Muzaffer Efendi Hazretlerine Amerikalılardan biri sordu, "Siz haftada kaç kere toplanıyorsunuz?" dedi. Efendi Hazretleri buyurdular ki:
Dağılmadık ki toplanalım, toplanmak için dağılmak lâzım. Biz birbirimizi görmeyince olamaz. Birbirimize o kadar muhabbetliyiz ki hemen hemen aşkla bağlıyız.
İçimizde hiç tufeylî adam yoktur. Hepsi bir vazîfeyle meşgûldür. Ama vazîfe esnâsında Allah'ı unutmayız, elimiz kârda gönlümüz Yâr'da olur. Yani dünyada çalışmamız bizim ahiretimize mâni olmaz. Çünkü kalb Allah'a bağlı olursa, dâimâ huzûrullahdadır ve Hakk'ın huzûrunda bulunan kimse ibâdettedir. Allah'ın kahr u galebesi semâvât ve arda geçmiştir ama "وَنَحْنُ اَقْرَبُ اِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَر۪يدِ ve nahnü akrebü min habli'l-verîd", Allah'ın kendisine kendinden daha yakın olduğunu bilirse, Hakk'la mest olanlar, Hakk'la berâber olurlar, boş kalmazlar. Onların elleri kârda da olsa, gönülleri dâimâ Yâr'da olur.
En büyük felâket Allah'ı unutmaktır. Esteîzübillah "وَلَا تَكُونُوا كَالَّذ۪ينَ نَسُوا اللّٰهَ فَاَنْسٰيهُمْ اَنْفُسَهُمْۜ velâ tekûnu kellezîne nesullâhe fe ensâhum enfüsehüm". Allah'ı unutan nefsini unutur. Onun için biz dervîşler gaşy olmuşuzdur, birbirlerini severler. Dervişler arasında münâferet yokdur. Bir vücuddaki a'zâlar gibidir. Sağ kol sol kola kızmaz. Sol göz de sağ göze kızmaz, bunun gibi.
Sultan gidiyordu, baktı iki derviş, sırtlarında odun yükü, konuşuyorlardı. Sultan gitti, dolaştı ve beş-altı saat sonra aynı yoldan döndü geldi, o iki derviş hâlâ konuşuyorlardı. Onların muhabbetinin lezzeti sırtlarındaki yükün ağırlığını duyurmuyordu. Bundan ne çıkıyor? Dünyâ hayâtında bir adam Allah'ı severse dünya meşakkatlerinin ağırlığını duymaz.
Efendi Hazretleri, "Hep ciddî konuşmayalım, azıcık da güldürelim" diyerek sözlerine şöyle devâm ettiler :
Bir kadın, bir kadına derd yandı. Dedi, "Bir kocaya vardım, Allah müstehakını versin, her gece gece yarısı geliyor eve. Bekliyorum onu, mecbûrum beklemeye, gece yarısı geliyor" dedi. Öteki dedi ki, "Sen hâline şükret". Kadın şaşırdı, "Neden şükredeyim?". "O sarhoş marhoş gece evine geliyor, ben bir dervîşe vardım, eve on beş günde bir geliyor. Birbirlerine olan muhabbetlerinden evi unutuyorlar".
.
Hakk'a Aşık Olanlar Zikrullahtan Kaçar Mı
Nutuk sahibi: Hz. Üftâde
Bestekârı: Ali Şirüganî Dede
Makam: Rast
Hakk’a âşık olanlar
Zikrullahdan kaçar mı
Ârif olan gevherin
Boş yerlere saçar mı
Gelsin ma'rifet alan
Yokdur sözümde yalan
Emmâreye kul olan
Hayrı şerri seçer mi
Gerçek bu söz yârenler
Gördüm demez görenler
Kerâmete erenler
Gizli sırrın açar mı
Sen bir koruk servisin
Hemen şöyle durursun
Sen bir palaz yavrusun
Kuş kanatsız uçar mı
Üftâde yanıp tüter
Bülbüller gibi öter
Dervîşlere taş atan
Îmân ile göçer mi
Kaynak: Dil Beyti