Κωστας Τσακωνας, Πηνελοπη Πιτσουλη
Μια ιστορια που επαναλαμβανεται ακομα και τωρα, 35 χρονια μετα απο την συγγραφη αυτου του σεναριου. Ηταν δικη μου ιδεα, το εβλεπα γυρω μου, ενιωθα την μοναξια αυτων των γυναικων που ενω περιτριγυριζονται απο τοσο κοσμο ειναι τοσο μόνες. Η Πηνελοπη το απεδωσε καταπληκτικα, συγκλονιστικα θα ελεγα. Ο Τσακωνας που για εμενα ηταν δραματικος ηθοποιος, με την κωμικη του αφελεια ταιριαξε απολυτα στον ρολο.
Κατα τη διαρκεια των γυρισματων ο Κωστας που ηταν τοσο πληθωρικος (οσοι συνεργαστηκαν καταλαβαινουν) εκανε συνεχως κωμικες προσθηκες. Δεν τον εκοβα ομως, δεν ηθελα να χανεται η στιγμη, πιστευα θα τις μαζευα στο μονταζ. Εκτος λοιπον απο 1-2 σκηνες που ηταν μονοπλανο, στο μονταζ επεσε πολυ "ψαλιδι" στον Τσακωνα. Οταν η ταινια προβληθηκε ερχεται ο Κωστας μετα την πρεμιερα και μου λεει "σ' ευχαριστω ρε Ομηρε...σ'ευχαριστω που με προστατεψες απο τις μλκιες που ελεγα νομιζοντας πως θα βγαλουν γελιο"
Η ταινια βραβευτηκε και στο φεστιβαλ Θεσσαλονικης εκτος διαγωνισμου.