W 2001 r zostawiłam dzieci 7 i 1 roczek z moją mamą i mężem że względów finansowych - wyjechałam do Italii. 3mce pracy 3mce w domu przez 5 lat. Nerwy, rozmowy telefoniczne z dziećmi w niedziele. Kiedy ostatni raz pakowałam się do pracy, to prawie się zwymiotowałem. Takie sprawy się przeżywało.Zaden zarobek nie zrekompensuje mi 5 lat rozłąki z dziećmi. Dziś każdemu odradzam wyjazdu za granicę. Wyjedziesz tam jesteś sam, - wrócisz tu jesteś sam.wieczna samotność i uczucie nie przynależności do środowiska. Wieczna tęsknota...

Wyjechalam z Polski ponad 22 lata temu. Od tego czasu zmarli: ojciec, ukochana babcia, ojciec chrzestny, cale rodzeństwo mojej babci, z którymi mieliśmy bardzo dobry kontakt...Moja siostra tez wyjechała daleko z Polski i ma swoją rodzine, więc nie wróci do Polski już nigdy... Tęsknię bardzo, i od czasu pandemii, ta tęsknota stała się bardzo dokuczliwa... Zawsze chciałam mieć swoją rodzine i wyjechałam przede wszystkim, żeby może gdzie w świecie spotkać tego wymarzonego... Niestety, chyba jestem jakoś naznaczona, żeby żyć samotnie, chociaż tego nie znoszę i bardzo bym to chciała zmienić.... Po tylu latach chociaż tęsknię bardzo, powrót nie jest łatwy, a zwłaszcza samemu. Gdzie znajdę prace, czy dam radę się utrzymać do emerytury, jak będzie wyglądała moja emerytura, jak będzie wyglądało moje życie w Polsce, kiedy zabraknie mamy... Nie wiem co zrobić... Mam taka świadomość, ze cokolwiek zrobię będzie złe i będę żałować, ze nie wybrałam tej drugiej opcji...

Nie mam mnie w polsce od 35 lat i powiem szczerze, ze pierwsze 10 lat byly ciężkie. Tęskniłam. Ale na dzień dzisiejszy nie wrocilabym do polski. A z rodziną bywa różnie. Pozdrawiam i życzę tego co najlepsze.

Mieszkam w Szwajcarii 33 lata. Te pierwsze 10 lat to był horror, tęskniłam bardzo. Jak mnie cos dokopało to mialam ochote uciekać na piechote w kapciach ale do swoich. Tak średnio raz do roku przyjeżdżalam do kraju a powrót do siebie to łzy w samolocie bo żal bylo opuszczać wszystko i wszystkich. Tak ogòlnie tęsknota nie mija choc nie jest az tak bolesna. Te ostatnie przyjazdy to tylko latanie po cmentarzach bo wszyscy mi umarli i to jest dopiero przykre. Przykre jest tez to, ze coraz mniej rozumie i znajduje sie wśròd znajomych, podziały polityczne, konflikty, inne problemy zycia codziennego. Niby to rozumie ale to juz nie mòj swiat. Ja wiem, ze to błąd ale mam w glowie kraj, ktory zostawilam 33 lata temu. Tyle sie pozmienialo, ze w kraju czuje sie obco, tu gdzie jestem ogòlnie tez jestem ta obca wiec mam poczucie, ze juz nigdzie nie należe. No wlasnie to zrozumie tylko ktos kto wyjechal. Nie wracam na stałe do kraju jestem + 70 i tu mam lepsza i sprawniejsza opieke lekarska co w moim wieku jest priorytetem.

W norwegii tyko praca i nudy tesknota zero zycia rozrywek i nigdy nie bedziesz tu powazany . Dyskryminacje daje sie zauwazyc chociaz jest zawoalowana.

Wspaniała mama, że tak utrzymuje kontakt🎉 Mojej mamy nie ma tu już 13 lat, tęsknię, ale wiem, że kiedyś się spotkamy.

Rozumiem temat emigracji , rozłaka boli , tęsknota za krajem olbrzymia. Mam rodzicòw tam , niedawno spedziłam tam 3 mce, nie mogłam się " nabyć" nagadać pobyć z rodzina , polakami istne szaleństwo tylko emigrant rozumie co to znaczy tęsknić 👍

Witam Irenko! Piękne słowa o Twojej tęsknocie za bliskimi❤ ale Norwegia to w połowie też Twój, Twojego męża i Twoich dzieci kraj! Trzymaj się Kochana i niech Norweska przyroda i krajobrazy rekompensują Twoją tęsknotę❤ Pozdrawiam serdecznie ❤

Mój syn po około 3 latach w Norwegii, mówi, że brakuje im kontaktu z rodziną. Chcieli latem wracać do Polski, jednak w ostatnim miesiącu nastąpiły poważne sprawy losowe i rozsądek odroczył powrót. Wiem, że jest to wynik stresu, tęsknoty i odosobnienia. Wszystko jest jak mówisz Irenko, kto przeżył to zna te przyjemność. Emigracja jest dla twardych ludzi. Za dwa tygodnie lecę do rodziny w Norwegii, wnieść pozytywnej energii ❤ Dużo można pisać. ,,...Ty jesteś jak zdrowie,ile cię trzeba cenić,ten tylko się dowie kto cię stracił..,,

Nie zawsze kasa i zarobki się udaja , i życiem płynie miodem i złotem nie raz płynie łzami i potem często się rodziny rozpadaja .

Pięknie ..sentymentalnie..pielęgnujmy tą rutynę,to jest bezcenne Irenko...natura daje ukojenie nie tylko na emigracji, doskonale rozumiem ..tęsknotę mam wrytą w serce ..znam to uczucie i to bardzo...tęskniłam ..tęskniłam ..i tęsknię ..ale teraz juz w innym wymiarze.Pozdrawiam Irenko...oby ten czas lipcowy był piękny i radosny dla Was.

Dzien dobry 🎉😂piekne widoki ❤ Tak na to nie ma lekarstwa.. Tylko czas jest pomocny. Mieszkam już 43 lata w Szwecji ..

Witaj Irenko😊❤ Tak..emigracja to bardzo...osobiste odczucia i masz rację,nie zrozumie tego nikt,kto tego nie przeżył. Ja osobiście doświadczyłam tego tematu..,nie na długo.. lecz..całkiem,,sama,, bez nikogo bliskiego. I nie podołałam ,,emocjonalnie,,. Rozumiem co czujesz i rozumiem podwójnie radość, z którą odwiedzasz Polskę❤ Ta tęsknota...jest czasem nie do przejścia.. Dobrze,że masz przy Sobie bliskie Osoby,to w jakimś stopniu,choć w części.. pomaga w tej tęsknocie😊❤ Również okolica,w której mieszkasz..rekompensuje smutek za polskim pięknym krajobrazem😊❤ Życzę Ci dużo słońca w ❤ i tylko pozytywnych myśli,czas biegnie szybko,lipiec..tuż tuż..a więc Twój wytęskniony urlop zbliża się wielkimi krokami😊 👍🥰 Bardzo dziękuję za przemiłe spotkanie,również życzę Tobie udanego tygodnia😊 Pozdrowienia z Polski Kochana😊❤🥰😘👋

Irenko z wielką radością 0:53 witam Ciebie i nowy filmik ❤Nigdy z Polski nie wyjechałam ,więc co ja tam wiem.Piękny i mądry przekaz otrzymujemy.Serdecznie dziękuję, pozdrawiam ❤czekam na następny filmik.❤😊

KOCHANA PANI IRENKO DZIEKUJE ZA KOLEJNE SPOTKANIE ZYCZAC ZDROWIA I DO NASTĘPNEGO 😍🤔👋

Dziękuję za życzenia śliczny sweter 🤩🌞🍀pozdrawiam

Pozdrawiam i milego dzionka zycze🍀

Wiem o czym mówisz Irenko. Mieszkałam w Holandii 6 lat. Tęskniłam bardzo.❤

Biedniej, ale u siebie, w Ojczyźnie!

Miłego tygodnia 🙃

❤❤

Jest pani wspaniałym człowiekiem ❤

Tęsknota..znany z literatury temat jako 'nostalgia' - ja to wyczuwam u Was (Emigrantach), między wierszami Waszych wypowiedzi. I różnie się to u Was objawia i też to dostrzegam! Irenko, pozdrawiam z Polski!😊

Miłego czerwca i wakacji w kraju .Wszyscy za czymś tęsknimy to część naszego życia , ja za 65 kg wagi ale to nie wróci trudno .Pozdrawiam

🤗❤

A, ja jestem samotna tutaj w Polsce i tęsknię za rodziną i samotność boli i tutaj w Polsce okrutny strach o piętrzące się rachunki. I nie mam do kogo wyjechać. Lepiej być samotnym na emigracji iż tutaj

Dzien dobry pani Ireno,dzisiaj ogladalam na YT kawalek Norwegii z serii kucharskiej Paula Hollywood,ktory zabral nas w podroz jak z bajki,piekne uliczki ze starymi domami,cukierenki/piekarnie ,bylam oczarowana,moze pani ma cos do pokazania w pani miescie -jakies stare uliczki,sklepiki z jedzonkiem czy rzemioslem,kawiarenki a nawet jakis targ typu farmer's market,mieszkam 37 lat w San Diego przy granicy z Meksykiem i zakochalam sie w ich jedzeniu,pozdrawiam

Pozdrawiam 🖐️

Witam. Zgadzam się z tym tematem. To trzeba przeżyć, odczuć i wyciągnąć wnioski.Ja jestem na wyjeździe blisko 30 l, najpierw to były 3 wymiany 3 na 3, później 2 na 2, teraz zeszłam do 2 tygodnie na 2, bo oprócz tęsknoty, to już powoli wymioty. Mama bardzo Kocha i Tęskni świadczą te codziennie smsy, ale takie wiadomości codziennie to coś pięknego. Pozdrawiam serdecznie i życzę wszystkim cierpliwość,jak najmniej tęsknot i rozsądnych decyzji. 😊❤❤❤❤

Trzymaj się, lekko nie jest ja zupełnie sama na emigracji od 9 lat.

Je. Uwielbia lody🙂

Emigracja hmm... najgorzej właśnie jak człowiek żyje na dwa kraje, bo chyba nie ma kiedy zaakceptować jednego jako swojego do życia. Ludziom w Polsce żyje się teraz bardzo dobrze, niejednokrotnie lepiej niż tym na emigracji, napewno lepiej niż mi... Ja jednak cenię sobie to, że tu gdzie jestem mogę być indywidualistą, nie muszę podążać za modą i nie muszę ingerować w swój wygląd by być zaakceptowanym. Rozterki jednak zawsze będą bo taka jest natura ludzka. Pięknie tam u pani jest. Na wakacjach to chyba wszędzie fajnie, gorzej może jak trzeba długoterminowo w Polsce żyć. Rodzina i znajomi przestają mieć dla nas czas a z czasem i ochotę by się spotykać. W naszych rodakach jest żal, że nie było nas z nimi jak Polskę doprowadzali do tego czym teraz jest. Może i słusznie? Nie obchodzi ich także to czym było to okupione.

❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤

nic za darmo, ja w pierwszym dziesiecoleciu na obczyznie bardzo tesknilem za PL ale juz nie bo mam dwie ojczyzny

Witam Wszystkich,witam Cie to bardzo mile na pewno dla Twoich bliskich i dla Ciebie, ze choc raz w roku chcesz przyjechac do kraju swojego pochodzenia do Polski i chcesz spotkac sie z bliskimi bo nie kazdy tak ma.Pozdrawiam serdecznie❤

Kochana Irenko jak ja Ciebie rozumie❤ Masz rację że Ci którzy piszą złośliwe komentarze nie mają pojęcia o tym co czujemy. Szczególnie w naszym wieku w okresie jakim obecnie my kobiety jesteśmy ta tęsknota się pogłębia. Żeby człowiek człowieka zrozumiał musi przeżyć to samo inaczej nie ma bladego pojęcia co pisze i nie powinien się wypowiadać. Pozdrawiam Cię serdecznie❤

Emigracja to ciezki kawalek chleba cos zyskujesz cos tracisz.

ciężki temat, ja mam rodzinę emigrancką wyjechali do Niemiec,Kanady,Anglii,całe życie,słuchałam o tęsknocie ,dlatego ja stwierdziłam,że nie jadę nigdzie,a wrócić gdzie ? tam zapuścili korzenie,mają swój świat,przyjaciół,Irenka jesteś wrażliwym człowiekiem i przeżywasz jak przeżywasz,nie powiem,że będzie lepiej bo to banialuki,ciocia Marta uciekła z Polski przez komunę i mimo,że miała w Polsce przechlapane to mówiła,że tam gdzie jest ta cholerna trawa nawet zimą jest zielona

Cześć Irenko! W moim przypadku jest odwrotnie, to emigracja moich najbliższych do Norwegii dała mi popalić. ☹️😭 Dobrze, że są komunikatory i widzimy się przez nie i rozmawiamy, kiedy chcemy. Nie wyobrażam sobie, gdyby tego nie było. Poza tym, mogę polecieć tam kiedy chcę. Nie jest to tak daleko przecież. Wsiadam w samolot i jestem w mojej ukochanej Norwegii z bliskimi osobami. Niestety nie mogę do nich dołączyć na stałe. W Polsce mam swoje życie, obowiązki, których zostawić nie mogę. Jestem rozerwana między dwa światy. Ale gdy mialabym wybór, to życie Norweskie bardziej mi odowiada pod każdym względem. Ten kraj mi imponuje pięknem, naturą, spokojem. Tam życie biegnie jakby wolniej, bez paniki, pośpiechu. To mi się bardzo podoba. Ten spokój. No ,ale to jest malutkie miasteczko.... Nie znam zycia w Norwegii w dużym mieście. Może jest odwrotnie. I tam by mi się nie podobało. Bo latalam też kiedyś do syna do USA i tam nie chciałabym mieszkać. Może przez to, że bywalam tam latem. Od klimy do klimy w pomieszczeniach lub aucie. Na zewnątrz tragedia. Doslownie glowa w piekarniku. Wszyscy od raniutka do nocy w pracy. Nawet w niedzielę. W Norwegii jest zupelnie inaczej. Poprostu cudownie i tyle w temacie. Pozdrawiam.❤

Mam to samo odczucie im dłużej za granicą tym bardziej tesknie

W obcym kraju zawsze się jest imigrantem nigdy nie będziesz u siebie i nigdy nie jesteś u siebie i nie możesz się czuć jak u siebie zawsze będziesz traktowana przez innych jak obca

Jest pani wspanialym człowiekiem ❤