır hissedip hazırlığa yeniden başlamak olsa gerek (:

Bende😊

_'iki düşün, bir konuş.'_ diye boşuna belirtmemiş büyüklerimiz 😒

Kendisi yalancıymış...

“tüm giritliler yalancıdır ve ben giritliyim.” paradoksuna benzer bir paradoks..

@@yasinkozan2864 Öyle de ortada paradoks yok... Tek yalancı bu yalanı söyleyen... Geri kalan iş adamına göre... Bir takım yazarlar doğrucu olmasaydı dünyâ nerede olurdu? Şimdi nerede? Bu kıyas bile mes'eleyi aydınlatmaya kâfîdir.

"yalan" kelimesinii birinci, yaygın temel anlamından çıkarıp daha genişleterek ve derinleştirerek düşündüğünüzde sorunun cevabını bulabilirsiniz. Sanat için de aynı şey söylenir: "Sanat yalandır, sanatçı da yalancı". Bu bakış açısıyla dil de yalandır mesela. e-l.m-a sesleri ile ısırabileceğiniz bir elma var olmuyor, bir takım sesler varoluyor ve bu sesler birileri tarafından hep başka türlü algılanabiliyor. O halde "elma" da, resmi de, sesleri de her şey yalan :-)

ç

arturo bandinidwn bahsetmedi sanirim hic

Meşrep kökeni şarap şurup vs beraber aynı yerde toplaşıp bişeyler içen insanların oluşturduğu topluluk ilginç gelmişti bana

Sorunuz için çok teşekkür ederim. Yıllar önce kafamı meşgul eden fizik ve edebiyat sevdası ikilemimi aşamadan bir seçim yapmak zorunda kaldım ben. Belki sorunuz başkalarının seçimlerine yardımcı olur. Sevgiler.

Kendi kararsızlık ve tercih dönemlerimi düşündüğümde ve şu anda pişmanlık ile memnuniyet arasındaki halin devam ettiğini gördüğümde bunun herhangi bir şekilde tatmin edici sonuçlanmayacağını düşünüyorum. Burada ilham verici herhangi bir şeyden bahsetmeyeceğim. Son 6-7 yıllık deneyimlerimi aktaracağım. Lise son sınıf ve bir sene mezuna kalmak üzere yaklaşık 2 sene kadar o dönem için bilinçli bir araştırma ve kendimi tanıma sürecim oldu. Bu süreçte ne kadar ilgimi çekse de asla sağlık sektöründe çalışamayacağımı ve herhangi bir sağlık personeli görevi yapamayacağımı anladım örneğin. Daha çok üretime dayalı (sanayiden bahsetmiyorum) bir alana yönelmem ve kendimi böyle doyurmam gerekiyordu. Hem bu konuda büyük bir açlık çekiyordum hem de uzun yıllar bir işi yapılabilir kılan onun değişebilmesiydi ve bu çok önemli. Kesinlikle 30-40 yıl boyunca excel dosyalarıyla, evraklarla, bir çocuğun dişiyle ya da aynı müfredatın derslerini vermekten mutlu olamayacağımı biliyordum. Edebiyata ve psikolojiye meylim olsa da daha çok tasarımın ve sanatın bir arada olduğu iki bölüm kaldı elimde: Mimarlık ve Otomotiv tasarımı. Her ne kadar sanat okulunda okuma isteğim olsa da maddi gerekçeler gereği (şimdi çok fark etmiş gibi) sanat okulunda heykel veya resim okumayı çoktan çerçevenin dışına itmek zorunda kalmıştım. Her neyse. Otomotiv sektörünün tasarım ayağı Türkiye'de çok kapsamlı olmadığı ve imkan sunmakta yetersiz kaldığı için Mimarlık tercih ettim. Türkiye'nin en iyi birkaç okulundan birinde 4.yılım şu anda. Hâlâ mimarlığa ve mimarlık tartışmalarına ilgi duyuyor ve çok zevk alıyor olsam da 4 yılda beni bezdirecek kadar yoruldum ve usandım. Tasarımcı olmak üzere çıktığım yolda günümüz şartlarında büyük ofislerde bile detay çizmek veya grafiklerle uğraşmak şeklinde belirli iş bölümleri halinde çalışmak gibi sebeplerle pişmanlık duydum. İş imkanlarının azlığını bilerek tercih ettim ancak tabii 5 yıl sonra bunun büyük bir ivme ile çok daha uzaklara gidebileceğini öngörmek 18 yaşında biri için pek mümkün değildi. Uzatmayayım: 24 yaşındayım. Hâlâ zevk alıyor, ilgi duyuyor, günün birinde etkileyici bir yapının bitmiş halini görmeyi umuyor olsam da bu süreç için çok da gücüm olmadığını anladım. Çeşitli parlak fikirler olsa da hepsi büyük sermaye istediği için şu an küçük çaplı bir atölye açıp özgün ahşap tasarımlar yapmayı düşünüyorum. Babam da 40 yıllık marangoz olduğu için ahşapla ilişkim vardı ve şu an beni doyuracak tek seçeneğin bu olacağını düşünüyorum. Sanat okulu okumamanın eksikliği de giderdilebilir belki böylece. Sonuç olarak, lütfen sizi ruhen doyuracak neyse ona gidiniz. Eskisi gibi meslek edinme ile hayatta kalınmıyor. Bugün her türlü üretim (içerik, sanat, mimarlık, edebiyat...) nitelikli olduğu sürece para kazandırabilir. Ruhunuzu doyuracak olan neyse onun peşinden gitmek en sağlıklı karar olacaktır. Bunun için üniversite diplomasına da gerek olduğunu düşünmüyorum. Ancak insanın olgunlaşması sürecinde böyle bir kurum yardımcı olabilir, tercih meselesi. Umarım sağlıklı kararlar alır ve sizin için en uygun olana erişmiş olursunuz. Sevgiler.

Naçizane fikrimi söylememe izin verirseniz. Türkiye gerçeğinde, para kazanabileceğin bir meslek seçimi gerçeğini gözardı etmeden, bu seçeneklerden sana en uygun olanı seçmelisin. Mesela, biyolojiye ilgin varsa, tıp, fiziğe ilgin varsa elektrik-elektronik müh., Matematiğin çok güçlüyse bilgisayar (yazılım) mühendisliği gibi. Ailenden sana maddi bir yardım gelmeyecekse ve sosyolojiye ilgin varsa, Türkiye gerçeğinde seçmek çok mantıklı değildir. Para kazanıp, ihtiyaçlarını karşılamayamadıktan sonra sevdiğin işi yapmak,romantizmin ötesine geçemez.

@@ruzgar3843 Sizce tıp okumuş bir insan biyoloji bilimine dair açlığını nasıl doyurabilir? Gerçekten tıp okuyan birinin biyoloji ile ilgileniyor olmasını beklemiyorsunuz değil mi? İkisinin birbiri ile ilgisi olmadığını biliyorum çünkü. Hemen yanımdaki arkadaşlarım her sınav haftası yüzlerce sayfa slayt ezberliyor, staj döneminde onlarca insan bakıyorlar, dosya dolduruyorlar. Bu insanların biyoloji ile uzaktan yakından ilgisi kalmıyor maalesef. Hatta benim bölümüm de öyle. Pencere detayı, kapı detayı öğreniyorsunuz. Gece gündüz o kadar çok çizim yapıyorsunuz ki ne sanatla ne tasarımla bağınız kalıyor. Sadece bir şeyleri çiziyor oluyorsunuz. Sadece birilerine, bir şeylere hizmet veriyor ve onları tatmin etmeye çalışıyor oluyorsunuz. Bununla birlikte şu an doktorlar parasal anlamda bir işçi ile çok yakın noktadalar. Üstelik işçilerden daha çok çalışıyor ve daha kalifiye olmak zorundalar. Mimarlar asgari ücrete yakın bir parayla çalışıyor. O yüzden artık bu "gözde" bölümlerin bir değeri yok. Bugün bir belediye işçisi bir mimardan fazla para kazanabiliyorsa, ne değeri var allah aşkına bir açıklar mısınız? (işçiyi küçümsediğim düşünülmesin, sadece bir mimar veya doktor bu paralara çalışmamalı. yoksa işçilerin aldığı maaşları fazla görmek asla mümkün değil)

@@ozgur6405 ülkemizde son yıllarda herşeyin dengesinin kaçtığı su götürmez bir gerçekliktir. Ancak, özellikle tıp, özellikle alt ve orta gelir ailelerin zeki, çalışkan çocukları için hala garanti bir meslek şansıdır. Ben, bir liseli öğrencinin, derslere ilgisi bakımından, üniversite bölümü seçmesi gerekliliğini savunurken, tabi ki tıp için biyolojiyi söylemem gerekir. Fizik diyemem ya. Belki kimya derim. Tabiki, adı üstünde zaten birisi biyoloji bilimi, diğeri tıp bilimi. Aynı olma ihtimali var mı? Benzer yönlerinden bahsedebiliriz sadece. Velhasılı kelam, dediğimde tutarsızlık yok ancak bunca emeğin, yılların karşılığını almadıkları yadsınamaz bir gerçektir. Eh bundandır, son 1 yılda 10 bin doktorumuz yurt dışına gitmiştir.