Droga Madziu! Drogi Ojcze Adamie! Tak bardzo dziękuję za ta historię (i za poprzednią też)! Około 2 tygodniu temu podjęłam najcięższa decyzję w moim życiu. Odwołałam ślub. Prawie wszystko było już zapłacone, przepadło. Jednak ciagle czułam, że coś jest nie tak... ze to wszytsko nie tak powinno wyglądać. Z pozoru tak samo idealna para. W końcu na 5 miesięcy przed ślubem Pan doświadczył mnie naprawdę mocną sytuacją za którą mu z całego serca dziękuję. Odeszłam z powodu tej sytuacji. Tak bardzo nie chciałam się w coś wkopać. Jednak teraz widzę więcej, dużo więcej. Jak bardzo uzależniona od niego byłam, jak ciagle rezygnowlam z siebie i jak starałam się być już teraz idealna żona. Kompletnie zapomniałam o swoich pasjach. O sobie. Gdy odeszłam ( a on nawet nie walczył) świat mi się zawalił. Tak bardzo chciałam to ratować ale chciałam by coś się zmieniło... wiedziałam, ze nie mogę tak dalej. Jednak on chcial by wszystko pozostało tak jak jest. Musiałam odejść. Teraz uczę się być szczęśliwa sama z Panem. Chociaż wciąż wydaje mi się to niemożliwe to ta historia daje mi nadzieje. Nadzieje, ze jeszcze się tego nauczę i ze wtedy w pełnej wolności wybiorę inna osobe na mojego męża. I nadzieję, ze jednak dobrze zrobiłam i ze Pan uchronił mnie przed największym błędem mojego życia!!!

Ja trwam w małżeństwie, które jest już dawno martwe .Zdrada przed ślubem ( oczywiście dowiedziałam się rok po ślubie) ani nie przeprosił, ani nie żałował. Tak namieszał w naszym życiu, dialog niemożliwy ,egoizm ,brak zrozumienia , zmienne nastroje, kłamstwa, wykorzystywanie mnie........., doprowadziło to mnie do utraty zdrowia ,radości......żyje na emigracji i w izolacji .Każdy dzień okropnie boli ,ratunku dla mnie nie ma zycie zmarnowałam,placze w ukryciu ,serce pęka. Czekałam, modliłam się o dobrego meza.....

Dziś dopiero trafiłem na opowieść Magdaleny . Jaka wielka mądrość płynie z jej słów, jak mocno pokazuje to w co wchodzimy , bez „ pojęcia „ ( czytaj pseudo zeiązkj ) , dziękuję Ojcze Adamie że dajesz dostęp do ludzi , historii prawdziwych . Tak trudno dziś o realne , prawdziwe życie i ludzi , którzy nie mają na celu wyssania z ciebie wszystkiego . HP nie zawsze do mnie trafiało , niektóre historie były nie moje ,ale za Magdalenę jestem szalenie wdzięczny . Dziękuję za zapalenie światełka w tunelu , że można …

„Jeśli Bóg jest na pierwszym miejscu, wtedy wszystko jest na właściwym miejscu”

Ja dla człowieka sprzedałam duszę...umarłam duchowo i emocjonalnie. Moje serce skamieniało gdy powiedział mi o zdradzie. Mija 14 lat, liże rany, już po unieważnieniu sakramentu po zmianie nazwiska na panieńskie, odkrywam, że TYLKO Z BOGIEM miłość nie boli.

Dziś zostawiłem samochód u mechanika, jakieś 7km od mojego domu. Okazało się ze nie mam autobusu powrotnego (wkoncu mieszkam na wsi). Zamiast się jakoś wkurzyć albo coś, to się ucieszyłem- aktywnie spędziłem poranek + posłuchałem historii potłuczonej 😄 Piątek 13-tego jednak nie taki zły, a i koszt za mechanika mały, dzień był piękny, pozdrawiam :)

,,Wzdychać do miłości, gdy na głowie zima, to znaczy gryźć orzechy, kiedy zębów nie ma". Smutne.

Tak jak wielu, idę, spaceruję, dobrze że wokół pustka bo mogę ryczeć znaczy płakać tak głośno jak tylko potrzebuję. Utwierdziłam się że jeśli zdarzenia są podobne to odczucia też. Choć mam dwa razy więcej lat od Magdy i moje małżeństwo trwalo 32 lata to po zdradzie męża każde zdanie , każde słowo brzmi jak moje. Magdo miałaś błogosławieństwo od Boga w przyjaciołach. Ja po tyłu latach kierowana myślą by być tylko z moim mężem i tylko dla niego pozbawiłam się prawie wszystkich znajomych. Dorosłe dzieci, też porzucone przez niego są moim oparciem, a ja dla nich. Też czuję się jak postać z kiepskiej telenoweli. Dziękuję O.Adamie ta historia była dla mnie bardzo potrzebna. Bo inne twoje wypowiedzi już wysłuchałam przez te trzy miesiące samotności. I może to dziwne że po tyłu latach bycia razem jestem jedną z tych, które nie wyobrażały sobie życia bez niego. A w momencie odkrycia że wszystko się wali zamiast wracać do Boga to męża postawiłam na pierwszym miejscu. To długa historia, a ja dziękuję za wszystkich dzięki którym powstają historie potłuczone...

Bardzo mądra I pouczająca historia. Powinna być czytana na tych zbiorowych pseudo kursach maľżeńskich.Madziu, życzę Ci wiele szczęścia!

Otaczam modlitwami wszystkich, ktorzy przechodzą przez pieklo zdrad czy trudy uniewazniania malzenstwa.

Dziękuję za opowieść. Slycham smażąc naleśniki z rosnącym pod sercem szóstym dzieckiem.

Szczęść Boże. A ja słuchałam dzisiejszej historia w samochodzie. Znaczy całą rodziną słuchaliśmy. Dzieci zasnęły. Mąż kieruje. A ja telefon w dłoni i słuchamy. Madzia pisze pięknie....pisz Madziu książki. Ale trzeba też powiedzieć że o. Adaś przepięknie czyta.....pozdrawiam. Basia

Pięknie opisany proces pozyskiwania tzw. mądrości życiowej. Dziękuję Magdzie za podzielenie się tym doświadczeniem i Ojcu Adamowi za "ożywienie" tej historii swoim ciepłym głosem. Pozdrawiam serdecznie ☺️

Dzien matki wUSA.Tu mieszkamy .Rowniesz 35 urodziny syna.Wspanialy dzien spedzony z dziecmi I mezem.Jestesmy zonaci 42 lata.Chodzimy do kosciola co niedziela.Modle sie .Ale nie z mezem.Mamy zupelnie inne zapatrywanie na kosciol a najbardziej odnosnie ksiezy.Nie moze Im ufac.Jest dobrym ,uczciwym,bardzo dbajacym o rodzine .Kocham go dzisiaj bardziej niz w Dniu slubu.Jednak slucham sama tych historii I wszystkich Twoich ojcze programow.Prawie zawsze przed spaniem Uspakajam sie w rozmyslaniu o Bogu.Dziekuje I pozdawiam. Elzbieta

Przeżyłam to samo mniej więcej co Ty Madziu .Emocjonalnie. Jakże Cię rozumiem! z tym że mój mąż zadurzył się 29 lat po naszym ślubie. Wszystkie uczucia Madziu, które opisywałaś przeżywałaś gdy się dowiedziałaś, miałam i ja. I podobnie się "leczyłam". I "wyleczyłam" się. Różnica jest tylko taka, że u mnie cierpieli nasi synowie 8 i 12 letni chłopcy. Z bardzo dobrego tatusia zmienił się w tatusia, który spędza z nimi 2-3 dni w roku. Ale to już za mną. Nikogo już nie chcę. Wystarczy mi Bóg. On mnie nigdy nie opuści.

Słucham historii Magdy robiąc na drutach chustę dla koleżanki. W pandemii odkryłam na nowo jak dzierganie na drutach wycisza i uspokaja. Pozdrawiam z Nowego Jorku

Akademik: wróciłam ze mszy,leżę na łóżku, w mojej ulubionej białej kiecce, popijam herbatę i zajadam się wegańskim jogurtem. Pozdrawiam maturzystów w waszym "łez padole", mój "padół"(SESJA😳) zbliża się wielkimi krokami😭 A tak na poważnie(może się to komuś przyda; tak a'propos dobrych rad): pewien dominikanin powiedział mi kiedyś, żeby nie szukać akceptacji(u innych;w sensie że nie budować relacji w tym celu, żeby ktoś nas zaakceptował ). I ten błogosławiony mnich miał rację.

Ja bardzo lubię takie długie historie 🤗🤗🤗

Na stare lata przyszlo mi emerytce dorabiac sprzatajac😊.Akurat slucham historii w mocno ateistycznym domu starszych ludzi.Plączę sie tutaj z blyskajaca sluchawka w uchu.A tam glosy wszystkich moich ulubiencow i tych mocno konserwatywnych i takich Adasiow.Czerpie z Was ,samo dobro.A najwazniejsze,ze wzrastam i jestem coraz blizej Boga.Lepiej pozno niz pozniej😉😇Pozdrawiam Ojca i wszystkich tutaj. Polecam modlitwie Nieprzyjaciol Kosciola.

Hej siedzę z 3 dzieci na ławce w Parku,bardzo mnie ta historia poruszyła uderzyła we wszystkie tęsknoty jakie mam w sercu,,dziekuje"

8 maj dzień Położnej To jak na prawdziwą położną po dyżurze przystało siadła ona bezsilnie, wzięła pudełko lodów bakaliowych, włączyła hp słucha i pozdrawia ( ps: też Magda). Prosi też bardzo o modlitwę- bo piękna to praca ale trudna.

A ja właśnie siedzę w gabinecie i czekam aż wydrukują się zgody na operacje. Jestem lekarzem w pierwszym roku pracy i odbywam obowiązkowy staż na ginekologii (sam będę robić psychiatrię). A chociaż moja praca tutaj to głównie stanie na hakach, robienie wypisów czy zlecanie czopków przeciwbólowych to cieszę się, że mogę przyczynić się do pomocy tym paniom, które u nas leżą.

Słucham tej historii i w jakiejś części odnajduję w niej siebie. Związałam się z chłopakiem, którego znałam wcześniej już ponad dekadę. Pomieszkiwaliśmy razem, planowaliśmy ślub w przyszłości, żyliśmy już trochę jak małżeństwo. Podobnie jak bohaterka tej historii miałam z moim chłopakiem kompletnie różne temperamenty, światopogląd, potrzeby, jednak sam fakt, że potrafiliśmy rozmawiać i wymieniać się poglądami uspokajał mnie wewnętrznie, że mimo różnic się akceptujemy, a miłość rozwiąże resztę problemów. Rozmowy o tym jaki ślub chcemy wziąć, a w przyszłości jak wychować i czy ochrzcić dzieci nie prowadziły do żadnych wspólnych wniosków (on jest niewierzący). Ale dalej w tym trwaliśmy. Uspokajałam rodziców tym, że wiem co robię, że znam dobrze tę osobę, ufam jej, jestem już dorosła i odpowiedzialna. Ale wewnętrznie miałam poczucie, że czegoś mi brakuje. Czułam wewnętrzny zgrzyt między tym jak żyję, a jak powinnam. Oparty na tym, że mieszkam z chłopakiem, oddaję mu siebie, a jestem tylko jego... no właśnie, kim? Partnerką? Dziewczyną? Zaczęłam trochę naciskać na niego mówiąc, że marzę o ślubie. On twierdził, że też chce, ale za jakiś czas... Nie podawał jednoznacznej przyczyny czemu zwleka. Twierdził jednocześnie, że jestem jego drugą połówką i ma tego absolutną pewność, ale... uważa, że nie jesteśmy gotowi na ślub i musimy jako para dojrzeć. A ja z dnia na dzień czułam tylko coraz większe wewnętrzne rozdarcie. Ostatecznie, podczas naszej kolejnej sprzeczki, coś we mnie całkowicie pękło. Przestałam czuć już cokolwiek. Zrozumiałam, że miesiące napięcia, konfliktów, wypracowywania „kompromisów”, które tylko stwarzały pozór pracy nad związkiem sprawiły, że wpadłam w jakiś stan znieczulenia. Przyjęłam postawę obronną, przestało mi już zależeć, straciłam wiarę w to, że mogę coś w tej relacji zmienić/ zbudować. Osoba, którą miałam za przyjaciela i towarzysza życia, stała mi się obca. Zamiast bliskości i zaufania zaczęłam odczuwać zazdrość i niepewność. Rozstaliśmy się, odeszłam. Czuję teraz ból, smutek, poczucie winy z powodu popełnionych błędów, ale jednocześnie mam nadzieję, że to doświadczenie było po coś. Może po to, żebym coś o sobie lepiej zrozumiała. Na przykład to, że nie jestem tak dorosła i dojrzała jak mi się wydawało. Nasz związek był u samych podstaw skażony tym, że oboje chyba po prostu panicznie baliśmy się samotności i oboje (ale każde z osobna i na innych warunkach) marzyliśmy o prawdziwym partnerstwie- takim do końca życia. Została gorzka lekcja i doświadczenie.

Relacja budowana na kłamstwie od samego początku nie dotrwa do końca, do tzw spokojnej starości. Prędzej czy później wszystko się rozpada, czasem z hukiem, często z nienawiścią do tej drugiej osoby, i prawie zawsze z przeświadczeniem, że to ta druga osoba zawiniła. Czasem wystarczy porządnie zrobiony rachunek sumienia, aby poznać własne błędy. Pięknie napisana smutna historia i pięknie odczytana przez o. Adama. Szerokiej drogi Magdo !

A ja słucham i wcinam jak zwykle Michałki. W niedzielę pozwalam sobie na Michałkowanie.

Madziu droga Życzę Tobie wszystko co najlepsze. Niech Pan Bóg Cię Błogosławi ❤️❤️❤️ Masz rację ,że na pierwszym miejscu musi być Pan Bóg ❣️później my i inni ludzie. Ja robiłam masę masę błędów i zawsze mi czegoś brakowało bo czułam ,że jest nie tak i gdzieś w głębi Serca ,że nie nie mogę tak żyć .Boże pomocy. ! I Pan zawsze pomagał mi i wręcz pokazywał lecz czasem po ludzku nie chciałam widzieć bo wtedy cierpiałam. Ile błędów a Pan Bóg zawsze był i jest ze mną . ❣️❣️❣️

Dziękuję wam wszystkim, którzy piszecie te historie. Może i ja kiedyś napiszę.

Mam tak samo ze słuchaniem ojca Adama w trudnych życiowych sytuacjach. Ojca słowa o miłości Boga, ojca tlumaczenie historii biblijnych, które wypisz wymaluj pasują do mnie, sprawiają, że się wyciszam...uspokajam i widzę promyk nadziei oraz różne wyjscia z sytuacji ❤️🤗❤️

Ja słucham, aby oderwać sie od nieustannych myśli. Muszę podjąć trudna decyzje, która zadecyduje na moich przyszlych losach, ale tylko z Bogiem może sie wszystko dobrze rozstrzygnąć! Proszę o modlitwe 🙏 Pozdrawiam... paaaaaaa 👋

Dzięki za napisanie i przeczytanie tej historii. Wysłuchałam jej z zainteresowaniem, przerywając sprzątanie. Teraz to już tylko alleluja i do przodu. Opisanie tego wszystkiego to ostateczne rozliczenie się z przeszłością. Gratulacje dla Magdy i dla ojca Szustaka.

Dziękuję za cudownie opisaną historię Magdo. Masz świetny styl i dużo życiowej mądrości. Twoja historia wraz z komentarzem Ojca Adama powinny znaleźć się w programie kursów przedmałżeńskich! Dziękuję rownież za wspaniały komentarz.

Serdeczności. Wielkie Bóg zapłać. Pozdrawiania dla Ojca, Pani Madzi i Was wszystkich.

Droga Madziu dziękuję za Twoją historię. Piszesz naprawdę pięknie. Ja też postawiłam kiedyś mojego męża na pierwszym miejscu, przed Panem Bogiem. Co prawda moje małżeństwo przetrwało ale ile mnie to kosztowało i przez co przeszłam wie tylko Pan Bóg. I sama zrozumiałam i doświadczyłam z Bożą pomocą, że jeżeli Pan Bóg jest na pierwszym miejscu, to wszystko jest na właściwym miejscu. Dziękuję Ojcze Adamie może kiedyś i ja spiszę moją potłuczoną historię.

Dzisiaj u mnie dużo się działo. Zdecydowanie za dużo jak dla mnie - introwertyczki. Dlatego cieszę się i dziękuję Bogu, że teraz, wieczorem, mogłam usiąść w spokoju i wysłuchać kolejnych Historii Potłuczonych.

To najprawdopodobniej... Najbardziej głęboka, analityczna i dojrzała historia potłuczona jaką miałem okazję usłyszeć na tym kanale... A słyszałem wszystkie... Dziękuję...

Witam wszystkich i Witam Ciebie Ojcze Adamie ,Każdy pisze gdzie słucha ,więc i ja się 1 raz dołącze.Jestem Grinckiperem {pracownik zieleni } obecnie od parunastu lat ,mieszkam i pracuje w Niemczech ,pracuje na polu Golfowym i dbam o Trawe ,codziennie trzeba kosić . Koszę najważniejszy punkt -ten z chorągiewką bardzo odpowiedzialna praca.Koszę i słucham ...można dostrzec u mnie łzy ...bo naprawdę płaczę nad niektórymi historiami ..jestem z tych miękkich facetów .lub się śmieję do łez ..w sumie wyobrażam sobie jak widzę golfistów którzy patrzą na mnie ,co oni muszą myśleć....Ojcze od długiego czasu też się zbieram do napisania mojej historii potłuczonej jest skomplikowana ,smutna ,i trwa do dziś. Chciałbym coś napisać tu w komentarzu co mi się przytrafiło ,lecz niewiem czy moge ,Jeśli daj Boże przeczytasz mój komentarz ,powiedz tylko Roman napisz lub Nie pisz {nie obrażę się ,ja nie z tych} Temat krórtki {Jak pan Jezus mi Odpowiedział na pytanie które mu zadałem : Kochany Jezu ,jakim mnie widzisz } Ojcze zależy mi naprawde na twoim zdaniu .Kochani ,wszyscy którzy należą do rodzinki Langustowiczów Pozdrawiam was i każdmu slę mocne uściski a Tobie Ojcze niech Nasz Bóg zsyła wiele łask.Do usłyszenia.

Być. Piękne podsumowanie. Ważne, aby być. Dotknęło, bo od piątku świat się zawalił i widzę, jaką siłę dają bliscy - mąż, dzieci, rodzina. Przed nami okres walki o tatę. Dziękuję za Ojca głos, słowa i historie. Zawsze pozostawiają iskierkę nadziei.

Dziękuję Magda..

Dziękuję, przez smutek do szczęścia 😔

Mam wrażenie, że bohaterka to moje odbicie lustrzane. Po 7 letnim związku moje małżeństwo trwało 2 miesiące… Miało być pięknie, a wyszło jak zawsze…. doświadczyłam udręki, strachu, przerażającej samotności, wstydu, braku sensu życia…. Rozwiodłam się, wywalczyłam stwierdzenie nieważności związku małżeńskiego… Minęło wiele lat, żyję „normalnie”, ale mam serce pokryte bliznami… Madziu, cieszę się, że odnalazłaś sens, ja cały czas szukam. Mam lepsze i gorsze chwile, ale szukam…. Z Panem Bogiem🙏🏻

Madziu mocno ściskam znam ten bul i wszystkie choroby od depresji po usiłowanie samobójstwa minęło 3 lata a rana dalej krwawi byliśmy małżeństwem 36 lat 😡😢😢

Dziekuje historia była piękna i dziekuje Ojcu za tak piękne z miłością przedstawienie osoby rozwiedzionej te osoby tak bardzo potrzebują modlitwy a maja jej tak mało

Piękna historia i cudownie napisana. Madziu masz ogromny talent ❤️ Gdybym kiedyś, kiedyś wiedziała to co wiem teraz ( a ciągle się uczę), gdybym kiedyś umiała Boga postawić na pierwszym miejscu i pokochać. Potem pokochać siebie i z takim fundamentem iść w związek nie byłabym po dwóch rozwodach 🙈 Teraz w końcu jestem szczęśliwa i moją codziennością jest Pan Bóg, Langusta ( o inne duchowe grupy), moje kochane dzieci i cudowny mąż. Dziękuję Bogu za wszystko co wydarzyło się w moim życiu. Bez tego nie było mnie tu i teraz. Żałuję tylko jednej rzeczy, że nikogo wtedy nie poprosiłam o wsparcie. Przechodziłam przez wszystko sama ale widocznie tak miało być.... Madziu dziękuję za Twoją historię ♥️

Życie to wcale nie ta bajka z księciem na białym koniu i piękną śpiącą królewną.... Związek bez obecności Boga kończy się często tak : w jednym kącie siedzi Szrek a w drugim kopciuszek który przebiera ziarenka marząc o balu którego już nie będzie....a ja ci szepczę do ucha :" nie porzucaj nadzieję jakoć się kolwiek dzieje"... 🙏 ❤❤🙏

Adasiu, a my cieszymy się jeszcze bardziej....😘

Madziu... powinnaś pisać książki.. masz świetny styl! Serio 💟

Witam Ojca :) jeszcze pół roku temu nie wiedziałbym o czym pisze Magda. Teraz bardzo dokładnie rozumiem jej historie jak i wyciągnięte wnioski. Właśnie teraz, kiedy czuje to wielkie wsparcie i miłość Boga, kiedy moje serce aż pali z miłości, rozumiem co w swoim życiu zrobiłam zle… czego całe życie moje serce szukało a ja byłam jak ślepiec… już nie chce powtarzać tych błędów. Bardzo utożsamiłam się z historia Magdy. Dziękuje za nią :) z Bogiem ! 😁💙

Ja klasycznie - słucham Historii Potłuczonych biorąc ciepłą, łagodzącą ból wszystkiego, relaksującą kąpiel. Kot wyproszony, telefon na sedesie, a ja sobie słucham szorując się zawzięcie. Dziękuję Ci, Madziu, za historię i rzeczową autorefleksję. Jakże mało jej dzisiaj... tym bardziej jest ona cenna. Pozdrawiam serdecznie i z Panem Bogiem 🙂

Ojcze Adamie dobrze , ze HP wróciły. Słucham Cię z moim 8-letnim synem Leonem i drugim Cudem Bożym, który nosze pod sercem a który ma raptem kilka tygodni… Niech od początku należy do Teamu Szustaka!!! Serdecznie Ojca pozdrawiamy!!

To było wspaniałe świadectwo .

Z newielkimi zmianami historia mojego życia.

Madziu. Bardzo dziękuję Ci za podzielenie się swoim życiem. A myślałam, że takie siniaki to tylko u mnie. No pycha😀 Nigdy nie sądziłam, że będę wdzięczna za niesakramentalny związek, to znaczy, że nie zakończyłam swojego życia ślubem. Byłby to koniec mojego życia. Znam cenę rozdarcia, Jezus przygotowywał mnie do ważnej decyzji,tak, dał mi nadprzyrodzone siły. Mam wspaniałego syna. Tata w pokrętny sposób doprowadził do mojego nawrócenia. Jestem wdzięczna, wdzięczna,wdzięczna A Ciebie mentalnie tuliłam przez całą opowiadaną historię ❤

Kochana Madziu słuchając Twojej historii to tak jakbym słuchała o sobie. Natomiast choroba moja na covid spowodowała że przybliżyłam się do Boga i dzisiaj mu dziękuje za to czym mnie doświadczył a było bardzo ciężko. Dzisiaj żyję miłując naszego Ojca i wiem że gdzieś jest ten jedyny który niebawem stanie na mojej drodze i razem ze mną będzie miłował Pana naszego. Niech Bóg Ciebie błogosławi i ojca Adama, któremu bardzo dziękuje za to że jest w moim życiu i mi pomaga. Pozdrawiam serdecznie z Gdańska Magdalena🥰

Szczęść Boże wszystkim słuchaczom HP. Słucham i jakbym widziała siebie. Tylko u mnie zdrada była po 17 latach. Ból bardzo wielki....

Dziękuję bardzo za tą mądrą pouczającą historię.

Słucham sobie HP i nie wierzę, co słyszę... Ja znam tą historię, znam ją aż za bardzo... Najgorsze w tym jest to, że niestety jestem "stroną" w tej historii, nie mającą wpływy na jej wynik. Historia wypisz wymaluj, ale z innymi aktorami. Jak się zakończy nie wiem, ale wiem jedno, zabrakło w tym Boga. Było wszystko, ale tego "małego najważniejszego szczegółu" jakim jest Bóg zabrakło.. Pozostaje mi tylko modlitwa, że dobry i Wielki Bóg wyciągnie z tego dobro.

Boże dziękuje za to świadectwo. Właśnie dziś.

Nie, nie kończ... Rzeczywiście, Magda ma dar pisania, dobrze się słucha 🥰 chociaż współczuję przeżyć. Zaczęłam słuchać przy śniadaniu, na wdechu. Potem przemieściłam się na zabiegi fizjoterapii - po operacji kręgosłupa, udaje mi się załapać na NFZ, 1x2 lata 🙄 i nie mogłam się doczekać prądów, żeby móc dokończyć, znowu na wdechu 💗 Teraz z powrotem w domu i myślę, że Magda to mądra młoda kobieta, oby więcej takich! A Tobie Adaś, dziękuję ♥️🥰

Historia pokazuje jak bardzo potrzebujemy .. poznać siebie

Pięknie opisane ,miło się słuchało mimo smutnego zakończenia.Pozdrawiam.

Szczęść Boże! Słuchałam historii Magdy dzielnie nabijając kroki po pięknym wiosennym parku skaryszewskim w Warszawie. i szukam tu swojej wiosny i swojego słońca które zgasło w moim życiu w bardzo podobnych okolicznościach jak w życiu Magdy. w moim przypadku po roku małżeństwa. szukam Boga i ukojenia, szukam swojej być może nowej drogi. Magdy historia, chociaż dla mnie niezwykle bolesna, bo tak bliska, jest kroplą nadziei. chociaż ja nie jestem po rozwodzie, ale w trakcie separacji, która niestety trwa już bardzo długo, a nie zmienia niestety wiele. moze kiedyś też opowiem tu swoją historię. tymczasem proszę o modlitwę w intencji mojego małżeństwa, nadal proszę Boga o miłosierdzie i jego uratowanie. może naiwnie, ale proszę. pozdrawiam wszystkich, Ola

Bardzo wzruszająca historia. Sama jestem młodą żoną i widzę z iloma przeciwnościami musimy się mierzyć. Ale dojrzała i prawdziwa miłość poradzi sobie ze wszystkim. Ja słucham właśnie jeżdżąc combituckiem wielkim wózkiem widłowym 😁 i muszę się skupić żeby nie zrzucić nic z 8 m wysokości 😅 a te histotrie mnie bardzo wyciszają 😁 Pozdrawiam z Holandii

Zadanie jest : każdego dnia 10 tys krokow. Nie chciało mi się dziś straszecznie a tu powiadomienia o HP. Myśle - to znak ze trza się wyprowadzić na spacer. Madziu historia piękna i mądra. Przeszłam przez unieważnienie małżeństwa i było to najcięższe doświadczenie. Tak jak Ty dostałam druga szanse od Boga. Uczę się kochać Boga i siebie - to bardzo ważny fundament :) dziękuje za Twoja historie :)

Słucham w pociągu w drodze do pracy. Najpierw środowe wstawaki a tam o świecie ludzi żyjących pełnią życia. A potem słucham tą historię(mimo iz miałam słuchać po kolei a jestem dopiero na 18 historii) i słucham Madzi, w jaki sposób żyć pełnią życia. Ja tymczasem nie żyję. Wegetuje.

Ja to słucham historii na nocnej zmianie podczas napraw maszyn produkcyjnych. I tak musiałbym chodzić w stoperach więc wygłuszam hałas Ojca głosem :)

Ratujecie mi życie tymi historiami... Bardzo Dziękuję za odwagę, chęci i pokazanie że można żyć po tak ciężkich przejaciach..😚❤️

Witam serdecznie Wszystkich Słuchaczy HP w to słoneczne niedzielne popoludnie. Pozdrawiam cieplutko 🌿♥️⚘️🙏🏻🌿

Tym razem słucham ojca przy szyciu, ale odkąd zmieniły mi się godziny pracy na popołudniowe ojca głos kojarzy mi się z owsianką z bananem i czekoladą. W końcu mam czas posłuchać dobrego gadanka przy śniadaniu, a owsianka z bananem i czekoladą to śniadanie iście niebiańskie 👼😁

Bóg, ja i w dalszej kolejności inni....To prawda. Mam 53 lata. Choć moje życie bywało potłuczone, za każdym razem doświadczałam, że powinnam wybrać Pana Boga w pierwszej kolejnośc i wówczas wszystko wracało do normy. Czułam się szczęśliwa i jestem szczęśliwa. Historia, której wysłuchałam, bardzo mnie wzruszyła...Z Panem Bogiem!

Mi dzisiejsza historia towarzyszyła przy projektowaniu postaci, która znajdzie się na rysunku kwalifikacyjnym, pokazywanym razem z innymi pracami z teczki, na rozmowie kwalifikacyjnej na studia. Rozmowa już niedługo, stres coraz większy, więc hp w sam raz na oderwanie myśli i spędzenie spokojnego wieczoru ^^

Bardzo fajnie napisana historia! Jakbym czytała książkę. Masz dar pisania Madziu. Pozdrawiam. 💚

Mocne to wszystko było 🙏dziękuję za tą historie, pouczające słowa😇

Madziu- pisz! Jesteś bardzo mądrą osoba i masz wielki dar przekazywania myśli. Wszystkiego dobrego dla Ciebie! 😃

Bardzo wzruszające, dziękuję Madziu, że się podzieliłaś ❤️

Błędy są treścią życia , to jest pozytywne przesłanie dla mnie tej opowieści .Dzięki Madzia

Oj wiele długich lat mi zajęło żeby dojść do tego… Madzia ma absolutna racje. Teraz jesteśmy 10 lat po ślubie i chyba jeszcze nigdy nie byliśmy tak szczęśliwi jak teraz ❤

O. Adamie po obiedzie szybko pojechałam na rowerek 🚴‍♀️. Żeby zdążyć na HP. Teraz miło mi się Ciebie słucha po 18 kilom. drogi pozdrawiam Paaaaa.

Jadę właśnie z Narzeczonym busem z Katowic do Wrocławia - on tam studiuje i pracuje a ja mam na moich zabrzańskich studiach tydzień wolnego i zamierzam połączyć spędzanie czasu z nim z nauką do sesji - mam nadzieję, że się uda 😉 P. S. Całkowicie podpisuje się, pod tym najważniejszym zdaniem Madzi z całej historii, natomiast propozycja Ojca pytania do Narzeczonych raczej mi się nie podoba. Dlaczego? Otóż, moja Mama, aktualnie 32 lata w szczęśliwym i spełnionym, zakorzenionym w Panu Bogu małżeństwie, powiedziała mi kiedyś: "Nie zadawaj sobie pytania, czy możesz żyć z chłopakiem. Zadaj sobie pytanie, czy możesz żyć bez niego. Jeżeli nie, to znaczy, że to jest kandydat na męża." I w tym jej zdaniu nie chodzi wcale o uzależnienie od drugiej osoby, tylko właśnie o różnice pomiędzy spojrzeniem na relację "możemy razem żyć, będzie nam dobrze, dogadamy się", które może okazać się zgubne a spojrzeniem "jesteśmy dla siebie szczęściem, darem i wspólną drogą do Boga i Nieba" i dlatego "nie możemy żyć bez siebie".

Madziu kochana dziękuję za Twoją historię. Ściskam mocno i życzę wszystkiego co najlepsze ♥️🙏♥️⚘⚘⚘⚘⚘

Dziękuję Ci za tą historię jabym slyszala czytanie swojego życia. Jest mi bardzo bliski ten stan. Stoję na rozdrożu po 12 latach małżeństwa i z dwójką dzieci... bardzo się boję ale myśl i poczucie że On jest ze mną dodaje mi chęci do życia...

A ja zaczęłam słuchać historii z moim chłopakiem, pierwszy raz widziałam żeby tak cicho siedział i słuchał. Bardzo się cieszę, bo ostatni czas nie jest lekki 🤫

Poprostu, pięknie napisana, opowiedziana historia. Pouczająca 🙏🏻

Szczęść Boże,przepięknie napisana historia.Serdeczne Bóg zaplac.❤️

Dobrze ze tak się stało i nie meczy się w toksycznym związku. Nie jestem za rozwodem ale w takiej sytuacji tak lepiej. Dobrze że nie mieli jeszcze dziecka bo wtedy byłby inaczej i o wiele trudniej. Pozdrawiam i czekam na dalsze opowiadania.

Madziu dziękuję Tobie za Twoja potłuczona ale piękna historie. Jakże mi bliska. Dziękuję za trudna ale piękna płęte. Najpierw Bóg! Trudna lekcja. Ale przynajmniej u mnie - lepiej późno niż wcale. Dziękuję

Zakochana słucham historii Madzi i siedzę z obżartym brzuchem po majówce w pokoju i nastawiam się mentalnie na ćwiczenia, które za chwile chcę zrobić. Od 2 lat zmuszam się do regularnych ćwiczeń, ale grill wcale mi nie pomaga😂 . Ojcze Adasiu dzięki za kolejną cudną historię. PS. Madziu z takim stylem pisania przebijaj tych Remigiuszów Mrozów i Jakubów Małeckich. Pozdrawiam cieplutko ze swojego skromnego pokoiku ❤

Witam. Jestem w historiach pierwszy raz...

Co za cudowna Historia. Madziu pięknie piszesz

Też się maluję, ale na Mszę. Coś mi się cera zepsuła a była taka piękna tydzień temu 🤔 mam nadzieję że to się zmieni za jakieś parę dni, bo zdrowe odżywianie wleciało i 16/8. Co najlepsze, widzę rezultaty. Mój bebzon stał się bebzonikiem 🥰

To jest dziwne, że często tylko wstrząs taki jak rozwód i potem refleksja prowadzi do dojrzałych wniosków na przyszłość. Wiem bo przeżyłem. I mam tak jak Magda. Nigdy w niby-poukładanym życiu bym do tego nie doszedł. Żeby były pouczające blizny muszą być najpierw rany. To daje ogromną nadzieję na spotkanie jeszcze wartościowego partnera ,,z odzysku". Pozdrawiam.

"Bóg obdarzył mnie nadludzkimi siłami, żebym w końcu porządnie pojęła, że żyć pełnią życia mogę dopiero wówczas, kiedy najpierw Jego postawię na pierwszym miejscu, a następnie pokocham i w pełni zaakceptuję siebie." Dziękuję za te zdanie. W pełni się pod nim podpisuję, z całym swoim (bardzo trudnym) doświadczeniem życiowym. Bo Bóg obdarzył mnie nadludzkimi siłami, żebym w końcu postawiła Jego na pierwszym miejscu, ale tak naprawdę, całym sercem.

Przytoczony na początku komentarz Oliwii z jej maturą z języka polskiego i historią Tamar w tle bardzo mi się spodobał ❤️ Pomyślałam sobie, że "Historie Potłuczone" opowiadają o tym, jak Jezus najbardziej potrafi odmieniać przez przypadki 😊🌹

Pani Magdo ma Pani niesamowity tatent literacki,proszę tego nie marnować ❤

Madziu dziękuję,❤️ale warto ,aby inni posłuchali co są uwikłani w takie związki,i mają daleko do Boga....😘

Moja imienniczka ! Wspaniała historia, ja czuje się turbo zagubiona bo też jestem w podobnej relacji. Brakuje Nam Boga… 😞 od kiedy pojawił się grzech nieczystości jest inaczej, czuje się pusta bo wiem że oddalamy się od Boga przez grzech. Będąc w niedziele w kościele czuje jakbym poszła tylko odbębnić msze i narazie. Źle się z tym czuje, bo kiedyś byłam blisko Boga.

Robimy się świadomi i madrzy jak już mamy 3 dych na karku ,a i to nie zawsze. Ile trzeba poświęcić czasu dla siebie ,by dobrze rozwijać sie duchowo. Życie to ciągle doskonalenie się i wiernosc zasadom.Jak trzeba wiele wysilku!!!Ale jak jest wiara to jest i droga.......

"Bóg na pierwszym miejscu " zastanawiam się czy Magda która przepięknie opisała swoją historię, naprawdę tak mysli i robi , ja to wiem ale niezmiernie trudno jest postawić Pana przed wszystkim innym co ludzkie i codzienne ,Jezu ufam Tobie , powtarzam to wciąż ale łapę się że nie do końca .

Bardzo Braciszkowi dziękuję za HP :)

Podobnie jak komentujący ostatnie Historie jestem najedzony po grillu, choć nie do końca szczęśliwy, bo grill połączony był z oglądaniem meczu, a "moja" drużyna przegrała 😉 A tak poważnie to faktycznie piękna historia, która wiele, wraz z komentarzem Ojca, mi dała. Pozdrawiam wszystkich, a Madzię w szczególności

Magda, dziękuję za podzielenie się swoją niełatwą historią. Na pewno Twoja historia jest drogowskazem dla innych.