Парвандаи Саидҷаъфар Усмонзода, вакили парлумони Тоҷикистон ва раҳбари пешини Ҳизби демократ, ки бо иттиҳоми вазнини “ғасби ҳокимият” ҳабс шудааст, бо мавҷи бозҷӯиҳои даҳҳо тан аз шахсиятҳои шинохта ва боздошти чанд тани онҳо, тавре ба назар мерасад, ба яке аз пурсарусадотарин парвандаҳои сиёсии солҳои охир дар кишвар табдил мешавад.
Дар доираҳои журналистӣ ва коршиносӣ бо ишора ба синну соли афроде, ки дар чорчӯби ин парванда бозҷӯӣ ё боздошт шудаанд, ин қазияро ҳатто “исёни мӯсафедон” ё “исёни нафақахӯрон” ном мебаранд. Дар ҳақиқат синни аксари муттаҳамону гумонбаршавандагон дар ин парванда ҳадди ақал аз 60 боло ва бархеаш ҳатто алакай кайҳо аз синни 70 гузашта, пой дар хонаи 80 гузоштаанд. Умумияти дигари онҳо аксаран аз ноҳияи Фархор буданашон аст.
Барои мисол, “қаҳрамон”-и асосӣ дар ин парванда Саидҷаъфар Усмонзода зодаи ноҳияи Фархор буда, 63 сол дорад. Вазири собиқи корҳои хориҷии Тоҷикистон Ҳамроҳхон Зарифӣ, ки низ рӯзи 12 июн, дар як рӯз бо Усмонзода дастгир шуд, 75 сол дорад ва низ аз Фархор аст.
Журналист Аҳмадшоҳи Комилзода ва собиқ иҷрокунандаи вазифаи президенти Тоҷикистон ва раиси Шӯрои олӣ Акбаршо Искандаров аз Фархор нестанд, вале синни ҳарду алакай аз 70 гузаштааст. Комилзода 18 декабри соли 1952 дар деҳаи Яхчи ноҳияи Комсомолобод (ҳоло Нуробод) ва Акбаршо Искандаров 1 августи соли 1951 дар деҳаи Кеврони ноҳияи Қалъаи Хумб (ҳоло Дарвоз) ба дунё омадаанд.