Nikt nie usypia ziomka sprzed magazynu, prawilni skaczą po dachach.

To, co bym dodał to wizualny postęp w rozwoju postaci - nie umiesz walczyć mieczem to nawet jednoręczny trzymasz obiema rękami i machasz jak cepem. Umiesz lepiej to już poprawia się chwyt, możesz robić lepsze i szybsze kombosy i tak dalej. Nie umiesz strzelać z łuku/kuszy to trafisz w coś dopiero jak jest 3 metry od ciebie. Umiesz lepiej to zwiększa się nie tylko zasięg i celność, ale widać poprawę w posturze jaką bohater przyjmuje przy posługiwaniu się łukiem/kuszą. Tego nie widuje się w grach często, a naprawdę szkoda.

Dla mnie jednym z najlepszych elementów gry jest to, jak świat reaguje na nasze poczynania. Gdy stajemy się magami ognia to nie tylko dostajemy nowy strój i moce, paladyni odnoszą się do nas z szacunkiem, otwierają się nowe możliwości, czuć że jesteśmy kim jesteśmy. Gdy wybieramy drogę najemnika, możemy poczuć się jak prawdziwe zakapiory których nikt nie lubi lub się boi. Podobna sytuacja gdy Vatras odnawia nam współpracy gdy popełnimy zbyt dużo przestępstw, lub choćby system niepisanej renomy którą mogliśmy budować w Gothicu I, wchodząc do nowych miejsc w Starym Obozie, będąc dopuszczonym do magów wody lub zdobywając uznanie u Guru w obozie Bractwa.

Pamiętam jak znalazłem szczaw królewski i go zeżarłem a potem zdałem sobie z tego sprawę

Dzieje Khorinis... Bardzo proszę, niechże w końcu wyjdą Dzieje Khorinis. Albo niech Piranha przestanie się bać zrobić remake swojej najznakomitszej gry, robiąc po drodze Elexa, który mnie zanudził po kilku godzinach, bo ni jak tam atmosfery albo ciekawej fabuły... :/

[lekkie spoilery] Klimat! To wszystko miało życie! Wchodzisz do miasta - widzisz jak traktują cię z marszu i kim jesteś dla nich w tym świecie (póki co) i kim byłby pewnie jakiś inny zwykły kmieć. Widzisz, jak strażnicy wchodzą w układy by zarobić złoto, chodzą do dziwek by sobie ulżyć, po mieście lata paczka ziela, sama portowa dzielnica... No przecież tam to jest dopiero groteska. Szemrany handlarz rybami, gość spod tawerny, który na samym wejściu chce dać bohaterowi w pysk, tak jak cały świat Gothica daje w twarz nowemu graczu na przywitanie. Przechodząc dalej spotykasz alfonsa, który widząc nawet takiego śmiecia jakim jest "ten bohater" z początku gry, za wszelką cenę stara się go zachęcić do wejścia. W trakcie dalszej gry, dowiadujesz się o gildii złodziei i widzisz tą grozę wśród mieszkańców, którzy nijak nie chcą przeciwdziałać, a jedynie narzekają. Gothic to nie jest piękny, majestatyczny świat pełen żywych legend i baśni. Gothic to groteskowy, naturalistyczny świat, który ma zobrazować brutalność dawnych dziejów i pozostawić gracza bez komentarza, by ten sam to zinterpretował. I robi to doskonale.

Co do dialogów, wielu pewnie pamięta questa, gdzie hasło brzmiało "tetriandoch" (czy jakoś tak), a w notatniku było bodajże błędnie zapisane i tylko słuchając i nie przerywając dialogów można było poznać to hasło. A Gothica mile wspominam głównie ze względu na trudne początki. Wracając z Bractwa do Starego Obozu, zastała mnie noc, więc z pochodnią błądziłem po lasach i uciekałem przed wilkami. Mapy nie miałem, no bo skąd.:) Takiego trzepotania serca nie zapewniłby mi żaden survival horror.

Drewno w Gothicu ma doskonałą wartość opałową - ogniska płoną przez VI rozdziałów

Chciałbym wymazać sobie pamięć o Gothicu, żeby zagrać jeszcze raz ;-;

We fragmencie o naturalnych granicach zabrakło mi mocnej emfazy na aspekt faktycznego poczucia rozwoju dzięki braku skalowania przeciwników: sprawia to niesamowitą satysfakcję, gdy na początku gry zwyczajnie nie ma opcji, żebyś pokonał np. orka czy warga, i budzą oni w tobie strach, natomiast parę rozdziałów później wracasz do nich i okazuje się, że jesteś w stanie się z nimi mierzyć, a pod koniec wręcz eksterminować. Gothic osiąga to jak żadna inna gra.

Najlepsza jest właśnie ta otwartość świata. Pozornie możesz się wybrać wszędzie, ale dość szybko zobaczysz, że na razie nadajesz się co najwyżej do tarcia chrzanu. Nikt nie prowadzi Cię za rękę, większość rzeczy sam odkrywasz, no i to jest najlepsze;d Myślę, że gdyby nie internet to ja sam nie poznałbym niektórych zakątków tego świata ;d Pamiętam, że na początku w G1 pewien strażnik powiedział, żeby lepiej nie zapuszczać się do lasu.. No i przez kilkadziesiąt godzin gry omijałem ów las szerokim łukiem. Zapuszczanie się gdziekolwiek w nocy też budziło dodatkowe emocje. W tę grę się po prostu 'wsiąkało', bo po pewnym czasie gracz stawał się jej częścią. Można tu mówić sporo o toporności, sterowaniu, bugach itd. ale w momencie gdy Ty jesteś częścią gry, nie myślisz o tych wadach. Jeśli chodzi o rozgrywkę, podobał mi się też sposób prowadzenia questów. Głównym zadaniem było zdobycie Oka Innosa, reszta należała do nas. Nie było też jakiegoś ostrego podziału na misje główne i poboczne, bo każda misja, z pozoru błaha- mogła nam się przydać w przyszłości. Świetny jest również sposób rozbudowy postaci, bo tak naprawdę nigdy nie wiadomo jaka umiejętność nam się może przydać

Jak pierwszy raz zagrałem w Gothica miałem chyba 10 lat i wtedy ta gra była dla mnie bardzo trudna. Nie mogłem wbić 5 poziomu i nie mogłem zrobić zadania z odnalezieniem Neka bo bałem się wchodzić do jaskiń :D ale mimo to grałem cały czas.

6:24 tego schematu nie powstydziłby się sam Jacek Gmoch lol

7:00 E akurat wargi są na tyle mocne, że jak mamy zamiar dać radę ich grupie, to tym bardziej rozwalimy 1 cieniostwora

Co do ważnych dialogów. Pamiętam drogę do wieży Xardasa z 1 części. Były tam golemy, które trzeba było pokonywać na szczególne sposoby. Żeby się dowiedzieć jak to zrobić trzeba było czytać książki.

1. Mnogość questów 2. fabuła 3. rozwój postaci 4. interakcje z otoczeniem 5. Jak na tamte czasy duży świat, ale nie na tyle duży, żeby odechciewało się podróżować 6. dialogi 7. Mechanika zdobywania zbroi i broni

Orkową broń najlepiej zdobyć, udając się z myśliwym Bartokiem na polowanie, który ubije orka a przy okazji mnóstwo innych stworzeń, nabijając nam sporo PD.

TAAAAAAAM JEEEEESSSSSSSSTTTT Miłych snów, Jordan :D

Pokaż mi swoje towary

Przede wszystkim brak patosu. Nasz protagonista nie jest zbawcą, a gościem obdarzonym zdrowym sarkazmem. Można nawet powiedzieć, że antybohatem. Tak samo postaci poboczne nie są czarno białe, tylko mają swoje interesy i chcą do nich użyć bohatera.

Niesamowicie bawi mnie to, gdy ludzie mówią, że Gothic jest brzydki, słaby graficznie czy toporny. Ludzie kochani ta gra ma ponad 15 lat! Porównujcie sobie gry z 2001, 2002 roku do Gothica.... Gdy gra wychodziła zbierała właśnie wysokie noty za grafikę i zarzynała większość pecetów. Gra legenda, zawsze mam ją na dysku, jakby niespodziewanie naszła mnie ochota aby przejść to po raz xx ;)

To co mnie strasznie wkurwia w dzisiejszych rpg względem Gothica jest brak możliwości POBICIA postaci. Jeśli gra nie zakłada tego fabularnie to nie da się po prostu pozbawić kogoś przytomności okładając go bronią lub pięściami. A w gothicu to było oczywiste. Zabicie pokonanego npc'a wymagało dodatkowej akcji. A w takim np skyrimie morderstwo jest domyślne.

bez kitu jordan weź ty siadaj bo tak mnie rozpraszasz stojąc jak tak sie gibiesz :D

Ten moment kiedy znasz całą grę na pamięć

Gothic ma bardzo gęsty klimat - pozytywnie. Ta gra po prostu jest dobrze zrobiona, pomimo topornej mechaniki. Pozbawienie gry znacznych ułatwień (np. minimapa) i nie traktowanie gracza jak debila to dla mnie największe zalety tej produkcji. W to się poprostu świetnie gra, a nie wbija osiągnięcia na steamie i robi powtarzalne do porzygu sidequesty. Ciekawie napisana historia z pozoru randomowego gościa, bo przecież, gdyby nie kawałek papieru od jakiegoś maga, to Bezimienny skończyłby jako Kret albo inny wojak jakich było wielu w Górniczej Dolinie. Zwykłość postaci dała fajny start serii, gdyż dawała lepszą moim zdaniem możliwość wczucia się w postać i bardziej uwierzyć w wydarzenia które się działy.

W Gothicu 2 strasznie cennie to ze np ze typ do ciebie podbija mowi ze ma questa a ty odpowaidasz odwal się to juz nie bedziesz miał żadnej mozliwosci go zrobić , decyzja w tych malych dialogach nie zmieniaja gry ale zmieniaja questa i to jest zajebiste bo sa gry ktore nie umieja tego zrobic "sztuczne decyzje"

Chciałbym zagrać w Gothica "Drugi pierwszy raz" najlepsza gra fabularna wg mnie.

2:10 to było takie piękne uczucie jak w trakcie dialogu wbijało się level :D

Fajny temat maszynka wylosowala

Pamiętam swoją pierwszą przygodę w czerwonej latarni

jeśli chodzi o zadanie z toporem orka to można wrócić do kowala, wspomnieć jeszcze raz o zadaniu i kowal zmienia nam zadanie na ubicie bandytów jeśli dobrze pamiętam. Przechodziłem grę setki razy i nigdy nie natknąłem się na rozmowę o postrzelonym orku, zawsze po prostu znajdywałem toporek w jaskini :) A jeśli chodzi o to co gothic robi dobrze to przede wszystkim fakt że ubijanie potworów daje sporo expa co oznacza że poziom nie jest tak bardzo uzależniony od wątku głównego. W efekcie sami decydujemy czy np. kończymy pierwszy akt na 5 czy 15 poziomie. W Wiedzminie 3 wbicie expa za swobodne ubijanie potworów było praktycznie niemożliwe. Kolejna rzecz to fakt że w Gothicu naprawdę opłacało się spędzić godzinę np. na wdrapaniu się na półkę skalną bo znajdywało się coś ciekawego, natomiast w W3 można było liczyć jedynie na starą kozią skórę...

Chciałem powiedzieć coś o twoich wątłych ramionach ale potem zobaczyłem twoją paskudną morde xD

Jam jest człowiek prosty widze Gothic to klikam szybciej niz Bullit morde obija

*Aż zrobiłeś mi chrapkę na przejście po raz kolejny Gothica II*

Najlepszy był Glicz z piciem rzadkich mikstur podczas ataku. Atak przerywał picie, bonus od mikstury dodawał sie, a mikstura wracała do ekwipunku.

Pamiętam pierwszą konfrontacje z cieniostworem, zdecydowanie NIE CHCIAŁEM tej walki.

Co do broni można iść na polowanie z dawnym uczniem bospera dostajemy skóre cieniostwora i wilków na qesta dla bospera i broślń dla harada plus exp.

Ma swój klimat w prostocie. Genialny dubbing i Bezimienny 💪

Zbieranie drużyny na sam koniec, ścieżka kariery jako klasa postaci, to jak świat reagował na nas kiedy np. zostawaliśmy najemnikiem a kiedy byliśmy magiem ognia, pierwsze wejście do górniczej doliny i zwiedzanie, wszystko owiane tajemnicą i jeszcze robimy to podczas nocy, poziom trudności jaki wtedy ta gra osiągnęła dla mnie skutkował tym, że przez kilka dobrych godzin szukałem zamku a drugie tyle zastanawiałem się jak tam wejść bo orki blokowały całą drogę do tarana. Najlepsze i tak były interakcje z NPC i setki poukrywanych smaczków, jaskiń, zagadek, nawiązań(jak np. ciało Gorna w jednej z jaskiń, Xardasa, tam trafiały rzekomo NPC które się zmieniały podczas gry XDD)

W części pierwszej główną walutą były bryłki rudy coś tak nielogicznego a za razem tak oczywistego, no bo dla czego jakiś tam kamień, i tak potem dowiadujemy się dla czego, to tez uczyło czlowieka że waluta jest to co jest nam obecnie potrzebne lub jest tego bardzo mało. A w grze mogliśmy się poczuć jak w faktycznie innym mijescu bo ani złoto ani jakaś klasyczna forma płacenia monetami nie wchodziła w grę.

pamiętałem quest z toporem orka :D

10 min mineło jak 5 sekund :o świetny materiał Jordan

Pond 20 Lat gram w gry komputerowe ale te najlepsze czasy jakie spedzilem z Gothic just nie wroca zadna gra juz nie potrafi tak wciagnac Gothic to byla czysta magia

Broń Orka można było zdobyć również poprzez udanie się z Bartokiem na polowanie. Zdobywało się wtedy wilcze skóry oraz (oczywiście po odpowiedniej odległości przebytej z Bartokiem) broń orka, uprzednio zabijając go (oczywiście jeśli wcześniej nie umarł Bartok lub Ty).

Wreszcie Gothic

Gothic w tytule - łapka w górę oraz komentarz od razu na wejściu

Już powiedziałem bliskim, że gdybym kiedyś dostał amnezji to mają mi dac zagrać w gothica.

Hmmm... właśnie skończyłam grać w Wiedźmina 3 (chlip), a nigdy nie skończyłam uczciwie Gothica 2... namówiłeś mnie :D

2 Gothic 2 najlepszy

A ten dalej się buja

A to z tym orkiem nie było tak że można było z Barto iść na polowanie i tam najpierw ubiło sie cieniostwora a później orka i był koniec?

najlepszy quest byl kiedy w gorniczej dolinie trzeba bylo chrzaszcze wybic :D

Moim zdaniem Gothic 1 i 2 wyszły tak pięknie, ze względu na sposób w jaki były tworzone. Kto widział "Gothic w pigułce" na arhn.eu ten wie, że gra powstawała jako efekt zajawki kilku osób. Nie wykalkulowany "produkt" do sprzedaży, ale wizja czegoś, w co wychowani jeszcze na papierowych Rpgach i staroszkolnym europejskim fantasy twórcy, sami chcieliby sobie zagrać. Gothic nie stawiał więc na czerpanie przyjemności z mechaniki, tylko z logiki, realizmu i wewnętrznej spójność świata. Walka, grind, bezrefleksyjne wypełnianie nijakich questów od znacznika do znacznika, ekspienie, przechodzenie na szybkości głównego wątku - to są rzeczy, na które Gothic nigdy nie stawiał. Jest za to spójny, żyjący świat, w którego można wsiąknąć. Wzorowany na przyziemnych późnośredniowiecznych Niemieckich realiach. Bez skomplikowanych nazw i nadmiaru ras - wystarczą ludzie i orkowie. Gothic w pierszej kolejności nie stawia na to, żebyśmy poczuli się jak młócący setki przeciwników bohater w sztampowym świecie fantasy - to robiły wszystkie inne rpgi, nudne aż do porzygu. Tutaj mogliśmy poczuć się, jakby to było być zwykłym człowiekiem w świcie fantasy - musieć zadbać o pracę, móc przespac się w łóżku, usiąść na ławce, słuchać przypadkowych rozmów innych ludzi itp. To jest kwintesencja odgrywania roli (RP) - nie klikanie myszką, żeby przewijać dialogi i młócić hordy przeciwników. Lubię nawet nazywać Gothica "pierwszym symulatorem życia w realiach średniowiecznego fantasy". Dopiero po pewnym czasie czuliśmy się na tyle pewni siebie, aby "wyruszyć na przygodę". Gdybym miał coś dodać do Gothica, żeby był jeszcze lepszą grą to właśnie usprawnienia realizmu - ograniczony plecak, konieczność jedzenia i picia, poprawioną ekonomię i wartość pieniędzy itp. Dzięki temu wiele rzeczy miałoby więcej sensu np. szukamy pracy nie tylko po to, aby zrobić questa i popchnąć fabułę, ale także, aby mieć na chleb.

Właśnie przechodzę Noc Kruka po raz... 1xx? To jest genialne :D

2:30 można również sprzedać gildię złodziei do Lorda Andre,zeby zostac straznikiem ;)

Dobrze że mam duży monitor, bo prezenter prawie mi za ekran wylatywał gibając się podczas mówienia.

4:55 a tutaj można spróbować wskoczyć na kawałek muru i przedostać się na drugi kawałek muru i zeskoczyć do skrzynek ale potrzeba umiejętność skradania na co najmniej 1 poziomie bo wtedy będąc za plecami strażnika zauważy nas :)

CIENIOSTWÓR MA 1 RÓG!

Gotyk miał swój klimat i faktycznie słuchanie dialogów można było się sporo dowiedzieć,wiele RPG dzisiajeszych można przejść bez słuchania co kto mówi ,a to sprowadza się do zwykłej rzezi ,jak ktoś nie chce inaczej

Czemu za każdym razem jak obejrzę taki filmik zaczynam całą serię od nowa?!

2:44 Nie orczy, lecz orkowy ;)

Gothic 2 Noc Kruka najlepszą grą w jaką do tej pory grałem ten realizm fantastyczny. Teraz gram W Elex trochę przypomina Gothic -a ale jest dużo niedociągnięć co wymaga poprawek za to ma świetny system walki polecam .

Na początku możemy przepłynąć przez morze, gdzie Lares przywita nas w porcie i sporo expa wpadnie jak na start. Trzeba jednak przebiec obok bandytów i dzików, co może być trudne. xD

Jeśli chodzi o to zadanie z orkową bronią, to można też było znaleźć orka w lesie od strony farmy Lobarta. Do tego za 50 sztuk złota mogliśmy tam pójść z Bartokiem, który bez problemu zabijał nam tego orka.

Jak ty cieniostwora w 3 rozdziale rozwalasz to ja nie wiem kto cie strugał.

Broń orka też można zdobyć na wiele sposobów. Chociażby na polowaniu z Bartokiem gdzie też możemy przy okazji zdobyć skóry dla Bospera. Dwie pieczenie na jednym ogniu. A no i jeszcze jako, że mamy towarzysza to exp za te wszystkie zabite stworki leci do nas. Można go znaleźć tak jak w filmie było wymienione, albo podciągnąć tego orka w jaskini do strażników. Questy w gothicu 2 to coś wspaniałego.

Świetny materiał i między innymi dzięki tym elementom uwielbiam Gothic, najbardziej chyba przez wiarygodność świata, detale i wspomniane dialogi, bo zawsze każdy mówi gdzie co jest i w teorii można tam dotrzeć bez mapy, choć w praktyce to ciężej :P Ah i sprzedanie smoczego korzenia? Serio? Już na 1 rzut oka widać, że dodaje +1 do siły. Prędzej zjedzenie wszystkich i nie zostawienie nic na mikstury(o ile ma się zamiar tego nauczyć, w NK trzeba rozważnie rozdawać punkty). Ja się bardziej naciąłem na sprzedaż pałaszów bandyty, bo są do zadania, a jakoś mi umknęło :D Na szczęście można ich trochę znaleźć ;)

O, dzisiaj maszyna wylosowała gotika

Cholera, to już 15 lat... Ależ ten czas leci :(

Miło było wspomnieć stare czasy w gothic'u, dzięki za film łezka w oku się kręci. Uwielbiam tą serię za system walki, teraz większość gier rzadko ma combo a raczej mają machanie mieczem lub tzw "skille".... nagradzanie za bycie dobrym w gothic'u dawało mi ogromną satysfakcję.

No proszę, zasugerował i zrobił. Szczerze nie spodziewałem się tego materiału :D

8.32 Tyle razy przechodząc Gothica omijałem tego Mikke a teraz widzę że do czegoś może się przydać XD

G2 jest dla mnie teraz wzorem idealnego RPGa

Ogólnie w misji z orkową bronią nie chodziło o tego orka, tylko o orka za południową bramą, w lesie w którym idziemy na polowanie z Bartoki. Ork ten jest znacznie słabszy i Bartok sam da sobie z nim rade, a my możemy zgarnąć broń, wspólni nawet też „ork, zaraz za miastem, jasna cholera”

Świeeetny materiał! Uwielbiam Gothica II, toteż cieszę się, że tak konkretnie o nim mówiłeś, Jordan. Dzięki! :) Pozdro

Wy też za bardzo lubicie zwierzęta?!

Kuurła kiedyś to było

Najlepsza część Gothica, ale koniecznie z Nocą Kruka. Szkoda, że tak szybko skończył się ten film, bo mógłbym go oglądać i oglądać. I ta muzyka w tle. Wiele razy sobie mówię, że muszę przejść Gothica jeszcze raz, ale nigdy nie ma na to wystarczająco czasu, żeby to zrobić. Kiedyś na pewno znowu mi się to uda :) W każdym razie dzięki za ten materiał, oglądając go czułem się przez te kilka minut jakbym znowu trafił na tą wspaniałą wyspę Khorinis.

Historia z Gothica 2, która mnie urzekła: Drugie podejście do gry, od razu prawie idę do klasztoru, chcąc zostać magiem. Niestety po drodze złapała mnie noc, nie miałem pieniędzy, by przespać się w karczmie i po ciemku zagapiłem się i wszedłem w krzaki. W krzakach tych spało akurat stadko ścierwojadów. Było to na etapie, gdy radziłem sobie z jednym, maksymalnie dwoma na raz - a obudziłem ich kilkanaście. Cóż, czas wczytać save'a, ale z jakiegoś powodu zachciało mi się spróbować ile ich położę, nim mnie zabiją. Jakimś cudem udało mi się uciec kawałek z powrotem drogą, którą przyszedłem i prawie im uciec, jednak radość nie trwała długo. W promieniach wschodzącego słońca zobaczyłem, że biegnie na mnie kilka wyrośniętych wilków. O ile z młodymi wilkami sobie radziłem, z dorosłym może jednym naraz, to o stadzie nie było mowy. Znów myśl o wczytaniu save'a, ale nim zdążyłem wcisnąć skrót klawiszowy zobaczyłem nagle, że ścierwojady uciekają. Do tego wilki, które przybiegły z lasu, wcale nie były zainteresowane mną, tylko bardziej atrakcyjną zdobyczą - ścierwojadami i pobiegły za nimi. Droga do klasztoru stała otworem, a ja nie mogłem uwierzyć, że gdybym wczytał grę, to ten spektakl by mnie ominął. Przyzwyczajony do przeciętnych RPG myślałem, że wszystkie potwory rzucą się na mnie - na pępek świata i będę musiał walczyć ze wszystkimi na raz. To właśnie jedna z rzeczy, które urzekły mnie w pierwszej i drugiej części serii, a w drugiej zdaje się system był jeszcze dopieszczony. Potwory w świecie, tak samo jak NPCe nie były tylko mobkami do nabijania doświadczenia. Miały swój cykl dnia i nocy, zajęcia, frakcje. Jedne na siebie nawzajem polowały, inne tolerowały swoją obecność, a jeszcze inne zdawały się lubić i żyć blisko. Roślinożercy w dzień wychodzili na pastwiska, gdy drapieżniki spały w krzakach w głębi lasu i jaskiniach. W nocy sytuacja się odwracała, drapieżniki wychodziły na żer, a roślinożercy spali schowani w bezpiecznych legowiskach. To stwarzało niezwykle ciekawe, dynamiczne scenariusze jak ten powyżej, do tego ubogacało eksplorację - lokacje, które były "przejezdne" za dnia, w nocy mogły okazać się śmiertelnie niebezpieczne. Do tego bardzo zróżnicowane AI przeciwników. Takie jaszczury pod każdym względem miały wyższe statystyki od zębaczy, więcej HP, mocniejszy atak, większa szybkość. Jednak z jakiegoś powodu wspominam je jako dość łatwego przeciwnika, a zębacze dalej powodują u mnie zimny dreszcz. To te wszystkie noce w górniczej dolinie, gdy jako knecht jeszcze szedłem wykonywać misje dla Garonda, a małe sukinsyny zakradały się po cichu śledząc mnie, aż skakały na plecy i jedną, agresywną kombinacją pozbawiały życia. W końcu oglądanie się za siebie przez ramię weszło mi w nawyk, jednak wcale nie sprawiało to, że zobaczenie za sobą trzech - czterech skradających się zębaczy było miłym widokiem. Jaszczury dla kontrastu zazwyczaj leniwie wylegiwały się w pełnym słońcu, były mało agresywne póki się ich nie zdenerwowało, do tego łatwo było odciągnąć jednego od reszty, dzięki czemu inicjatywa w walce była prawie zawsze w naszych rękach. Gothic 2 był chyba jedyną grą, gdzie rzeczywiście doświadczyłem zjawiska, gdzie z myśliwego stałem się łupem. Takiego podejścia do potworów bardzo mi brakowało na przykład w serii o Wiedźminie, który bądź co bądź, jest zawodowym zabójcą potworów i grają tam one kluczową tematyczną rolę.

w Gothic'u 2 do skarbca można dostać się jeszcze po dachach.

4:57 Weź proszę cię. Tylko przez dach! Ewentualnie obok straznika. Jak z resztą zawsze

Bardzo dobry materiał,godny pochwały.Myślę,że jak bym zagrał w Gothica 2 nie znając go,to te godziny które podałeś są idealne :D.Dziś znając całą grę,wszystkie miejscówki itp, mając 8 godzin gry mam 75 siły i bardzo dobry miecz (jak na 1 rozdział w którym zresztą jestem).

Mnie wsumie najbardziej brakuje w grach Takiego zaczynania od totalnego zera jak w gothicu i Gothicu 2. Ludzie nas oceniają z góry i traktują nas jak bezdomnego włóczęgę albo potencjalnego złodzieja i jak chcemy od nich pracę to najpewniej dadzą nam Jakieś zadanie z działu "idź, podaj, pozamiataj" Np u Lobarta mamy zbierać Rzepę, W klasztorze masz posprzątać Sypialnie/Zanieść Wino/Rozdać kiełbase i walka ogranicza się raczej do koniecznego minimum bo i tak byśmy nie dali rady przeciwko czemuś innemu niż młodemu wilkowi.

No proszę, a kiedyś zrobił materiał w którym twierdził, że kiedyś gry wcale nie były lepsze. To nie tylko przypadek Gothica, ale nawet Bethesda robiła kiedyś gry dla uważnych i rozgarniętych. W takim Morrowindzie nie tylko nie było oznaczeń questów na mapie, ale nawet prostackich mechanizmów szybkiej podróży, jak w nowych grach Derpthesdy. Chciałeś podróżować szybciej - musiałeś znaleźć jakiś transport kursujący na określonych trasach i zapłacić.

Materiał o Gothicu albo Wiedźminie zawsze na propsie 👍

Dlaczego nikt nie mówi o taktyce z gothic 2, gdzie można pokonać każdego przeciwnika, atakującego w biegu, bez straty hp? Jak spytacie? Otóż cofamy się podczas ataku w ruchu przeciwnika, co zapewnia nam uniknięcie obrażeń, po czym atakujemy lpm + w + e/q. Mianowicie po udanym dodge mamy czas na wyprowadzenie 2 ataków, bo bez tego drugiego pod e/q klawisz s (krok w tył) zadziała jak blok, a na potwory on nie działa. Polecam próbować jak gothic 2 jest łatwy jak się go ogarnie. Btw parchający smoczy zębacz jest do ubicia na pierwszym poziomie, ale blokujące drzewa wkurzają, przygotujcie się na mocne wyzwanie. Dla odważnych polecam spróbować sił przeciw 2 orkom koło sakwy Diego. Btw młody wilk groźniejszy od wilka, a nawet tralla, bo ten nie trafia jak przed jego udezeniem sie cofniemy, a co do młodego wilka to różnie.

5:00 można było też wskoczyć na dach domu obok a z tego dachu zeskoczyć do tych skrzyń ale z tego co pamiętam bez akrobatyki było to diabelnie trudne. Co do naturalnych granic od morza nadal jest przeźroczysta ściana jak daleko odpłyniesz od lądu ale ciekawostka była taka że przy słabszych statystykach potwór morki gracza zjadał za nim dopłynął do tej ściany.

Nie dawałem rady wargom do samego końca gry XD

2:44 równie dobrze można posłużyć się Bartokiem z którym można iść na polowanie gdzie spotykamy orka zwiadowcę pozwalamy mu walczyć z orkiem (w domyśle Bartok ginie) zostawiając orka z low hp i dobijamy go a następnie możemy z truchła bartoka odebrać nasze złoto i przy okazji oddać Haradowi questa i nauczyć się obdzierać ze skóry zwierzęta :)

w Morrowindzie też tak było pamiętam zadanie odszukania jakieś plemiennego grobowca a jadynymi wskazuwkami był wiersz czy coś w tym stylu. To byla naprawdę dobra gra w ktorej odkryłem prawie wszystko a eksploracja była czasem bardziej wciagająca od głownego wątku, no i muzyka i ogromny świat też robił robotę.

Wracając do questa z bronią orka można ją było zdobyć w jeszcze w inny sposób. Mianowicie wystarczyło pójść do alchemika i kupić miksturę zamiany w zębacza (lub smoczego zębacza). Po wypiciu dodawało nam około 20 poziomów i wszystkie pozostałe bestie wraz z Orkami były łatwymi przeciwnikami :-) do zabicia. tylko był jeden minus expo po zabijaniu w postaci zębacza nie dodawało nam się do bezimiennego, ale mogę się mylić :-)

6:38 wtf wystarczy mieć trochę skila i wilka można pokonać już na starcie. Ze stada także nie jest trudno wyciągać je pojedynczo. Wargi walczą tak samo jak wilki są tylko trochę wytrzymalsze...

Reakcja ludzi na włażenie do ich domów i zwykła kradzież to było coś a należy brać pod uwagę że było to już w Gothicu 1 popatrzmy choćby na Wiedźmina gdzie tego nie ma dopiero w 3 strażnicy reagują na kradzieże ale no właśnie tylko straże zwykli ludzie nic nie robią. To także duża zaleta Gothica.

Warto wspomnieć o systemie walki - z pozoru prymitywny (głównie ze względu na toporne animacje ale pamiętajmy że to było ponad 15 lat temu) ale w rzeczywistości niesamowicie przyjemny głównie ze względu na 3-etapy combosow z dodatkiem szansy na trafienie krytyczne ;) Sojrzmy np na takiego wiedźmina 3 - jak dla mnie pozostaje daleko w tyle pod tym względem, ponieważ tam rozwój bohatera w żadnym wypadku nie wiązał się z odblokowywaniem coraz to lepszych i szybszych ciosów + wystarcza prymitywny spam lpm na co oczywiście w gothicu nie możemy sobie pozwolić. Osobiście muszę przyznać że w gothicu najbardziej ze wszystkiego (a było tego sporo) spodobał mi się właśnie system walki POZDRO

Grałem tyle razy w gothica, że wszystkie lokacje i drogi do nich znam na pamięć

Grając w gothica mogłem siedzieć godzinami chyba jedna z najlepszych gier w jakie grałem ten klimat, dialogi, fabuła. Miesiąc temu kupiłem wiedzmina 2 zagrałem może z 2-3h i mi się znudziło

4:58 Czy tylko ja robiłem parkour po dachach żeby wskoczyć do magazynu i zza plecami strażnika zajumałem itemki? xD

Bardzo dobry materiał z niesamowicie ciekawymi i trafnymi spostrzeżeniami. Rzeczywiście pod niektórymi kątami "Gothic" i "Gothic 2" biją na głowę wiele współczesnych gier - do tej pory nie mogę zrozumieć, dlaczego ta seria nie uzyskała rozgłosu na świecie, a po obejrzeniu tego materiału zachodzę w głowę, dlaczego te gry (a zwłaszcza druga część) nie zostały uznane za przełomowe w skali być może nawet całego rynku RPG.

Ten topór możemy też zdobyć bez problemu idąc na polowanie z gościem z miasta najpierw ubija nam cieniostwora a następnie kawałek dalej orka i voilà..

LEGENDA a nie gra