Bazıları vardır ki dinlerken sadece yorumları okurlar ama asla yorum yapmazlar...Asıl hikaye onlardadır. Gerçek hikaye sahiplerine selam olsun...

Birkaç Tavsiyem Var Bir şarkın olsun. Senin olsun. Hayatına her giren insana “bu benim şarkım bak” diye dinlet. Bir gün o kişinin hayatından çıktığında bir radyoda denk gelirse, seni hatırlasın. Tek bir parfümün olsun. Özdeşleşmek iyidir. Dünya bu illa ki bir tek sen kullanmayacaksın. Öyle bir sana ait olsun ki, bir yabancıda bile duysa “acaba burda mi” diye kokuyu duyanın gözü seni arasın. Bir tane en yakın arkadaşın olsun. Sadece kötü günde değil, iyi günde de aradığın ilk kişi olsun. Birlikte düşün, birlikte kalkın. Birbirinizi toparlayın. Yaralarınızı sarın. Herkes gittiğinde “şanssızlığınıza” biraz gülün, biraz ağlayın. Bir tane çok büyük aşkın olsun. Bir dönem çok sevmiş ol, bi dönem nefret etmiş. Her şey küllendikten sonra tebessümle hatırla. Biraz da bi yanin acıyarak. “O olsaydı nasıl olurdu acaba hayatım?” diye sorgulayarak. Artık bir şey hissetmesen de “başına bir şey gelse yine de ilk ben koşarım” diyecek kadar. Unutma, masallar mutlu sonla, efsaneler kavuşamamakla biter. Bir evlat edin. Bir kedi olur, bir köpek de. Ama olsun. Kapılarını aç. Senden olmayan ama senin ilgine bakımına muhtaç bir kalbin atışlarını ellerinde hisset. Bir canlının hayatını değiştirmek acayip bir şey. Birinin kahramanı olmak istersen bundan büyük fırsat olamaz. Sevmek çok güzel. Hele bir de her koşulda sevilmek. Bol bol kitap oku biri seni derinden etkileyene kadar oku. Onu bulduğunda kimseyle paylaşma. O hikaye senin. Beğenmediğin sayfayı yırt sevdiğin yerleri yıldızlarla donat. Başucunda dursun. Belki bir gün biri gizlice o sayfaları keşfeder. Seni daha iyi tanıma imkanı olur. Salaş bir restaurant edin. Patronundan garsonuna kadar tanı. Kafan mı bozuk, mekan dolu mu, sana yer açacakları kadar müdavimi ol. Bir masan olsun hep oturduğun. Bir başına gitsen bile başına bir şey gelmeyeceğini bil. Bir gün belki kapanır ya da yıkılır. Ama sen önünden her geçtiğinde “burda eskiden hep bi yerim vardı” dersin. Bir hobin olsun. Kaçmak için. Hiçbir şey düşünmediğin. Dünyadan uzaklaşabildiğin. Onunla övün. En iyi yaptığın şey olsun. Insanlar şaşırsın. Senin icin çocuk oyuncağı olsun. Bir şey iste. İmkansız olsun. Peşinden koş. Yorul. Defalarca vazgeç. Defalarca dene. Susmanın çaresizliğini de yaşa bağırmanın da. Uykuların kaçsın. Düşündükçe saç diplerin bile uyuşsun. Her ne ise bu istediğin, aşk da olur iş de. Bağrına taş bas gerekirse. Yeter ki gece yatağına yattığında “ben elimden geleni yaptım” de. Bazen kazanamamış olsan da, yapabileceklerinin ya da bir şeyi delice istemenin limitini görmek de zaferdir. Vakit ayırdığın bir ailen olsun. Yarın kaybettiğinde keşke daha çok zaman ayırsaydım demeyeceğin. Pişmanlık kötüdür. Bir daha geri getirmeye gücünün yetmedikleri içinse, iskence. Kıymetini bil. Yarin ne olacağı belli degil. Kalp krizi dediğin bir kaç saniye. Kalp kırma. Sınırların olsun aşılamayacak. Duvarların olsun yıkılamayacak. Herkes bilsin. Ona göre davransın. Bir alanın olsun metre karesi dert değil. Kapısını kapattığında gercek sen olabildiğin. Dört duvardan birininin dibine çöküp ağlayabildiğin. Güçsüzlüğünü yaşayabildiğin. Sonra daha güçlü kalkabildiğin. Kaldığın yerden devam edebildiğin. İnsan en Çok kendini özlüyor çünkü. Bir sevdiğin olsun tabi. Belki hayallerindeki gibi olmaz koşullar ama bir şeyleri birlikte var etmenin tadı bi başka. Para amaç değil araç olsun mutluluğuna. Olmadığı zaman da elindekini cömertçe paylaşabil. En çok onla gül. Saatlerce muhabbet edebil. Birbirinize ulaşamadığınızda, “başka biriyle mi acaba” diye değil “başına bir şey mi geldi” diye endişelen. İlişkini başkalarıyla kıyaslama. Biri sevdiğini çok söyler, biri daha çok gösterir. Sen de biri eksikse bu seni daha az seviyor demek değildir.Telefon karıştırmakla ömür geçmez. Bir insan bir şey yapmak isterse yapar. Kalbin temizse, sen araştırmadan da karşına çıkar korkma. Sonuna kadar güven. Bir gün kırılırsa kalp yenisini inşa eder. VE Kalbini temiz tut. Çevreni de. Unutma yaptığın her iyilik bir gün sana geri döner.

''50 yıl sonra burası ölü insanların hatıra defteri olacak'' diye bir yorum gördüm.Bu hatıra defterinde benimde bir hatıram olsun istedim ve bu yorumu yapıyorum.İleriki yıllarda bu yorumu görecek olanlar hep mutlu olsunlar. :)

neredeyse 1.5 yıl olacak.. bu kolajı dinlerken bir gece çıkıp motor sürmüştüm , maalesef ki talihsiz bir kazaya karışmıştım.. uğruna canımı vereceğim kadın ile yolumuz tekrardan kesişti ve 1.5 yıldır birlikteyiz.. bu yıl sonu sözleneceğiz inşallah. Umarım uğruna dinleyen herkes hakettiği aşkına kavuşur..

Önce sevdiğiniz terk eder sizi, ardından uykunuz. Sonra ne sevdiğiniz geri gelir ne de uykunuz. ~ Cemal Süreya

Bazı insanlar bize armağandır bazıları ise ders. geceniz güzel olsun güzel insanlar...

Klasik bi laf, biliyorum ama bana hatırlat be. Hatırlat da yeniden bazı duyguları yaşayalım

Kimse yaralarından öpmeyecek güzel insan. Yaralarından çiçek açmayı öğreneceksin.

Klip yok demeyin,gözlerinizi kapattığınız zaman klibimiz başlıyor...🥀

Çok güçlü insanlardık, nereden bilebilirdik bir tebessüme yenileceğimizi..

"ben sensiz bin gece kan kustum sen sensiz bir gece kalmadın manzursun"

İyi adamlar yalnızlıktan ölüyor , iyi kadınlar ise kötü adamların balkonundan gökyüzüne bakarken …

Herkesin içini döktüğü şarkılarda buluşmamız kırık kalplerin kazandığı tek savaş..

Farklı mevsim çiçekleriydik. Seni büyüten yağmur, beni çürüttü...

İmkânsızları yaşamak mıdır sevmek, yoksa severken imkânsız mıdır yaşayabilmek? ~Özdemir ASAF

Bugün çok sevdiğim bir yakınımdan şunu duydum ' gençliğini mahvediyorsun,kendi ellerinle en güzel zamanlarını kaybediyorsun' haklı

"Ne yaptıysam olmadı, ne çare" Anlatıyor bu cümle bizi.

Kanser seni almasaydı daha ne hayallerimiz vardı..

sevmek suç olmasaydı bende en büyük mahkum olmazdım belki hakim bey🚬

Ders çalışıyordum birden karışma çıktı huzur verdi kimseye çok bağlanmayin herkes gelip geçicidir kendiniz bir şeyler başarmaya devam ediniz🦋

3 gün önce kanser tanısı aldım. Bu kadar basitmiş hayat. İyileşince bu yorumun altina yazacam.

12 yaşında parkta kolasına maç yapıyorduk, sahaya bi cocuk bi adam girdi kenarda voleybol oynamaya başladılar, bende yoruldum kaleye geçtim 2 dk sonra sahaya o girdi saçlarını savurdu çok güzel bi gülüşü vardı o ân ona bağlandım kısa kesicem 6 senemi beni sevsin diye elinlmden gelen herşeyi yapmaya çalışarak geçirdim, sadece 1 sene konuşmadık ikimizde farklı yerlere taşınmıştık onu unutmak çok zordu, bigün mesaj geldi halil neyapıyorsun diye kim olduğunu anlamadım direk girdim profiline, ulan kızın tipini unuttum lan ben gözlerimden yaş düştü, hayatımı kârartan kızla tekrar buluşmaya başladik basmaneye, konakta, kordonda gezerdik, holifest de en yakın arkadaşımla sadece 1 saat tanışmışlıkla aldattı beni ki platoniktim ona, tam olucaktık bana öyle demişti ama iyi niyetimden kaybettim, teşekkürler asya kendine iyi bak..

Bir çocuk vardı, Mehmet. Başında arkadaştık ve her şey iyiydi. Sonradan ben ondan hoşlanmaya başladım, arkadaşlığımız bozulmasın diye söylemedim de. Sonra bir gün ben ne oldu anlamadan benden hoşlandığını söyledi, o gün cennetim oldu. Çok güzel bir ilişkimiz oldu onunla. Kitap okumayı hiç sevmezdi, ama ben ona okuduğumda ya da anlattığımda hiç sıkılmadan dinlerdi. Birlikte hayaller kurardık, gelecekte ki evimizi bile hayal etmiştik onunla. Hâlâ hatırlıyorum merdiveni nereye koyacağız tartışmamızı. Bilgisayar oyunlarının hastasıydı, o oynarken ben yine bir şeyler anlatırdım. Bazen oyunu bitsin diye beklerken uyuya kaldığım olurdu, o sırada benim için tatlı şeylerdi bunlar. Odamın duvarını boyamaya heves etmiştim bir akşam üstü, tabi o diyor "kızım ne gerek var gecenin bu saati" ben durur muyum onu da dahil ettim hemen. Aradım görüntülüden, birlikte boyamış olduk bana göre. Bir başka gün diyorum saçımı keselim mi? Tabi uzaktaydı o da o gün, yine bir görüntülü arama, ben kesiyorum onun içi gidiyor. Söylemiyor ama Of çekişlerinden belli, kestik saçlarımı gördü beni baktı bir dedi çok güzel oldu. Oysa yamuk yumuktu, o güzel dedi diye öyle az gezmemiştim. İkimizin de ailevi sorunları olduğu bir sıra ağlamıştım ona anlatırken, hiç unutmuyorum sesinin titreyişini. Beni göremeyecek diye bile ağlardı bazen, içim giderdi. Birlikte güler, eğlenir birlikte üzülürdük. Benim için doğru insandı her anlamda. Sonra bundan iki yıl önce yılbaşı akşamı ayrılmak istediğini söyledi. O gün annemin yanında çok ağladım, annem bile çözememişti neden bu kadar ağladığımı. Ama ben o akşam evimi kaybetmiştim. Ev sadece pencere, oda değildir. Ev bazen insanlar olabiliyormuş. O benim güvenli yerimdi, kötü hissettiğim her an saklanabileceğim bir yerim vardı. Biz ayrıldıktan 1 ay sonra en yakınlarımdan biriyle çıkmaya başlamış, kızın bana karşı uzak tavırlarından belliydi ama beklemezdim ondan. Çünkü ben ona Mehmet'in ilk aşkım olduğunu söylemiştim, onunla dertleşmiştim. Yapmazdı, ama yaptı. Üzerinden yıl geçti, onlar birinci yıllarını kutlarken ben bir kez daha onun için ağladım. Gerçek aşklar unutulmuyormuş, bir aşk diğer bütün sevgileri hükümsüz kılabiliyormuş. Ve üzerinden yıllar da geçse ben hâlâ ona aşığım, hâlâ ona sadık kalıyorum. Eğer bunu okursan ki pek sanmıyorum. En sevdiğim şarkı disfruto değil artık, belki bir gün özlersin dinlerken kalbime gölge gibi çöküyorsun, sevdiğin hırkamı eskisi kadar giymiyorum, ekmek arası cipsi unutmadım, doğum günlerini seviyor musun bilmiyorum ama ben kutladığımda sevdiğini söylemiştin. Seni unuttum derken hep yalan söylüyorum, anneme hâlâ seni anlatıyorum. Kitaplarımı artık kimseye anlatamıyorum, duvarımı bir daha hiç boyamadım. Sana ilk aşkım olduğunu söylediğimde gülmüştün, inanmamıştın hatta. Mehmet, ayları bırak yıllar geçti. Ben seni hâlâ çok seviyorum. Sana sadığım, ama sana çok da kızıyorum. Ayrıldığımız akşam bana anında bir yabancı gibi davranışını kaldıramıyorum hâlâ. Sevgilin bana yazdığında, bana seni ne kadar sevdiğini anlattığında çok ağladım. Ama buna rağmen ona destek oldum çünkü onunla mutlu olduğunu biliyordum. Ona da güzel kızım diyip bal bebeğim diye seviyormuşsun, bana özel kalmamış hiç biri. Oysa ben senin Cus demelerini bile ruhuma işlemişim. İçimde senden kalan bir şeyler var, karakterime işlemiş. Senden sonra kimi sevmeye cesaret etsem başarısızım, herkes çok kızıyor ama kendinle birlikte hislerimi de alıp gittin. Ben sana uzun süre küs kalamam, neredeyse üç yıl olacak ve ben sana içimde küsüp, çok kez affediyorum. Şarkılarının her biri duruyor bende, her bir ayrıntın ezberimde. Lütfen onu benden fazla sevme de diyemiyorum artık, ama o seni benden çok sevmesin. Sana sarılmayı da unutmasın, üzüntünü içine atıyorsun çok, sorsa bir şeyim yok dersin ama ben bilirim. Beni evsiz bıraktın ama o sana güvenli yer olur umarım.

Tam geçti diyorsun, bitti diyorsun. Hatta bitiyorda. Bakıyorsun günlerin artık düşünerek değil yaşayarak geçiyor. Ama sonra bi şey oluyor, ufacık bir şey. Aklına getiriyor ve çıkartamıyorsun. Sabah uyanınca geçiyor belki ama yine aynı şeyleri tekrarlıyorsun. Arkadaşlarının bi anısı, ortamda küçük sesli bile olsa çalan şarkı, bir anda burnuna gelen o koku. Aslında hiç birine gerek yok zaten onu aklına getirmek için her şeyi yapıyor kafanın içi. Uzun lafın kısası geçiyor gibi oluyor hatta geçiyor ama sonra birdaha başlıyor be kardeşim. Bazen bir kare bazen bir cümle bazen bir koku bazende hiçbir şey getiriyor onu sana.

Gittiği gün şey demişti "Dönersem kanım kurusun" demişti 1 yıl geçti ne biryerden ulasabildim ne haber alabildim yaşadığım şehir hergün tesadüfen karşılaştığımız şehirde o lafı söyledikten sonra asla karşılaşmadık kokusunu sesini unutmaya başladığım gün saatlerce ağladım hep sözünde duran birsiydi zaten sozelrini tutması çok hoşuma giderdi ama bu sözünü tutmasını asla istemedim asla

lütfen beğenerek aklıma düşürün sürekli

tekrar hoşgeldin. ilk kez gelmediğini biliyorum

Mutsuzluğun bile mutlu ettiği dönem de yaşıyoruz, yalnızlığa terk edilmiş değilde muhtaç edildiği dönemde.

Bayrama 3 4 gün kala hastaneye yatışım var ne ailemin haberi vardı ne de sevdiğimin ailem okulda biliyor sevdiğimin benden haberi bile yok dua edin dostlar dua burdan sağ salim çıkabileyim

Sevip terk edilmek, ayrılmak değilde yalnızlığı sevsen bile hiç yaşamamış olmak daha çok acı veriyor bence. Bu kadar insan yaşamış bir ben yaşamamışım diye düşünüyorsun.

Ne çok mutsuz insan var, buralarda buluşuyor gibiyiz, dışarda siz de benim gibi mutlu ve umursamaz mı görünüyorsunuz ???

en çok üzülenler en çok ağlayanlar değil en çok susup olduğu yerde oturandır.

Küçük kızım. O benim küçük kızım her şeyimdi. Sevgi ve şefkatli bi ailede büyümemiştim. Annem hariç, o benim tek hayat arkadaşım canımın içi. Sevgiyi merhameti annemden öğrenmiştim küçük yaşta çalışmaya başlamış hayatı erken tanımıştım. Okulu lise de bırakmıştım. Açıktan okuyup bi şekilde 21 yaşımda memur hayatına atıldım. Gittiğim şehirde herkes eğlenip gününü gün ederdi ben hep sabit fikirli ve hayatında sabit birisini isteyen biri olmuştum. O şehirde seveceğim birisini bulacağımı asla tahmin etmezdim. Hikayemiz şöyle başlamıştı, ben motorumla her sabah işe yetişmek için onun cadde üzerinde ki evinin önünden geçerdim o da motorun sesine kulak verip ben olduğumu bilmeden cama cıkar bakarmış ( tek bana değil büyük motor geçince bende bakıyorum herkes gibi bakarmış işte ) instagramdan eklemiştim ordan konuştuk dışarı bişeyler içmeye çağırdım gelmedi bir kaç kez daha son dakika çağırınca plansız sevmem dedi ve ertesi güne randevulaşmıştık. Arkadaşım bizi arabasıyla bi kafeye bıraktı oturduk ve onu ilk kez görüyordum karşımda oturan sarışın beyaz tenli masumane bakışlı utancından yanakları, suratı kızarmış tatlı mahçup bi kız vardı. Duruşu beni büyülemişti. Kafeye giriş saatimiz 18.30du sohbetin büyüsündeydik ikimizde hiç sıkılmamıştık. Ortamın büyüsünü çalan telefonum bozmuştu ve saate baktığımda 23.30 du. Sonra onu evine bıraktım. Günlerce o akıp geçen zamanı düşünüp sanırım doğru insan diye düşünmüştüm. Üniversite okuyordu, onun bir ev arkadaşı benim bir ev arkadaşım vardı bir yıl böyle zaman geçti. Daha sonra Aynı evi 2.5 yıl paylaştık. anılarımız birikti beraber tatile çıktık daha çok bağlandık birbirimize ( ben öyle sanıyormuşum ) oysa sevgisini gerçekten hissetmiştim. Ona göremediğim sevgiyi tüm kalbimle vermiştim. Hasta olurdu karnı ağrır acıdan ağlardı gözlerimin içine bakarak canım çok yanıyo derdi. Ağladığı zaman küçük bi bebek misali dudakları büzüşürdü görür dayanamaz bende ağlardım ona sarılırdım acısını dindirmek için yapabileceğim pek bi seçeneğim yoktu. onu iyi hissettirmek için sıcak torbalar çaylar hazırlardım sonra o iyi olunca gülücükler saçardı dünyalar benim olurdu çünkü artık acısı geçmişti. Gel zaman git zaman evlilik planı yapar olmuştum ilk kez böyle bi hayale bürünmüştüm. O biraz korkuyo gibi geliyodu yada ben kendimi avutma yolunu böyle bulmuştum. Erteler erken falan okulum bitmedi diyodu ( son senesiydi ) ailesi ile tanışmıştım annesi sürekli oğlum diye arardı Allah razı olsun iyi insanlardı. Tayinim açıklandı anılarla dolu evimizden zor ayrıldık evi üzülerek boşalttık. O memleketine döndü ben tayin yerime geldim. 10 gün sonra okulunun olduğu şehre geri dönmek iki gün arkadaşlarıyla takılmak istedi. Otogara giderken “sesini duymak istedim “ dedi aradı. Otobüsten o şehre varınca beni yine aradı ama bu sefer görüntülüydü “seni özledim görmek için aradım”. Demişti günlerden cuma akşam 18.00 gibiydi arkadaşları otogardan alana kadar konuştuk o akşam eğlenmeye gittiler her zaman ki gibi haber ederdi şuradayım gibi. Ertesi gün oldu mesajlar azaldı pazar oldu telefonları Kapalıydı sorduğum zaman şarjım bitti bahanesiydi. Pazartesi oldu sakince ne olduğunu anlamaya çalışıyordum. Akşam 18.30 gibi bi konu için aradı beni 2 dakika kadar konuştuk tamam halledicem ama bana ne olduğunu anlatmak ister misin bir sorun var dedim. “Konsere gidicem arkadaşlarım var hazırlanmak zorundayım sonra konuşalım” dedi ve kapattı. Akşam üzeri 21.00 da aradım ve telefonum engellenmişti. Küçük kızım, emanetim diye sevdiğim hayat arkadaşım olacak gözüyle baktığım kadın beni hayatından 2 günde silmişti ama ben konduramamıştım çünkü inanmadım. O anın karmaşasında sms atma gereği duydum sonra bi durdum numaram engelli göremez ki dedim. Whatsapa girdim profili yok engellemişti :) instagrama baktım ordan da engellemişti. Mesaja girdim “ sana bunu telefonda söyleyemedim. Bu ilişkiyi yürütmek için çok çabaladık ama ben daha fazla yapamıyorum. Sana hayatında güzellikler diliyorum fakat ben o güzelliklerin içinde yokum kendine iyi bak”. Ben bunu hak edecek ona hiç bişey yapmadım asla aldatmadım teşebbüsü bırak aklımdan dahi geçirmemiş insanım. Her ilişkide olan şeyler tartışmalar elbette olmuştu ama arkadaşlar 27 yaşında kullanılmış hissedilmek sevgisini hissettiğin karşılıksız koşulsuz sevdiğin insan tarafından terkedilmek hele ki bir kaç satırla terkedilmek insanı çok zorluyor. Sonra öğreniyorum ki onun istediği hayat ciddi bir ilişki değilmiş. Saf ömer ah ömer :) ben güvendim güvenimi en derinden en içten yıkan insan. Allah gönlüne göre versin. Biliyorum sen böyle melankolik şeyler dinlemezsin. Belki hiç bu yazımı görmeyeceksin. Sana hiç beddua etmedim ama Allah kalbimin acısını biliyor. O en doğru kararı ikimiz için verecektir. Herkes kalbinin ekmeğini yer, sevip sevileceğimiz doğru insanla karşılaşmak nasip olur inşallah. Sevgiyle kalın.

Bu video burada durdukça ne kadar zor toparlandığımı bana hatırlatacak.

Hiç mi düşünmedin öldü mü bu çocuk, depremden sonra ihtiyacı var mıdır diye. Nasıl bir insan oldun böyle, aşık olduğum kadın nasıl böyle değişebilir

yarın askere gidiyorum. 6 ay sonra görüşmek üzere. 03.02.2023 01:31

"Oradasın, biliyorum. Bu satırları okuyorsun. Şimdi bu satıra geçtin, kaşların çatıldı. Kafan karıştı. Kimle konuştuğumu, bu satırları kime yazdığımı anlamaya çalışıyorsun. Ben bu satırları sana yazıyorum. Ona, buna, şuna değil. Sana yazıyorum. Dünyanın her neresindesin bilmiyorum, hangi şehrin hangi sokağında okuyorsun bu yazdıklarımı bilmiyorum. Bir otobüste misin, trende misin, saat orada kaç? Bilmiyorum... Ekrana dökülen saçların ne renk inan bana tahmin edemiyorum. Ve inan bana, bunların hiçbirinin önemi yok. Saçlarının renginin, saçlarının olup olmamasının, nerede olduğunun, saatin kaç olduğunun... Tek önemli olan sensin. Bu satırları okuyor olman. Neler yaşadın, neleri atlattın, neler yaşayacaksın, neleri atlatmak zorunda kalacaksın bilmiyorum. Tek bildiğim var, bu dünyada çıkmaz sokak yok. Sonuna geldiğini düşündüğün her yolda, o yolun sonunda bir duvar da görsen adım attığında yıkılacak o duvar. Belki mahvolmuş haldesin, belki pes ettin, belki çaresizsin, belki artık hiçbir şeyin iyi olacağına inanmıyorsun.Ama sen bu satıra geçtiysen, hâlâ umut var demektir. Çünkü bu satırları okumaya devam ediyorsan bu satırlardan bir kurtuluş yolu, bir cevap arıyorsun demektir. Derin bir nefes al. Bir nefes daha. Ve bil ki, 'Vardır elbet bir çıkılacak yol.' Yeter ki o yola adımını at. O telefonu eline al, kendini tuttuğun o mesajı at. Aynanın karşısına geç, kendine bir bak. O kadar değerlisin ki kendinin kendine yazık etmesine izin verme, saçlarını tara. Bir özür dile kendinden. Kendine yaptığın haksızlıklar için, kendini soktuğun o çıkmaz sokak için, kendini suçladığın her an için özür dile kendinden. Bu dünyadaki en önemli insan sensin. Bu dünyadaki en değerli insan sensin. Başkalarına verdiğin değerin yarısını bile kendine vermediysen eğer, şimdi bir kez daha özür dile kendinden. Ve bir kez daha. Unutma, herkes gittiğinde bile ruhun seninle kalacak... Senin en yakın arkadaşın, en daimi ailen sensin..."

Yorumdakilerin en azından anlatacakları hikayeleri var be en azından üzülmüşler, aldatılmışlar bizde oda yok be usta yalnızlık en güzeli yalnız dostlarıma selamlar olsun

Bazen böyle şarkıları dinlerken sadece hiç unutamayacağın anıları hatırlarsın ama içindekileri kimseye söyleyemezsin

Tam 9 yıl oldu, ben hâla dinliyorum. Sen dinleme, çocukların uyanır..

dertlenince açıyorum bugünde yanlızım ne güzel

Bir yorum gördüm ; Bazıları vardır ki dinlerken sadece yorumları okurlar asla yorum yapmazlar diye sırf o yüzden yorum yapıyorum sonuna kadar haklısın mücâhid,sonuna kadar…

En güvendiği yerden kırılınca anlıyor insan hayatı…

Sizi sevmeyen birinin yanında durmayın. Canınız yanacak ama geçecek.

olmayacak duaya amin diyoruz...

Bazen kelimelerin yaşananları anlatmakta ne kadar aciz kaldığını anlıyorsun.

Depremden sonra yazıyorum arkadaşlar Aklınıza çok geç düşmeden düşürün ÖLÜM VAR YARININ GARANTİSİ YOK HEPİNİZİ SEVİYORUM 🥀🌊

"Anlatamıyorum, ne kadar yalnız olduğumu, Ne kadar derin bir sevda taşıdığımı, Anlatamıyorum, ne kadar üzgün olduğumu, Ne kadar yalnız bir yolculuk yaptığımı."

Gidene kal diyemedim. Sen de geri donmedin ikimizde gururumuzu ustte gorduk. Ama gercekten bi bilsen icimde cigliklar var. Taniyamiyorum kendimi.

Belki de başka bir hayatta...

Ne beklediğine değer, ne istediğine Ne geldiğine değer, ne gelmediğine En çok kalbe değer, en beklemediğinde

Dinlemeyin olm şunları kurtulamazsınız bak

Keşke bir cümle bir kelime herşeyi yoluna döndürseydi.. umutsuz olma, unutma her gün doğar karanlıktan aydınlık...

yorumlar çok iyi lan okurken ayrı dertlendim

Dayı öyle bi unutamadım gitti diyorsun gitarla beni öyle diyarlarda gezdiriyorsun öyle anılara ışınlıyorsunki gerçekten mükemmelsin her dakikasını köküne kadar dinlediğim bir müzik şöleni

Tüm hayatım bir anda film şeridi gibi gözlerimin önünden geçti gitti,yorulmuşum be usta...kafamın içine sıkışan sonsuzluk sanrıları..derinlerdeyim epey derinlerde.

Başın sağolsun Türkiyə💔🇦🇿🇹🇷

Bu şarkıyı her dinlediğimde aklıma şu söz geliyor "Sen bitmiş bir kitabın ölmüş karakterisin..."

Sevilmeyeceğim, kimseye güvenmeyeceğim, yalnız kalacağım diyip umudunuzu yitirdiğiniz an biri sizi öyle güzel seviyor ki.. Bu dünyadaki en özel, en değerli insanmış gibi hissediyorsunuz. Sanki o olmadan nefes alamayacakmış gibi hissediyorsunuz. Bu kadar karmaşık ve yoğun hayatın içinden sıyrılıp onun sesini duyduğunuz an dinleniyorsunuz. Uzakta da olsa hep yanınızda, kolları sizi hep sarmalıyormuş gibi hissediyorsunuz. Hayallere artık daha çok inanıyorsunuz. Çünkü O var o hayallerde. Her saniye sesini duymak istiyorsunuz. Sesi öyle huzur verici, öyle güvenilir geliyor ki size.. Deli oluyorsunuz. Fotoğrafı var diye telefonu öpüyorsunuz. Kafanızda 7/24 onunla konuşuyorsunuz. Sesini 1 dk fazla duyabilmek için yolunuzu uzatıyorsunuz. Onun morali bir şeye bozulunca, hasta olunca, üzülünce kafayı yiyorsunuz. Keşke yanında olsaydım da sarılsaydım, öpseydim diyorsunuz. Keşke sarılıp ne derdi varsa hepsini dindirebilsem diyorsunuz. Tüm gün sarılsa asla bırakmazsınız. Sadece onun yanında çocuklaşıyorsunuz. Hep sizle ilgilensin hep sizle konuşsun istiyorsunuz. Bazen çıldırıp dokunabiliyor diye tuttuğu bardağı kıskanıyorsunuz. Yürüdüğü yollar, saçına değen yağmur damlaları, baktığı güneş, yaşadığı şehir olmak istiyorsunuz. Kalbinin ritmini ezberlemek istiyorsunuz. Sırf önerdiği için o şarkıyı günlerce sıkılmadan dinleyebiliyorsunuz. Sizi kendinize getiriyor, yaşadığınızı hissediyorsunuz. Ve sanki o öpse bütün sıkıntılar, dertler geçecekmiş gibi hissediyorsunuz..

Eğer neyle savaştığını bilmiyorsan, kendinle savaşmaya başlarsın. Kalbinin yerini unutmuş hiçbir insan için mücadele etmeyin. Kaybedersiniz, hem kalbinizin yerini hem de sizi yarınlara bağlayacak olan umutları.

Mutlu oldugum zamanlar gelip yorumları okuyacagim.Gercekligime geri dondurur

Aklınızdan çıkaramadığınız kişilerin sizi aklına düşüp düşmemesini sorgulama işte öyle bir durum

Bu dünyayı sevgisiz büyüyen insanların savaşları mahvetti

Aşk , sevginin imkansızlık duvarına çarpmasıdır :⁠,(

"İyi ki yaşamışım desem Bu acıları kim çekecek ? Keşke yaşamasaydım desem En güzel günlerim nereye gidecek ?"

sizin de var mı hayatınız da , size çok değer verip ama bir o kadar değersiz hissettiren biri

Bende senelerce iz bırakmış bir insan, seneler sonra ilk defa yüzünü gördüm. İlk defa sesini duydum ve ona ilk defa dokundum. İçimde beslediğim duyguların haddi yada hesabı yok. Onu çok özlemişim, ama artık aramızda mesafeler var. Yarıda kaldık.. Yarımda kaldın.

Eskiden mutsuzduk ama şimdiki kadar acı vermiyordu o mutsuzluk, eskiden umudumuz vardı hevesimiz vardı şimdi sadece saatler geçsin gün bitsin diye bekliyoruz, eskiden üzüldüğümüzde canımız bu kadar yanmazdı şimdi şimdi iliklerime kadar hissediyorum mutsuzluğu

Bu oynatma listeleri var ya,deli ediyorlar beni.Bize maziyi hatırlattın,anılarımızı yeniden yaşattın.İyisi kötüsü,ne de olsa anı.Yokluğu daha kötü,hatırlamak ne kadar acı verse de bazılarını,yine de varlar.Acılarımızı,tatlılarımızı unutmamak lazım.Daha sonra bu yorumu okurken de gözyaşımı tutamayacağım,şimdiki yapamadığım gibi.Bazen yaşamak da acı veriyor,her ne kadar arada kalsam da sonunda hep yaşamayı seçiyorum.Yaşama sebeplerim var çünkü.Hayallerim,tatlı bir annem,kardeşim bildiğim arkadaşlarım... Bu sözüm sizlere dostlar, "Ne yaparsanız yapın,ne yaşarsanız yaşayın,ne olursa olsun,siz hep en değerlisiniz,hayatınızı hiçbir şey uğruna feda etmeye gerek yok,hayatınız da sizin gibi önemli.Eninde sonunda kurtulacaksınız.ya bu dünyada,ya öbür dünyada.Zamanınız gelmeden zamanınızı getirmeyin.Yaşamalısınız,yaşayacaksınız.Yeter ki var olun,sorunların hiçbiri sonsuz değil."

Mutlu olmak ve olabilmek için çabalamak bitiriyor insanı...

zaman her şeyi iyileştirir dedi üstadlar yanıldılar bence zaman sadece yıpratır

03/01/23 ben bugun cok sevdigim birinin kendini astigi haberiyle uyandim sevdiklerinize sevdiginizi soyleyin hayat cok kisa kirmaya kirilmaya degmez.

Bir kadın sevdim. O zamanlar çocuk akıllı bir üniversite öğrencisiydim. Bir insan hayatının merkezine girer ya, o şekilde. Lakin 10 sene geçti. Ve bir çok travma yaşattı. Sonuç olarak gençlik gitti. 10 sene bir kadını bekledim. Her şeyi denedim, lakin heyecanımı hiç bir zaman yenemedim. Başaramadım dostlar. Benim hikayem kötü bitti. Canın sağolsun kedi. Ben seni ölene kadar seveceğim. Artık bir beklentim kalmadı senden. Hayat sınavımız tamamlandı. Ben tükendim, ve sadece iyi temennilerini kaldıı sana. Artık senden kopuyorum. Не ми такие, жизни такая.

Listeyi dinlerken güzel şarkılardan birini atıcaktım. Telefonu elime aldım etrafında kimsenin kalmadığını farkedip tekrar bıraktım. :') şimdi yalnız dinliyorum :)

6 şubat en kendimden başka herkesi düşündüğüm gün asla unutamayacağım bir gün bu gün olan deprem ve bu hayattan göçen tüm canlanlar türkiye olarak bu günü unutamayacağız....

Kadının sevgisine inan her erkek bir gün o acıyı tadacaktır.

Sevmeyi bilip de sevilmediğin için sevememek kadar acı bir duygu daha varmı bu hayatta?

lisede deli gibi aşık olduğum bi kız vardı başta açılamadım sonradan tüm cesaretimi toplayıp açıldığımda o acı cümleyle karşılaştım arkadaşı olarak görüyomuş o gün dünyam başıma yıkıldı ve hala toparlanamadım üzerinden baya bi zaman geçtikten sonra denk geldik ve ben hala ona olan hislerimi kaybetmemiştim ilk defa bi kız için günlerce gözyaşı döktüm ve ondan önce ve sonraki tüm ilişkilerim çok kısa sürdü biri aklındayken başkasını sevmeye çalışmak çok zor bundan sonraki yaşamımda da ne olursa olsun unutabileceğimi düşünmüyorum gün geçtikçe hissizleşiyorum artık herhangi biriyle ilişki yaşamak zor hale gelmeye başladı bi tarafım ondan nefret ederken bi tarafımda hala deli gibi seviyorum umarım bi gün gelir çünkü ben hala onu beni bıraktığı yerde bekliyor olucam herşeye rağmen.

Bazen herşeyin rüya olmasını istersin , bazende gerçek olmasını...

Hiç beklemediğin bir anda seversin Hiç beklemediğin bir anda gider.

Sanırım tüm sosyal medyada gördüğüm en kaliteli yorumlar burada. Mutluluk yanınızda acı uzağınızda olsun hayırlı geceler 🖤

buraya not olarak düşülsün tarih 22 haziran 2023 yalnız bir adam yalnız bir çoçuk gibiyim ne hayal edebiliyorum ne hayal kurabiliyorum kafamdaki sesleri dinlemeye çalışıyorum ..

yine tek başımayım yine saçma sapan bir ilişki içerisinde kendimi duygularımı aklımı beynimi kalbimi yoruyorum allah iyi insanlarla karşılaşmayı nasip etsin herkese..

Yazılmayacak şeyler yaşadım, anlatılmayacak şeyler. Benden bu kadar, sizlere başarılar diliyorum hayatta.

Bence en kötüsü başkası için senden gitmesi, gitmesi mesele değil de senin artık güvenebileceğin bir yer olmadığını öğrenmen tek başına yürüyeceğini anlaman ve bir sigara yakıp her zaman ki gibi aslında dünya güzel bir yer ama diyip devam etmen kazandın tebrikler.

"Bazen susmak gerekiyormuş, bazen bomboş bakmak gerekiyormuş hayatın yalanlarına. Anlamaya çalışmak saçmalık! Anlamadan yaşamak gerekiyormuş. Ama bazen unutmak gerekiyormuş, unutulma pahasına. Zaman değilmiş gideni getiren, aslında zamanmış var olanı götüren."

Normalde yazmam böyle şeyler fakat herkes yazmış bende biraz yazayım.Beş yaşına kadar şiddet görüyordum,en son hastaneden taburcu olduktan bir hafta sonra evden kaçmaya karar verdim.Sonra aradan zaman geçti okula kayıt oldum.Zaten evden kaçtıktan 2 sene sonea annemi görmüştüm ne olur eve gel böyle yapma etme diye yalvardı yakardı o eve gitmem dedim çekip gittim.Okula başladım fakat yaşadığım olaylardan dolayı aşırı içime kapanıktım.4.sınıfa geçtiğim ilk gün sınıfa bir kız geldi bu ne güzellik böyle dedim kendi kendime.Her insana ilk görüşte sevmek nasip olmazmış fakat bana nasip olmuştu işte.Ben hic hayatımda sevgi görmemiştim,ta ki o kızı görene kadar İçimde sevgi tomurcukları var cok güzel hislerdi.Birkaç sene uzaktan sevdim kızı,o psikolojim durumlarımdan dolayı içimi açamıyordum.Yedinci sınıfın ikinci döneminde daha fazla dayanamayıp ona karşı hissiyatlarımı itiraf ettim kabul etmedi.Sonra kendimi baya saldım okul bahçesinde sigara içmeler,disiplin cezaları vesaire hiçbirşey umrumda değildi.Senelerxe acı çektim bu acıya alışabilmek için fakat benim için cok zor dönemlerdi.Uzun zaman geçti seneler sonra annem yine okul çıkışı karşıma geldi eve gelmemi istedi bende daha fazla dayanamayıp eve geldim zaten annem beni seviyordu yani en azından öyle sanıyordum.Eve geldiğimde karşımda kız çocuğu oturuyordu ben onu komşu çocuğu diye düşünüyorken annem bana kız kardeşin diyince hayatımın şokunu yaşadım beş yaşında kız kardeşim varmış diye cok şaşkın ve üzgündüm.Onca olaylara rağmen hayatıma yön vermeye, okumaya çalışıyordum,güzel de gidiyordu.Sonra o adam evi terkedip gidince üstüme 200 milyarlık borç kaldı senelerce o borcu ödemek icin hem okuyup hem çalışmak zorunda kaldım.Üstüne pandemi dönemi girdi iki defa virüse yakalanıp yoğun bakımlarda kaldım.Herşeye rağmen direnip hayata tutunmaya devam ettim ve bir süre sonra okul-iş arasında kalıp işi tercih etmek zorunda kaldım.Çünkü her gün saatlerce mesayeye kaldığım için ne kendime,ne de derslere vakit kalıyordu.Sonra işten eve döndüğüm gün telefonuma mesaj geldi Fatih ben eski sınıf arkadaşın.Arkadaşımdan telefonunu istedim seni düğünüme çağırmak için rahatsız ettim.Şahit bulamadım sen gelir misin yazılarını görünce başımdan aşağı kaynar sular döküldü fakat ben o zamanlar hala ona aşık olduğum için onun iyi olmasını istediğim için kabul etmiştim.Bu düğün olayından sonra bir daha asla eskisi gibi olamadım.Sonra o kadar borç ödedikten sonra evdekilerin beni borç ödemek için kullandığını öğrendim.Sonra evden çekip gittim bir ay sokaklarda kaldıktan sonra eski semtime döndüm öyle çocuklarla beraber oturuyoruz.Benim artık dayanacak gücüm kalmadı.Çok şeyler görüp geçirdim.Bir sürü insanlar tanıdım,fakat bundan sonrası için yapacak birşeyim kalmadı.Ömrüm hep acı çekerek geçti,karşıma bir tane bile iyi niyetli insan çıkmadı.Umutsuzluğum bu sebepten değil,çok yıprandım,çoğu şeye göğüs gerdim fakat yapamıyorum olmuyor.Lütfen sevdiklerinizin,daha doğrusu elinizdekilerin kıymetini bilin.Ne olur kalpsiz olmayın,insan gibi yaşayıp insanlara yararlı bireyler olun..

Ölüm senin peşindeyken, sen neyin peşindesin?

selamlar 30 dk sonra herşeyim yaşama sebebim sevdiğim insan ameliyata giriyo %20 masadan kalkm şansı verdiler ama çok zor genetik bişey zaten ailesinden 4 kişi bu hastalık yüzünden öldü daha önce tedaviler bi etki etmedi son çare ameliyat görüldü anlıyacağınız çok zor yani ;) arkasından gitmeyi düşünüyorum muhtemelen hiç tanımadığınız birinin hayatındaki son cümleler bunlar kimi ne zaman kaybedeceğiniz belli olmuyor lütfen sevdikerinizin sevenlerinizin kalbini kırmayın kırdıysanızda hemen barışmaya çalışın ilk adımı siz atın özür dileyin ölü bir insanın vasiyeti ve tavsiyesi bu :) Kendinize iyi bakın.

torrent oyun videolarından ne ara buraya geldim aklım almıyor.

Herkes içini dökerken anlatırken, ağlarken benim kalbimdeki sızıyı canımın ne kadar yandığını, ölmek için ne kadar dua ettiğimi bile anlatamamam.Herkes aşk için ağlarken benim yanan ruhum kül olan hayallerim,tüf olan duygularım yüzünden paramparça olmam anlatılmaz. :')

Bi kızla tanıştım şarkı söylüyodu yaşı benden biraz küçüktü sahilde tanıştık kaybolmuştu intihardan bahsediyodu ben düzenli bi adamdım yardım etmek istedim ders çalıştırdım yalanları vardı sindiremediğim bazen görmezden geldim bazen patladım bi süre sonra bağımlı olduk birbirimize ders çalışmaya başladı kitap kurduydu 2mizinde babası yoktu ama o hayatı öğrenememiş hep sömürülmüş öğretmek istedim kendisini korumasını ben baba oldum o kızım herşeyimi tecrübemi verdim ,sonuç olarak kimse değişmezmiş oda bende dağıldık aldatmış bin pişman burdanda dönülmez kendime sözümdür birdaha kimseye acımayacağım.

Aylardır her gece dinlediğim liste..

Dedem hastaneye yatırmak zorunda kaldık beynine pıhtı attı diye ameliyattan sonra normal odada 10 20 gün kalması gerekiyordu bende yanında kalmak istedim ve yan odada orta yaşlarda bir ablayla kalmaya başladık ablanında hastalığı beyninde baloncuklar vardı ölüm günü sayıyordu yane ve beni kızıyla tanıştırmak istedi bende kızıyla tanıştm ve annesinin izni olark biz arkadaş olduk ve ondan sonra ben kendime çok yakın gördüğüm için sevgili olmak için teklif ettim kız kabul etti ve annesi kötüleşmeys başladı kimsenin haberi yokken ameliyay parası 35bin tlydi ve ben kredi çekerek ameliyat parasını ödedim ve bundan kimsenin haberi yok annesi iyileşti kızıyla 2 sene sevgili olduk mayıs ayında evlilk düşünüykrdk taki beni aldattını öğrene kadar ve bütün hayatım o hastaneddki odada başladı şuan da yoğun bakımdayım beynimde baloncuk var benimde ve ölmeyi bekliyorum hayatın değerini bilin ve kimseys güvenmeyin 😢😢😢😢😢

Kalbimi, gençliğimi, kendime olan saygımı, yaşama sevincimi tüm her şeyimi benden alan o kıza selam olsun buradan...

6 sene boyunca tek bir kişiyi sevdim ama haberi yoktu cesaret edememiştim eğer başta açılmış olsaydım bu sene 6 sene olacaktı geçenlerde sevdiğimi söyledim ama hayatında başkası varmış bi kaç gün konuştuk artık konuşmuyoruz ben yazarsam yazıyor yoksa yok

Şimdi dinliyenler burdamı

Sevdiyin kişinin başka biri ilə yan-yana görmek kadar kötü bir duyğu yokdur:(

Kimse kendimizden daha değerli değildir emin olun ,bir zaman sonra anlıyorsunuz tabi bir anda söyleyince anlamsız gelebilir . Bırakın insanlar mutlu oldukları yerde kalsın...

"Kapına 'açelyalar' bıraksam anlar mısın hislerimi? Çözer misin davranışlarımdaki gizemi? Fark eder misin sende, korkularımdan kaçtığımı? Göz yaşlarıma bir türlü hâkim olamadığımı. Kavuşamadığımız her gün için diker misin kapının önüne günden güne 'açelyalar' ? İzler misin geceden geceye yıldızları benim için? Döner misib bana, gecedeki en parlak yıldız olarak? Saklar mısın gökyüzüne bakan kapı önündeki 'açelyalarda' anılarımızı? Yaşatır mısın sevgini her gün? Şahsen sana olan sevgim günden güne azalmak yerine büyüyor daha da içimde. Köklerini salıyor 'açelyalar' yüreğime. Dilerdim o köklerini salan olsun bir 'orkide'. Ama kavuşulmaz bazı aşklar neticede. Olsun, Seviyorum sonuçta seni. Seninde beni sevdiğini hissederek, Her ne kadar kavuşamayacağımızı bilerek..."