Artystyczne związki: Kobro i Strzemiński

Рет қаралды 4,924

4 жыл бұрын

Motorem napędowym wielkiej sztuki bywają często wielkie uczucia. Zapraszamy na cykl wykładów prezentujących historie polskich artystycznych par.
Katię von Kobro w dużej mierze ukształtowała rewolucja bolszewicka - nie do końca wiedziała jak wdrożyć nowe ideały w życie codzienne to doskonale odnalazła się w ówczesnej rzeczywistości kulturowej.
Sama pisała: „Moja rzeźba nie jest tym, czego by chcieli w swych salonach zbankrutowani i spatynowani fabrykanci”. Spotkanie ze Strzemińskim było przypadkowe: ona, sanitariuszka w moskiewskim szpitalu poznaje rannego i okaleczonego Polaka. Nawiązują ze sobą relację, razem decydują się na rozpoczęcie studiów na moskiewskiej APS. Razem utrzymali kontakt z Malewiczem, El Lissitzkym, razem zajęli się tworzeniem nowych, awangardowych manifestów.
Ciężko odpowiedzieć na pytanie, kto zaczął pierwszy: Strzemiński czy Kobro? Kto na kogo wpływał i w jaki sposób? Czy można w tej relacji mówić o wzajemnych inspiracjach, czy może o ciągłej walce dwóch niezwykle silnych charakterów?

Пікірлер: 9

@dorotareterska6355 3 жыл бұрын

Bardzo ciekawy wykład. Dziękuję. Dobrze słucha się Pani.

@magdasuska190 Жыл бұрын

Kobro wyprzedzała swoje czasy była niezwykle zdolna.

@agnieszkalango4551 6 ай бұрын

Bardzo dobry wyklad, dziekuje. Kiedys wpadla mi w rece ksiazka Katarzyny Kobro o rzezbie i potem napisalam prace magisterska o rzezbie bazujac na jej teoriach na Wroclawskiej ASP. Fragmenty tej ksiazki uzylam tez jako grafike w moim projektowaniu, bardzo zafascynowala mnie ta artystka. Zawsze wiedzialam ze sztuka ma wiecej wspolnego z matematyka niz z literatura.

@basiadadaczynska8629 Жыл бұрын

Super!!

@AnnaWesoowska-qj1gu 4 ай бұрын

Znałam Nikę Strzemińską, nawet w 1985 r. w mojej galerii w Lodzi zorganizowałam wystawę "Warsztat Władysława Strzemińskiego". Większość rysunków i i ich kaliki pochodziły od Niki. Nika niechętnie mówiła o swoich rodzicach, była bardzo nieufną osobą, zamkniętą w sobie. Wtedy już mieszkała w Warszawie, ale często bywała w Łodzi u Klary Joskowicz, jednej ze znajomych jej matki. Tam też odnowiłyśmy znajomość, gdyż po raz pierwszy spotkałam Nikę w 1965 r. na wykopaliskach w Odrach, na cmentarzysku gocko-gepickim , gdzie pracowała jako antropolog. Była tam w ekipie doc. Jerzego Kmiecińskiego razem ze swoim mężem archeologiem Ryszardem Mazurowskim. Przyjaźniłyśmy się do jej śmierci. Została pochowana na cmentarzu prawosławnym w Łodzi w grobie Katarzyny Kobro. Dziękuję, że mogłam obejrzeć Pani audycję o Kobro i Strzemińskim. Nie znałam ich biografii rodzinnej , tylko wspomnienia uczniów Strzemińskiego, z którymi współpracowałam przy wystawie "Profesorowie i absolwenci PWSSP w Lodzi w latach 1945-1953"