دختر وزیر بود.

این یک آهنگ قدیمی بوده است و استاد ناشناس در آن اضافات دارد و موسیقی را بیشتر تنظیم کرده است. البته امیدوارم خانوادهٔ مرحوم ترانه ساز آهنگهای شان را جمع کنند و کتابی از آن نشر کنند تا آهنگها و ساخته های شان بنام شان درج شود. کار فرهنگی ریاضت میخواهد که باید هدفهمندانه به آن پرداخته شود نه اینکه اینجا و آنجا ادعا شود و هیچ سند و ثبوتی وجود نداشته باشد. اگر شما با ایشان تماس دارید، لطفن این پیام را برسانید. در چند آهنگ دیگر استاد ناشناس هم چنین ادعایی نوشته شده است در حالی که آن آهنگ ها دقیق کمپوز استاد ناشناس است و مرحوم ترانه ساز کاپی های از آهنگهای استاد ناشناس با تغییر متن داشته اند. امیدوارم فیروزه جان و سایر وابستگان شان کمر همت ببندند و برای پدر ارجمند شان کار کنند. (منیژه نادری)

@@Nashenas-Official منطور شما از یک آهنگ قدیمی این است که این یک آهنگ فولکلور است؟ البته ای آهنگ با همین کمپوز استاد شاه ولی ترانه ساز اولین بار خوانده‌. در مورد بی بی ریدو یا ریکو و یا رادو کمپوزهای زیاد ساخته شده. و ای کمپوز محلی نیست شاید محترم ناشناس در قسمت موزیک آن زحمت کشیده باشند. و کدام اهنگهای ادعا شده که از شاه ولی ترانه ساز است. نام آهنگها را بگوئید ؟

معلومات‌در مورد رادو جان است

داستان کوتاه بی بی رادو جان: زمانیکه نام رادو جان را می شنویم تصور می کنیم قصه عشق یک دختر هندو در ‏شهر کابل است که چنین شهرت را بدست آورده است. بلی بی بی رادو جان ‏عاشقان و دلباختگان زیادی در دربار حبیب اله خان و امان خان و در بین جوانان ‏هندو وجوانان کابل داشت. ولی بی بی رادو جان هرگز عاشق کسی نشد. از خود ‏نشانه عشق باقی نماند. شاید در خفا به کسی عاشق شده باشد ولی از اینکه دختر ‏سردار و پدرش وزیر مالیه بود از اینرو این راز را او با خود برد.‏ نام اصلي اش «رادا» است، دختر ديوان نرنجنداس وزير ماليه در کابينهء شاه امان ‏الله خان بود. سالروز دقيق معلوم نیست گفته میشود در بین سالهای ۱۲۹۷-۱۲۸۰ ‏شمسی که اواخر عهد اميرعبدالرحمن خان چشم به جهان گشوده و در زمان ‏سلطنت امير حبيب الله خان روزهاي نوجواني را خودرا سپری نموده است‎.‎ ‎.‎پدرش، ديوان نرنجنداس مرد عرصهء سياست و اداره سلطنت امير حبيب الله خان تا ‏اعليحضرت امان الله خان غازي بود. به گمان اغلب در سال 1867 در شهر کابل ‏ديده به دنيا کشود. مکتب نظامي (حربيه) را که در عصر امير حبيب الله خان تأسيس ‏گرديده بود به اکمال رسانيده و به رتبهء (برگت) رسيد. در مدت اندک به مقام هاي ‏عالي اداري دست يافته است. ‏ دیوان نرنجداس پسر نداشت و دو دخترش رادوجان و خواهرش بی بی رکو جان همیشه همراه ‏پدر بودند و یکجا در محافل رسمی دعوت ها و حتی وظایف رسمی پدر شان را ‏همراهی میکردند۔‎. ‎هردو دختر با سواد بوده تعلیمات خصوصی را نزد خانواده فراه ‏گرفته بودند. ‏ رادو جان از کودکی لباس پسرانه به تن میکرد و خلاف رسم ان روز های شهرکابل ‏مثل یک انسان عادی و مساوی با مرد ها در بیرون از خانه دیده میشد و کار میکرد ‏او با چهره با نمکی و ‌زیبایش شهره کابل شده بود‎ . ‎رادها محبوب جوانان کابل بود و ‏بسیاری از جوانان محله های کابل انزمان و اشراف زاده گان اورا دوست داشتند ‏ولی هیچ یک جرئت اظهار عشق را در خود نمی دیدند. شاعر بچه گان اهل ذوق و ‏ادب اشعاری در وصف وی سروده بودند که ازان جمله یکی از حماسه های ان ‏دوران را آقای ناشناس در سالهای دهه پنجاه در رادیو افعانستان ثبت نموده بود .‏ ‏ دیوان نرنجنداس مرد فاضل ، وطن دوست و ازادیخواه بود ، بطوریکه شاه افغان ‏اورا بصفت عضو برجسته هیئات مذاکره استقلال تحت ریاست محمود طرزی به ‏راولپندی اعزام نمود‎ ‎25 ‎جولاي سال 1920 هيأتي افغاني به رياست شادروان محمود طرزي به هند ‏برتانوي مسافرت کرد تا معاهده به رسميت شناختن استقلال افغانستان از سوي ‏انگليسها به امضا برسد. گویند مقرری وی به صفت وزیر و فرستادن وی در جمله ‏امضا کننده گان آزادی افغانستان یکی از سیاست شاه امان اله بود.‏ ‏«رادو جان با کلاه مخصوص و لباس خاص سوار کاری بیشتر اوقات اسپ سواری ‏میکرد ‏‎.‎رادو جان گاهی تا به پغمان تک و تنها در مقابل نگاه های پر حیرت مردم‌ ‏سوار بر اسپش میگذشت و یک چهره رویایی شده بود‎.‎‏»‏ شاه محمود محمود گوید . ملک و جایداد فراوان در تملک نرجنداس بود از اینرو ‏اشراف زادگان چون شاه محمود خان و شاه ولی خان نیز طلب گار رادو جان بودند.‏ جوانان فرصت اظهار عشق را به این دختر مغرور و زیبا کمتر می یافتن‎. ‎‏ ‏شاعران جوان اظهار عشق خودرا از طریق شعر می نمودند. شعر خیلی مشهور ‏نام رادو جان را تا حال زنده نگهداشته است. چنانچه جوانی در شهر کابل عاشق ‏رادو شده بود . به بهانه اینکه رادو را پیدا کند سامان بنجارگی را در پشت انداخته با ‏خواندن شعرهای در مورد رادو جان کوچه ها را گذر مینمود. اقای ناشناس به ‏التماس این جوان آهنگ بی بی رادو جان را سروده است. که آهنگ سر زبانها شد.‏ او دختر دیوان بی بی را دو جان ‏ لاله را قسم دادم که را دو را نسوزان به شهر خود زمین گیرم تو کردی - چو مجنون پا به زنجیرم تو کردی ‏ جوان بودم که خواهان تو گشتم - خدا پیرت کنم پیرم تو کردی صدا کردی به قربان صدایت - بچینم گل بیآیم در سرایت بچینم گل ، بیایم تو نباشی - نشانم پسته گل جای پایت این شعر را بخاطر می سرود که وی از پدر رادو جان می خواست که رادو را نه ‏سوزاند. زیرا در آن هنگام هندوان به دخترهای شان می گفتند که اگر مسلمان شدی ‏یا با مسلمانی رابطه داشتتی ترا می سوزانم‎.‎‏ از اینرو ازدواج مسلمانان با هندو خیلی ‏سخت بود.‏ همچنان در شعر چهار بیتی که در شهرکابل مروج بود نیز اظهار مینمودند چار گرد قلعه گشتم ‏ پای زیب طلا یافتم پای زیب طلا از کیست ‏ از بی بی را دو جان است یا از زیبایی وی تعریف نموده این زیبایی را در قالب شعر سروده اند.‏ گل سر چوکی شیشته می کند دربار ‏ مرا دیوانه کرده د ختر سردار پس از پایان حکومت شاه امان الله خان دیوان نرنجداس هم مجبور به ترک کابل شد ‏در ان روز ها اداره حبیب اله کلکانی غیر از خود شان کسی دیگر را به خصوص ‏دیوان نمیخواستند ، رادو جان ‌ با خانواده خود به هندوستان مهاجرت نمودند‎ .‎ در باره ازدواج و زندگی بعدی رادو جان پس از مهاجرت هیچ معلومات دقیق ‏موجود نیست‎ .‎ولی بعضی ها گویند که در هندوستان با مردی عروسی کرد و ازین ‏وصلت هیچ وارثی بدنیا نیامد . گویند رادو جان الی دهه ۴۰ زنده بود و پس از آن ‏جهان فانی را وداع نموده به منطقه هندو سوزان شیوکی بدست اتش سپرده شد.‏ روح رادو جان شاد کنبد کوتوالي و چوک و چتــه چارباغ و ارگ سرکارت چه شد رونق هـندوگذر باقي نمـــاند دخــتر ديوان و دربارت چه شد موخذ ‏ ١ صفحه كابل ويران ٢ نوشته هاي ايشو. داس