Ένα τραγούδι μου,για τα αδέρφια μας που κοιμήθηκαν στις 8/2/81.
Σας ευχαριστώ πραγματικά για την στήριξη και το ότι το αγκαλιάσατε όλοι απο την πρώτη μερα της δημοσίευσής του.Ευελπιστώ μετά το τέλος της στρατιωτικής μου θητείας να το ανεβάσω σε καλυτερη αναλυση ήχου.Για όποιον θέλει να επικοινωνησει μαζι μου:
Ε-mail:kwstas_armeniakos@hotmail.com
Facebook:Kwstas Armeniakos
Στιχοι-Μουσική-Εκτέλεση:Αρμενιάκος Κωνσταντίνος
Η ηχογράφηση δεν είναι ό,τι καλύτερο,μιας και είναι από κινητό.Εδω οι στιχοι:
Αυτό που θα σας διηγηθώ,
ήταν Φλεβάρης και 8,
κάπου στο '81....
Πανζουρλισμός σε κάθε γκολ,
και τα ερυθρόλευκα κασκόλ,
πνιγήκανε στο αίμα...
Με τον Θεό να είναι απών,
παιδάκια 20 χρονών,
μαυρίσαν την ψυχή μας...
Πετάξανε πολύ ψηλά,
κάναν στον ουρανό "7",
και τραγουδάν μαζί μας...
Στη Θύρα 7 των ουρανών,
θα καταθέσω ένα στεφάνι...
Τ'αδέλφια δίνουν το παρών,
έχει στον ουρανό λιμάνι....
Από αμέλεια θυρωρών,
από αμέλεια που να πάρει...
Στη μνήμη εκείνων των παιδιών,
θα καταριέμαι τον Φλεβάρη...
Είστε εδώ,πάντα εδώ....
Παραπατώντας στην εφτά,
κατρακυλώντας στα σκαλιά,
γκρεμίσαν το όνειρό τους,
εκείνο το ερυθρόλευκο,
σε τελικό Ευρωπαϊκό,
να δουν τον Έφηβό τους...
Όμως ακόμα είστε εδώ,
πίσω απ'του Αντώνη τα γκολποστ,
πίσω από μια μπασκέτα...
Χειροκροτάμε όλοι μαζί,
καθώς ακόμα αντηχεί,
του Αττίλιο η τρομπέτα..
Στην Θύρα των ουρανών.....