Recording/mixed/mastered - Wanenwan Studio
DOP: Manch Vardanyan
All Right Reserved
Օրերը անշարժ կանգնած են ժամանակը չի գնում,
Կան տներ, որ միշտ մութ են, լույսը ներս չի ընկնում,
Խավարը համատարած է, ցավը ներսից անբաժան,
Մնացինք մեղավորներս` մահվան էլ էինք անարժան։
Արցունք ենք սրբում, փորձում ենք գտնել լուծում
Արդյունք չի տալիս, մեզ տանջում ենք ու հյուծում
Խի՞ չի թուլանում էս ցավը, ծակծկումա ամեն պահ,
Դժվար էլ թուլանա, տանջելույա մինչև մահ։
Հաբը բեր իմ ախպեր կուլ տամ դեմքով անտատբեր,
Թող սառի հայացքս լուռ, հաբը դառնա մահաբեր,
Ազատի ինձ տանջանքից, մեղքերի զգացումից,
Ամենօրյա դարձած հոգեկան ցնցումից։
Ամոթից ինձ ազատի, որ ես ողջ եմ մնացել,
Որ դեռ շատ շատերին անգամ այցի չեմ էլ գնացել.
Դարձել եմ հայրենիքիս օտարը ու լուռ գերին,
Գնամ ի՞նչ պատասխան տամ իմ զոհված ընկերներին։
Ո՞նց ծնկեմ շիրիմներին, ո՞նց ասեմ ինչ կատարվեց,
Ո՞նց ասեմ, որ մի պոռնիկ սուս ու փուս էր ստորագրել...
Ու զրկեց մեզ Ձեզանից, զրկեց մեզ Հայրենիքից,
Որդուն իր հորից զրկեց, մորն էլ զրկեց զավակից։
Կինը զրկվեց ամուսնուց ` սիրող սիրտը քարացավ,
Եղբոր ձեռքում աչքի առաջ իր եղբայրը մահացավ,
Որ ոմանք սելֆի անեն եռաբլուր գնալուց
Մենք դրանցից չենք փրկվի, թեկուզ փրկվենք թշնամուց։
Կրկնվող հատված
Լքում եմ քաղաքս թողնում տունս այրվելով
Գնում եմ աչքերս թաց ու հետ նայելով
Հասկանում եմ, որ ախր ազգությունս հայա
Իմ բախտը սայա (Կրակի ծով):
Ո՞նց եք պաշտպանում դուք էտ հոգեառ սատանին,
Ո՞նց եք համբուրում դուք դրա արնոդ մատանին,
Օրը գալույա ու դա կպատասխանի
Արցախին, սփյուռքին, Հայաստանին։
Տանուլ տվինք հայրենիք, ու մնացինք անտուն,
Հույս չունենք ապրելու, չունենք շուն ու շան բուն,
Շունս էլ սատկեց անգամ, չդիմացավ էղածին,
Եթե Հող չունենք անգամ, մեզնից էլ ի՞նչ հողածին:
Հայը հայինա արդեն Հայաստանից աքսորում,
Մեզ նայում են ավելի վատ քան եզդուն ու ասորուն,
Իսկ ասորին ու եզդին մեր հետ հավասար կռվում,
Անձնուրաց ու Մոռացած որ իրանց կյանքն են կրվում:
Մեղավորը մարդիկ չեն այլ քարոզը էտքան
Ուսուցման նոր մեթոդներից, ծնվավ լիքը դեկան,
Որ տվեցին բոլորին
Սև ու սպիտակ կոլորիտ
Ու իրանց սաղ քաքերին
Պատճառ բռնին հներին։
Ու սուս ու փուս հավատացինք դրանից ենք տառապում,
Դավաճանները էկել են մեր վրա են պարապում,
Ստոպ տանք, հետ գանք, կատարվածը մենք զգանք,
Սթափվենք որ կարանանք հակահարվածներ տանք։
Դու չես էլ կռահում, բայց ստացել ես դոզա,
Որից հետո ինչ էլ անես ոչ մեկը չի էլ խոսա,
Հոսա, հակառակ արհեստական հուներին,
Որ թշնամին չմոտենա երբեք էլ մեր տներին։
Որ մեր տունը չվառենք, որ վզներս չծռենք
Հարազատների համար էլ փոսեր չփորենք,
կապիտուլյանտին, եթե էլի ղեկին թողնենք
Հայաստան էլ ստիպված պիտի հեռվից նայենք ու սիրենք։
Կրկնվող հատված