İstanbul gibi bir megakentin yollarında, 35 yıldır taksicilik yapan Şevket Şahintaş'ın gözleri birçok kent sakininkinden fazlasını görmüş.
Aile geleneğini sürdüren Şevket, ekmek kapısı da olsa, hiçbir zaman taksiciliği meslek olarak tam anlamıyla benimseyememiş. Ta ki 2004 yılında, soğuk bir gecede kaldırımda uyumaya çalışan o kimsesiz adamı görünceye dek...
Şevket, o gün gecenin öteki yüzünü tanımaya başlamış, gerçek anlamda sokakla ve başka hayatlarla tanışmış. Takip eden yıllarda, kar-kış demeden, gözleri hep taksi müşterisinden çok taksisine binemeyenleri aramış. Ve cebine sığdırdığı küçük bir fotoğraf makinesiyle, sıcak bir yatağın konforundan uzakta, sokak insanlarını uyurken, sığındıkları ve kıvrıldıkları yerlerde fotoğraflamış.
Ne herhangi bir fotoğraf eğitimi, ne ustalara olan bir hayranlık, ne de günün birinde ünlü bir fotoğrafçı olma isteği vardır aklında Şevket'in. Onun dert edindiği, sokak insanlarına dikkat çekmek. Sokağı ve gecenin insanlarını siyah-beyaz fotoğraflayan Şevket, "Çünkü renkli hayat yaşayan insanları çekmiyorum" diyor.
Kendi deyimiyle "taksicinin o masumane hayali" gerçek olur, Şevket'in fotoğrafları yurt içi ve yurt dışından ilgi görür, davetler alır, sergiler açar. Ancak ne var ki, sokak insanlarının hayatlarının değişmesinde etkili olamaz.
Buna rağmen Şevket, yoksunluğun, yoksulluğun ve ıssızlığın fotoğraflarını çekmeye devam ediyor.
+90, İstanbullu taksici ve sokak fotoğrafçısı Şevket Şahintaş'ın rehberliğinde, görünmeyenin göründüğü, gecenin öteki yüzüne doğru bir yola çıktı.
Şevket, bir yandan ölüm döşeğinde olan bir sevdiğine benzettiği, doğup büyüdüğü kentin ellerinden kayıp gitmesine ağıt yakarken, bir yandan da kentin yuttuğu, yanından geçip gittiğimiz hayatların arşivini tutuyor.
#ŞevketŞahintaş #GeceFotoğrafçısı #İnsanHikayeleri