bu tür eserleri dinleyenlerin bu hayatta mutlu olabileceğine inanmıyorum ben. ince düşünür, hislenir, hassas yüreği yapamaz fazla buralarda. ölüm var, acı var, yoksulluk var, kavga var. dışarısı soğuk, üşür sıcacık yürekleri. Bir gün yağmurun altında, karın altında toprağın altına koyulana dek üşür.. Sonsuza dek soğuduğu güne dek üşür de durur...

Akıl hastanesinin bahçesinde sigara içiyordum. Merakımdan sanırım, bir şekilde orada buldum kendimi. Kendi halinde, oldukça normal davranan, yüz çizgilerinden kırklarında olduğunu düşündüğüm bir adamla göz göze geldik. Ben bir kaç kafamı çevirsem de, o gözlerini üzerimden hiç çekmedi. Kıyafetlerinden anladığım kadarıyla misafirdi orada, hasta demeye dilim varmıyor şimdi. Önce biraz çekindim, sonra cesaretimi toplayıp küçük adımlarla yaklaştım yanına. "Sigara versene" dedi hemen. Sigarayı uzatırken "neden buradasınız?" demiş bulundum. Sigarasını yaktı, tekrar gözlerini dikti üzerime. Kırpmıyordu bile, ürkmedim desem yalan olur. "İyi günler" dileyerek uzaklaşmaya karar verdim. "Belki de yanlış bir soru sormuşumdur. Belki canını sıkmışımdır ya da ne bileyim adam deli işte!" diye geçirdim içimden. "Sen neden burada değilsin?" diye bağırdı arkamdan. Öyle bir bağırdı ki, arkamı dönmeye korktum. Cinnetle bağırır gibi.. Döndüm yüzümü, olduğum yerde, yaklaşmadan baktım yüzüne. Bu sefer sesini daha da yükselterek, tekrarladı; "Sen neden burada değilsin? Onca sahtekarın, onca vicdansızın, onca ihanetin içinde durabilmeyi nasıl başarıyorsun ? Çocukların vurulduğu, çiçeklerin koparıldığı, sevgilerin harcandığı, umudun tükendiği, renksiz, yapay bir dünya var dışarıda. Uyuşmadan uyum sağlayamadığım, gürültüsünden uyuyamadığım. Kirli, kibirli, kaba bir dünya var. Çıkarları uğruna seni çakıyla son model bir arabayı çizer gibi çizecek binlerce insan var. Kanını emecek bir sürü vampir. Sana kullanılıp, köşeye atılmış pis bir mendil gibi hissetirecek bir sürü katil. Sen neden burada değilsin?" -Nursen Yıldırım

böyle şarkıların altına gelip yorumları okumayı o kadar çok seviyorum ki, bana hala bir şarkıyla yüreği titreyen, bir şeylere duygulanan naif insanların varlığını hatırlatıyor.

"Herkesten çok gülüyordu, belliki canı acıyordu." -Tolstoy

Bizler her gece gözyaşlarını silmekle meşgul sabahı kahkahalarıyla kucaklamış, kucaklanmamış insanlar...

"Yalnızlığı çok seversek, bir gün o da çekip gider mi?" ~Oğuz Atay~

''Ağlamak için gözden yaş mı akmalı, dudaklar gülerken insan ağlayamaz mı?'' -Victor Hugo

Hiç evlenmemiş ve çocuğu olmayan Franz Kafka, Berlin'de bir sokakta dolaşmaktadır. Ağlayan bir kız çocuğuna rastlar. Çocuğun, parkta çok sevdiği oyuncak bir bebeği kaybettiği için ağladığını anlar. Kafka, çocukla beraber bebeği parkta ararlar ama o gün bebeğin kaybolan izine rastlamazlar. Ertesi gün aramaya karar verirler. Ne de olsa Kafka'nın bu çok içine işlemiştir. Ertesi gün beraber tekrar ararlar, 0 kadar ararlar ki, sonunda bir banka oturup ümitsizce birbirlerine baktıktan sonra, Kafka kız çocuğuna, cebinden çıkardığı bir mektup verir. Sevimli kıza der ki: "Bu mektubu sana bebek gönderdi" Tabi mektuba bakan sevimli kızın gözlerinin içi güler ve aynı zamanda şaşırır. Kafka kendinden emin şöyle bir banka sırtını yaslayıp, iki eli ceketini yakasında, parkın ağaçlarına bakarken "Oku bakalım ne yazmış der" Kız sevinç göz yaşları ve minnet bakışlarından sonra mektubu açar ve okur. Mektupta, "Lütfen ağlama, dünyayı görmek için gezmeye çıktım ve sana gördüklerimi yazacağım:' Bu Kafka'nın hayatında bir dönüm noktası olmuştur. Böylece Kafka'nın hayatında, yaşamının sonuna kadar devam edecek, bir hikayeler silsilesi başlar. Kafka, kızla her buluşmasında, bebeğin maceralarını anlatan, mektupları sürekli, çocuğa okur ve çocuğun çok mutlu olduğunu görür. Kafka Berlin'e dönmeden önce, bir oyuncakçı dükkanından bir bebek satın alır. Sonrasında, kız çocuğu ile buluşmaya gider, bebeği ona uzatır. Kızımız, bebeğe bakar bir de Kafka'ya, "Ama bu benim bebeğime benzemiyor" Kafka, çocuğun heyecanı kaybolmadan bebeğin yazdığı başka bir mektup verir Mektupta, "Seyahatlerim beni değiştirdi" yazmaktadır. Kız çocuğu bebeğini kucaklar ve hızlı bir şekilde mutlu olarak evine gider. Bir yıl sonra Kafka ölür... Yıllar sonra kaybolan bebeğin sahibi kahramanımız yetişkin bir kız olur. Bebeğinin içinde bir mektup bulur, mektupta şöyle yazmaktadır: "Sevdiğin her şey muhtemelen kaybolacak, ama sonunda sevgi başka bir şekilde geri dönecek..."

Hafif rüzgarlı bir gecede balkonda oturmak gibi hissettiriyor..

"beklemek cehennemdir, ama beklerim seni".. Shakespeare

"Kızılderililer fazla yürüdükleri zaman hemen bir ağaç bulur, altında oturur ve beklemeye başlarlardı. Onlara neyi bekledikleri sorulduğunda şöyle cevap verirlerdi; bedenimiz hızlandı, ruhumuz geride kaldı, ruhlarımızı bekliyoruz." burası da benim ağaçlarımdan birisi...

şarkıyı dınlerken yorumları okumak ve farklı yaşanmışlıklara dokunmak muazzam birşey.. kalın sağlıcakla güzel insanlar..

Buraya her geldiğimde aklıma ilk gelen şey Goethe'nin şu sözü oluyor; 'Hassas kalpler için dünya bir cehennemdir.'

"Kaybettiklerim arasında en çok aklımı özlüyorum." -Mark Twain

Kıskanırlar azizim kıskanırlar.. Eğer kendi ayaklarının üzerinde duruyorsan, Kimseye eyvallahın yoksa, O Gülen Gözlerini, Bitmeyen enerjini, Mütebessim çehrendeki Tebessümünü, Hatta Acıların bile sana kattığı o gücü kıskanırlar.. Bu melodi beni aldı çocukluğuma götürdü..

Kendi kendime konuştuğum kadar başka kimseyle konuşmuyorum Sebep delilik değil ,sadece bilirim ki İnsanı sadece kendi iyi dinler Bob marley. Bu kadar duygusal insanla yorumlarda buluşmak sevindirici...

Gece herkes uyuduktan sonra, çıt yokken gece sessizliğinde dinle ve nefes aldıkça şükret, çok ama çok güzel...

Kitap okumanın ve seni dinlemenin verdiği huzur hiçbir şeyde yok. Ne aşk acısına inanırım ne birini sevmeye hepsi huzursuzluk verdi bana 19 yaşındayım 2 senedir o kadar farklı düşünüyorum ki hayatımda hep birileri olsun isterdim 2 senedir kimse yok ciddi ciddi kimse yok laf olsun diye değil ilklerde biraz hayıflanmıştım fakat sonradan çok güzel bir hal almaya başladı. Tadına varınca sanki sert bi duvara çakıldım düşüncelerim öyle değişmişti ki ben bile kendimi tanıyamıyordum artık her şeye ağlayan isyan eden kız değildim artık cesur ve hayatı için mücadelesini tek başına sürdüren biriydim. Lise 1e giderken bir hocam kitap okumamı önermişti bana aldım okudum o gün bugündür okurum o okulda dayatılan derslerden daha fazla faydasını gördüm. Kitaplardaki insanları gerçek hayattaki insanlardan daha çok sevmeye başladım. Daha sonra bir piyano çalan adam gördüm tıkladım ki öğrendim ismi evgeny grinko ruhuma dokunmuştu artık kitap okurken hep açar dinlerim. Şuan sınava hazırlanıyor durumdayım istediğim tek şey iyi bir insan olmak en korktuğum şey de insan olamamak. Hassas bir kalbim var bu dünyadan kimseyi kırmayıp ayrılmak istiyorum. Diyeceğim o ki hayat çok garip denizlerde sürükleyebilir sizi siz kendi denizinizi kendiniz yaratın içindeki dalgada siz olun. Böyle şahaserleri dinliyorsanız ince ruhlu birisiniz demektir hepinizin hayatı boyunca yüzünün gülmesi dileği ile :)

Yine geldim yorumları okumaya. Burada ince insanlar var. Geceleri gelirim, Evgeny Grinko parçaları altındaki yorumları okurum. Bu çok hoş bir şey ya. Belki hayatımda hiç görmeyeceğim bir insanın derdini dinliyor gibi oluyorum. Ona yanıt verebiliyorum. Aylar sonra olsa bile. Tek ortak noktamız Evgeny Grinko dinliyor olmamız hem de. İnternete bu yüzden para veriyorum işte. Burada yer alan bütün ince yüreklilere selam olsun.

"İnsanlaeın en büyük hatalarından biri de doğru zamanı yanlış kişilerle doldurmaktır." ~Charles Bukowski~

küçükken sözü olmayan şarkıları manasız sanırdım meğerse en manalı şarkılar sözü olmayan şarkılarmış onu anladım

Çocukluğumda ki kırık oyuncaklar ayağıma batıyor. ..

"Bir kez kendini bulmuş olan kişinin, bu yeryüzünde kaybedecek bir şeyi yoktur artık." Stefan Zweig

Aslında mutsuz olan ama hep başkalarını mutlu etmek için gülen, güldüren insanlar. Sizi çok iyi anlıyorum.

Allahım bu muhteşem eseri test çözerken dış sesleri duymayayım diye dinlediğim günlerden mesleğimi elime alıp bi kenara oturup bütün noktalardaki her ahenge ayrı ayrı hislenip dertlendiğim günlere çıkmamı nasip ettt

Dinledim... Yorumlari okudum... Hislendim,duygulandim... Üzüldüm,acıdım bazen... Sanki herşey, ama herşey, Hayat,insanlar,gecmis,olan biten,disardaki kavga gürültü,kötü insanlar ve onlara direnmeye çalışan iyi insalanlar, bizler sizler, hersey, film seridi olup akti... Büyüsü var bu melodinin...

"Müzik sanatı, gözyaşlarına ve hatıralara en yakın olanıdır." ~Oscar Wilde

Bu parçayı depremden önce kar storysi atarken gaziantepte dinlemiştim. Bugün yeniden karşıma çıktı. Çok farklı duygularla yeniden dinledim. O günden bu güne çok değiştim. Umarım ruhum gördüğü zararı sıkıntıları hayatına gelen güzel şeylerle telafi edebilir.

"We may speak different language" "but music is a language that all understand"

oğluma (5 yaş) dinlettim, ne hissettin diye sordum, keşke savaşlar olmasaydı askerler ölmeseydi dedi , hüzünlenmiş...

Bitti o şiir ,başka mısra gerekmez…🥀 ~Cahit Zarifoğlu

21.05.22 15.00 Dışarıya duygusal değilim imajı verdikten sonra buralara düşüp her notası ruhuma batan eserlere bırakmışım kendimi . Tarihe not düştüm, ileride tekrar bu eserle yollarımız kesişirse , o gün bir şeyler değişmiş olsun.

Yorumların geneli bu tür eserleri dinleyenlerin melankoliye ,ölüme , acıya daha yatkın oldukları üzerine yazılmış yazılar. Bu tür eserler (insanın yüksek duygularını ortaya çıkaran eserler ) sanatın sanatçının görevidir. Acı sevgi yalnızlık huzün vs hangi insani duygu olursa olsun, bu yüksek duyguları yaşamak onları hissetmek yaşamayı sevenlerin harcıdır. Sokratesin bana göre en iyi sloganlaşan fikri " sorgulanmamış bir hayat yaşanmaya değmez" yukarıda anlatmak isteğim fikirlerin kaynağıdır. eğer hayatı sorgulamaz isen içinde olduğu durumu( bu durum her ne ise ) bilemezsin , kendi durumunu bilemezsen kendini de tanımlayamazsın, kendini tanımayan insan yaşadığı, yaşayacağı anın değerinin farkında değildir. Bir şeyin farkına varmamak o şeyi hissetmemek ,görememek yani yaşayamamak anlamına gelir . Yaşamak için yaşamın ne olduğunu bilmek gerekli şarttır fakat yeterli şart değildir. gerekli şartı yerine getirmeden yaşamak nafile bir hengamedir. Ahmet Arif bunu dizlerinde çok güzel dile getirmiştir " yaşamak sade yaşamak yosun solucan harcıdır". sadece yaşamak için yaşamak insani değildir. Bizin türümüz fizyolojik ihtiyacın ötesinde bir türdür. Biz sadece üremek ,yemek yemek veya acıdan kaçınıp, hazza yaklaşmak için yaşamayız. yani yüksek duyguları yaşamak isteyen insanlar , onları yüreğinde hisseden insanlar gerçekten yaşayanlardır. Çünkü içinde oldukları durumu anlayan insanlardır onlar. elbette oldukları durumun içinde acıda ve hüzünde var . Acının ve hüznün olmadığı bir hayat mümkündür belki . ama o hayat dünyayı , bizi tanımlamazdı. biz ki hem tecavüz eden , yıkan ,öldüren ,işkence edeniz fakat aynı zamanda acıyan , emek veren yaşatan, seven ,sevilen , umut edeniz. Kendinin ne olduğu bilenler yaşamı, yaşatmayı en iyi bilenlerdir.

Allahım bu güzel melodiyi dinleyebildiğim için sana binlerce kez şükürler olsun ❤️

Ülkemden çok uzakta eğitimim için başka yerlerdeyim. Özledim. Başka insanlar başka diller başka kültürler yoruldum. Memleketimi özledim küçüklüğümü o bakkala dondurma almak için gittiğim günleri, o lisede karnım ağrıyana kadar güldüğüm zamanları, o üniversitede istanbul sokaklarında sabahladığım geceleri. Çok özledim çok. Ailemi arkadaşlarımı eski türkiyeyi. Savrulup duruyoruz doğru mu yanlış mı demeden hep bir arayışta olarak savruluyoruz. Umarım bi gün bu savrulmalarımız bizim için en güzel olan olanla son bulur. Sağlıcakla kalın dostlar

İnsanların gerçek yüzleri her zaman ortadadır. Sadece bakmakta ve anlamakta geç kalırsın.🖤 - Charles Bukowski -

Everyone who reads this, we don't know each other and probably never will but I wish you all the best in life and all the luck in the world 💕

Eskisi kadar özlemiyorum seni, Ve ağlamıyorum olduk olmadık zamanlarda.. Adının geçtiği cümlelerde, gözlerim dolmuyor.. Yokluğunun takvimini tutmuyorum artık. Biraz yorgunum.. Biraz kırgın.. Biraz da kirletti sensizlik beni! Nasıl iyi olunur henüz öğrenemedim ama “İyiyimler” yamaladım dilime. Tedirginim aslında, seni unutuyor olmak, Hafızamı milyon kez zorlamama rağmen yüzünü hatırlayamamak korkutuyor beni.. Gel diye beklemiyorum artık, Hatta istemiyorum gelmeni.. Nasıl olduğun konusunda ufacık bir merak yok içimde. Arasıra geliyorsun aklıma, banane diyorum Benim derdim yeter bana banane! Alıştım mı yokluğuna? Vaz mı geçiyorum, varlığından? Tedirginim aslında, Ya başkasını seversem? İnan o zaman seni hayatım boyunca affetmem... - Özdemir Asaf

Ben Adıyaman depremzedeyim yüreğim paramparça 1 buçuk ay sonra bi çatıda uyudum evimi eşimi ablamı yiğenlerimi kaybettim bi çocuklarim kaldı ağlıyorum ağlıyorum memleketime kaybettiklerime ağlıyorum ağlıyorum...

Bu tür güzel şarkıları dinleyen Türklere kalpten teşekkür ediyorum❤

Jane Maryam'ı her dinlediğimde sanki ilk defa dinliyormuşum gibi mutlu oluyorum iyiki böyle müzikler var ve iyiki böyle müzikleri dinleyen insanlar var ❤️

Kim üzebilir ki seni senden başka? Kim doldurabilir içindeki boşluğu sen istemezsen? Kim mutlu edebilir seni,sen hazır değilsen? Kim yıkar yıpratır seni sen izin vermezsen? Kim sever seni,sen kendini sevmezsen? Her şey sende başlar,sende biter... Yeter ki yürekli ol,tükenme,tüketme,tükettirme içindeki yaşama sevgisini.

-Hayatta üç yanlışım oldu Olric +Ne gibi efendim? -Tanıdım,inandım,güvendim.Ama bir doğrum oldu +O nedir efendimiz. -Sevdim Olric.Fakat sen de bilirsinki üç yanlış bir doğruyu götürür. ~Oğuz Atay~

Allahım bu yorumları okurken müzigin eşliginde bambaşka bi huzur sarıyor içimi ve de isyan niye böyle güzel yürekli insanlar etrafımda degil de sadece burdalar ama olsun iyi ki burda bari varsınız bana güç veriyorsunuz

"Kaç defa çıkıp gittim buralardan yeminle Ama her defasında geri döndüm seninle ... "

-bana uzun bir kelime söyle, Olric. +unutmak, efendimiz. -ama bu yalnız 7harf , Olric? + evet, efendizim, ama bi ömür sürüyor.

"Döne döne sonbahara ulaştı yorgunluğum Uzaktan ölümün çanlarını duyuyorum." ~Attila İlhan~

Ahlakı bozulmuş bir toplumda yalnızlık şifadır. Bu müzik ile yalnızlığımı anlamlandırıyorum ziyadesiyle müteşekkirim.

Bağlanmayacaksın bir şeye, öyle körü körüne. “O olmazsa yaşayamam.” demeyeceksin. Demeyeceksin işte. Yaşarsın çünkü. Öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki. Çok sevmeyeceksin mesela. O daha az severse kırılırsın. Ve zaten genellikle o daha az sever seni, Senin onu sevdiğinden… Çok sevmezsen, çok acımazsın. Çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsın hem. Hatta elini ayağını bile çok sahiplenmeyeceksin. Senin değillermiş gibi davranacaksın. Hem hiçbir şeyin olmazsa, kaybetmekten de korkmazsın. Onlarsız da yaşayabilirmişsin gibi davranacaksın. Çok eşyan olmayacak mesela evinde. Paldır küldür yürüyebileceksin. İlle de bir şeyleri sahipleneceksen, Çatıların gökyüzüyle birleştiği yerleri sahipleneceksin. Gökyüzünü sahipleneceksin, Güneşi, ayı, yıldızları… Mesela kuzey yıldızı, senin yıldızın olacak. “O benim.” diyeceksin. Mutlaka sana ait olmasın istiyorsan birşeylerin… Mesela gökkuşağı senin olacak. İlle de bir şeye ait olacaksan, renklere ait olacaksın. Mesela turuncuya, ya da pembeye. Ya da cennete ait olacaksın. Çok sahiplenmeden, Çok ait olmadan yaşayacaksın. Hem her an avuçlarından kayıp gidecekmiş gibi, Hem de hep senin kalacakmış gibi hayat. İlişik yaşayacaksın. Ucundan tutarak… Can YÜCEL

*Sanki aşkını, sevdiğini elde edememiş ama daha yüce şeyler bulmuş gibi.*

Bu müziği dinlerken tanımlayamadığım birşeyleri kaybediyormuş gibi hissediyorum. Ve asla başka bir şeye odaklanamıyorum. Bu notalarda çok derin bir acı ve ümit gizli sanki. İnsan o acıya ve ümide kapılıp gidiyor. Sanki dünyadan apayrı diyarlara göçüyor. Bir dinginlik kazanıyor, olgunlaşıyor. Tek kelimesi olmayan bu şarkıda binlerce mana gizli. İnanılır gibi değil.

Yapayalnız olmanın, tek başına kalmışlığın sonsuz acı verici karanlık duygularıyla doluvermişti birden yüreği. - Fyodor Mihailoviç Dostoyevski - Suç ve Ceza

Bi kitapta okumuştum,müzik dinlemek saplantılık değil çok boyutluluktur diye o zaman selam olsun o çok boyutlu insanlara..

"Kapanmaz yağmurun açtığı yaralar çocuklarda" -İsmet Özel

"Bazılarımız şiirlere tutunuyor, Bazılarımız şarkılara, Bazılarımız filmlere tutunuyor, Bazılarımız kitaplara, Sanırım artık insan,tutunamıyor insana..."

Kalite kokan insanları uzaklardan hissederiz mesafe önemli değil. Kaliteli müziği dinleyen kaliteli insanlar. Selamlar.. 🌼🥀

"İnsan yalnız kalması tek başına olması değildi, insan kalabalıkta da yalnız olurdu etrafında o kadar insan varken içi hep yalnızdı. En kötüsü de neydi biliyomusun kalabalık artınca insan daha çok yalnızlaşıyodu" 07.07.20

Hassas insanların tınısı bu, gözlerde hüzün ve hasret... Ruhu yorgun olanlara iyi gelen bir yanı var, dinlendirici... 👍

Unutma! Beyaz gülün gölgesi bile siyahtır ~Victor Hugo ~

Dinlerken bu müziği 1.sınıfa, okula başladığım ilk günlerimi hatırlıyorum 1999.Yokluk var, saygı-sevgi var, komşuluk-akrabalık var, güven var, sokakta oyunlar, dalından kopardığımız meyvalar var, kaygısız günler, sevinçlerimiz yüreklerimize sığmayacak kadar büyük.Bütün güzel zamanlar geride, eskide kaldı.Şimdi teknoloji, sosyal medya saçmalıkları, savaşlar, küresel iklim krizleri, çocukların bile ekonomi muhabbetleri, gelecek kaygısı, daha neler neler…. Çok özlüyorum.. keşke hep çocuk kalsaydık.

Sen seviyorum dedin diye 1 milyon kere dinliycem hayırlı olsun bi gün yorumumu farkedersen seni çok seviyorum...

Bu eserini açtım Grinko'nun sonra saçlarımı okşamasını istedim sarıldım, sarıldı...Ellerim kirli sakalının üzerinde dolaştı ve yüzünü en ince ayrıntısına kadar ezberlemeye çalıştım çünkü O yok olacaktı ve oldu...Ama şimdi ruhuma işleyen bir melodiyle birlikte ezberimde...

Bir dağ başı yalnızlığı yaşıyorum yeniden... Dağ başı yalnızlığı ölümden beter. Hiç kimse aramasa sormasa beni Sen gelsen yeter... Huzur ellerinin güzelliğidir. Gözlerin karşımda mutluluk denizi. Her sabah soframızda ekmeğimizi Sen bölsen yeter... Yüreğim seninle yaylalar kadar serin Ne bir çizgi hasret, ne bir nokta gam Yayla dumanı gibi gözlerime her akşam Sen dolsan yeter... Bende çaresizlik sonsuz kördüğüm. Bende sabır, sende naz... Gündüzünden vazgeçtim, düşümde biraz Bir yüz görümlüğü sen olsan yeter... Duymasa da hiç kimse Şâir gönlümün, sende karar kıldığını. Ve içimin şerha, şerha yarıldığını Sen bilsen yeter... Bir gün duysan bittiğimi, tükendiğimi. Çıkıp gelsen uzaklardan korkulu ürkek. Bir incecik dal gibi üzerime titreyerek, Eğilsen yeter... Yavuz Bülent Bakiler

Biraz yürürsem belki geçer dediğim o his , beni sokak ortasında hıçkıra hıçkıra ağlattı…

Hic tanimadiğım bir insanın özlemi var içimde, Hiç uğramadığım kentlerin özlemi. Acaba bütün bu özlem ve beklenti yaşanmamış duyguların eksikliğini hissettirmesi mi? Bilemiyorum. Bazen her şey bir saçmalıkmış gibi geliyor. Bütün bu çaba, stres, hengame ne için? Bilemiyorum. Tek bildiğim bir özlemin içinde oldugum .Bir beklenti içindeyim ama kime ve neye karşı bunu bilemiyorum. Vatanından koparılmis bir mülteci gibi hissediyorum bazen. Kendi zamanindan koparilıp asırlar sonrasina sürgün edilmiş bir zaman tutsağı gibiyim. Hep bir kavuşma ve bir geri dönme isteği var içimde. Bazen düşünuyorum da acaba rüzgarda savrulan yönü belirsiz bir yaprakmiyım. O zaman bütün bu uğraşlar ne için? Sanırım bu haykırışlardan çok bu bilinmezlik ürkütuyor insanı...

Dinlerken yorumlari okumak ve farklı yaşamları yaşananları ve de yaşanılmayanları kısacası yüreği güzel yahutta yorgun insanların hikayelerini hissedebilmekte güzel birşeymiş öğrendim ki öğrenilcek çok şey var bu hayatta ve bir gün sonsuzluğun koynuna bırakırken her birimiz kendimizi bir piano müziği eşliğinde tüm olup bitenler bir an bir anı gibi gelir göz önüne gözlerimizi kapattığımızda...

Herkesin anlayıp, tek kişinin konuşabildiği bir dil gibi bu parça. Evgeny çalıyor, biz yaşıyoruz.

Mening yoshim 16 lekin shu qushiqni eshitib huddi butun borliqni kurganday man rahmat sizga ey aziz inson kim uqisa komentarini baxt saodat tiliman

I am Iranian. I'm so happy to hear it from a foreigner. Art always close all people together. Thank you for sharing this amazing music with us.

Melodide bir umut gizli sanki.. tabi herkes kendi payına bir şeyler çıkarıyor. İnsan neyi arıyorsa onu bulmak istiyor. Ben umudu seçiyorum arkadaşlar 🌹

İnanıyorum ki, burada sabah gece fark etmeden sessizlikte benim gibi bu melodiyi dinleyen.. Fazla birsey istemiyordur.. Sevgi saygı

İ'm from 🇹🇷 , and İ know the story beyond this perşian song , İ cried with your piano because İ remembered the sad story of jane maryam song , love you and love 🇮🇷 song writers , they are simply the best ❤️❤️❤️❤️ music is international language ❤️

bu dünyada bu tür müzik dinleyipte kalbi bir kuş gibi titreyenler için öbür dünyasında cehennem olmasın lan..

one of the famous Persian folk song. The lyrics was written by a soldier who would be executed in the following morning, to his sleeping daughter. My white and red flower, when will you come? My little petal, when will you come? You said, I’ll come when flowers bloom All the flowers have already bloomed, when will you come? My Maryam, open your eyes, say my name It was breaking dawn and sun rose up It’s time to go to the field now Oh, sweet Maryam My Maryam, open your eyes, say my name Leave home, hit the road Shoulder to shoulder, as in the old days Oh, beautiful Maryam It’s morning again and I’m still awake I wish I could sleep and see you in my dreams Seeds of sorrow flourished in my heart How does the heart handle this pain? Oh, sweet Maryam

Eskileri özlüyorum hep... eski annemi gençti eskiden, eski evimizi, çocuk kardeşlerimi, herşeye aklı yetmeyen beni... Eski dertlerimi.

"Bilirsin beni..İçimde fırtınalar kopsada yüzümde rüzgar esmez benim."

İçimde garip bir huzursuzluk vardı. Müziği dinleyince bir habbe gözyaşı belirdi. Neye, kime diye düşündüm. İçimde ne çok şey birikmiş anlatamadığım..

Bu korkunç ve boğucu yanlızlık duygusundan kimse beni çekip çıkarmıyor. Stefan Zweig-Kızıl

Bu gün 16 ağustos 2022 ikindi vakitleri. Aslında evim olmayan evimin bahçesinde oturmuş sigara içerken jane maryam dinliyorum. Ve artik hayati sorgulamaktan bıkmış ama sürekli hayatin, kendisini sorgulmaya iten tavrina her seferinde yenik düşen zihnimle kavga etmeyi bir süreliğine bırakıyorum. Mutlu olmaya çalışıyorum. Rahatlamak için kendimi zorluyorum. Her şeyin insan zihninden çıktığını düşününce biraz tuhaf oluyorum. Eğitim de eğitimsizlik de zihin hapsinden kurtaramaz insani, ogrenilen her seyin insanlarin düşünceleri oldugunu biliyorum. Yani aslinda her sey burası. Buranin disinda bisey var mi bilmiyorum. Bura derken tum evreni kast ediyorum. Bu oluşumu. Inanc cok onemli bir güç. Inancsizlik da onemli bir güç. Bir seyi dogrulayan ne kadar cok sey varsa yanlislayan da o kadar çok sey var. Bu karmasikligin altinda adim atasim gelmiyor. Cunku kendim icin en iyisini bilmiyorum ki. Her hareketim şüpheye düşürüyor beni. Gün geliyor bir katil melek oluveriyor insanin gözünde. Biliyorum insanlar değişir. Her sey değişir. Ama butun hep ayni gibi geliyor. Herkes filozof moduna girmiş yorumlarda, benim de bir katkim olsun istedim. Bazi müzikler sürüklüyor iste.. saygılar herkese

bunu dinlerken ilk hissetiğim ve düşündüğüm şey " hayatımı tek başıma da yaşayabilirim" oldu. teşekkürler 🌹

Song: Iranian Cover maker: Russian Listeners: Turkish God I love the internet

A 70ANS J'ÉCOUTE TOUJOURS CETTE MUSIC AVEC BEAUCOUP DE NOSTALGIE. 👌🇲🇺

-Biliyor musun Olric? -Neyi efendimiz? -Onunla ne zaman lades oynasak hep o kazandı. -Neden efendimiz? -Kalbimdeyken nasıl aklımda derdim.

Bizden yani bu tarz parçaları dinleyenlerden zarar gelmez kendi dünyamızdayız..ruhuma vuruyor her notası..

Song: Iranian 🇮🇷 Cover maker: Russian 🇷🇺 Channel’s owner: Azerbaijani 🇦🇿 Comments: Turkish 🇹🇷

Qelbimde fırtılanlar qoparken sessizse buraya gelib notlara sığınmaq 😔🌼

2022 yılbaşi gecesi ne oldu bilmiyorum ama gece 02.18 de kalktım ve uyuyamadım bi yandan internetten kitap okurken bi yandan müzik dinliyodum şans eseri bu şarkıya denk geldim 5 dk sonra ne oldugunu anlayamadığim bir sekilde aglamaya basladim sonra dusundum hayatimi herseyimi en cokda yalnizligimi bu sarkiyi her duydugumda yalnizligim aklima gelir bu sarkida yalnizligima aglarim ben iyiki bulmusum bu sarkiyi ...

Anne seni çok özledim. Direnecek gücü artık bulamıyorum kendimde. Ne dinlersem dinleyeyim, ne okursam okuyayım, neye bakarsam bakayım sadece seni duyuyorum, seni görüyorum, seni hissediyorum. Sadece seni istiyorum. Bu hayata devam edebilmek için sana ihtiyacım var. Ama şimdi şu anda ne sen varsın yanımda ne de devam edebilecek gücüm. Seni özledim anne, rüyama gel her gece.

Bazen o kadar acıyor ki yüreğim, bunu kaldıramayacağımı hissedince seni dinliyorum. O anda denizin dalgalarında boğuşan bir İrem'den ziyade özgürce uçup denizini seyreden bir martıya dönüştürüyor beni. Sonra kanatlarımı çırparak gökyüzüme yükseliyorum... Mavime...

Bu parçayı dinleyen ince düşünceli insanlara çok teşekkür ediyorum iyiki varsınız ❤❤

Какая нежная и одновременно грустная мелодия 🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻

"Gerektiği zaman ağlamaktan çekinme. Çünkü gözyaşları söyleyemediklerini söylemek içindir..." ~Dostoyevski~

Ruha dokunmak için sözlere ihtiyaç yok. Bİr melodi sizi alıp başka diyarlara götürebiliyor, tıpkı bunun gibi.

Her asansörde calmasi gereken eserlerden birisi :)

"Ne tarafa dönersen dön popon arkandadır." ~Sinan Engin~

"İyilerin kasvetinden, kötülerin samimiyetine kapıldım ben..."

Aman Allah. Bir musiqi bu qədərmi insanların hisslərini belə gözəl ifadə edə bilər. Məncə bundan möhtəşəmi ola bilməzdi. Yorumları oxuyuram. Başa düşdüm ki, bu insanların çoxu incə ruhlu, həssas qəlbli insanlardı. Hələ də saflıq, düzlük axtaran həqiqi sevginin var olduguna ümid edən insanlardı. Nə yaxşı ki, belə insanlar hələ də dünyamda var. Yaxşı ki, varsınız. Yorumu oxuyan hər kəsə sevgi, sayqı, bir ömür mutlu, məsud, yaşamagı arzu edirəm!hörmətlə:S...

Sevdiğin ve anı biriktirdiğin resimlere galeride gezerken dinlemek huzur veriyor

Müzik denilen şey ne de harika bir varlık. Birbirinden uzak bu kadar insanı toplayıp derdini anlattırıyor...

Umutsuzluk en yakıcı zevktir -Dostoyevski