Em, jasne. Wydaje mi się, że to dwa osobne pytania. 1. Dlaczego Kant zakłada, że istnieje jakaś prawda? Tutaj wystarczy odwołać się do definicji sądów analitycznych a priori (w terminologii Kanta). One są a priori (zatem niezależne od doświadczenia) oraz analityczne (czyli, tak trochę na szybko, służą rozjaśnianiu, a nie generowaniu nowej wiedzy). Przykładowy sąd analityczny: "kwadrat ma cztery kąty proste". Zdanie jest prawdziwe na mocy samej definicji kwadratu, a zatem istnieje "prawda" jako wartościowanie logiczne. 2. Jeśli chodzi o noumen, to rzecz jest dość kontrowersyjna. Analiza tego, jak przebiega poznanie, doprowadziła Kanta do pojęcia fenomenu - jako czegoś, co jest konstytuowane przez poznający podmiot. Następny krok w rozumowaniu jest kontrowersyjny - te konstruowane fenomeny, zdaniem Kanta, muszą od czegoś pochodzić. To prowadzi go do twierdzenia, że musi istnieć podstawa fenomenu, czyli noumen (rzecz sama w sobie). W skrócie wygląda to zatem tak: 1) analiza filozoficzna prowadzi do pojęcia fenomenu, 2) fenomen wydaje się czymś dziwnym bez noumenu, 3) no to załóżmy, że noumen istnieje. - Adam Jank

O, pełna zgoda. Zbliżony kształt twarzy, włosy nieco różne.

W sensie kto się gubi? Plus, wydaje się, że to nie są wymienne pojęcia. W niemieckiej filozofii XIX wieku pojęcie "Geist" jest tłumaczone na język polski jako "Duch". Geist w filozofii może oznaczać: 1) ducha w sensie czegoś w rodzaju substancji duchowej, 2) umysł, 3) kulturę. Wola to władza umysłowa, związana z kierunkiem energii psychicznej (chceniem i brakiem chcenia). Wyraźnie nie pokrywa się znaczeniowo ze pojęciem Ducha. Wola u Schopenhauera (w sensie wola kosmiczna, jako arche świata) - to już mogłoby się pokrywać. Eduard von Hartmann dokonuje takiego utożsamienie.

​@@AdamJankHPP "Błyskotliwe tautologie" Panie Adamie, "błyskotliwe tautologie" cytując najbardziej bezczelnego z pesymistów ontologicznych, czyli Ciorana. Całą filozofię kontynentalną można by skrócić, jeśli nie do kilku zdań to do kilku kartek papieru, ale współczuje tym którzy to rozumieją.

Zestawić można z pewnością. :] W tym wypadku wydaje się dobrze uzasadnienie: 1) Faktycznie, obaj autorzy czytali filozofię hinduską. 2) Jung bez wątpienia sporo zawdzięcza pojęciu nieświadomego Freuda. To z kolei jest przynajmniej częściowo inspirowane myślą Schopenhauera. Wola Schopenhauera jest też o tyle podobna do nieświadomości zbiorowej, że jest 1) zwykle nieuświadamiana, 2) wspólna wielu pojedynczym przedmiotom, 3) "na początku" tworzy świat idealny, jakoś zbieżny z archetypami Junga.