Een korte documentaire van huiskamermedewerker Guusje de Bruijn voor haar studie Media- en evenementmanagement. Een documentaire die eigenlijk in het teken zou staan van haar oma. Helaas overleed oma tijdens de opnames. De oma van Guusje had dementie. Zij woonde samen met opa naast Guusje en haar ouders gaan wonen. De keuze voor het onderwerp was vanzelfsprekend. Omdat haar oma zo dichtbij woonde, maakte ze dementie van heel dichtbij mee. Het leek haar een mooi idee om dit vast te leggen op beeld. Daarmee wil ze graag het taboe rondom dementie doorbreken. Dementie is een hele verdrietige ziekte, maar Guusje wil graag laten zien dat het leven niet voorbij is na de diagnose. Dat je nog heel veel wel kan. Ze wil laten zien dat zolang je genoeg geprikkeld word, mensen zeker nog kunnen genieten van mooie momentjes.
Guusje wilde deze boodschap delen en de documentaire daarom graag afmaken. Ze vindt het belangrijk om te laten zien dat mensen met dementie niet gek zijn. Iedereen heeft recht op een mooie en inclusieve samenleving, ook na de diagnose dementie. Uiteraard vindt Amaliazorg dat ook, daarom hebben we Guusje toestemming gegeven om te filmen op locatie. Hieruit is een mooie documentaire van ruim 11 minuten ontstaan. Wij zijn er trots op dat we de documentaire mogen delen. Op school kreeg Guusje veel positieve reacties. Guusje is ook erg benieuwd naar jouw reactie.