Bardzo dziękuję ❤

Czasami łatwiej wziąć się w garść i znaleść motywację kiedy jest się chorym fizycznie. Choroba psychiczna często odbiera wolę, chęć, motywację, odwagę oraz szacunek do samego siebie. Żadna choroba nie jest łatwa lub przyjemna, ale choroba psychiczna szczególnie utrudnia praca nad nią samą. Życzę zdrowia wszystkim czytającym

Dzięki!

Krzysztof Prokopiuk Tak jest, "robota czeka" ,najczesciej w okupacyjnych koncernach, dlatego Polska to dom wariatów.

Dziękuję. Oby.

Dziękuję!

Też mam takie właśnie mieszane uczucia.

Prawda, tylko że akurat ja się nigdy nie zasłaniałam :) I warto być, jeśli się kocha, a ta osoba chce nad sobą pracować.

@@DwubieguNova to dość dużo wygodnych do niespełnienia warunków dla tej osoby. Bo takiej osobie jednak często jest to na rękę.

Zależy od osoby.

$wietnie to ujałeś.

Mam nadzieję, ze będzie lepiej...

I to nie zawsze ze względu na tę "zaburzoną" stronę niestety.

Dziękuję ❤

Dzięki, Luiza 🙏 A Ty, RaV, myśl co chcesz. Ale tak, obecność drugiej osoby potrafi bardzo wesprzeć.

To był skutek, nie przyczyna.

Na razie otrząsnąć się nie umiem.

@@DwubieguNova zacytuję Ciebie. " To proces". Kiedy już się wszystko przekotłuje coś się wreszcie wykrystalizuje. Będzie się działo, to co ma się dziać. Potem ostygnie i będzie to co ma dokładnie być. Wiosna trochę pomoże ;)

Wiesz, udowadniasz, że można być szczęśliwym mając borderline i CHAD czy spektrum CHAD tak, jak w moim przypadku (zdarzały się hipomanie i stany mieszane po anttdepresantach). Tylko u mnie sprawa jest jeszcze bardziej skomplikowana, bo mam jeszcze C-PTSD, poszłam do zwykłej pracy w spozywczaku i nie dawałam rady z lękiem, ataki paniki spowodowane głownie tym, że przez mój straumatyzowany mózg mam duże problemy z pamięcią i koncentracją, ciągle czuję się jak za szybą, mam nieustanne koszmary senne i odnoszę wrażenie, że świat musiałaby przejść na slow motion, żebym miała szansę za nim dogonić. Moim marzeniem od dziecka było uczenie języka angielskiego i o ile z przerwami udało mi się w końcu skończyć studia to mam duże braki w wiedzy i płynności językowej, bo miałam długie okresy depresji na studiach. Poza tym straciłam 60% mojej pamięci, mój straumatyzowany mózg pamięta coraz mniej z przeszłości. Ale co ja tu mówię o zawodzie nauczyciela jak nie poradziłam sobie nawet jako kasjerka. I oczywiście po tym wszystkim powrót do głębokiej depresji, mózg zadręcza mnie wszystkim złym co zrobiłam z powodu bordera i hipomanii. I nie widzę dla siebie szans na szczęście w życiu z tak poważnymi i złożonymi problemami w życiu. Poszłam do tej pracy w sklepie i było lepiej z depresja, czułam jakaś satysfakcję i nadzieję, chodziłam na terapie CBT i w końcu czułam że jestem w na tyle dobrym stanie że mogę nad sobą pracować i to robiłam. Ale szybko się to skończyło, bo C-PTSD i jego skutki mnie wykończyły. Wróciłam do domu na wieś, gdzie jestem odcięta od świata, dom jest patologiczny, mój brat jest alkoholikiem i ma CHAD z dużo ostrzejszymi maniami co wywołuje we mnie stały dodatkowy lęk. Generalnie w domu jest dużo patologii i odkąd tu wróciłam to przypomina mi się całe koszmarne dzieciństwo. Niby tu jestem wśród ludzi ale czuję się bardzo samotnie. Moja rodzina w ogóle nie zauważa moich problemów. Długo by mówić... Nie wiem czy kiedykolwiek dostanę się tu do jakiegoś terapeuty na NFZ, nie wiem czy będzie on jakkolwiek sensowny i nawet gdyby to nie wiem czy znajdę siły, by dotrzeć na terapie, bo obecnie śpię średnio po 12 godzin i wstaje po 14. Tak się chciałam podzielić, bo potrzebuje, choć nie wiem czy ktoś przyczytala. Popłakałam się podczas filmiku jak było mówione o poczuciu wlasnej wartości, wyuczonej bezradności, o tym że mam doceniać że ktoś w ogóle mnie chce, o tym że widzę w sobie chorobę i nic więcej, jakby mi ktoś wyjął głęboko utrwalone przekonania z głowy.

Dzięki, że podzieliłaś sie swoim doświadczeniem. Przykro mi, że jesteś na takim etapie życia, ale głęboko wierzę, że i Tobie się poukłada, znajdziesz dobra terapię i odzyskasz wiarę w siebie i radość życia.

Bardzo mądry komentarz . Podpisuję się obiema rękami pod nim.❤️

A ja bardzo za ten komentarz dziękuję ❤🙏

@@DwubieguNova Niema sprawy, jako postronny "słuchacz" słyszę, że to nie jest wpływ tej choroby tylko wynik długotrwałych przemyśleń. Wątpię też, że jedynym powodem jest ktoś inny. Raczej dawno podjęłaś tę decyzję, ale przez wątpliwości co do stanu swoich emocji, potrzebny był impuls. Inna osoba lub wydarzenie mogą być takimi impulsami i to jest normalne bo ludzie tak funkcjonują. Zdrowej osobie doradziłabym pobycie przez dłuższy czas w samotności po zakończeniu związku. Ale ty masz wysoką samoświadomość i możesz się zakochiwać do woli, masz do tego prawo, jak każdy, a nawet wskazanie, bo niby dlaczego jedyne wspomnienie o tym uczuciu a raczej "substytucie" to ma być ostatnia mania.

Tak, dokładnie było tak, jak opisujesz. To był impuls, ale decyzja była dużo wcześniej. Ale zwlekałam. I tak mam poczucie winy, że odeszłam. Chciałam pobyć sama, ale... życie podyktowało inny scenariusz. Oby dobry :)

@@DwubieguNova Nie wiem czy zachorowałaś zanim weszłaś w związek, czy w trakcie jego trwania, ale byłaś dużo młodsza i na pewno twoja samoświadomość była wtedy mniejsza a pomimo to, udało się wam przeżyć tyle lat razem (plus choroba), bo tego chcieliście. Nie miej wyrzutów sumienia, wyciągaj wnioski ale zostaw w przeszłości, to etap w życiu, teraz kolej na następny. W chorobach przewlekłych kijowe jest to, że nie można ich ani na chwilkę odstawić, są zawsze w dzień i w nocy, czego nie rozumieją partnerzy, oni po prostu kładą się spać, albo wychodzą do pracy, albo zapominają. Nie musisz odpisywać, bo ja mam tendencję do nie kończących się rozmów : D najważniejsza równowaga ;)

Spotykałam się z byłym. Na wódkę 😜 Ale mąż był chorobliwie zazdrosny.

Trzymam mocno kciuki!

No i dobrze! Niech znajdzie się ktoś, przy kim będzie szczęśliwa :)

@@rav1495 myślisz o klasycznej zagrywce na zakładkę u kobiet?

@@DwubieguNova Dziękuję. 👍

:(

Zależy od co pytasz dokładnie. Psychoterapeuci nie pracują z chadem, bo to nie ich broszka i się nie znają. Psychiatrzy mogą rozmawiać z Wami we dwoje, ale raczej tylko pod kątem wywiadu. Przynajmniej ja się z tym spotykam. Jeśli chcecie pogadać o relacji pod kątem życia z chadem, to zapraszam do siebie na konsultacje: www.dwubiegunova.pl/poradnictwo-i-coaching

Bo nie myślą logiczne.

@@redrosexxx4720 A ty pewnie nie masz mózgu ; ) Sam ledwo myślisz i jest mi Ciebie mega żal. Udaj się na terapię czym prędzej. PS I naucz się pisać. *logicznie. :D

@@AdamWaliczek 😂😂😂😂😂

@@AdamWaliczek skoro się tak burzysz to na bank należysz do tych"chorych".Prawda boli, uświadamianie też.

@@AdamWaliczek a co nie jest prawdą że ludzie z chorobami psychicznymi i zaburzeniami osobowości nie myślą tak jak zdrowi np.schizofrenik. Sama mam w domu osobę chorą psychicznie i wiem jak wygląda u tej osoby myślenie,reakcje itp .A jak było przed chorobą..

Nie jestem i nigdy nie twierdziłam, ze jestem. Pooglądaj inne moje filmy. I wierzę w siebie. Dziękuję.

Dzięki :*

A po co usunąć komentarze.Udzielając się na tym kanale trzeba być przygotowanym że ktoś ma odmienne zdanie.

Dokładnie. Niech sobie piszą. Mają prawo. Póki nie obrażają, ich prawo. Niektóre komentarze i tak YT sam usuwa, jak sa niezgodne z ich polityką społecznościową.

Dopiero jak była pewna drugiej gałęzi to na nią przeskoczyła. Tak się wydarzyło życie.

@@gilu1986 ja bym jednak zalecał tak łatwo się nie bawić w ocenianie innych.

@@rav1495 jak to wygląda w tym wypadku to my nie wiemy, więc nie ma co gdybać.

@@slaskiorzel @RaV Niestety znam trochę życie i wiem jak wspaniale kobiety potrafią mówić o związkach, że wydarzyło się życie i tym podobne piękne slogany. A i tak potem okazuje się, że po prostu pojawił się lepszy, ale głupio tak odejść od dobrego chłopaka, bo ani nie bije, ani nie pije, pomaga itd, więc coś trzeba wymyśleć na swoje usprawiedliwienie. Dla siebie i otoczenia.

@@gilu1986 Sranie w banie, że tylko kobiety tak robią. Większość facetów robi dokładnie to samo - większość zostawi "starą" partnerkę jak tylko jakaś "lepsza partia" młodsza czy ładniejsza zwróci na nich uwagę. Nawet te "dobre chłopaki" często tak robią. Faceci generalnie nierzadko są w związkach głównie dlatego, ze im po prostu "wygodnie" z czysto praktycznych względów - i sami się do tego bardzo często przyznajecie anonimowo. To jest dopiero "szlachetne". A dlaczego faceci rzadziej odchodzą od partnerek? Bo przeciętny facet nie ma aż takiego wyboru i tylu adoratorek co przeciętna kobieta, ot co, PROSTE! I to jest prawdziwy powód tego, że rzadziej odchodzicie, a nie żadna "szlachetność", buahaha, nie bądź śmieszny.

Przykro mi.

Oj od razu stygmatyzowanie.A jak mówi się cukrzykowi nie jedz słodyczy bo ci cukier skoczy....to też stygmatyzacja??

Wiem... Dla mnie też.

Jeśli kiedyś zechce, to spoko. Ale nasze opinienie są co do fundamentalnych kwestii spójne. Mamy wciąż kontakt i nie żywimy do siebie wrogich uczuć.

Mania - stan baaardzo podwyższonego nastroju.

ChAD nie ma nic wspólnego z wyuczoną manipulacją. To choroba, nie strategia czy styl życia. Wedle mojej wiedzy, chadowcy, którym zdarza sie w manii narozrabiać, po manii żałują i zawsze starają się ratować swoje związki. To zasadniczo przeczy postawionej przez Ciebie tezie. I pamietajmy, że wyjątki potwierdzają jedynie regułę.

Po to, żeby ludzie wiedzieli, że można walczyć o siebie, swoje szczęście i podejmować nawet trudne decyzje mimo choroby. Mówiłam z resztą o tym :)

Zgadza się. Sama nie chciałam pewnych rzeczy widzieć. Dopiero terapia mi to uświadomiła... :( Nigdzie nie powiedziałam też, że decyzja jest związana z chadem, wręcz odwrotnie. Ale z wiekiem też związana nie jest raczej. To już któryś kryzys. Ten skończył się źle.

Widziałem rozpad trzech związków, zawsze, ale to zawsze wina była po stronie byłego męża....który dziwnym trafem okazywał się kiepski kiedy pojawiał się ktoś inny. Ot, kobieca Strategia

Jeśli pojawia sie ktoś inny po którejkolwiek ze stron związku, to znak, że w związku dzieje się źle. To zawsze jest skutek, nie przyczyna.

@@DwubieguNova bzdury. Jeśli w związku dzieje się źle, to naprawiasz albo odchodzisz. Ładowanie się emocjonalnie w nową znajomość kiedy jesteś w relacji, to najzwyklejsza zdrada, bo to my dopuszamy okazję i się w nie angażujemy, nic się samo nie dzieje. Mam nadzieje ze mialas chociaż na tyle "jaj" żeby przeprosić byłego męża za zmarnowanie czasu.

To, co napisałam, to stanowisko terapeutów par i seksuologów - zdrada jest wynikiem kryzysu w związku. Zmiana partnera, co oczywiste, też. Nikt nie mówi, że to jest dobre. Też jestem zwolenniczką naprawiania. Nie zawsze jednak jest to możliwe. Rozumiem jednak, że przemawia prze Ciebie gorycz Twoich własnych doświadczeń.

Dobra rada: nie zakładaj sie, kiedy nie masz pewności, że wygrasz. Tutaj byś przegrał. Ogólnie cenię w facetach opiekuńczość, ale tutaj było wiele problemów, ale to prywatna sprawa. Mówię od "ja", bo tak buduje się asertywne i zdrowe komunikaty - maja mówić i emocjach i sytuacji z naszej perspektywy. Druga strona nie należy do mnie. To zawsze interpretacja.

@@DwubieguNova Tak to wygląda z mojej perspektywy.

Ok. Ale trudno i jakąkolwiek perspektywę, kiedy patrzy się przez małą dziurkę na duży obraz ;) Mało faktów, dużo wnioskowania i oceniania. Chciałbyś, żeby ktoś tak wypowiadał się o Twoim życiu, kiedy go nie zna.

@@DwubieguNova Napisałem, bez urazy. Ludzie i tak wygadują różne rzeczy na które nie masz wpływu. O mnie też mówią i mnie oceniają z perspektywy dziurki od klucza.

Zauważyłeś, że po zwrocie: "bez urazy", zazwyczaj piszemy coś, co wiemy, że może być krzywdzące. Po co zatem to robić? Po co pisać niesprawiedliwe oceny? Bo inni tak robią? Może lepiej przyczynić się do lepszego świata i nie robić niefajnych rzeczy? A sam zwrot nic nie znaczy, bo to żadne usprawiedliwienie.

Przeciez zawsze byla niezalezna z tym, ze przez chorobe raz pracowala a raz nie. Zacznie sie depra to nie wiadomo jak ta niezaleznosc bedzie wygladac.

Bardzo dobrze zrobiła,jej mąż sobie odpocznie psychicznie. Najlepsza decyzja jaką mogła podjąć.Niech ktoś inny się z nią teraz męczy hehe

Tak też można na to patrzeć ;)

@@redrosexxx4720 ale mąż miewał depresje wiec tak się nie ciesz, z wiecznym depresantem też łatwo nie jest.

@@HannahHannahHannah z jakiegoś powodu nabawił się depresji, mój mąż też ma Chad wiem jak wygląda związek z chorym. Też nabawiłam się depresji ale się leczę

Przecież Gosia przyjmuje leki...

Chyba ktoś nie oglądał z uwagą...

Biorę leki, ale co ma do rzeczy?