Το 1980 η Βάσω Μανωλίδου θα τελειώσει την καριέρα της με έναν υποκριτικό θρίαμβο.
Θα παίξει τον ρόλο της Γουίνι στις «Ευτυχισμένες μέρες» του Σάμιουελ Μπέκετ (με Γουίλυ τον Μηνά Χατζησάββα). Ένα έργο δύσκολο, ένας πραγματικός άθλος για τον ηθοποιό που στερούμενος τα άλλα εκφραστικά του μέσα είναι υποχρεωμένος να παίξει μόνο με το πρόσωπο και τη φωνή. Η Μανωλίδου αφού χρειάστηκε να μάθει απέξω ένα μονόλογο 60 σελίδων, και να παίξει θαμμένη σχεδόν μέχρι το λαιμό, μέσα σε έναν εκτυφλωτικά φωτιζόμενο αμμόλοφο, επί 1 1/2 ώρα μόνη της πάνω στη σκηνή, τα κατάφερε προσθέτοντας επάξια το όνομά της δίπλα στα ιερά τέρατα του παγκόσμιου θεάτρου (π.χ. Πέγκυ Άσκροφτ) που υποδύθηκαν με επιτυχία αυτόν το ρόλο.
ΥΠΟΘΕΣΗ: Η Γουίνι, μια ξανθιά πενηντάρα καλλονή, είναι θαμμένη στην άμμο. Ένα κουδούνι χτυπάει επίμονα και την ξυπνάει. Ο σύντροφός της, ο Γουίλυ, δεν της δίνει και πολύ σημασία, αλλά συζητάει μαζί της. Η Γουίνι έχει ένα πιστόλι στην τσάντα της και θέλει να το χρησιμοποιήσει. Στη δεύτερη σκηνή η Γουίνι είναι βυθισμένη στην άμμο τόσο πολύ που μόνο το κεφάλι της ξεπροβάλλει. Ο σύντροφός της, ο Γουίλυ είναι σε πιο άσχημη μοίρα...
Σκηνοθεσία: Αλέξης Μινωτής
Ακούγονται οι ηθοποιοί: Βάσω Μανωλίδου, Μηνάς Χατζησάββας