Szanowni Państwo, Joanna Lamparska zaprasza na stronę / joannalamparskaskarby ,
przez którą z przyjemnością odpowie na każdy list i przez którą można przekazywać swoje uwagi, sugestie i informacje. W imieniu swoim i Joanny Lamparskiej dziękujemy za to, że jesteście z nami!
Dolnośląskie Tajemnice #33 W tym miejscu #straszy! Księżne i duch na zamku w Dobrej, J. #Lamparska
#Dobra
#zamek
#księżne
#Karlsburg
Historia Zamku w Dobrej
Początki miejscowości Dobra to XIII-XIV wiek. Dobra była położona przy starym i bardzo ważnym szlaku handlowym, wiodącym z Wrocławia przez Syców i Kalisz do Torunnia. Gród należał do książąt piastowskich, którzy założyli zespół zamkowy w pobliskiej Oleśnicy zwany nie bez racji "Śląskim Wawelem".14 kwietnia 1631 r. książę ziebicko-oleśnicki Karl Friedrich Podiebrad rozpoczął budowę zamku (wmurował kamień węgielny). Już 29 września 1632 r. została ona ukończona a od imienia księcia zmieniono nazwę osady na Carlsburg (zamek Karola, od imienia fundatora). W roku 1633 zamek "ozdobiono" wysoką wieżą obronną. Jaką była ówczesna budowla, którą wzniesiono na rozlewiskach rzeki Dobrej . Zapewne wejście zdobił portal z bogatym kartuszem z herbem księcia, analogicznym do tego z budynku bramy oleśnickiego zamku. Budowlę osłaniały typowe wały ziemne
W 1647 w księdze chrztów kościoła w Dobrej wzmiankowany jest kasztelan (zarządca zamku) carlsburski Georg Neugeburg. W 1727 r. książę Carl Friedrich von Wittemberg-Oels, panujący w Oleśnicy w latach 1707-1737, wydzierżawił zamek wraz z folwarkiem i przyległym doń gospodarstwem, niejakiemu Wenceslaus'owi Sturz.
Po jego śmierci dobra przejął w dalszą dzierżawę, jego zięć Thomas Baldowski. Dobra oleśnickie graniczyły z rdzennie polskimi terenami, np. okręgiem Myśliborskim. Baldowski zmarł 14 kwietnia 1775 r., po nim odziedziczył dzierżawę, także zięć, Carl Friedrich Reitsch, którego córka została wydana za książęcego radcę (Amtsrat) Wilhelma Seeligera, który następnie przeniósł się do Dobroszyc zm. 14 maja 1810. Od 1798 do 8 XI 1803 dzierżawcą był Caspar Balthasar Jäckel.
Następnie Johan Friedrich Hüber i Johan Friedrich Züchner do 1826 r. Po jego śmierci dzierżawę Karlsburga przejął po nim Wilhelm Seeling i jego zięć, także urzędnik książęcy, w latach 1850-59, władał także folwarkiem Opelnu i Neugarten. Dwór pełnił rozmaite funkcje, niepotrzebny rodzinie książęcej mieścił spichlerz, skład, gospodę. Niektórzy podają, że archiwum książęce (być może, że tylko w czasach wojen). Fakt, że we dworze od 1675 mieściła się rezydencja wdowia nie znalazł potwierdzenia u wiarygodnych historyków.
Następnym dzierżawcą majątku był Edwin Seelinger, który zmarł bezpotomnie w 1905 r. Przez te lata oba dominia (Dobra i Karlsburg) były w posiadaniu jednej rodziny. Lutsch w 1889 r. podaje, że dwór był już zrujnowanym spichlerzem (Schüttboden). Następnie dobra przejął w dzierżawę Kurt Fischer (1881-1918) z Sorau/Żary, prawdopodobnie zginął on w nieszczęśliwym wypadku. Pochowany został na cmentarzu w Dobrej, szczęśliwie zachował się jego grób.
Kurt Fischer, znany jako nadinspektor zarządu dóbr lennych, ostatni dzierżawca Karlsburga, zainicjował w latach 1909-1910 odbudowę carlsburskiego dworu, autorzy katalogu zabytków podają, że projekt wykonał berliński architekt królewski Struckmann a prace prowadził architekt Templin. Fakt ten potwierdzają autorzy katalogu zabytków, nie podając żadnych źródeł. Krótko po śmierci swojego męża, Carolla wyszła z mąż za D. Rennera, rotmistrza Dragonów, który udzielał się w kościele i w organizacji kombatanckiej, założonej w 1924 r. We wrześniu 1930 r. po sprzedaży majątku rodzina Renner przeniosła się do Wrocławia, rotmistrz zainicjował budowę pomnika rotmistrza hrabiego von Ritshofena. Jego dwaj synowie polegli na froncie II wojny światowej.Po wojnie zamek pełnił rolę Domu Repatryjanta , nastepnie jako Dom Pracy Twórczej po czym w zamku mieściła sie szkoła wiejska.
W roku 1994 Zamek przeszedł w ręce prywatne