Asalam aleykum va rahmatulloh.. Birodar xato yozibsiz tug'irlab yozing

чунки ертак ешитиш санга ёкади

​@@ibrohimergashov7151 Alloh taoloni oyatlarini ertak demang kofir bolib qolasiz Quron sunnat haqdir beshak

КУФР СЎЗИНИ АЙТИБ ЁКИ АМАЛИНИ ҚИЛИБ ЮРГАНЛАРГА УЗР ЙЎҚ! Аллоҳ таоло айтади: قُلْ هَلْ نُنَبِّئُكُم بِالْأَخْسَرِينَ أَعْمَالًا الَّذِينَ ضَلَّ سَعْيُهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَهُمْ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعًا Сен: Сизга амаллари юзасидан энг зиёнкорларнинг хабарини берайми? Улар бу дунё ҳаётидаёқ сайъи-ҳаракатлари ботил бўлган, ўзлари эса, гўзал иш қиляпман, деб ҳисоблайдиганлардир, дегин. (Қаҳф сураси, 103-104 оятлар). Тобарий роҳимаҳуллоҳ айтади: Бу оят Аллоҳга фақатгина қасд ила куфр келтириш мумкин, деб даъво қилувчиларнинг гаплари хато эканлигига энг кучли далилдир! Зеро, Аллоҳ таоло ўзини ҳақ узра деб ўйлаб юрганлар, Унинг наздида залолатда эканликларини баён қилган. Агар киши фақат билиб турган нарсасида кофир бўлиши ҳақиқат бўлганида эди, бу оят маъносиз бўлиб қолар ва ўша бандалар яхши иш қиляпмиз, деган ниятлари эвазига ажр олишлари лозим бўларди. Ваҳоланки, Аллоҳ уларнинг кофир бўлганликлари ва амаллари ҳабата бўлгани ҳақида хабар берган. (Тафсири Тобарий, 15/428).

​@@ibrohimergashov7151 Хасад ва кибр: Хидоят йўлига ғов бўлувчи омиллардан бири кибр ва манманликдир. Росулуллоҳ ﷺ ўз ҳадиси шарифларидан бирида бу сифатни: Кибр ҳақни инкор қилиш ва одамларни ҳақир санашдир, деб таърифлаганлар. Кибрнинг зидди эса тавозедир. Тавозенинг маъноси: Хақиқатни кимдан бўлсада қабул қилиш, ўзгаларга хуш муъомалада бўлишдир. Мутакаббир кимса ўзини ҳақ деб билади, ўз сўзига ва қилаётган ишига мутаассиб бўлади, яъни меники ҳақ деб туриб олади. Мана шу мутакаббирлик ва манманлик Иблисни саждага буюрилган вақтда, буйруққа бўйсунмасликка ундади. Аллоҳ таоло айтади: وَإِذۡ قُلۡنَا لِلۡمَلَٰٓئِكَةِ ٱسۡجُدُواْ لِأٓدَمَ فَسَجَدُوٓاْ إِلَّآ إِبۡلِيسَ أَبَىٰ وَٱسۡتَكۡبَرَ وَكَانَ مِنَ ٱلۡكَٰفِرِينَ (Эй Муҳаммад ﷺ ), эсланг, Биз фаришталарга Одамга таъзим қилинг дейишимиз билан улар саждага эгилдилар. Фақат Иблис кибр ва ор қилиб кофирлардан бўлди. (Бақара сураси, 34-оят). Яхудийлар такаббур ва хасад қилганлари учун Росулуллоҳ ﷺ га иймон келтиришдан бош тортдилар, ваҳоланки улар у зотни яхши танишар, хақиқий пайғамбар эканликларини билишар эди. Аллоҳ таоло айтади: ٱلَّذِينَ ءَاتَيۡنَٰهُمُ ٱلۡكِتَٰبَ يَعۡرِفُونَهُۥ كَمَا يَعۡرِفُونَ أَبۡنَآءَهُمۡۖ وَإِنَّ فَرِيقٗا مِّنۡهُمۡ لَيَكۡتُمُونَ ٱلۡحَقَّ وَهُمۡ يَعۡلَمُونَ Биз Китоб ато этган кимсалар (яхудий ва насронийлар) уни (Муҳаммад алайҳиссалом) ўз фарзандларини таниган каби танийдилар. (Яъни, ўзларининг Илоҳий Китобларида у зот хақида ўқиганлар). Ва албатта улардан бир гурухи билганлари ҳолда хақиқатни яширадилар. (Бақара сураси, 146-оят). Кибр ва хасад туфайли Абу Жаҳл ҳам иймондан бош тортди. Ундан сўрашганда: Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг ростгўй ҳақ эканликларини била туриб нима учун бош тортасан. Абу Жаҳл: Бизни қабила ва бани Хошим доимо шараф устида мусобақа қилар эдик, пойгадаги икки чавандоз каби, улар "биздан пайғамбар чиқди" дейишмоқда, биз энди уларга қандай қилиб ета оламиз, Аллоҳга қасамки, унга асло иймон келтирмаймиз, деб жавоб берган эди. Абдуллоҳ ибн Убай ибн Салул (мунофиқ)ни ҳам иймондан тўсган нарса, мана шу кибр ва хасад касаллиги бўлди. Банда учун Аллоҳ таолонинг неъматлари ичида иймон ва маърифатдан улуғи йўқдир. Унга эриши учун бағрикенглик ва қалб кўзи ўткирлигидан бошқа васийла йўқдир. Куфр ва маъсиятдан каттароқ бало офат йўқдир. Маскур икки нарсага чақиришда қалб кўрлиги ва жаҳолат зулматидан бошқа нарса йўқдир. Хулоса шуки, кимки ҳақ аҳлини даъватини кибр ва манманлик билан қарши олар экан билсинки, юқоридаги мутакаббирларни касали билан балоланибди, уларга келган бало офатлар унга ҳам келади... Аллоҳ таоло айтади: سَأَصۡرِفُ عَنۡ ءَايَٰتِيَ ٱلَّذِينَ يَتَكَبَّرُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِ بِغَيۡرِ ٱلۡحَقِّ وَإِن يَرَوۡاْ كُلَّ ءَايَةٖ لَّا يُؤۡمِنُواْ بِهَا وَإِن يَرَوۡاْ سَبِيلَ ٱلرُّشۡدِ لَا يَتَّخِذُوهُ سَبِيلٗا وَإِن يَرَوۡاْ سَبِيلَ ٱلۡغَيِّ يَتَّخِذُوهُ سَبِيلٗاۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا وَكَانُواْ عَنۡهَا غَٰفِلِينَ Мен ерда ноҳақ кибру ҳаво қилиб юрадиган, агар барча оят мўъжизаларни кўрсалар ҳам, уларга иймон келтирмайдиган, тўғри йўлни кўрсалар уни (ўзлари учун) йўл қилиб олмайдиган, агар залолат нотўғри йўлни кўрсалар, уни йўл қилиб оладиган кимсаларни Ўз оят мўъжизаларимдан буриб юборурман яъни, англаб етмайдиган қилиб қўюрман. (Аъроф сураси, 146-оят). Яъни, такаббур кимсаларни оятларимни фаҳмлаш, у ҳақда фикр юритиб, тадаббур қилишдан маҳрум қиламан ва кибру - ҳаво қилганларига жазо сифатида қалбларини муҳрлаб қўяман. Аллоҳ таоло қалбимизни ва амалларимизни ислоҳ қилсин. Амийн!

​@@ibrohimergashov7151 Tafsir ertakmi?