Hocam, Allah Teâlâ râzı olsun. Ne güzel ifade etmişsiniz. Kalbinize, kelâmınıza, kaleminize sağlık

Yine çok güzel bir konuya değinmiş Şerafeddin hocam. Allah razı olsun...

Allah razı olsun hocam ne güzel ifade etmişsiniz...

Paylaşım için Allah razı olsun ancak arkadaki müzik çok rahatsız edici, ilmi bir konu konsantre olmak ister, etkisini artırmak için böyle yapmaya bu kaliteli programların ihtiyacı yok

Canlı yayını kaçırdim,tamamı yayinlanmayacak mi?

Allah emeği geçen herkesden razı olsun Kıymetli hocalarımızın sohbetlerinden böyle dikkat çekici bölümleri kısa videolar şeklinde yayınlamak harika bir hizmet Allah razı olsun Bununla birlikte birseyi çok.merak ediyorum dostlar beni mazur görün lütfen, NEDEN ARKA PLANA MÜZİK KOYULUYOR , ben cidden bundan rahatsız oluyorum. Eğer gerektiren bir sebep varsa öğrenmek isterim . Teşekkürler

Bu adam n anlatıyor

Kıssa eminim güzeldir ama maalesef niyet ve anlatılmak istenen açık değil ve bir kaç farklı sonuç çıkabilir kısacası tehlikeli. Sizlerin bu tür kıssaları hele ki halka açık bir şekilde yayınlıyorsanız en cahilin bile doğru anlayacağı şekilde açık ve net sonuçla bitirmeniz daha doğru olacaktır asla ima ile bir kısa anlatmayı doğru bulmuyorum çünkü ucu açık sonucu farklı şeyler çıkabiliyor bu da tehlikeli bir durum lütfen buna dikkat ediniz.

600 bin Rakamı çok abartılı A. Lütfü kazancı 60 bin olduğunu söylüyor bu Rakamında abartılı olduğunu söylüyor .

Mevlâna Celâleddin hikâye eder... Bir gün Musa (aleyhisselâm) yolda giderken, ilerde bir koyun sürüsü ve ağacın altına uzanmış bir çoban görür... Yaklaşır ağacın altına doğru... Bakar çoban konuşuyor kendi kendine... Kulak verir... − Ey ULU TANRIM!.. Sen ne güzelsin!.. Ne olur şimdi buraya gelseydin de, seni kucağıma yatırıp BİTLERİNİ AYIKLASAYDIM!.. Tırnaklarını kesseydim... Saçlarını okşayıp sana koyunlarımın sütünden içirseydim... Aklayıp, paklayıp tertemiz etseydim... Sen ne güzelsin, ne iyisin, ne âdilsin!.. Sen olmasaydın nasıl bu dünya ayakta dururdu! Sen bizi seyrediyorsun... Yaptıklarımızı görüyorsun! Yarın senin huzuruna geleceğiz... Ne olur bizim kusurlarımızı görmezden gel; yaptıklarımızı bağışla! TANRIM... Ne olur yanlış yaparsam beni cehennemine atma! Beni cennetine sok! Ben seni çok seviyorum ama bir türlü göremiyorum... Ne zaman seni göreceğim acaba?.. Tanrım, bütün arzum senin yanına gelip seninle olmak! Sana yaranmak için her istediğini yapmaya hazırım... Bazı emirlerini tutamıyorsam, beni bağışla ne olursun!.. Firavun’a tanrılık davasındaki yanlışından vazgeçmesi için uğraş veren Musa (aleyhisselâm)’ın başı çobanlarla da derde girmekten kurtulmamış sizin anlayacağınız... Ne mi olmuş o çobana?.. O şimdi... Şeyh efendi, tekkede!.. Hoca efendi, camide!.. Sayın Hocam, üniversitede!.. Musa (aleyhisselâm)’dan söz açılmışken devam edelim... Firavun, eski kaynaklardan gelen gerçek bilgilere dayanarak TANRI’nın var olmadığını idrak etmiş olan kendinden öncekiler gibi; sadece kendisinin tanrısal gücüne inanıyordu... “Allâh” ismiyle işaret edilenin ne olduğunu idrak edememenin yetersizliği dolayısıyla... “MÜLHİME” bilinci içindeydi FİRAVUN! Kendisini “Hak” görüyordu, karşısındakileri ise “yok”! Çevresindekiler onun kullarıydı!.. Elpençe divan dururlardı önünde hep! Kullarının hiçbir değeri yoktu onun indînde! Onlara hakaret eder; küfreder; her bahaneyle aşağılardı! Kullara yalan söylemesi, mübahtı onun!.. Kullarının dedikodusunu yapıp diğerlerine onları çekiştirmesi, mübahtı!.. Kendisine pâye verenlere, saygı gösterenlere mertebeler dağıtır; en ufak saygısızlık gösterenleri sapıtmışlıkla itham edip, aşağıların aşağısına sokardı... O dilediğini yapardı... Çünkü Firavundu o! Yalnızca kendisi en büyüktü... Tüm bilgisini borçlu olduğu efsanevî mısır kitaplığı bile onun için bir değer ifade etmezdi artık ona!.. En büyük kendisi idi!.. Kullarının tek ibadeti, kendisine tapınmaları ve saygı göstermeleri olmalıydı...