Her insan çocuk yapabiliyor, ama her insan anne baba olamıyor.

*Eğer bir kız babasıysan bütün işlerini bırak ve kızınla ilgilen, onu doyana kadar sev. Sev ki büyüdüğünde; sevgi diye servis edilen ilişkilere, gerçekte tıka basa hormonla dolu adamlara inanıp kalbini altın tepside sunmasın.*

daha az önce okurken not almıştım: "Çok tuhaf, değil mi? Araba kullanmak için ehliyet almak zorundasın. Elinde belgen olmadan köpek bile alamıyorsun. Ama iş çocuk yapmaya gelince kimsenin belge filan sorduğu yok!" /adam ve çocuk-114

hepimiz 70 ve 60 neslinin yanlış evliliklerinin enkazında kaldık yanlış büyütülmüş çocuklar travmalarını hem gençlik hem çocukluklarıyla ödüyorlar bende onlardan biriyim..😔

1.Bekçi şablonu 2.Aşırılı başarılı olma 3.Başarısızlık 4.Kurtarıcı 5.Parti insanı 6.Kahramana tapan insan

Nüfus müdürlüğüne evlilik işlemleri için gidildiğinde pedagojik formasyon eğitimi diploması talep edilmeli. Eğer o diploma yoksa onay çıkmamalı evliliğe. Daha iyi bilinçli ebeveynler ve daha gelişmiş bir toplum için bu şart

Ruh hastalarının hüküm sürdüğü bir zamanda çocuk yapmak, o çocuğa yapılan en büyük zulümdür.

Sorunlu bir ortamda,olaylarla dolu bir evde tramvalarla dolu bir çocukluk geçirdim.Şu an 19 yaşındayım üniversiteye gidiyorum ve geçmişim yüzünden duygusal olarak bitik durumdayım.Kendimi asla sevemiyor özgüvenli davranmıyor,sürekli birilerinde sevgiyi arıyor ve yanlış insanlar yüzünden daha da kırılıyorum.İyi bir çocukluk büyük şans gerçekten...

Ben başarısız şablonuna uyuyorum. İlkokulda annem sürekli 100 almamı beklerdi. Bir keresinde matematikten 85 aldığım için annem kızacak diye ağladığımı hatırlarım. Küçükken notlarımda kusur buluyordu şimdi yaptığım yemekte, attığım her adımda. Kendimi geri çekiyorum yıllardır. Başarısız olduğumu duymamak için hiçbir şey olmamayı tercih ediyorum.

Ben doğmamış çocuklarımı o kadar çok seviyorum ki onları dünyaya getirmeye vesile olmak istemiyorum..

7 yaşından itibaren senden adam olmaz diyen ebeveynlerin kendilerinin adam olmaması

Hangimizin çocukluk travması yok ki?

23 yaşındayım ve hala ailem yüzünden büyük dünyaya çıkamadım .

Ailem ben istemediğim halde önceden bana sormadan yıllar sonra 2 sene arayla cocuk yaptılar. Babam sorumsuz bir adam olduğu için ikisi bebek olan kardeşlerime ben baktım hep. Yedirdim içerdim giydiririm eğlendirdim. 14 yaşımda annem aşerirken ben aldım istediği her şeyi ki babam maddi anlamda destek olmadığı için bazen alamadım bile. Mamasından tutun bezine kadar gidip ben aldım. Tatillerde annem uyusun diye geceleri ben baktım. Ve yoruldum. Artık hamile birini görünce midem bulanıyor. Kendime zaman ayıramıyorum ders çalışamıyorum. Onları su an cok seviyorum ama olmasalardı daha güzel olurdu. Bana sorulmadı cünkü. Bana danışılmadı ve ben büyüttüm onları. Sadece bu ülkeden, üremek için üreyen insanlardan kurtulmak istiyorum. Yoruldum.

Ben ebeveynlerinin beklentilerini karşılayamayan kısımdayım. Çocukken bütün ailem bana beceriksizsin, birşey yapamıyorsun, senden birşey olmaz dediği için dediğiniz gibi hep geri çekilmeye başladım birçok şeyden. Ve sanırım kardeşimde de bu özellik var.

ben sizi dinledikçe kendime geliyorum. anlatışınızdaki ve sesinizdeki huzur bana iyi geliyor. 30 yıllık hayatımda neredeyse hiç bir seçimin bana ait olmadığının farkındalığını yaşıyorum. rütbeli bir babanın disiplinli ve kontrolcü hayata bakış açısı ve kendisini geliştirilmeye izin verilmeden çok başarılı iken okumasına izin verilmemiş ve genç yaşta evlendirilmiş bir anne ile büyüdüm. Çok koşulsuz ve şartsız sevdim ikisini de. Analar ve babalar hata yapmaz diye büyütüldüm. Babam benim kahramanımdı. Onu bulduğumda hiç yanından ayrılmazdım. O ne derse onu yapardım hep. Annem de babamla kokuturdu küçükken hep. baban kızar yapma lafını o kadar çok duydum ki babamın kızmayacağı şeyi bile içselleştirmişim hep. özgüvenim yitip gitmiş farkında olmadan. ne giydiğime, kiminle arkadaşlık yaptığıma, hangi bölümü okuyacağıma kadar hep onlar karar verdiler. susmak zorunda kaldım. üniversitede hayatı sorgulamaya başladığım zamanlarda ona bile müdahale ettiler uzaktan. ben de beni bir kahramanın gelip beni kurtaracağına inandım hep. zamanında hiç bir duyguyu yaşayamadım. Kimse tarafından da sevilmedim ya da farkına varamadım çünkü onlar benim kime aşık olacağıma kadar kafalarında kurmuşlardı kararı vermişlerdi çünkü ve ben de bir noktadan sonra neden hep aynı tarz adamlardan hoşlanıyorum diye sormaya başladım kendi kendime. sonra istemedikleri bir damat adayıyla çıkınca karşılarına tepkiler ve gerçekler gün yüzüne çıktı. o sevgiden de saygıdan da eser kalmadı aramızda. sadece onların istediğine şartsız uyduğum içinmiş her şey. koşulsuz yerine getirdiğim içinmiş onların isteklerini. benim isteklerimi kimse sormadı ve ben uyanmaya başladım ama artçıları da ağır oldu. en sonunda ağır bir narsist darbesi yiyince karşı cinsten aydım duruma. karşımdakinin çocukluğu benden daha da fazla yaralıydı. ben bir birey olamamışım şimdi farkındayım. sizler gibi yolumuzu aydınlatan güzel insanları dinledikçe de umudumu yeniden kazanıyorum. anamı babamı silmedim tabi ama onlara olan kırmızı çizgilerimi ve mesafemi koymak zorunda kaldım. onların seçtiği ama istemediğim bir mesleği yaparken zorla evlendirilmiş gibi hissettim kendini çünkü hep başarısız oldum yıprandım kendime uygun bir iş yapmadığım için. Sabrettim Allah'a sığındım ve kendi gerçeklerimle yüzleştim ağır bir şekilde. ben de iletişim yolumu değiştirmeye karar verdim kendimle hem evrenle hem de ailemle. bunun bilince varmak ve sizi dinlemek bana huzur veriyor. Ağzınızdan da yüreğinizden de hep güzel şeyler dökülsün inşallah. yalnız da değilim yorumları okuyunca da kendimi yalnız da hissetmiyorum. değiştiremeyeceğim şeylerin yerine yıpranmak yerine bakış açımı değiştirmeyi denedim ben de. Umarım şifalanırım kalpten. Şifa gönülden dileyene akar biliyorum. kimsenin görmeyip inadına parmak bastığı görünmeyen yaralarımın iyileşmesi dileğiyle. iyi ki bunları işitiyoruz sizden...

Daha kendisine bakmayı bilmeyenler çocuk yapmasın.Tum bunlara takılmadan kendimi geliştirmeye çalışmaktan,durup durup duygusal olarak en başa dönmüş gibi hissetmekten bıktım.Bunlari yaşadık da noldu?Dünya bize ayrıcalık mi tanıdı?Hayır.Boyle bi beklentim de yok ama bunları yasamayanlarla uyum içinde yaşamaya çalışmaktan yoruldum.

Allahım Kötü Anne Baba olacaklara Çocuk nasip etme 🤲🏻

Ne kadar doğru temaslar kurdunuz şuan 58 yaşındayim ve hayatimin tüm yanlışları sinir li bir anne sorumsuz bir babanin eseridir ve kendimi kurtarmak için hep doğrularla yanlislari karistirdim ve asla çocuk sahibi olmadim

Hayatımıza giren her insan ve yaşadığımız her olay şuan ki karakterimizin şekillenmesine sebeb oluyor, çevremizde ki sorunlu insanlardan ne kadar uzak kalmaya çalışsak da mutlaka hayatımıza farkında olmadan alışkanlıklar bırakıyorlar. Doğru karakterlerle karşılaşmak dileği ile..

Yürekten teşekkürler Beyhan Bey. İyi ki varsınız.

Verdiğiniz bilgiler o kadar değerli o kadar önemli ki minnettarız size 🙏🌺

Azerbaycandan buyuk sevgiler selamlar güzel insan güzel Abi hoca varol...🇦🇿🇹🇷💕Dünyamizin senin gibi insanlara ihtiyyaci var!!!:)(:

Çok teşekkürler hocam. Emeğinize sağlık, yine çok önemli bir konuyu anlatmışsınız. Her videonuz ayrı bir önemli oluyor. Çalışmalarınızda kolaylıklar dilerim.

Hocam bu videolar o kadar değerli ki :) İyi ki varsınız

Benim babam partici annem baskıcı şablonuydu hayatım kendimi değersizlik ile mücadele ile geçti ama annemi ve babamı suçlamıyorum onlarında yaşadıklarından dolayı bu hâle geldiklerini biliyorum ve ebeveynlerimi suçlamanın bana bir faydası olmayıp beni daha çok yıprattığı için olumsuz düşünmeyi bırakıp kendi hayatıma ve çocuklarımla ilgilenmeyi tercih ediyorum ve şuan hayat çok güzel geçiyor öyle böyle devam ediyor

Yine harika tespitler , harika anlatım tarzı ve içeriğiyle çok faydalı , ayakları yere sağlam basan, ne anlattığını bilen , ve boş yapmayan kıymetli insanın bilgi aktarımları için tebrikler ve teşekkürler..

Ben sanırım ilk şablondaki biriyim, 5 çocuğum ilki olarak ev işlerine ve kardeşlerime bakmaya erken yaşta başladım. Babam alkolikti. Arkadaşlarıma ve anneme yaranmaya çalışırım, arkadaşlarıma veya katıldığım kurslara giderken yemek yaparım, arabayla bırakırım isteyeni. Boş oturmak tedirgin eder beni sanki beni biri gelip neden boş boş oturuyorsun diye axarlayacakmış gibi. Üç çocuğum var iyi anne olmayı çalışıyorum, onları spor, müzik, satranç ve dans kurslara götürdüm 3 dilde konuşabiliyorlar, inşallah onları sağlıklı büyütüyorumdur.

İnsanın kendini bulması her vidyonuzda birşeyler bulup kendini keşfetmek. Ne güzel kurtarıcı şablonunu çocukluktaki yaşanmışlıklarla buluşturdum. Şükür ki duracağım yeri bulmak.. bugüne kadar çevreden böyle güzel yardımlardan faydalanarak ayarlamış olmam beni sevindirdi. (((Baskı şiddet sevgisiz umursanmamak))) şimdi çoğu davranışımda tavrımda bunların etkisini farketmek. Savaş verip kendimdeki bozukkukların can kızımım desteğiyle de. Kabullenip dengeli bir hale getirmek çok güzel. Teşekkürler size dokunuşlarınıza sayın hocam

Her videonuz güzel bilgiler içeriyor teşekkür ederim hocam. 😊

Emeklerinize sağlık Beyhan HOCAM 🙏❤️ iyi ki varsınız...

Video için çok teşekkür ederim zaten farkında olduğum şeyleri uzaktan ve bütüncül görebilme şansım oldu. Çünkü ben iki şablonu birden kırmaya çalışıyorum. Şu an tıp okuyorum ve eğitim hayatım boyunca başarılı bir öğrenciydim fakat ailemle özellikle de babamla konuştuğumuz şeyler sadece benim başarılarımdı, ona başka şeyler anlatmaya çalıştığımda dinlemezdi bile. Bölgedeki en iyi liseyi kazandığım günü hatırlıyorum o gün bana doğru kollarını açarak gelişini, sımsıkı sarılışını. Bana o güne kadar hiç öyle sarılmamıştı sonra da olmadı zaten. Üniversiteyi de onun istediği tıp fakültesini kazandığım sene aramız çok iyiydi fakat kendi isteğimle başlamadığım için bölümüme depresyona girdim o sene ve sınıfta kaldım. Yaklaşık 9 ay içerisinde tam tersi biri oldu ve yüzümü bile görmek istemez hale geldi. Şu an benden beklentilerini minimuma çekmiş halde. Hatta okul dışında hiçbir şeyle ilgilenmemi istemiyor. Onun bana olan bu güvensizliği benim de kendime olan güvenimi etkiliyor. Hedeflerimi kendi ideallerim doğrultusunda seçmeyi başarabilmiş olmama rağmen hala tümüyle kendimi vermekten kaçıyorum. Beyhan Bey'in de dediği gibi görünmez olmaya çalışıyorum. Ama biliyorum ki bu ben değilim ve tüm bu sürecin farkında da olduğum için bunu değiştirebileceğime inanıyorum. Belki de şimdiye kadar yazdığım en uzun yorum bu oldu. Fakat yazının gücüne inanıyorum ve bunu iyileşme sürecimin bir parçası olarak görüyorum.

Önceden aşırı başarılı sendromu vardı aşırı mükemmelliyetçi bir insandım. Üniversiteye gelince her şeyi saldım. Her zaman belgeyle geldim denemelerde derece yaptım vs. En yüksek notları benim almam lazımdı. Sonra baktım kullanılıyorum notlar için veya sınav haftası vs. bıraktım her şeyi çok yoruldum... Bir de kurtarıcı rolü ile parti rolü varmış bunu öğrendim arkadaşlarıma karşı bunları çok yapıyorum. Her şeyi olumlu yönden bakmaya çalışıyorum ve her şeyi dalgaya vuruyorum... :-(

İyi ki varsınız beyhan hocam, sizi hayatımın her döneminde çok severek dinliyorum ❤

harikasınız gerçekten çok güzel bilinçlendirici bir analiz olmuş

Allah Sizdən razı olsun. Azərbaycandan sevgiler 🤗❤️🤗❣️

Teşekkürler hocam emeğinize yüreğinize sağlık ...

Guzel bir anlatim tsk ederim .. her yasanmislikta cocuklugumuzdaki anlam veremedigimiz tekrar alintilar oldukca esaz o zaman büyüyoruz.

Beyhan hocam ilgi ihtiyacından dolayı hissedilen utanç hakkında bir video çekebilir misiniz? Sorunlu, ilgi sevgi vermeyen, bu gibi durumlarda devamli asagilayan ebeveynler le büyümüş insanlar için. Sevgi, ilgi ihtiyacı duyduğum için derinde çok utandigimi fark ettim. Hatta biri bana yakı nlik gösterdiğinde bu utanç belirginlesiyor. İyi ki varsiniz.

Güzel insan, iyi ki varsın🙏🥰

Biliyor musunuz ben de sayenizde artık çocuk istemediğime karar verdim. Videolarınız çok faydalı oluyor . Bu mutsuzluk ve acıları bi başka canlıya aktarmak istemiyorum. İyi örneklerim yok görmedim öğrenmedim. İyi olan bir şeyi veremeyeceksem neden çocuğum olsun ki? Zaman değişiyor.

Paylasim cok yararli ve harika cok tesekkur ler👍🏻👏💯

Anlatacak o kadar sey varki hocam sizin bile psikolojiniz kaldirmaz.

Çok teşekkür ediyorum güzel insan ❤🙏🌹

Başarısızlık şablonunu iki yıldır aralıklı hissediyorum şu son 3gündür de ağlama krizleriyle birlikte tükenmişlik hissediyorum hiç bişey yapasım yok ağlıyorum donuk hissiz bi şekilde dolanıyorum iyi gelen bişey yok sadece bomboş oturup hava almaya cıkıyorum yatıyorum dizi izliyorum ce günün bitmesini istiyorum bu halimin nası geçiceğiyle ilgili bi fikrim yok günlük yapmam gereken seyler varsa da yapmıyorum sadece dondurdum kendimi hayatımı

İnsanlarla ilişkim cok güçlüdür ve aslında sizin dediğiniz gibi Beyhan Bey , hayatı olduğu gibi kabul edince gerçekten ruhsal olarak , piskolijik olarak güçlü kendinizi hissediyorsunuz. Ayni zamanda geçmişi suçlayan biriydim artik geçmişi suçlamaktan vazgeçmeye başlayınca yaşamdaki güzellikleri farketmeye başladım. Teşekkürleri 😊😊😊

Çok teşekkür ederiz iyi ki varsınız

Hocam her zaman ki gibi çok kıymetli bilgiler verdiniz. Benim babam otoriter bir insandı ama sevgisini hep gösterdi bize çokta şefkatliydi cici kızım güzel kızım diye uyandırırdı sabahları. Küçükken yoklukta gördük biz yırtılan defterimi kitabımı dikerdi yinede bizi kimseye muhtaç etmedi. Babamla kızma birader, tombala oyunlarını çoook oynadım. Ama evde bir otoritesi vardı. Nurlar içinde uyusun şimdi 15 sene oldu babamı kaybedeli ama hala aklıma geldiğinde gözlerim dolar. Bazen çok özlüyorum onu 😪

Mükemmel bir video daha elinize sağlık

Gerçekten etrafa bakınca saydığınız şablonları görüyorum. Çok büyük farkındalık yarattınız, teşekkür ederim

Cok güzel izah etmişsin 👍👌👌👏👏

Bu şablonlardan kurtulmak için tavsiyelerinizi bekliyoruz hocam !!!! ☺️

Psikoloji bilmek ne güzel 😍 bu şablonların çoğuna sahip olup çıkmış/çıkıyor olmak da 🎉

O kadar guzel ifade etmissiniz ki bekci ve kurtarici olarak gordum kendimi bu beni hic mutlu etmiyor yogun bir kaygiyi da beraberinde getiriyor ustelik, o yuzden kendimi bu konuda egitmeye calisiyorum, kendimi yoksaymama konusunda. Ama ne zaman ki kendim icin bir seyler yapmaya kalksam cok bencilmisim gibi hissediyorum, gunun sonunda yine vicdan azabina donusuyor kendim icin yaptigim digerleri icin yapamadigim seyler. Duzeltebilmek icin destek aliyorum umarim ise yarar...

Bir aile tablosu vardır...herkeste bir hengâme,bir telaş. Kenidisini yok sayarcasına dinler büyüklerinin tozlanmış acılarnı.Vardır bir yerlerde o çocuklar...

Teşekkür ederiz güzel insan ✨

😭😭😭😭hocam ben uzun zamandır sizin takipçinizim. bir depremzede olarak çok şaşırdım çünkü depremle ilgili kendimi nasıl toparlayacağımı bilmiyorum yakınlarımızı kaybettik önümde YKS var. ve teselli bulmak çözüm bulmak amaçlı kanalınıza geldim çünkü siz benim hayatıma dokundunuz bir çok kez ve örnek aldığım kişisiniz. lütfen depremle ilgili bir video çeker misiniz ? buna gerçekten ihtiyacımız var .

Sağ olun hocam.

Eksik olmayasınız inşallah. Edinimin olasılığı sabır ve takibat ile belirlenir.

Bize anlattığın için biz teşekkür ederiz

Çoğu insanın sinirli ve kötü olmasın sepeleri çocukluğu da çektiği acılar ve hiç bir zaman sevgi görmemiş insanlar

Teşekkürler 👍💐

Emeğinize sağlık bilginize tesk edıyorum

Bende aşırı başarılı olma şablonu dediğiniz şeyden var hocam 11.sınıf öğrencisiyim ve ne zaman sınav sonucum kötü olsa yüzüme vuruldu bu yüzden çalıştım fen lisesi kazandım ailemden en çok ilgi gördüğüm en çok konuşulduğum dönem fen lisesi kazandığım dönemdi... Sonuç karışık anksiyete ve depresif bozukluk. Böyle olmasını istemezdim...

Benimki BEKÇİ şablonu. Bu şablona 9-10yaşlarıda iken annem tarafından sokuldum. 9-10 yaşına kadar tek çocuk gibi büyütüldüm. Zaten annemin babamın tek kızıydım. Benden 11 yaş büyük ağabeyim vardı. Aradan 10 yıl geçip de yeni bir bebekleri olmayınca annem ve babam artık yeni bir çocukları olmayacağına hükmetmişler. Annem çalışan bir kadın ve ağabeyim de artık bir büyüğün bakımına çok ihtiyaç hissetmediği için annem de babam da hayatlarından memnunmuş.Artık büyümüş olan ağabeyimi de yanlarına alıp sinemaların gece seanslarına bile gidebiliyorlarmış. Hiç beklemedikleri anda ben gelince annemi bilmiyorum fakat babam çok sevinmiş.Babamın kızkardeşi olmadığı için kız doğunca çok çok mutlu olmuş. Benimle birlikte mutluluğu adeta tamamlanmış.Ağabeyimi babaannem büyütmüş çünkü birlikte oturuyorlarmış. Fakat ben doğduğumda artık ayrı bir evde çekirdek bir aile oldukları için anneannemden işçi olarak çalıştığı "Reji"den (Tekel kurumunun eski adı) işten ayrılarak onlarla oturmasını ve beni büyütmesini istemişler. Anneannem bana kıyamadığı için kabul etmiş. Aramızda çok yaş farkı olduğu için ağabeyimin benimle hiçbir ortak yanı yoktu. Ancak ben çekirdek ailemle çok mutlu bir çocuk olarak büyüyordum. Beni çok seven üç büyüğümün (annem, babam, anneannem ) arasında bir prenses gibi büyüyordum. Ağabeyim her fırsatını buldukça sevme ayağına canımı yakıyordu. Fakat annem asla babama aksettirmiyordu. Ağabeyimin sevgisini haşin bir şekilde gösterdiğini iddia ediyordu. Ağabeyim benden çok büyüktü ve üzerimde istediği kadar baskı kurma hakkı vardı.Çok küçüktüm ve annemin her sözünün doğru olduğuna inanıyordum. İlk bekçiliğim kendimi ağabeyimin (11 yaş büyük) şaka bahanesiyle bana uyguladığı şiddetten korunmak için kendi kendimin bekçiliği olmuştu.Çünkü annem beni ağabeyimin set ve haşin davranışlarından korumuyordu.Ben ondan çok küçüktüm. Artık kemikleri yetişkin bir erkeğin kemikleri ve kasları da aynı şekilde güçlenmiş olan ağabeyim, ben kendi halimde oyuncağımla oynarken avcunun içi ile alnıma ÇAAAT diye bir şamar indirdiğinde gözlerimin önünde şimşeklerçakıyor, beşparmağının izi alnıma çıkıyor, alnım dakikalarca sızlıyordu. Bütün suçum, ondan eşit kuvvetle karşılık veremeyecek kadar küçük ve aciz olmamdı. Ben de büyüyordum fakat o benden 11 yıl ilerden gidiyordu. Okula başladığımda sııfta okumayı ilk sökenlerden biri de ben olmuştum.Gözlerimini çine babam kadar şefkatli bakmasa da geçirdiğim her çocuk hastalığında bana gösterdiği ihtimamdan annemin de beni sevdiğini anlıyordum. Bu arada 6 odalı,iki sofalı, kocaman bir mutfağı, yüksek duvarlarla çevrili bir avlusu olan konak yavrusu bir eve taşındık.Orada kendimi daha da prenses gibi hissetmeye balamıştım. Sınflarımı hep pekiyi ile geçiyordum. Ağaeyim ise çift dikiş gittiği için hala lisede okuyordu. Bu kocaman ev bizim sarayımız ben de sarayımızın prensesi idim. Elbette annem büyüdükçe bana yaşıma göre sorumluluklar veriyordu. Annem çalıştığı için özellikle yaz tatillerinde bütün günümü evde özgür bir şekilde geçiriyordum. Babamın getirdiği günlük gazeteler, abone olduğumuz ansiklopediler, "Mavi Kırlangıç" dergisi, Ayşegül resimli çocuk hikayeleri, tatil kitabım... İşim gücüm okumak ve yazmaktı.Babamın biriktirmiş olduğu Hayat ve Ses mecmuaları ... Resim kağıtlarıma yaptığım suluboya resimler. Hepsi ile çok mutluydum. Fakat birgün aniden çalan bir telefon mutluluğumu balta gibi kesti. İstanbul'daki bipolar hastası teyzem acile yatırılmış ve oksijen çadırına alınmıştı. Kanı temizleniyordu. Daha sonra annem iyileşen teyzemi, eniştemi çağırdı. Teyzem, eniştem ve kız kuzenim o kocaman evde teyzem iyileşinceye kadar birlikte oturacaktık.Teyzemi de benden bir yaş büyük olan kız kuzenimi de çok seviyordum. Ben 4. oise 5. sınıftaydı. Anneannemle daha önce yaptığımız İstanbul seyahatlerimizde teyzemde kalmıştım. Teyzem benim arapsaçı gibi saçlarımın arasına giren arıyı, parmağının arı tarafından sokulmasını göze alarak uzun bir uğraşı sonunda çıkarmış beni arıdan kurtarmıştı. Fakat ne yazık ki bipolar hastasıydı. Hastalığı nüksettiği zamanlar hastahaneye yatmak zorunda kalıyordu. Tamen iyileşinceye kadar kalabalık aile ortamının içinde olması ona moral verecekti. Okulların tatil olmasına birkaç ay vardı. Teyzemler gelmeden önce annem beni bir kenara çekmiş, kaşlarını çatarak tehditkar bir tavırla bana:" Onlar bu evde ne isterse yapacaksın. Teyzen hasta,ona hiç itiraz etmeyeceksin" diye adeta bir ültümatom vermişti.Annem bana olan ilgisini en aza indirmiş, evde bana ağır sorumluluklar vermişti. Fakat hiçbir yetkim yoktu. Hayatımızın akışını bile teyzemin o günkü ruh haline göre düzenliyordu. O güne kadar evde kendime ait bir odam vardı. Annem önce beni odamdan çıkarttı. Odayı teyzemle enişteme verdi. Fakat eniştem birkaç gün sonra üst sofada koltukları birleştirip kendisine çadır gibi bir uyuma alanı oluşturmuştu. Sebeb olarak ise teyzemi gece uyku tutmadığı için yatakta sürekli döndüğünü, bu yüzden kendisinin de uykusunu alamadığını, bankada resmi evraklara imza atarken hata yapmaktan korktuğunuöne sürmüştü. Bu durumda teyzem odada yalnız yatacaktı. Fakat annem beni cebinde harcanacak bozuk parası olarak gördüğü için bana, bundan sonra teyzemin odasında hatta onunla aynı karyolada yatmam için ültimatom vermişti.Oda genişti. Bari bana ayrı bir karyola alsaydı. Eniştemin kokoca yetişkin adam olmasına rağmen tahammül edemdiği yükü benim küçücük (4. sınıfta 9-10 yaşlarındaydım) ve çelimsiz omuzlarıma bindirmişti. Annem, teyzeme, kuzenime, babama, babaanneme ne kadar şefkatli davranıyorsa bana o derecede vicdansız davranmaya başlamıştı. Beni sürekli teyzemin bipolar hastalığından kaynaklanan sorunlarının girdabına itiyordu. İtiraz edemiyordum. Edersem annemden ÂSÎ EVLAT damgasını yiyordum. Bir anne (üstelik de tahsilli bir anne ) daha ergenliğe bile girmemiş küçücük kızını nasıl böyle damgalayabilir? Sırtıma yüklediği sorumluluk çok ağırdı. Teyzemin yanında yatacağım, bir rüya görüp korksam da ışık teyzemi rahatsız ettiği için ışığı yakmayacağım.Teyzemin nefes alışını kontrol edeceğim. Gündüz ilaçlarını dozunda alıp almadığını kontrol edeceğim hatta ilacını içmemişse içireceğim. Tablet ve kapsüllerinin sayısını devamlı kontrol edeceğim, Çünkü bipolar hastaları intihara eğilimli olur ve en kolay yol da kutudaki bütün ilaçları bir anda içmektir. Kısacası teyzemi hep kontrol altında tutacağım. Özellikle manik dönemlerinde evden çıkıp gitmek kafasına esmişse ben de arkasından giderek takip edeceğim. Bunca manevi yükün altına beni sokmuşken annem dertleşmem için bana 15 dakikasını bile ayırmıyordu. Teyzeme moral vermek için onunla dakikalarca konuşuyordu. Kendi evimde adeta esir olmuştum. Anneme biraz derdimi anlatmak istesem bana kaşlarını çatarak "Onları bana şikayet etme" diyordu. Teyzemin kızıyla bir problemimiz yoktu. Çünkü ikimiz de anneannemizden almış olduğumuz hoşgörülü genleri taşıyorduk. Onun annesinin hastalığından dolayı üzüntüsü vardı. İkimizin de kızkardeşi yoktu. Biz onunla kuzenden öte kızkardeş olmuştuk.Kardeşten tek farkımız babalarımızın ayrı kişiler olmasıydı. Ama bunu umursayan kim.Teyze zaten anne yarısı idi. Anneannem ise birer dal olan ikimizin köklü ağacı idi. Bugün teyzemin kızıyla aynı sevgimiz geçen yıllarla birlikte daha da pekişti güçlendi. Ancak teyzen hastaydı ve bu hastalığın pençesinde olanlar zaman zaman en yakınlarına bile çok acımasız davranabiliyorlardı. Annem bana asla kıymet vermeyip savunmadığı için zaman zaman teyzemin sözlü veya ağabeyiminkine benzeyen fiziksel acımasızlıklarına canlı hedef oluyordum. Ancak en ağır yüküm bir bipolar hastasını24 saat takip etmekti. Değerli hocam BEYHAN BUDAK, ben BEKÇİ ŞABLONU olmayayım da kimler olsun? Saygılarımla.

Thank you so much for the great channel

Saygı Değer Administer Ve Mentörümüz Beyhan Hocam Zannımca Toplumda Bireysel Rol Model Olmanın Mühimmiyatı Nesillerin Geleceğine Aktarımı Yapabilmesine Bağlıdır ... Şimdiden Emeğinize Sağlık Her Daim Bilgilendirici Kaliteli Özgün Ve Farklılığını Artığı İçerikli Yayınların Devamını Canı Gönülden Dilerim...

Keşke aile Okuları olsa çocuk sahibi olmadan 😢

Yine duygulara tercüman olunmuş. Beni tanımlayan parti insanı ve narsist kahramanına hayran kısmı olabilir.Sizin de dediğiniz gibi hayatımda çocukluktan yetişkinliğe benzer karakterde kişiler oldu hatta bazen kendim bile nasıl bu kadar benzer kişilikler ve olaylar beni yeniden buldu dedigim oldu ama ben değişmedim ki çocukken çocuktum, yetişkindim yine saf niyetlerle yaklaştım benim tavırlarımda onları olumsuz durumlara itecek bir şey olmadı çalıştığım ortamda hepimizin karakteri bir olmamasına rağmen herkes hemen hemen benim gibi etkileniyordu.Sadece çocukluktan bu yana benzer geçmişe sahip ben olduğum için diğerlerinden bir tik daha icsellestirmis olsam da herkes yıllar geçse de farklı şekilde içinde yaşatıyor.Peki Beyhan bey bundan sonrası için nasıl olmalı ben hep celladina aşık yitip giden bir birey mi olacagim yoksa bunun bir çözüm yolu var mı

Ellerinize saglik cok guzel bir video olmus. Bahsettiginiz kisilik kaliplari ile daha fazla bilgiyi nerden ogrenebilirim? Onerebiliceginiz kitaplar var mi? Tesekkurler.

Ben tam parti insaniyim. Ve gerçekten disaridan bakinca yuzum gulerken icimden hep o olayi düşünüyorum. Ve bu yıpratıcı oluyor.

Aktarimlariniz için teşekkürler

Hocam hepsi var önerileriniz nedir ? Bu arada çok aydınlatıcıydı. Ağzınıza sağlık.

6. Maddeyi açıklamanıza çok sevindim. 20 senelik bir soruyu kafamda çözdünüz çok sağolun ❤❤❤

normalim çok şükür.hatalarımdan dönmüşüm.kısa sürdü vericiliğim tesekkurler güzel beyhan doktorum

Teşekkürler hocam sizde iyiki varsınız sizde kendinize iyi bakın😊 Ama birşey sorcam eğer bir sonunun içinde ve yeni bir hayat kurmak istiyorsak (yani son ile başlangıcın arasında kaldıysak)nasıl yeni bir hayata başlayabilirim? Bana sanki herşey bitmiş herşey sıkıcı gelmeye başlamış yeni bir hayata başlamam lazım gibi hissediyorum nasıl yeni hayata başlarım?napmam gerek? (burda yorumum geri kaldı çünkü tlf kapanmıştı devam ediyorum) Bu arada söylediğiniz tüm şablonların hepsi beni anlatıyor ama artık olmicak brlki çünkü bu vidroyu izlediktrn sonra öylr bi içim ferahladı ki... yani rahatladım resmen herşey için çok teşekkür ederim ❤ sizin videolarınız sayesinde kendime geliyorum ve diyorum ki "yani hangi vidroyu arasam burda buluyorum"hocam gerçekten çok samimi ve içten konuşuyorsunuz ve samimiyetiniz hoşuma gidiyor❤siz gerçekten benim psikoloğumsunuz umarım bu samimiyetiniz hiç sönmez❤tekrar teşekkür ederim herşey için kendimi nasıl iyi hissediyorum anlatamam...yani böyle,ne zaman bir videonuzu izlesem içim rahatlıyor ve diğer videolarınızı izlememe gerek kalmıyor çünkü samimisiniz❤okuyan herkese teşekkür ederim görüşmek üzere..♡

34 yasindayim ve kendime dogru olan yolculugun basindayim. Verdiginiz bilgiler ve öneriler cok degerli cok tesekkur ederim :)

20 yıldan beri otoriter bir annenin boyunduruğu altında ona koşulsuz inanarak, onun düşünceleriyle düşünerek ve onun davranışlarıyla davranarak yaşadım. Üniversiteye gelip annemden ilk defa ayrıldığımda sudan çıkmış balığa döndüm. Asla ne yapacağımı, nasıl davranacağımı bilmiyordum. Benim hiçbir zaman bir kişiliğim, tercihim ve beni herkesten ayıran bir özelliğim olmamıştı. Ben annemi kopyalayarak onun arkasına sığınarak yaşıyordum. Şu anda gizlendiğim yerden çıkmak çok zor ve korkutucu. İnsanların beni fark etmesi, benden bir tepki beklemeleri beni çok ürkütüyor. Bu zamana kadar her zaman annemin tepkileriyle bakmıştım olaylara, benim tepkilerim düşüncelerim olmamıştı ki... Şu anda da hayatıma tıpkı anneme benzeyen otoriter kişileri aldığımı fark ettim, annem gibi onları da taklit ediyorum. Onların arkasına saklanmaya çalışıyorum.

Küçüklüğümden beri ablam sorumsuz bir insandı . Annem her zaman ne yapıyor gibi hep endişe halindeydi vaktinin çoğunda da ablamın yarattığı sorunlarla uğraşmak ve ablamın onu çok üzdüğünü söyleyerek geçiriyordu . Her zaman sorumsuz ve umursamaz bir ablam olduğu için benim küçük bir yapacağım hata bile ailme aşırı batardi sen de mi der gibi bir de senle ugrasamayiz demeseler de insan hissede biliyordu . Ablamla aramıza 10 yaş var her zaman bana anlattıklarından onu uyarmama rağmen beni hiç bir zaman dinlemedi ve sorun olduğunda da bir noktada kardeşisin sana anlatmadı mi bize neden söylemedin gibi bir tepkiyle karşılaşıyordum . Daha 20 yaşındayım ve küçüklüğümden beri ben sorun çıkarmamalıyım annemi üzmemmeliyim düşüncesiyle hareket ettim hep .kendimi bu yaşta hayattan bıkmış ve sürekli yorgun hissediyorum . Çoğu zaman sanki kardeş değil abla gibi hissediyorum . Yaşadıklarım sonucunda kendimi mukemmelliyetcilige zorlanmış hissediyorum.

Çocuklarımın varlığından mutluyum ama şimdiki aklım olsa sadece bir tane yapıp onunla sonuna kadar ilgilenmek isterdim

Her yeni video attığınızda işte ihtiyacım olan video diyorum, ne kadar psikolojik sorunum varmış

Ingilizce altyazi eklense videolara daha da guzel olurdu diger ulkelerdeki turkce bilmeyen insanlar icin. ama ben biliyorum:) benim icin her sey cok guzel bu kanalda, sevgilerimle

Teşekkürler hocam

Kendimi hemen hemen her şablonda gördüm. Çok garip ama ayna karşısında oturmuş fakat rolden role giren oyuncu gibi hissettim video süresince. Meğer ne kadar kendimi az tanıyor ve az seviyormuşum. Teşekkürler.

Merhabalar, öncelikle video için teşekkürler. 02:07 de kurtulmak için önerilerde bulunacağınızı belirtmişsiniz ama tanımlardan sonra videoyu bitirmişsiniz. Ne önerirsiniz?😅

Hocam teşekkürler beni anlattınız. İçine doğduğum aile ve sonra kurduğum aile, bulduğum arkadaşlar hayatımı özetlediniz.Ben hala kahraman bulduğumu sanıyorum.

Bekçi şablonundaki durum bana uyuyor. Ayrıca başarısız ve başarılı olma şablonu kısmında da uyan noktalsr var. Cocukken annemlerle "Salı Grubu" adı altında her salı toplanırlardı. Bana aksi davranan diğer çıcuklar olsa da annem bana kızardı. Kendimi savunmama izin vermezdi ve beni suçlardı. Bu olay bende bi korku yarattı. Günümüzde Hala daha haklı olduğum bir durumda sesimi çıkarramıyorum. Sürekli dış dünyadan uzak büyüdüm. Arkafaş sandıklarım hep dışlardı. Kendi karar mekanizmam yoktu. Bir karar alıcaksam arkamda birinin olması gerekirdi. Yoksa o kararı veremezdim. Başarılı olamadığım zamanlarda çok üzülürdüm. Her konuda Başarılı olmak beni mutlu etmesi için karşımdaki kişi bana mutlaka aferin demeliydi. Aksi taktirde kendimi kötü hisseserdim. O dediğiniz başarısız olma durumu beni çok korkuturdu. Hala daha korkutuyor. Bir çok konuda beni engelliyor. Özgüvenim düşüyor. Başkaları mutlu olsun diye sğrekli ben kendimden ödün veriyorum. Eğer istediklerini yapmazsam kendimi kötü hissediyorum. Sanki suçluluk duygusu oluyor. Benim sıkıntım büyük. Kurtulamıyorum. Kör düğüm oldum.

Ben ilk tarifinize benzedigimi gördüm çok teşekkür ederim

Şema (Şablon) teorisini çok güzel özetlemissiniz tesekkur ederim.

Süper

Bu videodan sonra 6 adet temel duygumu güçlendirmem sayesinde bahsedilen şablonlardan kurtulduğumu farkettim. Videoda değesizlik ve güç odağına bağlı olmaktan bahsedilmiş. Masum, değerli, güvende, bilgili, güçlü ve iyi ifade duygularını güçlendiren tüm travmalardan kurtulabilir.

Bir çok soruma cevap oldu bu yüzden çok teşekkürler. peki tekrarlayan bu şablondan bu döngüden nasıl çıkabiliriz bu konuda da bir video gelecek mi?

Sevgi manyağı olmuşuz kendimizi sevemediğimiz için. Korkularımız dan kaçıyoruz saklaniyoruz kendimize güvenemedimiz için vede kendimizi koruyabilmek için, yani negatif duygularımızdan yüzleşmekten kaçıp kıvranıyoruz.

Beyhan hocam videonuzu eksik bitirdiğinizi düşünüyorum. Emeğinize yüreğinize sağlık hocam

Hocam ağzına sağlık sağol...

Anksiyete depresyon panik atak sanırım okb hastasıyım 5 aydır çekmediğim şey kalmadı daha 18 yaşındayım bir sürü şey düşünüyorum içim içimi yiyor saçım dökülüyor stresten ölüyorum resmen hem geleceğimi düşünüyorum hem geçmişi hem şuanı ölümden çok korkuyorum korkma sebebim değişik gelmesi hiç alışık olmadığımız birşey yaşayıp görmemiz diğer taraf vs çalışmaktan korkuyorum evlenmekten eğlenmekten gezmekten delirmekten aklınıza gelecek herşeyden korkuyorum her gün bir tane daha ekleniyor sorunlar bugün de vesveseye düştüm aşırı derecede namaza başladım namaz kılarken Allah için neden namaz kılayım diye düşünüp korktum dinden imandan çıkarcsk şeyler düşünmeye başladım çok korktum düşünmek istemiyorum ama yapmak zorunds gibi hisediyorum ve düşünmeye devam edip panik oluyorum hayattan zevk almıyorum yemek yerken dışarı çıkma fikri kendine sunarken film izlerken oyun oynarken ne olursa olsun birşey yapacaksam zaten ölücem diyip yapma hevesim kaçıyor mesela oyun oynarken mutlu olacaksam aklıma ölüm gelince hemen keyfim kaçıyor mutlu olamıyorum çok strese giren bir insanım her saniye birşey düşünüyorum ağlıyorum ediyorum dua ediyorum ama kabul olmuyor gibi hisediyorum öyle hisediyorum böyle hisediyorum ya varya bittim ben ya harbi diyorum Kaldıramıyorum ben bu yaşta eğlenip gezip tozmam gerekirken bunlarla uğraşıyprum unutkanlık var psikoloğa gidiyorum şimdi 2.sefer anlattığı hiçbirşeyi kafamda oturtamıyorum odaklanamıyorum herşeyi unutuyorum geri ne yapıcağımı bilmiyorum benn çok kötüyüm çok korkuyorum

Benım babamda okumamış meslek sahibi olmamış bize hep okuyun yada çalışin derdi 13 yaşındayken bana calısıyorsan calıs yoksa benim yemeğimi yeme derdi evden atarlardi calisincada parayı elimizden alırdi 23 yasındayım ailem yüzünden kendime hiç bısey yapamadım keske herkez anne baba olamasa

Bekçi ve kurtarıcı karışımıymışım. Teşekkürler 🙏🏼

1.Bekçi şablonu 2.Aşırılı başarılı olma 3.Başarısızlık 4.Kurtarıcı 5.Parti insanı 6.Kahramana tapan insan Bu anlattiklarinizin hepsi bende var/ Kendimi tedavi ediyorum hayatla, yasayarak

Çocuk yetirmek çocukları iyi egitim vermeye uğraşırken ve yetistirirken çocuklarda ergenlikte patlak veriyorlar çok zor çocuk yetiştirmek..amam hocama çokk teşekkür ediyorum çok aydınlatıcı anlatiyo çok iyi anliyorum ..Allah razı olsun hocam rabbim sağlik uzun ömürler versin size🤲