Wreszcie ktoś docenił!

Jaki ten internet mały! ;-)

@@NicolasOrlinski Nadspodziewanie mały :) myślę, że jest to spowodowane tym, ze mamy zbieżne zainteresowania. Na temat sytuacji wewnętrznej siedemnastowiecznej Szwecji nie będę się wypowiadał ponieważ moja wiedza w tej kwestii jest zbyt nikła, a szkoda się ośmieszać, ale chciałby przy okazji wspomnieć o postaci Zygmunta Wazy. Zupełnie niezasłużenie ma on w Polsce złą opinię. Problem polega na tym, że nasza szlachta (z Janem Zamoyskim na czele) chciała zrobić z Zygmunta posłuszne sobie narzędzie, chyba zapominając, że jest on nie tylko synem Katarzyny Jagiellonki, ale również (a może przede wszystkim) Jana Wazy, króla Szwecji czyli kraju gdzie król rządził, a nie tylko siedział sobie na tronie. Nasz stan sejmujący po prostu nie rozumiał i nie docenił młodego szwedzkiego królewicza który pragnął posiadać realny wpływ na politykę państwa. Do dnia dzisiejszego powtarzana jest głupota, że Zygmunt tytułując się królem Szwecji wciągnęli Rzeczpospolitą w wojnę. Przecież był synem poprzedniego króla i po jego śmierci stał się jego następcą "ex lege". Wojna toczyła się m.in. o Inflanty które Zygmunt przyłączył do Rzeczpospolitej na życzenie naszej szlachty (Pacta Conventa). Główną przyczyną konfliktu z Uppsalą była rywalizacja o porty bałtyckie, ale tu również coś się nie zgadza z "winą Zygmunta" ponieważ walka o Dominium Maris Baltici rozpoczęła się jeszcze za panowania Zygmunta Augusta. Szlachta chciała czerpać korzyści z handlu zbożem, ale nie chciała zadbać o to, aby posiadać dostatecznie silną flotę wojenną, konieczną aby wygrać rywalizację z potęgą morską jaką była Szwecja.

@@jacekubian4211 Mądre uwagi. Pełna zgoda. Bardzo cenię Zygmunta III. jako polskiego monarchę, Szwedzi, zwłaszcza katolicy szwedzcy, mają jednak powody by go nie lubić. Podczas układów z Sudermańczykiem zdemaskował własną siatkę układów, które jego wierni poddani przypłacili konfiskatami, a zaraz potem głowami. Rekatolicyzacja Szwecji skończyła się na tym punkcie, do abdykacji i ucieczki królowej Krystyny z kraju katolicyzm był już tylko w defensywie.

@@jacekubian4211, wszystko o czym piszesz to prawda. Ja jednak nadal negatywnie oceniam Zygmunta III. Nie za "wciągnięcie Polski w wojnę ze Szwecją" - ta zapewne i tak była nieunikniona. Odpuszczam mu nawet tę unię brzeską. Zygmunt III był przede wszystkim człowiekiem (już nawet nie władcą) niezdecydowanym, chaotycznym, skonfliktowanym wewnętrznie, a przez to nieudolnym i całkowicie niezdolnym przeciwstawić się szlachcie. Niemal każde jego działanie było naznaczone brakiem silnej woli politycznej. Jego poprzednik - Stefan Batory - chyba zdawał sobie sprawę, że w kraju takim jak Rz-plita, z rozpasaną szlachtą i relatywnie słabą pozycją królewską - jedyną szansą na forsowanie swojego punktu widzenia były zwycięstwa militarne. Swoje sukcesy na polach bitewnych potrafił przenosić do polityki wewnętrznej. Przez to uchodziły mu na sucho sytuacje takie, jak ze Zborowskim. Zygmunt III - głównie dzięki zdolnym dowódcom - też miał wiele militarnych asów w rękawie. W pełni nie wykorzystał żadnego. Wojnę w Inflantach wspierał tylko na początku, potem stracił nią zainteresowanie - mimo iż szans na ostateczne pokonanie Szwecji na tych ziemiach było bez liku. Wojnę z Moskwą wprowadził na niebotyczny poziom chaosu. Próby budowy floty wojennej, początkowo pełne sukcesów, skończyły się na całkowicie błędnym użyczeniu tego zalążka naszych sił morskich obcej potędze. W imię mirażu jakiegoś większego sojuszu między Habsburgami i Rzeczpospolitą. Podobno za Jana Kazimierza rozpoczął się początek nieszczęść królestwa. Moim zdaniem jednak za Zygmunta III Wazy. I jeszcze drobna uwaga dot. Jana III Wazy i tego, że w Szwecji król rządził, a nie siedział na tronie. Wbrew pozorom Jan III miał niemal identyczne problemy, co nasi władcy - z riksdagiem w drugiej połowie XVI wieku trzeba było już się liczyć, dodatkowo drugim, nieformalnym władcą kraju był skonfliktowany z nim Karol Sudermański, który swoim księstwem rządził niemal niepodzielnie.

@@DarekRybacki Szanuje Pana opinie na temat Zygmunta Wazy, ale ja swojej nie zmienię. Każdy król który próbował wzmocnić swoją pozycję zaraz został oskarżany o dążenie do rządów absolutnych, trwanie w wewnętrznym nieładzie tłumaczono wolnością szlachecką. To nie wina króla, że wojny ze Szwecją szły źle. Szlachta nie chciała dać pieniędzy na wojsko. Gdyby Chodkiewicz nie wypłacił żołdu z własnej szkatuły to nie byłoby czegoś takiego jak "Kircholm 1605". Duma rozpiera kiedy czyta się o zwycięstwach wojsk Rzeczpospolitej nad kilkukrotnie liczniejszą armią przeciwnika. To dowód na geniusz wodzów takich jak np. Zamoyski, Chodkiewicz, Żółkiewski czy Koniecpolski, mężnych żołnierzy, ale również słabość Rzeczpospolitej. W kraju wolności szlacheckiej skarb świecił pustkami. Szlachta zachowywała się tak jakby nie rozumiała, że jeśli chce się bogacić potrzebuje pokoju, a tylko silna armia może osłonić kraj od wrogów. Wojny ze Szwecją to wstyd dla Rzeczpospolitej. "Sarmacka potęga" nie potrafiła pokonać słabo zaludnionej Szwecji.Kwestia szwedzka powinna zostać uregulowana jeszcze za rządów Karola Sudermańskiego. W szeregach szlachty nie brakowało ludzi rozsądnych, ale liczny był też zwykły motłoch który nie rozumiał, albo nie chciał rozumieć potrzeb państwa. Budzili się jedynie w chwilach zagrożenia np. po klęsce Cecorskiej i śmierci hetmana koronnego. W 1651 r. przed bitwą pod Beresteczkiem król Jan Kazimierz kazał dla uporządkowania w obozie licznej armii pomalować wozy poszczególnych oddziałów na różne kolory. Pomysł ten podpatrzył podczas swojej podróży do Niderlandów. Koncepcja nie przypadła do gustu hetmanowi Mikołajowi Potockiemu który wszczął awanturę a następnie groził, że pchnie się nożem. W obliczu zagrożenia kozacko - tatarskiego, gdy ważyły się losy państwa, dla tego nędznego alkoholika najważniejszy był kolor wozu. Bez komentarza. Zgroza może ogarnąć, gdy uświadomimy sobie, że człowiek tego pokroju był najwyższym świeckim senatorem i dowódcą wojskowym. Z ludźmi tego pokroju musieli się męczyć Zygmunt Waza i jego dwaj synowie. Nie umniejszając zasługom Stefana Batorego który niezaprzeczalnie był postacią ponadprzeciętną, musimy wziąć pod uwagę, że ogromnym ułatwieniem dla niego podczas rządów w obcym sobie państwie było poparcie Jana Zamoyskiego którego nie posiadał Zygmunt Waza, a wręcz przeciwnie, po nieudanej próbie zrobienia z królewicza marionetki, syn Katarzyny Jagiellonki znalazł w Zamoyskim przeciwnika. Jaki miało to wpływ na stanowisko ogółu szlachty, każdy zainteresowany historią nowożytną doskonale wie.

JA-LAC-WERE

Dziękuję! :)

"Jak Zawisza Czarny papieża pogonił " Sławny Zawisza Czarny z Garbowa goniący przerażonego i wrzeszczącego ze strachu papieża Marcina V? Brzmi niewiarygodnie, jednak do owego zdarzenia naprawdę doszło:) Na soborze w Konstancji (1414-1418), była też obecna polska delegacja. Na czele z samym Pawłem Włodkowicem, wybitnym uczonym i wspaniałym mówcą. Podobno Polaków na soborze było pół tysiąca i zwracali powszechną uwagę. Ich celem było uzyskać korzystny dla Polski wyrok w sprawie oskarżeń rzucanych na Polskę przez zakon krzyżacki. Oczywiście podstawowym problemem, nad jakim debatowano, była sprawa Wielkiej Schizmy i trzech jednocześnie walczących o stanowisko papieży, ale przy okazji poruszano też inne kwestie. Sprawę Jana Husa sobór załatwił iście po chrześcijańsku - mimo listu żelaznego został on spalony na stosie. Głównym zarzutem wobec Husa było negowanie boskiego pochodzenia władzy papieskiej. W jego obronie stanęli jedynie Polacy (poza arcybiskupem Mikołajem Trąbą, który nawet przystąpił do antypolskiej koalicji, mając nadzieję na zostanie ... papieżem:) Włodkowic przedstawił wówczas na soborze swój sławny traktat o władzy papieża, cesarza i konieczności pokojowego współistnienia chrześcijaństwa i pogan. Główne tezy tego dokumentu sprowadzały się do potępienia nawracania siłą, wzywały do poszanowania przez władców indywidualnych przekonań religijnych swoich poddanych, zapewniały prawa narodom niechrześcijańskim i niekatolickim, które, jeśli żyją w pokoju z sąsiadami, mają mieć zapewnione prawo do suwerenności. Tezy tego dokumentu były jak na owe czasy zdumiewające, wręcz wyprzedzały swoją epokę. Włodkowic niejako oparł się na pracy innego polskiego, wielkiego humanisty, Stanisława ze Skarbimierza. Tych dwóch panów wykonało pracę, która była pierwszym ujęciem problemu stosunków międzynarodowych. Niestety, z uwagi na to, że ich praca kolidowała nieco z religią, nie jest powszechnie znana. Krzyżacy opublikowali obrzydliwy paszkwil na Jagiełłę i Polskę, sporządzony przez Jana Falkenberga, krakowskiego dominikanina. Według niego Polacy to heretycy, bałwochwalcy i bezwstydne psy. Polska jako państwo stanowi obrazę Boga, a wszystkich Polaków należy jak najszybciej pozabijać. Nasi delegaci zaprotestowali i stanowczo zażądali uznania paszkwilu za heretycki. W odpowiedzi nowy papież Marcin V zatwierdził zakonowi wszystkie przywileje, nawet te unieważnione przez byłego papieża, Jana XXIII. Zagroził też klątwą. Pomimo tej groźby Paweł Włodkowic przedstawił ultimatum: jeżeli autorzy paszkwilu nie zostaną uznani za heretyków, to polska delegacja złoży apelację od wyroku do przyszłego soboru. Papież jednak odmówił przyjęcia dokumentu, a straż papieska zatrzasnęła bramę i nawet skierowała broń przeciwko Polakom. Wówczas Polacy, na czele z samym Zawiszą Czarnym, poturbowali papieskich strażników, wyłamali drzwi i wrzeszczącego wniebogłosy papieża (był zapewne przekonany, że zginie) gonili po jego apartamentach. W końcu wyciągnęli go spod łóżka (gdzie się podobno skrył, choć to może być złośliwą fantazją) i wciśnięto mu w drżące ręce dokument. Po czym spokojnie opuścili pałac. Działo się to 4 maja 1418 roku. Czy to jedynie legenda? No cóż, do wyłamania drzwi i poturbowania papieskiej straży z pewnością doszło. Zaś charakter papieża nie zdradzał bohatera, więc paniczna reakcja absolutnie możliwa:) Kilka dni później, w obecności Zygmunta Luksemburczyka, poniżony papież oskarżył delegatów o nieposłuszeństwo i po raz enty zagroził klątwą. Jednak wtedy Zawisza z Garbowa wraz z Januszem z Tuliszkowa stanowczo oświadczyli, że honoru króla i narodu będą bronić słowem i orężem (gębą i ręką). Ich oświadczenie wywołało konsternację i chyba strach - papież, obawiając się eskalacji konfliktu, nie miał wyjścia i potępił wstrętny paszkwil Falkenberga. P.S. Jest rzeczą nierozstrzygniętą, czy ta sławna klątwa na króla Jagiełłę i Polaków została w końcu rzucona, czy też nie. Zapewne skończyło się jedynie na groźbach. Podobno papież Marcin V przysiągł Zawiszy, że do końca życia mu tego nie zapomni. Sulimczyk w czasie trwania soboru „wyskoczył” sobie (razem z Luksemburczykiem) do Perpignon, gdzie wziął udział w turnieju. Ustawionym zwycięzcą miał być tam sławny Jan z Aragonii. Według fikcji Bunscha, giermek Zawiszy miał tak rzec do swego rycerza: „oziem go, a później jeno baczyć by nas zza węgła nie ubito”. Zawisza faktycznie „oziemił” przeciwnika pierwszym uderzeniem kopii, co się rzadko zdarzało na turniejach, zdobywając hełm zdobiony strusimi piórami (przeznaczony pierwotnie dla Aragończyka). Sam Jan Hus, patrząc jak pobożna niewiasta podkłada chrust pod jego stos, miał powiedzieć: „O święta naiwności”. Jego męczeńska śmierć zapoczątkowała wojny husyckie. Jan Falkenberg trafił pod sąd inkwizycji za swój paszkwil, ale został przez litościwego Marcina V uwolniony z więzienia. Polska delegacja na tym cuchnącym wzgórzu odpadów, jakim był sławny sobór w Konstancji, zdołała zachować honor i godność. Wyjątkiem okazał się Mikołaj Trąba, ten podły tchórz i zdrajca, który w nagrodę za swą niegodziwość został pierwszym prymasem Polski ...

Dzięki za propozycję - sprawdzę jak to się robi i spróbuję ogarnąć temat :-)

Chyba czytać bo oglądać mogą bez języka rozumienia- mistrz Yoda

Czasy się zmieniły Anglicy też już nie rządzą w Indiach itd... Chociaż fajnie by było gdyby uwolnieni już dzisiaj spod polskiego panowania Rosjanie, czy Szwedzi, mówili po polsku... Wiele spraw by to ułatwiło...

@@imienazwisko1681 ano niestety

Dziękuję :-)

Ostatnio oglądam Crimen z Lindą w roli głównej. Akcja osadzona na pocz. XVII wieku :) Bohater w tym serialu wygląda jakby cierpiał na PTSD ;)

Dzięki :)

Niestety, Zygmunt był fanatycznym matołem, dla którego liczyła się głównie Szwecja, a nie Rzeczpospolita, którą traktował wyłącznie jako narzędzie do walki o szwedzki tron.

marek goz, był Szwedem...

@@bartomiejkiedrzynek8726 Niestety. I to Szwedem, który kompletnie nie nadawał sie na władcę RP. Magnateria, która doprowadziła do elekcji tego tępego jak młotek katolickiego fanatyka jest współwinna wepchnięcia I RP na równię pochyłą. Zygmunt, Władysław(nieco tylko lepszy), Jan Kazimierz i Korybut Wiśniowiecki - takiej kolejki kretynów i nieudaczników na tronie nie wytrzymałoby żadne ówczesne państwo. Ale jeśli już gdybamy, to wystarczyłoby, żeby Batory zmarł z 10 lat później i również historia Europy byłaby najprawdopodobniej diametralnie inna :). Stefek był zdecydowanie NAJ lepszym władcą I RP.

marek goz, ja słyszałam dobrą ocenę co do jego rządów pomimo niewątpliwątpliwych niepowodzeń na kanale Radosława Patlewicza. Wiem napewno, że rola króla była w Polsce w tym csasie i później zdecydowanie za mała, a Szlachta (poza wyjątkami) była krótkowzroczna i rządzić nie ułatwiała.

@@bartomiejkiedrzynek8726 No cóż, historię niestety mamy totalnie zakłamaną i wbite do łbów "święte stereotypy" wzięte głównie z Sienkiewicza i historycznego chciejstwa tzw. ultrahiperpatriotów rozpowszechniających "ku pokrzepieniu serc" pierdoły typu - "husaria polska nie przegrała żadnej bitwy przez 100lat", itp. kocopały. A wracając do Zygmunta, fakt, że kompletnie nie znał realiów/warunków "królewskiego panowania" nad państwem potężnie już zepsutych i ciągle roszczeniowych koterii magnacko-szlacheckich I RP, tylko jak najgorzej świadczy i o nim samym i o rozumie tych, co jego elekcje przeforsowali. Zresztą nie jest żadna tajemnicą, że obiecał swoim zwolennikom wszystko co tylko chcieli usłyszeć, by dostać koronę. Zapewne myślał, że jak już na tronie zasiądzie, to wzorem innych europejskich władców konsekwentnie w tym okresie wzmacniających swą władzę(Francja, Hiszpania, carstwo moskiewskie, itp.) zdoła złapać magnaterię i szlachtę "za pysk". Niestety dla siebie i nieszczęsnej I RP, był na to za głupi. Takie rzeczy najlepiej potrafił jedynie jego nieodżałowany poprzednik Stefek Batory, który wespół z janem Zamojskim stanowili duet nie do pokonania(Jan miał wspaniałe pomysły, a Stefek wiedział jak je realizować). W każdym razie na wieść o śmierci Batorego car moskiewski Fiodor I kazał bić w dzwony i odprawić 3-dniową mszę dziękczynną.

KS Kiedy ? Potężne kraje pozostawiły po sobie spuściznę w postaci wynalazków , dzieł sztuki , ogromnych budowli , pism .

@@Mikael-Scott Byliśmy potęgą w określonym czasie - później forma naszej państwowości zniknęła na 123 lata, później przez nasze terytorium przechodziły 2 wojny światowe itd. - wydaje mi się, że jest to wiedza powszechna ;)

NIE Polacy, a obywatele Rzeczpospolitej Obojga Narodów(szlachta). To unia realna z WKL uczyniła Koronę Polską jednym z elementów regionalnego mocarstwa.

M D Zgadza się

Sebastian Kluszczyński Potęgą był Rzym , Mongolia , Chiny , Japonia , Egipt , Asyria itd,

Cześć, masz rację :-) Książkę mam, znam, rzeczywiście opisano tam tę sytuację, ale dość skrótowo, głównie korzystałem ze źródeł :-)

Niestety tak, niestety tak :(

A co zdobycze z tamtej epoki mają się do czasów dzisiejszych, że tak sapiesz? Nawet gdybyśmy Afrykę... Liberię iSierra Leone podbili to co?, i tak komuchy rozkradliby wszystko w 50 lat dzięki 'O' stołowi :) Pozdro

@@zyciejestbajka6087 Historia alternatywna to chyba nie jest twoja ulubiona dziedzina, co? Unia ze Szwecją mogłaby zostać wykorzystana w taki sposób, że bylibyśmy przez chwilę najpotężniejszym państwem Europy. Biorąc pod uwagę szwedzkie nastawienie, unia rozpadłaby się zapewne nie dalej niż w ciągu sześćdziesięciu lat. Ale Szwedzi nie przygotowaliby nam potopu, który znacząco nasz kraj zubożył. Polska i Litwa pozostałyby wielką siłą, w Szwecji zaś przetrwałyby na długie lata propolskie stronnictwa. Trzecia wojna północna także by nas nie spustoszyła, silna Polska albo opowiedziałaby się po jednej ze stron, albo pozostała neutralna odpierając jednak obce wojska. Nie trafilibyśmy więc pod zależność od Moskwy, a Stanisław August Poniatowski nigdy nie zasiadłby na tronie. Wciąż silnie religijna (ze względu na inny przebieg czasów znanymi dziś jako stanisławowskie) oparłaby się Rewolucji Antyfrancuskiej a później walczylibyśmy z Napoleonem, być może prędzej kończąc jego karierę. Całkiem prawdopodobny byłby nasz sojusz z Austro-Węgrami, który przetrwałby cały XIX wiek - a Austria nie uzależniłaby się od Niemiec. Gdyby doszło do I Wojny Światowej, Austria walczyłaby przeciwko Niemcom, a my - ramię w ramkę z Astrią. Ta wojna mogłaby nawet nie zyskać miana „Wielkiej". Rewolucja bolszewicka w Rosji mogłaby zostać pokonana przez siły białej armii - Rzeczpospolita i Austro-Węgry, jako strażnicy starego ładu, mogłyby wspomóc zwolenników cara. Gdyby w Niemczech nawet doszedł do władzy jakiś Hitler, zostałby szybko rozniesiony w pył. Austro-Węgry - niemieckojęzyczny przecież kraj, mógłby wchłonąć Niemcy. Komuniści nie mieliby jak nas ograbić. Oczywiście to jedna z pozytywniejszych i bardziej naiwnych wersji wydarzeń, ale myślę że dobrze pokazuje jak mała zmiana w przeszłości mogłaby wpłynąć na losy narodów.

@@HubertSylwester Masz dobrą wyobraźnię albo jej autonomia nie pozwala ci się mylić tylko marzyć. Gdyby Sobieski nie zareagował na najazd Turków dziś Austrii by nie było, nie było by sojusznika Niemiec w rozbiorach Polski a wtedy WTEDY moglibyśmy trwać jako potęga. Rosja miała by problem z Turkami a MY spokój na 1000 lat!

@@zyciejestbajka6087 Ja nie mówię że to wiarygodna wersja wydarzeń, bo wymyśliłem to w jakieś 5 minut. Chodzi mi o to, że jedno małe wydarzenie z przeszłości mogłoby znacząco odmienić losy Europy (jeśli nie świata), szczególnie jeśli to wydarzenie miało miejsce dawno temu. Jeślibyś mi podał jakiekolwiek wydarzenie ze starożytności, w parę minut dałoby się wymyślić jakąś w miare sensowną wersję wydarzeń, które sprawiłyby że dziś czcilibyśmy Chińczyków jako istoty półboskie. Wspominać o wydarzeniu sprzed 400 lat i być pewnym że komunizm w ogóle by powstał to spore uproszczenie.

Nie jest ciężkie :) Czy jest niewygodne? Jak widzisz, siedzę dość "spięty", czujesz się w tym trochę jak w puszce. Ale idzie się przyzwyczaić :)

@Angel Dust, o ile lubisz podwiązki i przykrótkie kurteczki, hehe ;)

Czołem, czołem! :)

Masz rację, dzięki za poradę :-)

Poland invasion of Sweden 1598. 12 Polish soldiers captured whole capital of Sweden, historical fact.

Co ty ? może trochę dużo tej muzyki ale oryginalna i cąłkiem dobrze wkomponowana w całość

"Jak Zawisza Czarny papieża pogonił " Sławny Zawisza Czarny z Garbowa goniący przerażonego i wrzeszczącego ze strachu papieża Marcina V? Brzmi niewiarygodnie, jednak do owego zdarzenia naprawdę doszło:) Na soborze w Konstancji (1414-1418), była też obecna polska delegacja. Na czele z samym Pawłem Włodkowicem, wybitnym uczonym i wspaniałym mówcą. Podobno Polaków na soborze było pół tysiąca i zwracali powszechną uwagę. Ich celem było uzyskać korzystny dla Polski wyrok w sprawie oskarżeń rzucanych na Polskę przez zakon krzyżacki. Oczywiście podstawowym problemem, nad jakim debatowano, była sprawa Wielkiej Schizmy i trzech jednocześnie walczących o stanowisko papieży, ale przy okazji poruszano też inne kwestie. Sprawę Jana Husa sobór załatwił iście po chrześcijańsku - mimo listu żelaznego został on spalony na stosie. Głównym zarzutem wobec Husa było negowanie boskiego pochodzenia władzy papieskiej. W jego obronie stanęli jedynie Polacy (poza arcybiskupem Mikołajem Trąbą, który nawet przystąpił do antypolskiej koalicji, mając nadzieję na zostanie ... papieżem:) Włodkowic przedstawił wówczas na soborze swój sławny traktat o władzy papieża, cesarza i konieczności pokojowego współistnienia chrześcijaństwa i pogan. Główne tezy tego dokumentu sprowadzały się do potępienia nawracania siłą, wzywały do poszanowania przez władców indywidualnych przekonań religijnych swoich poddanych, zapewniały prawa narodom niechrześcijańskim i niekatolickim, które, jeśli żyją w pokoju z sąsiadami, mają mieć zapewnione prawo do suwerenności. Tezy tego dokumentu były jak na owe czasy zdumiewające, wręcz wyprzedzały swoją epokę. Włodkowic niejako oparł się na pracy innego polskiego, wielkiego humanisty, Stanisława ze Skarbimierza. Tych dwóch panów wykonało pracę, która była pierwszym ujęciem problemu stosunków międzynarodowych. Niestety, z uwagi na to, że ich praca kolidowała nieco z religią, nie jest powszechnie znana. Krzyżacy opublikowali obrzydliwy paszkwil na Jagiełłę i Polskę, sporządzony przez Jana Falkenberga, krakowskiego dominikanina. Według niego Polacy to heretycy, bałwochwalcy i bezwstydne psy. Polska jako państwo stanowi obrazę Boga, a wszystkich Polaków należy jak najszybciej pozabijać. Nasi delegaci zaprotestowali i stanowczo zażądali uznania paszkwilu za heretycki. W odpowiedzi nowy papież Marcin V zatwierdził zakonowi wszystkie przywileje, nawet te unieważnione przez byłego papieża, Jana XXIII. Zagroził też klątwą. Pomimo tej groźby Paweł Włodkowic przedstawił ultimatum: jeżeli autorzy paszkwilu nie zostaną uznani za heretyków, to polska delegacja złoży apelację od wyroku do przyszłego soboru. Papież jednak odmówił przyjęcia dokumentu, a straż papieska zatrzasnęła bramę i nawet skierowała broń przeciwko Polakom. Wówczas Polacy, na czele z samym Zawiszą Czarnym, poturbowali papieskich strażników, wyłamali drzwi i wrzeszczącego wniebogłosy papieża (był zapewne przekonany, że zginie) gonili po jego apartamentach. W końcu wyciągnęli go spod łóżka (gdzie się podobno skrył, choć to może być złośliwą fantazją) i wciśnięto mu w drżące ręce dokument. Po czym spokojnie opuścili pałac. Działo się to 4 maja 1418 roku. Czy to jedynie legenda? No cóż, do wyłamania drzwi i poturbowania papieskiej straży z pewnością doszło. Zaś charakter papieża nie zdradzał bohatera, więc paniczna reakcja absolutnie możliwa:) Kilka dni później, w obecności Zygmunta Luksemburczyka, poniżony papież oskarżył delegatów o nieposłuszeństwo i po raz enty zagroził klątwą. Jednak wtedy Zawisza z Garbowa wraz z Januszem z Tuliszkowa stanowczo oświadczyli, że honoru króla i narodu będą bronić słowem i orężem (gębą i ręką). Ich oświadczenie wywołało konsternację i chyba strach - papież, obawiając się eskalacji konfliktu, nie miał wyjścia i potępił wstrętny paszkwil Falkenberga. P.S. Jest rzeczą nierozstrzygniętą, czy ta sławna klątwa na króla Jagiełłę i Polaków została w końcu rzucona, czy też nie. Zapewne skończyło się jedynie na groźbach. Podobno papież Marcin V przysiągł Zawiszy, że do końca życia mu tego nie zapomni. Sulimczyk w czasie trwania soboru „wyskoczył” sobie (razem z Luksemburczykiem) do Perpignon, gdzie wziął udział w turnieju. Ustawionym zwycięzcą miał być tam sławny Jan z Aragonii. Według fikcji Bunscha, giermek Zawiszy miał tak rzec do swego rycerza: „oziem go, a później jeno baczyć by nas zza węgła nie ubito”. Zawisza faktycznie „oziemił” przeciwnika pierwszym uderzeniem kopii, co się rzadko zdarzało na turniejach, zdobywając hełm zdobiony strusimi piórami (przeznaczony pierwotnie dla Aragończyka). Sam Jan Hus, patrząc jak pobożna niewiasta podkłada chrust pod jego stos, miał powiedzieć: „O święta naiwności”. Jego męczeńska śmierć zapoczątkowała wojny husyckie. Jan Falkenberg trafił pod sąd inkwizycji za swój paszkwil, ale został przez litościwego Marcina V uwolniony z więzienia. Polska delegacja na tym cuchnącym wzgórzu odpadów, jakim był sławny sobór w Konstancji, zdołała zachować honor i godność. Wyjątkiem okazał się Mikołaj Trąba, ten podły tchórz i zdrajca, który w nagrodę za swą niegodziwość został pierwszym prymasem Polski ...

Myślę że ostatecznie na dłuższą metę unia ze Sztokholmem nie byłaby możliwa, ale utrzymanie jej chociaż przez Zygmunta III i tak mogłoby zmienić bieg historii.

Czytałem ksiażke Andrzeja Nowaka Dzieje Polski Imperium Rzeczypospolitej w której autor poruszył temat tego co gdyby Zygmuntowi III wtedy udało sie pokonać Karola Szymańskiego. Autor twierdzi że siłą da się zdobyć władze ale siłą nie da się trwale rządzić ​@@DarekRybacki

Historia katolicko komunistyczna

"Jak Zawisza Czarny papieża pogonił " Sławny Zawisza Czarny z Garbowa goniący przerażonego i wrzeszczącego ze strachu papieża Marcina V? Brzmi niewiarygodnie, jednak do owego zdarzenia naprawdę doszło:) Na soborze w Konstancji (1414-1418), była też obecna polska delegacja. Na czele z samym Pawłem Włodkowicem, wybitnym uczonym i wspaniałym mówcą. Podobno Polaków na soborze było pół tysiąca i zwracali powszechną uwagę. Ich celem było uzyskać korzystny dla Polski wyrok w sprawie oskarżeń rzucanych na Polskę przez zakon krzyżacki. Oczywiście podstawowym problemem, nad jakim debatowano, była sprawa Wielkiej Schizmy i trzech jednocześnie walczących o stanowisko papieży, ale przy okazji poruszano też inne kwestie. Sprawę Jana Husa sobór załatwił iście po chrześcijańsku - mimo listu żelaznego został on spalony na stosie. Głównym zarzutem wobec Husa było negowanie boskiego pochodzenia władzy papieskiej. W jego obronie stanęli jedynie Polacy (poza arcybiskupem Mikołajem Trąbą, który nawet przystąpił do antypolskiej koalicji, mając nadzieję na zostanie ... papieżem:) Włodkowic przedstawił wówczas na soborze swój sławny traktat o władzy papieża, cesarza i konieczności pokojowego współistnienia chrześcijaństwa i pogan. Główne tezy tego dokumentu sprowadzały się do potępienia nawracania siłą, wzywały do poszanowania przez władców indywidualnych przekonań religijnych swoich poddanych, zapewniały prawa narodom niechrześcijańskim i niekatolickim, które, jeśli żyją w pokoju z sąsiadami, mają mieć zapewnione prawo do suwerenności. Tezy tego dokumentu były jak na owe czasy zdumiewające, wręcz wyprzedzały swoją epokę. Włodkowic niejako oparł się na pracy innego polskiego, wielkiego humanisty, Stanisława ze Skarbimierza. Tych dwóch panów wykonało pracę, która była pierwszym ujęciem problemu stosunków międzynarodowych. Niestety, z uwagi na to, że ich praca kolidowała nieco z religią, nie jest powszechnie znana. Krzyżacy opublikowali obrzydliwy paszkwil na Jagiełłę i Polskę, sporządzony przez Jana Falkenberga, krakowskiego dominikanina. Według niego Polacy to heretycy, bałwochwalcy i bezwstydne psy. Polska jako państwo stanowi obrazę Boga, a wszystkich Polaków należy jak najszybciej pozabijać. Nasi delegaci zaprotestowali i stanowczo zażądali uznania paszkwilu za heretycki. W odpowiedzi nowy papież Marcin V zatwierdził zakonowi wszystkie przywileje, nawet te unieważnione przez byłego papieża, Jana XXIII. Zagroził też klątwą. Pomimo tej groźby Paweł Włodkowic przedstawił ultimatum: jeżeli autorzy paszkwilu nie zostaną uznani za heretyków, to polska delegacja złoży apelację od wyroku do przyszłego soboru. Papież jednak odmówił przyjęcia dokumentu, a straż papieska zatrzasnęła bramę i nawet skierowała broń przeciwko Polakom. Wówczas Polacy, na czele z samym Zawiszą Czarnym, poturbowali papieskich strażników, wyłamali drzwi i wrzeszczącego wniebogłosy papieża (był zapewne przekonany, że zginie) gonili po jego apartamentach. W końcu wyciągnęli go spod łóżka (gdzie się podobno skrył, choć to może być złośliwą fantazją) i wciśnięto mu w drżące ręce dokument. Po czym spokojnie opuścili pałac. Działo się to 4 maja 1418 roku. Czy to jedynie legenda? No cóż, do wyłamania drzwi i poturbowania papieskiej straży z pewnością doszło. Zaś charakter papieża nie zdradzał bohatera, więc paniczna reakcja absolutnie możliwa:) Kilka dni później, w obecności Zygmunta Luksemburczyka, poniżony papież oskarżył delegatów o nieposłuszeństwo i po raz enty zagroził klątwą. Jednak wtedy Zawisza z Garbowa wraz z Januszem z Tuliszkowa stanowczo oświadczyli, że honoru króla i narodu będą bronić słowem i orężem (gębą i ręką). Ich oświadczenie wywołało konsternację i chyba strach - papież, obawiając się eskalacji konfliktu, nie miał wyjścia i potępił wstrętny paszkwil Falkenberga. P.S. Jest rzeczą nierozstrzygniętą, czy ta sławna klątwa na króla Jagiełłę i Polaków została w końcu rzucona, czy też nie. Zapewne skończyło się jedynie na groźbach. Podobno papież Marcin V przysiągł Zawiszy, że do końca życia mu tego nie zapomni. Sulimczyk w czasie trwania soboru „wyskoczył” sobie (razem z Luksemburczykiem) do Perpignon, gdzie wziął udział w turnieju. Ustawionym zwycięzcą miał być tam sławny Jan z Aragonii. Według fikcji Bunscha, giermek Zawiszy miał tak rzec do swego rycerza: „oziem go, a później jeno baczyć by nas zza węgła nie ubito”. Zawisza faktycznie „oziemił” przeciwnika pierwszym uderzeniem kopii, co się rzadko zdarzało na turniejach, zdobywając hełm zdobiony strusimi piórami (przeznaczony pierwotnie dla Aragończyka). Sam Jan Hus, patrząc jak pobożna niewiasta podkłada chrust pod jego stos, miał powiedzieć: „O święta naiwności”. Jego męczeńska śmierć zapoczątkowała wojny husyckie. Jan Falkenberg trafił pod sąd inkwizycji za swój paszkwil, ale został przez litościwego Marcina V uwolniony z więzienia. Polska delegacja na tym cuchnącym wzgórzu odpadów, jakim był sławny sobór w Konstancji, zdołała zachować honor i godność. Wyjątkiem okazał się Mikołaj Trąba, ten podły tchórz i zdrajca, który w nagrodę za swą niegodziwość został pierwszym prymasem Polski ...

Ten skórzany pas to bandolier, a drewniane pojemniki skrywają ołowianą kulę i proch :-)

dzięki... bardzo fajny bandolier.

kzfaq.info/get/bejne/irp7epRjm7Oan6M.html

@@DarekRybacki Dziękuje Bardzo :)

Wilcze? Widzę, żeś przyjacielu antyrojalista ;-)

Wilcze kosy, nie kly a Vasa to snopek. Dlatego przydomek krola: Pan snopkowski...

... zaraz potem zrobię o Tatarach, bez których nie wygonilibyśmy z Rz-plitej Szwedów podczas Potopu :)

@@DarekRybacki zapraszam także do nas do Pyrzowic ponieważ tu jest co pokazać.Po ll wojnie jest wiele ciekawych miejsc godnych uwagi.A i miejska ludnos ma co opowiadać bowiem 90latkow tu nie brakuje.Bunkry i lotnisko po niemieckie tu dominują A i wiele zakontkow nie zbadanych. Pozdrawiam.

No wiesz... takie komplementy otrzymuje z reguły od żony :P Ale dziękuję!

Też nie jestem fanem :-)

Również nie przepadam za Zygmuntem :-)

Zaraz zaraz co te pojeby znowy wymyślają? Czyli po naszej stronie granicy, na terenach przygranicznych będzie szkopskie prawo obowiązywać a po szkopskie stronie niby nasze? Już to widzę, kurwa kiedy ta jebana unia się rozpadnie?!

Nie mógł - w dolinie rzeki Torne/Tornio zapił by się na śmierć.

Mógł iść po złoto do Afryki. Co! Należało się!

@@zyciejestbajka6087 :D :D I dziś Polska siedziała by na UE i dyktowała innym jak żyć. Coś w tym jest! :D

@@NicolasOrlinski Rosja na to nie pozwoli! Jeśli wskaźniki wzrostu gospodarczego i wzrost znaczenia armii polskiej zaniepokoi Putina to nas zaatakuje i znów będziecie biadolić co by było gdyby

@@rudolfolma2783 tyle że sama końcowa szarża należała do husarii bo chcieli ją zobaczyć w swym majestacie i nie zapominajmy o dwóch bitwach pod parkanami które Janek lepiej cenił (szczególnie tą drugą hehe) a co do wiednia mógł ją olać i wygrac ją na swoich warunkach gdyby wieden padł wiem że to pieprzenie co by było gdyby było ale to nie zmienia faktu ze bitwa pod wiedniem to najbardziej frajerska wygrana bitwa w historii swiata skorzystała na niej cała Europa tylko nie my

@@rudolfolma2783 Taaak, ratujmy Europę :) historia nie lubi się powtarzać!

@@rudolfolma2783 Za komuny wymazywano tyle, że ho ho. Nawet młodzi milicjanci wywodzący się z wsi polskich, biegali z pepeszkami po lubelskich lasach goniąc groźnych bandytów z AK ale to już inny odcinek na tym kanale- do zobaczenia i usłyszenia.

@@rudolfolma2783 Proszę cię, raz jeszcze przeczytaj co napisałem.

@@@rudolfolma2783 @zgoda, wiele jest nietrafnych decyzji politycznych rzutujących na polityczne zapomnienie Polski. Ale ...ten tworzy historię kto obcina głowy wrogom.

Król Szwecji - owszem. Król Rzeczpospolitej - już nie. Zygmunt przyjmując koronę Rz-plitej i Szwecji, wprowadzał ten drugi kraj w naszą (i tak już bardzo szeroką) strefę wpływów. Wyzyskać tego nie potrafił - do końca życia wysługiwał się Habsburgom :-) Podobnie było ze Stefanem Batorym - to, że wstąpił na tron jako lennik sułtana nie oznacza, że lennem sułtana stała się cała Rz-plita :-)

@@DarekRybacki No mamy inne spojrzenie na historię. Dla mnie (niestety) Rzeczpospolita nie była suwerenna. Można z pewnym uproszczeniem powiedzieć, że od chrztu nie byliśmy suwerennym państwem. Trochę dziwne, że niby suwerenne państwo obierało króla praktycznie zawsze z obcych mocarstw i praktycznie zawsze z niemieckich rodów...

Niemieckich rodów? Przecież Wazowie dostali się na nasz tron przede wszystkim dlatego, bo szlachta widziała w nich Jagiellonów - krew habsburska, która płynęła po troszę w Zygmuncie III była bardziej przeszkodą niż pomocą. A elekcja obcych monarchów była dla szlachty oczywista - w latach, kiedy konstytuowała się zasada elekcyjna obawiano się wywyższania jednych prowincji nad inne. Dzisiaj trudno nam to zrozumieć, ale Rz-plita nie była tworem jednolitym, a federacją. Wybór sobiepanka z Rusi nie był do zaakceptowania przez Wielkopolan - Prusaka z Pomorza Gdańskiego nie zaakceptowałby przeciętny Małopolanin itd. Publicystyka XVI wieku podkreślała to na każdym kroku.

@@DarekRybacki Co do Jagiellonów to jest dość obszerny temat i było tam sporo walki o naszą podmiotowość. Jednak wszystko zaczęło sie od Andegawenowny. A koneksje tego rodu można sobie prześledzić. Co do publicystyki - to tak jak dziś - kto ma kasę ten pisze. Ja staram się opierać na faktach, a faktem jest, że to był ewenement na skalę Europy.. I sorry ale chyba jestem za głupi, by zrozumieć, że obcy będzie lepszy na tronie niż nasz...