Videolarınız da kitaplarınız gibi çok ilham verici. Doğrusuyla yanlışıyla bilgi obezi olduğumuz bugünlerde; alanında yetkin kişileri bu platformda güvenle dinleme şansı bulmak, çok güzel. Nilüfer Devecigil'i de burada görmek, çok heyecan verici olurdu.

Ah ne güzel, sevdiğim ve güvendiğim insanlar teker teker konuk geliyor. Nihan Hanım emeğiniz için çok teşekkür ederim. Umarım birlikte, daha iyi bir dünyanın, şefkatle dinlenmiş, alan bırakılmış ve saygı duyulmuş çocuklar tarafından kurulduğunu görürüz.

Çok faydalandım, faydalanacağını düşündüğüm insanlara da yolladım. Bu anlayışın yolu açık olsun dilerim 🙏🏻

Aslıhan hanımın sesi çok şeker

Duygusal dirayet kavramının tam da rezilyans denilene çok güzel karşılık gelebileceğini düşündüm sizden duyunca.İyi ki varsınız güzel insanlar...

Benimde içimden Aslıhan Onaran’la bir video yapsa diye geçirmiştim ki..Sevgili Nihan Kaya, resmen içimi okudunuz.. Çok çok teşekkür ederim💐

Bu programı çok sevdim, sevgiler 💜

ses tonunuz huzur verici

Çok zihin açısı bir sohbet. Devamını bekliyoruz.

Keske bu tur programlar daha cok insana ulasabilse. ❤️❤️

35. dakikada başlayan açıklamalar o kadar iyi ki...

Kitabın çıkmasını beklemeye başladım bile🌷

Teşekkürler

Keşke bir podcast gelse de dinlesem diye düşünüyordum sizin instastorynize bakarken geldi bildirim

"Baglanti kurup ,onun duygusunu farkedip, ona ayna olmak."

Konu ile ilgili olarak kolay anlaşılır ve akıcı bir hikaye olan, Nilüfer Devecigil'in yazmış olduğu 'Işığın Yolu' isimli kitabı, okumayanlara önermek istiyorum. :)

Şimdiye kadar dinlediğim konuşmalardan halen küçük olan çocuklarla ilgili,yaptığımız yanlışlarla büyüttüğümüz 9 yaş üstü çocuklarımıza yaklaşımımız bağlanmamız nasıl olmalı değinirseniz sevinirim.Teşekkür ederim.

Pozitif Disiplin'de de didaktik bir yan görüyorum. Benimsenmeden uygulandiginda ebeveynin üzerinde siritiyodur belki de bilemiyorum. Ben cocuklarin ögretici oldugumuz anlari hissettiklerini, saygili bir sekilde de olsa bir mesaj vermeye calisiyorsak bunu hissettiklerini düsünüyorum. Ve bu durum dahi beni egitici/ögretici konuma soktugu icin bundan hoslanmiyorum, yapay buluyorum. Cocuga saygiyi icsellestirdigimiz zaman bunu hissetmemesi imkansiz diye düsünüyorum. Cocuga saygidan önce baskalari ile olan iliskilerimize bakalim. Kac kisi bizim oldugumuz kisiye saygi duyuyor? Kac arkadasimiz sacimiz basimiz kiyafetlerimiz, anneligimiz/babaligimiz, isimiz, ev dekorasyonumuz vb ile ilgili bize "akil vermiyor"? Özellikle "akil vermek" tabirini kullaniyorum, talep edene tavsiyelerde bulunmaktan bahsetmiyorum. Herkes sizin onlarin istedigi/begendigi gibi yasamanizi istiyor. Hatta toplumumuzdaki sohbet anlayisi bu akil verici konusmalardan ibaret olmus. Birbiriyle baglantili, uzun meseleler tabi. Kisacasi; Biz kendimize ve baskalarina ne kadar saygiliysak cocuklarimiza karsi da o kadar saygili olabiliyoruz.

Merhaba Nihan Hanım kitap cıkmıs umarım kitap hakkında bir video da gelir Aslıhan Hanımla

Kesilmiş bilekten gelen kanı telkinle durdurma hikayesini "gerçekten yaşanmış bir olay" diyerek anlatmanıza çok şaşırdım Nihan hanım. Biyolojik olarak gücümüz var çocuklar üzerinde derken somut biyolojik şartları, fizyolojik gerçekleri de gözden kaçırmamalı diye düşünüyorum. Çok şaşkınım an itibariyle. Bu konu beni çok düşündürecek. Bu yüzden teşekkür ederim.

🤟💜

Yayimlanacak kitabin ismi tam olarak nedir?