#ÖmerOkçu, #MinyeliAbdullah, #Hekimoğluİsmail
1990 yılının başlarıydı. Kalem ele geçince insan sıklıkla haddini aşıp yazar taklidi yapabiliyor. Bunu anladığım zamanlardı. Muhabirliğin yanı sıra birkaç yazı dizim yayınlanmıştı. Gazeteye gelmiş, tam yanımdan geçerken, “Sen mizah yazsan iyi olur. Mizah eksik damarımız” demiş ve beni inanılmaz mutlu etmişti. Dile kolay koskoca Hekimoğlu İsmail, sadece yazdıklarımı okumakla kalmamış, bir de geleceğe dair fikrini benimle paylaşmayı lütfetmişti.
Hekimoğlu İsmail benim gibiler için bir yön feneri, mühim bir pusula idi. Özellikle ‘muharrir’ geleneğinin son temsilcilerinden biriydi. Sonra onunla aynı toplantılara iştirak etmek, aynı araçta geziye çıkmak da nasip oldu.
...
En büyük mutluluğum belki de onu yaşarken en son kameraya çeken kişilerden biri olmamdı. Upuzun (iki bölümlük) belgesel çektim usta ile. Hastalığının tüm ağırlığına rağmen, berrak bir zihin ve müthiş bir terkip gücü vardı. Sırtını yasladığı öylesine muhkem bir kültür vardı ki, mevzu ne olursa olsun kendine has bir bakış açısı belirliyor ve bambaşka ufuklar açıyordu.
Ve her fani gibi Hekimoğlu İsmail ustamız da rahmet-i rahmana gitti.
Mekanı cennet, yoldaşı kutsiler olsun…
Allah rahmet eylesin…
...
► M. Nedim Hazar'ın yazısı: buff.ly/3IattAH
► Destek olmak için: / tr724
► Abone olmak için: buff.ly/31CrcfN