Pani Olu! Bardzo dziękuję za Pani film! Sam jestem młodym adeptem zarówno psychologii jak i turystyki wysokogórskiej. Rok temu zdobyłem jedne z najwyższych szczytów polskich Tatr, i z czym się najpierw zetknąłem, to z paraliżującym strachem związanym z lękiem wysokości i lękiem przestrzeni, które przeszkadzały mi w realizowaniu swojej pasji. Próbowałem to sobie racjonalizować, aczkolwiek dopiero ten film uświadomił mi, jakie taktyki psychologiczne powinienem stosować, by oswoić się z ewentualnym ryzykiem odpadnięcia i lękiem w wyeksponowanej pozycji. Przy najbliższej okazji spróbuję wykorzystać porady, które pani zawarła w tym filmie, łącząc je z wiedzą, którą pojąłem w toku nauki akademickiej. Bardzo mnie cieszy, że poletko psychologii sportu znajduje również zastosowanie we wspinaniu, gdyż uważam, że bariera psychologiczna to duży problem, szczególnie dla alpinistów i himalaistów. Osobiście prosiłbym o odcinek motywujący do działania w sytuacji, gdy stajemy w sytuacji, gdy musimy zmierzyć się z perspektywą własnej śmierci - czy to w Tatrach, Alpach czy Himalajach - myślę, że dla każdego z nas jest istotny fakt, że w każdym paśmie górskim możemy zginąć. Jak sobie poradzić z tą presją? Czy możemy się, wobec tak silnej presji, zmotywować do dalszego działania? Jak? Serdecznie pozdrawiam i dziękuję za tak wartościowy film :)

świetne! Gdy zaczynałam przygodę ze wspinaczką miałam ogromny lęk wysokości, nawet na 3 m bouldzie panikowałam. Udało mi sie go przełamać, zrobiłam już 20 m ściany. Ale ostatnio pierwszy raz wspinałam się z dołem i panika powróciła - powoli oswajam loty, na pewno wykorzystam te wskazówki. Szczególnie tą, żeby przestać myśleć i analizować, a po prostu się wspinać

Ja lubię pająki, i z wzajemnością, bo nie uciekają ode mnie.

3:00 - co to za droga?

IMO irytująca intonacja głosu. Polecam książkę: Skalni wojownicy.