අතැර දැමූ ගම්මානයක් මැදින් සොදුරු පාරාදීසයකට
වැහි වලාකුළු වලින් වැසී ගත් අහස් ඉම එපිනෙපේටම පවසා සිටියේ සංචාරයෙන් තොර විවේකය සුදුසු යැයි යන පනිවිඩයයි. නමුත් මාසයක පමන කාලයක් නේපාලයේ සුදෝ සුදු වන් හිම කදු සමග කාලය ගත කල මා හට හරිත පැහැගත් සොදුරු ඉමක මොහොතක් හෝ ගත කිරීමට ඇත්නම් යන සිතුවිල්ල සොබාදහමේ පනිවිඩය යටපත් කරේ මාගේත් ඒකමතික වූ කැමැත්ත මතයි.
සංචාරය හෝ යන දිශාවක කිසිදු අදහසකින් තොර වූ මා දහවල් දොලහට පමන කොළඹින් පිටත් වූයේ මහනුවර දෙසටයි. වැඩි මාර්ග තදබදයකින් තොර වූ කොළඹ-නුවර මාර්ගය ඔස්සේ මහනුවරට ගමන් කල මා සොබාදහම විසින් පිළිගත්තේ කඩුගන්නාව සිට එක දිගර ඇද හැලුණු මල් වර්ශාවක ආශිර්වාද ලබා දෙමිනි.
මා මහනුවර මාලිගාවට ආසන්න නවාතැන්පොළක නතර වූයේ උදෑසන "දළදා මාලිගාවේ" තේවාවටත් සහභාගී වී මාගේ සංචාරය ආරම්භ කිරීමට අදහස් කොට ගෙනයි. නවාතැන්පොළට ගොස් මද වේලාවකින් මාගේ ජංගම දුරකථනය එක දිගට නාද වූයේ සහන ගේ දුරකථන ඇමතුමකට අනුවයි. "කියපං සහනේ.." මා දුරකථනයට ප්‍රතිචාර දැක් වූ අතර "අයියා කෝල් කරලා තිබ්බා..." සහන් අනෙක් අතට මාගෙන් විමසන්නට විනි. "ඔව් බං කන්දක් නගින්න වත් යන්ද අහන්න ගත්තෙ උබෙන්.. කෝ ඉතිං උබ නෑනෙ.." .... "අඩේ අයියේ.. මාත් මේ ටිකේ වැකේශන්... ..." කතාව අවසාන කිරීමට පෙර මා කියා සිටියේ "ඔහොම්ම නැගපං නුවර බස් එකක. මම උබව ගන්නම්.. හෙට උදේම යමං කොහෙ හරි.." "හරි අයියේ මම එන්නම්". ඇමතුම එපමන කි.
පැය දෙක තුනක කාලයක් ගත වූ පස නුවර බස් ස්ටෑන්ඩ් එකෙන් සහන්ව අහුලා ගන්නට මට හැකි විනි. මහ වැස්සේම කඩේකට ගොඩ වූ අප රාත්‍රි ආහාර වේලත් ගෙන අප නැවතත් නවාතැන්පොළ වෙත ගමන් ගෙන වේලාසනින්ම නින්දට වැටුනේ පෙර මාගේ සැළසුමට අනුව හෙට උදෑසන මාලිගාවේ තේවාවට සහභාගී වීමට අවැසි වූ නිසාවෙනි.
දුරකථනයේ එලාමය නාද වීමටත් පෙර පාන්දර 4ට පමන නින්දෙන් අවදි වූ මා හට ඇසෙන්නට වූයේ ඒ වන විට පැවති අධික වර්ශාවේ හඩයි. "මේ වැස්සෙ නම් ආයේ තෙමෙන්න බෑ.." මා මාහටම කියා ගනිමින් ඔලුවේ සිට පොරවාගෙන එලාමයත් අක්‍රීය කොට නැවතත් නින්දට වැටුනේ සහන් ගෙන් හෝ අදහස් විමසීමකින් තොරවයි.
උදෑසන නමයට පමන අවදි වූ මමත් සහනේ ත් උදෑසන දහයට පමන ගමන් ආරම්භ කලේ මහනුවර සිට මාතලේ දිශාවට යි. මාතලෙන් රත්තොට හරහා වැටී ඇති මාර්ගය ඔස්සේ ගමන් කල අප අවසානයේ නතර වූයේ සොදුරු වන වැස්මකින් වැසී ගත් ඉසව්වක යි. මේ වන විට අප ගමන් ගන්නේ කුමන ගමනාන්තයකටද යන වග කථිකා කොට ගෙන තිබූ හෙයින් අතර මග හමු වන ගම් වැසියන්ගෙන් සහ ගූගල් සිතියමේ ද උපකාර ගෙන මග සොයා ගත්තේ ඒ සොදුරු ගමනාන්තයට රෑ බෝ වීමට පෙරාතුව ලගා වීමට යි.
මාමේ.. "කරගස්තැන්නට හැරෙන්නෙ කොහෙන්ද.." අසළ රැදී සිටි මාමා කෙනෙකුගෙන් විමසා සිටියේ මාර්ගය හරියාකාරවම තහවුරු කර ගැනීමට යි. "ඉස්සරහ වහපු ඉස්කෝලෙ ලගින් තමා යන්න තියෙන්නෙ.. හැබැයි අලියා ඉන්නවා හවස් වෙද්දි.." එපමන කි. මාර්ගය සොයා ගන්නවා ඇරෙන්නට දැන් අලියෙකුගෙන්ද පන බේරා ගත යුතුය.
තේ වතු සහ දීර්ඝ ෆයිනස් වනාන්තර අතරින් තවත් පැයක හමාරක කාලයක් ගමන් කල අපට අවසානයේ මුන ගැසුනේ තවත් දුශ්කර මාර්ගයකි. එහි ෆෝ වීල් රථයකින් හෝ මෝටර් සයිකලයකින් හැරෙන්නට වෙනයම් වාහනයකින් නම් ගමන් කිරීම සැබැවින්ම අභියෝගය කි. පැවති වර්ශාව නිසා තණකොල අතර රැදී ඇති මඩ බයිසිකලයේ රෝද එක විටෙක ලිස්සා යැවීමටත් තවත් විටෙක එක තැන කැරකවීමට තරම් ප්‍රබල ය.
අප ඒ මාර්ගය ඔස්සේත් සැළකිය යුතු දුරක් ගමන් කල පසු මුන ගැසුනේ පාලුවට ගිය අතැර දැමූ ගම්මානය කි. පැවති දැඩි සුළගත් පාලු ගම්මානයත් සැබැවින්ම මනසට රැගෙන ආවේ කුතුහලය පිරි ගුප්ත හැගීමකි. අප මෙහි පැමිනීමට පෙරාතුව ජනාවාසයක් මුන ගැසුනේ කිලෝමීටර් ගනනාවකට එපිටිනි. එබැවින් මෙහි ඇති පාලු සහ ගුප්ත හැගීම පිළිබදව තවත් කරුණු කාරණා ඉදිරිපත් කිරීම අවශ්‍ය නොවනු ඇතැයි මා හට සිතේ.
කෙසේ වෙතත් ගම්මානයේ ඇති නිවාස සහ අතැර දැමූ කුඩා කාර්යාල සහ හෙද නිවාස අතරින් අප ඇවිද ගියේ කුතුහලයකිනි. මින් පෙර මෙවන් ස්ථාන මා දැක ඇත්තේ උතුරු සහ නැගෙනහිර ප්‍රදේශ වලදී යුද්ධය නිසා අතැර දැමූ ප්‍රදේශ වල පමනි. නමුත් මේවා ඊටත් වඩා කාලයක් අතැර දමා තිබූ බවට බැලූ බැල්මට පෙනේ. අප පැයක පමන කාලයක් මේ ගුප්ත ඉසව්වේ ගත කල අතර පසුව නැවතත් ගමන් ආරම්භ කලේ අප සොයා යන සොදුරු ගමනාන්තය දිශාවට යි.
තවත් නිමේශයකින් මා මාගේ ජීවිතයේ දුටු සොදුරුතම ඉසව් වලින් එකක් වන හරිත පැහැ ගත් ඉසව්වකට ලගා වීමට අපට හැකි විනි. හරිත පැහැ ගත් මේ සොදුරු ඉසව්වේ කදවුරු රැයක් ගත කිරීමටත් ඒ අවට පැවති සුන්දරත්වය විදීමටත් අපට හැකි විනි. අප විදි සහ මා දුටු ඒ සුන්දරත්වය රූප රචනාවෙන්ම නරඹමු.
රූප රචනාව අද දහවල් 12.30 ට
ආයුබෝවන් මම දිනේෂ්.