#türkçeuzaybelgeselleri #türkçebelgesel #uzaybelgeselleri #gezegenbelgeselleri #jüpiterbelgeseli #2020belgesel #uzay #türkçedublajuzaybelgeseli #belgesel
Daha önceden attığımız belgeselde bazı düzeltmeler yapılmış olup yeniden sizlerin izlenimine sunulmuştur...
Kevin MacLeod adlı sanatçıya ait Fluidscape, Creative Commons Atıf 4.0 kapsamında lisanslanmıştır. creativecommons.org/licenses/...
Kaynak: incompetech.com/music/royalty-...
Sanatçı: incompetech.com/
Derin uzayın karanlık gezegenlerini ve uydularını keşfetmeye devam ediyoruz. Uzayda o kadar kimliği belirsiz başı boş gezegen gezegenler uydular yıldızlar galaksiler varki bunları çoğu hala keşfedilmiş değil. düşündüğümüz zaman keşfedilenler tam olarak araştırılıyor mu onuda iyi düşünmek lazım. Derin uzayda öyle soğuk ve ölüm dolu gezegenler varki çok uzağımızda değil hemen yanı başımızdaki kendi galaksimizde güneş sistemimizdeki Jüpiter bunlardan biri. Tam bir gaz devi her türlü ölümcül gaz mevcut. Sanırım jüpiterdeki yüzlerce yıldır devam eden ve yaklaşık bir dünya büyüklüğündeki ölüm dolu fırtınayı sizlere hatırlatmamız evrenin ne kadar sürprizlerle dolu olduğunu bizlere hatırlatmış olacak. Bu bölümümüzde güneş sistemimizin gaz devi Jüpiter ve jüpiterin uyduları ile devam edeceğiz. Jüpiter Güneş Sistemi'nin en büyük gezegenidir. Güneş'ten uzaklığa göre beşinci sırada yer alır. Adını Roma mitolojisindeki tanrıların en büyüğü olan Jüpiter'den alır. Büyük ölçüde hidrojen ve helyumdan oluşmakta ve gaz devleri sınıfına girmektedir. Bir dış gezegen olan Jüpiter, Güneş çevresinde 12 yıllık dolanma süresi ile 13 ay süren kavuşum devrine sahiptir ve her yıl bir burçtan diğerine geçer. Venüs'ten sonra gökyüzünde izlenebilen en parlak gezegendir. Seyrek olarak, kısa dönemler için Mars parlaklıkta Jüpiter'i geçebilir. Kavuşum dönemini kapsayan 1-2 aylık dönem dışında yıl boyunca rahatlıkla çıplak gözle izlenir. Yılın büyük bir bölümünde, en parlak yıldız olan Sirius'un parlaklığını aşar ve en uygun karşı konum koşullarında muhteşem bir parlaklığa ulaşır. Bu yönleriyle amatör gözlem için Venüs ve Mars'tan daha elverişlidir. Karşı konumda 50 saniyeye yaklaşan görünür çapı ile insan gözünün 1 dakika olan ayırma gücünün sınırına çok yaklaşır ve küçük büyütmeli bir dürbünle gezegenin diski seçilebilir. Amatör bir teleskopla Jüpiter'in kuşakları, Büyük Kırmızı Leke ve gezegenin kendi etrafında dönüşü, Galilei uyduları ve gezegen etrafındaki hareketleri izlenebilir. Güneş Sistemi'nde Jüpiter'in çok özel bir yeri vardır ve Bazı özellikleri, Jüpiter'i eşşiz kılmaktadır: Jüpiter, Güneş Sistemi'nin en büyük gezegeni olmakla kalmaz, kütlesi tek başına diğer tüm gezegenlerin toplam kütlesiyle orantılandığında muhteşem bir değere ulaşır. Kendi etrafında dönüş süresi en kısa olan gezegendir. En güçlü manyetik alana ve en büyük manyetosfere sahip gezegendir. Büyüklük ve çeşitlilik açısından en zengin uydu sistemine sahip gezegendir. Güneş Sistemi'nin en büyük gezegen uydusu Ganymede, Jüpiter etrafında dönmektedir. Jüpiter gerek çap, gerekse kütle açısından Güneş Sistemi'ndeki en büyük gezegendir. Nispeten düşük olan yoğunluğu gezegenin akışkan yapısı ve kendi çevresindeki dönüş hızının yüksekliği nedeniyle, Satürn kadar olmasa da ekvatorda geniş, kutuplarda basık elipsoid görünüme sahiptir. yansıtabilirlik derecesi 0,52 olan gezegen, böylece yüzeyine düşen Güneş ışığının yarıdan fazlasını görünür tarafta yansıtmaktadır. Ancak kızılötesi alandaki ışınım ölçüldüğünde, Jüpiter'in Güneş'ten aldığı enerjinin 2,3 katı kadarını dışarı yaydığı görülür. Jüpiter'in kendi içinde yarattığı bu enerji fazlası, gezegenin yerçekiminin etkisi ile yavaşca kendisi üzerine çökerek küçülmesi sırasında dönüştürülen potansiyel enerji ile açıklanmaktadır. Güneş Sistemi'nin ilksel bileşimine paralel biçimde Jüpiter'in kütlesinin büyük kısmını Hidrojen ve Helyumun oluşturduğu varsayılır. daha ağır elementlerin Güneş Bulutsusu içindeki toplam payı % 1 iken, hafif bir zenginleşme ile Jüpiter'de % 3-4 arasında olabileceği hesaplanmaktadır. Jüpiter'i oluşturan yapı taşları özgül ağırlıklarına göre tabakalanmış durumdadır: Gezegenin merkezinde demir ve ağır metallerle birlikte bunların çevresinde daha hafif elementleri içeren bir 'buz' ve 'kaya' tabakasının oluşturduğu çekirdek bulunur. Bu noktada sıcaklık 20.000 K, basınç 100 megabara yakındır. Yüksek basınçlar nedeniyle yoğunluğu 20 g/cm3 olan bu katmanın yarıçapı 10.000 km.'den küçük, ancak kütlesi Yer'in 10 katını aşkındır. Çekirdeği çevreleyen alanda metalik hidrojenden oluşmuş 40.000 km. kalınlığında manto tabakası yer alır. Hidrojen, 3 ila 4 Mbar'dan daha yüksek basınçlarda devreye giren van der Waals kuvvetlerinin etkisi ile moleküler yapısını kaybederek metalik özellikler kazanır.