DiS - Ερωτόκριτος (παραδοσιακό, Β. Κορνάρου)
Τ' άκουσες Αρετούσα μου, τα θλιβερά μαντάτα;
ο Κύρης σου μ’ εξόρισε στην ξενιτιά, στη στράτα.
Τέσσερεις μέρες μοναχά μου ’δωκε ν’ ανιμένω,
κι ύστερα να ξενιτευτώ, πολλά μακριά να πηαίνω.
Και πώς θα σ’ αποχωριστώ και πώς θα σου μακρύνω
και πώς θα κάμω δίχως σου στον χωρισμόν εκείνο;
Κατέχω το κι ο κύρης σου γρήγορα σε παντρεύει,
ρηγόπουλο, αφεντόπουλο, σαν είσαι 'συ γυρεύει.
Και δεν μπορείς ν’ αντισταθείς σαν θέλουν οι γονείς σου,
νικούν τηνε τη γνώμη σου κι αλλάζει η όρεξή σου.
Μια χάρη αφέντρα σου ζητώ και εκείνη θέλω μόνο
και μετά 'κείνη ολόχαρος τη ζήση μου τελειώνω.
Την ώρα που αρραβωνιαστείς, να βαριαναστενάξεις
κι όταν σα νύφη στολιστείς, σαν παντρεμένη αλλάξεις.
Ν’ αναδακρυώσεις και να πεις: “Ρωτόκριτε καημένε,
τα σου ’ταξα λησμόνηστα, τα ’θελες πια δεν έναι”.
Και κάθε μήνα μια φορά μέσα στην κάμερά σου,
λόγιασε τα ’παθα για σε, να με πονεί η καρδιά σου.
Και πιάσε και τη ζωγραφιά που βρες στ’ αρμάρι μέσα
και τα τραγούδια που ’λεγα κι οπού πολύ σ’ αρέσαν.
Και διάβαζέ τα, θώρειε τα κι αναθυμού κι εμένα,
πως μ’ εξορίσανε για σε πολλά μακριά στα ξένα.
Κι όταν σου πουν κι απόθανα, λυπήσου με και κλάψε
και τα τραγούδια που ’βγαλα, μες στη φωτιάν τα κάψε.
Kι ας τάξω ο κακορίζικος, πως δε σ’ είδα ποτέ µου,
με ένα κεράκι αφτούµενο εκράτουν, κ’ έσβησέ µου.
Όπου κι αν πάω και αν βρεθώ, ότι καιρό κι αν ζήσω,
τασσώ σου άλλη να μην δώ, μηδέ να αναντρανίσω.
Kάλλιά ’χω σε µε Θάνατον, παρ’ άλλη µε ζωή µου,
για σένα εγεννήθηκε στο κόσµο το κορµί µου.
Στίχοι: Βιτσέντζος Κορνάρος
Μουσική: Παραδοσιακή
Recorded by DiS
Exclusive rights: Di.S. Studio © ℗ 2020
Photography by DiS
/ dismitris
DiS 👤 Dimitris Souflas