#kulis #elekber #huseynov #elekberemi #aktyor #teatr #teatro #teatre #ələkbərhüseynov #diş #dis #dishekimi #dişhəkimi #uşaqlar #usaqlar #ədəbiyyat #Ura #hepatit #hepatitc #dergi #dərgi #ədəbiyyatdərgisi #virus #yoluxma #xestelik #maraqlifaktlar #maraqlıfaktlar #kulisazdergisi #ələkbər #əmi #binəqədi #bineqedi #
1983-cü ildə Ələkbərin atası Adıgözəl kişini Binəqədi şosesini keçəndə “Volqa” markalı avtomobil vurur. Ovaxtkı Abşeron Tərəvəz İnstitutunun direktorunu gəzdirən maşının sürücüsü hər gün onlara gəlib yalvar-yaxar edir, göz yaşları axıdıb deyir: “Mənim beş balaca uşağım var. İndi hər şey sizdən asılıdır. Onları yetim qoymaq istəmirsinizsə, şikayətçi olmayın”. Ələkbər o vaxt əsgərlikdə imiş. Atasının başına gələni eşidəndə icazə alıb evə gəlir, sürücünün yalvarışlarına ürəyi dözmür, anasına deyir: “Ay ana, yazıqdır. Hər bir adamın başına gələ bilər. Onsuz da onu tutdurmaqla atam sağalan deyil”. Beləliklə, anasını razı salıb şikayət etməkdən çəkindirir. Atası qəzadan sonra yataq xəstəsinə çevrilir. On bir il yataqda qalır. 1994-cü ildə Adıgözəl kişi elə yataqda ikən ikinci dəfə insult keçirib dünyasını dəyişir.
Həyat yoldaşı Afaq xanımın anası ilə Ələkbərin anası bir yerdə işləyiblər. Ələkbərin anasının Afaqdan xoşu gəlir, qızın anası ilə qərara alırlar ki, gəncləri bir vasitə ilə görüşdürsünlər. Bir axşam Yaqut xala oğlunu da götürüb gələcək gəlinigilə gedir. Ələkbər ilk baxışda Afaqın xoşuna gəlməsə də, ikinci görüşdə onu bəyənir.
Uroloji xəstəxanada əməliyyat keçirmişdi. “Qətl günü” tamaşasının televiziya variantı hazırlanırdı. Onu heç kimlə əvəz etmədilər. Əsərin müəllifi Yusif Səmədoğlu özü imkan vermədi ki, onu kiminləsə əvəz etsinlər. Gözlədirlər. Ələkbər azca sağalan kimi gəlib xəstəxanadan onu çəkilişə aparır, sonra yenə gətirib yatdığı palataya qoyurdular. Hətta çəkilişlərin birində qan azlığından huşunu itirir, telestudiyaya təcili həkim çağırırlar.
2002-ci ildə Ələkbər Hüseynov Beynəlxalq Kukla Teatrları Birliyinin xətti ilə Parisdə keçirilən böyük tədbirlərdə iştirak etməliydi. Bu tədbirə ciddi hazırlaşırdı. Amma diş ağrısı ona əziyyət verirdi. Getməzdən əvvəl diş həkimi olan dostunun yanına yollanır ki, ağrılı dişdən canını qurtarsın. Fransaya gedir, gələndən sonra ailəsini də götürüb Yessentukiyə dincəlməyə gedir. Hər şey yaxşı idi, yaradıcılıqda da, həyatda da işləri əla gedirdi. Amma həmin ilin sonlarında səhhəti pisləşir.
Günü-gündən rəngi saralır, gözlərinin içində də sarılıq əmələ gəlməyə başlayır. Yoldaşı onu məcbur həkimə aparır. Ciddi yoxlamadan sonra məlum olur ki, onda “Hepatit C” virusu var. Fərqli yerlərdə təkrar analizlər eyni nəticəni verir. 2004-cü ildə Moskvada məşhur xəstəxanalardan birində yenə həmin diaqnoz təsdiqlənir. Bu virus yalnız qanla keçə bilərdi. Ələkbər özü üçün müəyyən edə bilmirdi ki, harda yoluxub? Moskvadakı həkimi diş dibindən şübhələndiyini deyir. Onda Ələkbərin yadına düşür ki, 2002-ci ildə Paris səfərindən əvvəl dişini çəkdirmişdi. Artıq qara ciyəri şişməyə başlamışdı. İllər sonra onu yoluxduran həkim özü də eyni xəstəlikdən dünyasını dəyişir.
Evdə olanda internetə girər, maraqlı məlumatlarla tanış olarmış. Bir gün yenə internetə girir və anasını yanına çağırıb deyir: “Görürsən, ana? Burda yazılıb ki, bu virusa tutulanlar üç ildən səkkiz ilə kimi yaşayırlar. Mənim üç ilim başa çatmaq üzrədir. Ana, mən öləcəm…”
Teatrda uşaqlar üçün keçirilən böyük bir tədbirdə direktor Rəhman Quliyev valideynlərə müraciət edir. Sonra televiziyalarda, onun iştirak etdiyi və etmədiyi proqramlarda, qəzetlərdə xəstəliyi və ciddi, böyük məbləğ tələb edən müalicəyə ehtiyacı olduğu barədə məlumat verilir.
Onun üçün hesab nömrəsi açılır. Lakin Ələkbərin antibiotiklərə həssas olduğundan bədəni dərmanları qəbul etmir. Bu xəstəliyin tələb etdiyi çoxsaylı və güclü antibiotiklərlə onu müalicə eləmək qeyri-mümkün olur. Onun ömrünü az da olsa uzatmağın bir yolu qalırdı: yüngül vasitələrlə onu saxlamaq, xəstəlik hallarının gərginləşməsindən qorumaq.
90-cı illərdə aktyor maddi sıxıntılar çəkir, amma deyir, mən öz peşəmə xəyanət edib, başqa yolla pul qazana bilmərəm. Nəhayət, qərar verir ki, bağçalara, məktəblərə şaxta baba obrazında getsin. Televiziyada, daha geniş kütləyə tanınandan sonra isə şəhərin məşhur klublarında öz komandası ilə birgə çıxış etməyə başlayır. Bəzən gün ərzində 5 seans konserti olur. Onun hamısını yüksək səviyyədə başa vurur, pulunu alın təri ilə qazanır. Ölümündən az öncə Polşada ona 1968-ci ildə təsis olunan “Təbəssüm” ordeni verildi. Bu, dünyada yeganə orden-mükafatdır ki, laureatını uşaqlar müəyyən edir.
İyulun 29-da oğlu Cavidan universitetə daxil olanda xəstəxanaya gəlib qulağına yavaşca deyir ki, ata, mən instituta qəbul olundum. O da danışa bilmədiyi üçün əlini qaldırıb “Ura!” işarəsi göstərir və həmin andan komaya düşür. 2007-ci il iyulun 31-də onu xəstəxanadan evə gətirirlər. Evdə cəmi 3 gün yaşayır. Avqustun 2-də dünyasını dəyişir.