De komst van de wolf naar het Park heeft vooral op de moeflon en de terreinbeherende eigenschappen van de soort een uiterst negatief effect. De moeflon is een uitmuntende begrazer van droge heide, heischrale graslanden en stuifzanden. Bovendien eet de moeflon ook veel jonge grove dennen, een boomsoort die door de stikstofdepositie ervoor zorgt dat de open landschappen versneld dicht groeien. Daardoor levert de moeflon een belangrijke bijdrage aan de biodiversiteit en aan het behoud en het beheer van deze steeds zeldzamer wordende open landschappen op de Veluwe. De moeflon zorgt er daardoor ook voor dat aan schrale omstandigheden gebonden en vaak zeer zeldzame dier- en plantensoorten behouden blijven voor het Park. Voorbeelden van dergelijke soorten zijn de heidezegge, kleine schorseneer, gelobde maanvaren, aardbeivlinder, wrattenbijter en herfstspinner.
Het Nationale Park De Hoge Veluwe beheert zijn terrein zo natuurlijk mogelijk met behulp van grofwild, zoals de moeflon. Zo kan het Park ecologisch waardevolle open landschappen in stand houden, die bovendien bezoekers een unieke ervaring opleveren. Wetenschappelijk onderzoek en bijna 100 jaar ervaring hebben ons geleerd dat binnen de Nederlandse context actief beheer van grofwildpopulaties en vegetatie nodig is voor behoud van een optimale biodiversiteit en een rijk, gevarieerd landschap wat uiteindelijk heeft geresulteerd in een hoog aandeel Natura 2000 habitats; beschermde Europese landschappen met uitermate kwetsbare soorten.