Jak pięknie i trafnie napisane

Rozwiązaniem dla osoby wychowanej w dysfunkcyjnej rodzinie jest stanie się własnym kochającym rodzicem czyli zaopiekowanie się samym sobą.

@Mathew Blacksmith i co z tego czy miec rodzeñstwo zbawi Cië od czegos czy da u£ude czegos co mog£es mieç

@@jurekjurekkowalski409 to prawda jeśli Bóg jest na pierwszym miejscu to wszystko inne jest na prawidłowym miejscu- moc błogosławieństw źyczę

Moja mama, która odcięła się od nas a my od niej (mam 3 rodzeństwa i tatę), a także od swojego rodzeństwa i rodziny miesiąc przed śmiercią dostąpiła niezwykłej łaski i my także, odmieniła się o 180 stopni. Była dla nas miła, uśmiechała się i mówiła rzeczy, które nigdy by nie przeszły jej przez gardło. Nasza wspólna opieka nad nią (w czasie choroby) była dla mnie uzdrawiająca i wynagrodziła te wszystkie lata (mam 44lata) pustki i tęsknoty za zdrową relację. Nigdy nie podejrzewałam siebie, że zapłaczę po jej śmierci, a przeszłam żałobę, jak po kochającej mamie. Kiedyś moja znajoma (38 lat) po stracie swojej mamy bardzo cierpiała, opowiadała mi jak silną więź z nią miała i jak bardzo za nią tęskni, pocieszałam ją wtedy (nie wiem czy słusznie) takimi słowami " ciesz się tym, że miałaś taką mamę i taką z nią relację i dziękuj za to, moja mama żyje, a nie mam z nią w ogóle kontaktu" Teraz czuję wewnętrzny spokój, choć wzruszam się pisząc po raz pierwszy o tym. Moja mama nosiła w sobie ogromny żal, została skrzywdzona w młodości, o czym dowiedzieliśmy się już jako bardzo dorośli ludzie (miałam wtedy 35 lat), nie potrafiliśmy, nawet nie próbowaliśmy jej wspierać, jej serce było zatrute i nie można było liczyć na jakąkolwiek rozmowę. I właśnie tego zazdrościłam innym, że rozmawia z mamą, kłóci się, wymienia zdania, opinie itp. U nas tego nie było. Nawet życzeń na święta, urodziny... Przechodząc obok na ulicy odwracaliśmy od siebie wzrok:/ Naprawdę brak relacji. Nie było tak zawsze, miałam dobre dzieciństwo, chociaż jako czwarte dziecko urodzone po latach (ocalone zresztą przez mojego tatę przed aborcją) wychowywałam się trochę sama. Czułam od zawsze miłość Boga i Matki Bożej i do tej pory jestem pełna wiary i ta siła wiary niesie mnie przez życie, jestem szczęśliwą żoną i mamą. I chciałabym przekazać wszystkim będącym w podobnej sytuacji, aby nie tracili wiary, modlili się i czekali cierpliwie na moment pojednania z rodzicami, jeśli nie teraz to w przyszłym życiu. Otuchy dodały mi jeszcze słowa mojego księdza podczas zamówionej przeze mnie mszy świętej, która przypadła akurat w dzień mamy, że "każda matka jest najlepszą matką, jaką może być" i widocznie moja też była właśnie taką, najlepszą jaką umiała, po tych wszystkich krzywdach, które ją spotkały. Dziękuję Bogu za tę łaskę, szczególnie ostatniego miesiąca jej życia. Wreszcie zaczęliśmy o Niej mówić Mama, nie Matka. Spokoju ducha wszystkim :*

Trzeba wybaczyć sobie ❤️wtedy zmieniają sie wszyscy w rodzinie ❤️

Ja również już jako matka skorzystałam z takiej terapii żeby móc przebaczyć swoim krzywdzicielom, szczególnie mamie, moje dzieciństwo dzięki niej było piekłem. Takie poranienia i brak miłości podcinają nam skrzydła, ja dałam radę ale moje dzieci też są poranione, modlę się za nich. Pozdrawiam serdecznie

Drugą skuteczną formą pomocy oprócz psychoterapii jest praca na Programie 12 Kroków i 12 Tradycji DDA. Wspominam o pracy na Programie 12 Kroków a nie tylko o samym uczęszczaniu na mitingi DDA/DDD.

Niewłaściwa osoba zajmowała się moimi wnukami są poranione jak najdalej od toksykow

Madre słowa. nikt mi nie odda mojego zmarnowanego ,poranionego dzieciństwa. Przy ojcu socjopacie z rysem psychopatycznym, matce - do szaleństwa w nim zakochanej z bielmem na oczach, siostrze z depresją.... I mój świat wśród nich, "wariatów". Po 40 latach...zerwałam wszelkie nici które mnie z nimi łączyły. Nareszcie jestem wolna, nie widzę, nie słyszę, nic nie wiem. Modlę się w ich intencji. I...jestem wolna, wolna, wolna.

Asiu pomodlimy się za Ciebie. Moja żona Beata (50 l.) też została porzucona przez swojego ojca zaraz po urodzeniu. Do dzisiaj nie widziała i nie poznała ojca. Bóg nas umacnia w sakramencie małżeństwa... Rafał

Bardzo chcę tak samo poczuć i uzdrowić

Tak samo było u mnie . Chwała Panu Bogu. Bóg zapłac 🙏

Bogu niech będą dzięki:)

U mnie stało się podobnie

To co Ci mówiła mama ---to przekleństwa . Można to przerwać i zacznie Ci się w życiu wieść. Ściskam Cię mocno i błogosławię +++❤

To co opisujesz to jest zachowanie toksycznej osoby w dysfunkcyjnej osobie. Możesz sobie pomóc korzystając z pomocy psychoterapeuty lub uczęszczając na bezpłatne mitingi Wspólnoty DDA/DDD, które odbywają się w wielu miastach w Polsce i na świecie.

Czas już przejąć odpowiedzialność za własne życie. Jeśli tego nie zrobisz, twoje dzieci będą przeklinały ciebie.

Ja też nie miałam miłości ze strony mamy wyszłam. Domu wwieku18 lat i sama wychowałam 3 dzieci sama i dałam im dużo miłości i myślę że uda Ci się z Bogiem wychować dziecko ❤️❤️❤️❤️❤️❤️

Ja dzięki terapii zrozumiałam, że każdy wychowuje dzieci tak,jak potrafi...oraz wybaczyłam i nie wracam do przeszłości...pozostała ciężka,powracająca depresja ,ale dla mojej mamy zrobię wszystko mimo,że cały czas uczy się mnie kochać.

Ks. Sławek feljetony w N. Dzienniku zawsze mnie zachwycaly. Dziekuje za wspaniałą konferencję i swiadectwo osoby zranianej. Wszystko jest po coś. Proszę o konferencję dla rodzicow-raniacych nieswiadomie.

Zgadzam się z każdym słowem i ma Pan/Pani ogromne szczęście, ze leczy się u takiej osoby.

0

Kolejność pracy ze skutkami wychowywania w dysfunkcyjnej rodzinie jest opisana w Programie 12 Kroków DDA.

@@blogdda5427 ja tylko dodam że 12 kroków to dar od Boga dla każdego niezależnie od problemu.

🎉

Polecam modlitwę o pogodę ducha: Boże, użycz mi pogody ducha, abym godził się z tym, czego nie mogę zmienić. Odwagi, abym zmieniał to, co mogę zmienić. I mądrości, abym odróżniał jedno od drugiego.

Zgadzam się 👍

Ale przecież jest różnica pomiędzy tym, gdy samemu " nienawidzi się swojego taty" ,a tym gdy to ojciec krzywdzi dziecko i wówczas trzeba wybaczyć , a nie tylko przestać nienawidzić. Ja myślę, że to zawsze jest proces, który trwa. O tym ,jakie szkody poczynili rodzice, można najlepiej poznać, gdy samemu zostaje się rodzicem. Trudno być dobrym rodzicem, gdy nie nauczyliśmy się tego z domu.

Odezwij się jak masz ochotę pogadać

Modlitwa uwolnienia wg 5 kluczy N. Lozano. W każdym mieście są Domy Milosierdzia. Droga do wolności.

Fizycznie? Tak. Emocjonalnie? Nie

Mnie matka nie kocha, cały czas krytykuje nie docenia wszystko co dla niej robię rodziny.Widzi tylko syna , który zresztą pije i jej dokucza. Nie rozumiem tego. Mnie dobrze się wiedzie, dopóki złośliwi zazdrośni '? ludzie szyków mi nie psują.

@@tomekborucki1120 Emocjonalnie można to przepracować z psychologiem oraz pomocą Boga.Naprawdę można wszystko zmienić,Jezus to wszystko widzi i czuje razem z Tobą.Trzeba mu to oddać i współpracować z Nim na drodze uzdrowienia.

Oprócz profesjonalnej psychoterapii DDA równie skuteczną formą jest praca na Programie 12 Kroków DDA.

Nigdy się nie ucieka, nie sztuką jest uciec tylko stawić czoła i nie pozwolić się poniżać zwłaszcza w rodzinie , ludzie coraz mniej ze sobą rozmawiają.

Może trzeba jej powiedzieć wprost że Cb to rani,mamy kochać i szanować rodziców.Ale nie musimy znosić zniewag i braku szacunku.

Spróbuj skorzystać z profesjonalnej psychoterapii DDA lub przyjdź na miting Wspólnoty DDA/DDD.

Bez Boga ani do proga". Tak! Trzeba uciekać się do BOGA i pod opiekę Maryi, tam jest MOC. Amen.

Tez tak mialam. Kazdego dnia przemoc slowna i ostatecznie dla rodzicow jestem nikim. Ani wyksztalcenia ani pieniedzy.

Teściowa ci tak powiedziała mama nigdy by ci tego nie powiedziała uciekłaś od bandziora i masz spokoj

Jeszcze w życiu wszystkiego nie zrobiłaś masz dla kogo żyć to miłość z wzajemnoscia

Gdy byłaś blisko mamy zawsze skorzystałam ateraz tracisz miałaś wsparcie a oni cię odizolowali od najbliższych wyprali ci mózg zmienili torzsamosc

Rany zadane przez teściowa corki

Bóg zapłać Pozdrawiam❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤

No właśnie. Kij przecież ma dwa końce.

A gdzie tu jest miejsce na miłość do rodziców, którzy nie dając miłości, nie mogli nauczyć tej miłości do siebie swoją córkę.... Skąd córka ma wykrzesać miłość do rodziców....

@@martag7561 Właśnie na tym polega ślepa, bezwarunkowa miłość. Wbrew wszelkiej logice dzieci kochają całym sercem swoich rodziców, którzy mogą bić, krzywdzić, porzucać, maltretować... a dziecko choćby było umieszczone w ośrodku wychowawczym tęskni, czeka i kocha. Gdy dorośnie musi stawić czoła swoim emocjom bo przecież zaczyna więcej widzieć, rozumieć, ale aby nazwać swoje uczucia (nienawiść, tęsknota, poczucie niesprawiedliwości itp.) musi przepracować traumę. Można byłoby zadać pytanie: Czy niekochane przez Rodziców dorosłe już dziecko jest w stanie kochać bezwarunkowo skoro nie nauczyło się tego w swoim rodzinnym domu? Uważam, że oczywiście może. Uzdrowienie z takich ran według mnie to nie tylko odcięcie kontaktów, ale świadomość schematów które mimowolnie są wyniesione z rodzinnego domu oraz nazwanie oraz pogodzenie się z uczuciami, emocjami kierowanymi w stronę Rodziców. W takich sytuacjach dobrym rozwiązaniem jest też udanie się do psychologa.

Tak, spalam się z miłości do Boga,a jakieś próby porozumienia się , proces uzdrowienia relacji jednak z rodzicami,

Ja dostalam bardzo mało milosci....zato bardzo dużo zranień...Jestem mama 2 dzieci i z calych sil chce ich kochac najmocniej na swiecie pomimo ze rodzice dali mi okruchy bo malo dostali od swoich...idac tym tropem ja powinam powielac ten schemat. Jednak.z calych sil od 30 lat pracuję nad soba oby moje dzieci nie musialy tak cierpiec jak ja..

PRAWDA

Kompletna bzdura czyli ja nie będę dbać o swoje dziecko?bo Moi rodzice tak zrobili?...wiem,że kiedy będę miał dziecko to będzie moje oczko.

@@mirekapa8189 chodziło chyba o to że jak rodzice zachowują sie w dany sposób to dzieci mogą nieświadomie powielać zachowania rodziców, jak matka krzyczy i narzeka za błachostki to takie dziecko w przyszłości może zachowywać sie podobnie względem własnego dziecka

Tez tak to odczuwam. A, poranienia sa ogromne. Z Bogiem jest zdecydowanie latwiej.

Jedną z ról wyniesionych z dysfunkcyjnej rodziny w dorosłe jest rola dziecka bohatera. Dorosły człowiek, który w dzieciństwie był dzieckiem bohaterem myśli, że sam sobie poradzi z problemami, boi się skorzystać z pomocy psychoterapeuty lub pójść na miting DDA/DDD.

Ja zrodzona zięcia już nigdy nie usiądę do stołu bo bardzo strzywdzili moje wnuki i córkę

Mam identycznie...dziekuję

@@dorotaromanowska2572 Jeśli masz jeszcze trochę życia przed sobą, lecz te zranienia, wszystko da się jeszcze odmienić.Powodzenia

Przynajmniej macie siebie. Proszę dziękować Bogu za to, że żona nie traktuje Pana tak jak rodzice.

@@byciechronic Bóg zapłać za dobre słowo... proszę mi wierzyć, choć się wyprowadziliśmy 5 lat temu, nadal czujemy, jakby złorzeczenia przeciwko nam... ciężko nam finansowo, bo wzięliśmy kolejny kredyt, żeby się wyprowadzić itd. można by pisać godzinami...na szczęście oboje jesteśmy głęboko wierzący i tak jak Pani pisze, żona mnie kocha... ale to raczej maja mama zawsze miała "coś" do niej i nadal ma... dziękuję Bogu za miłość mojej żony! Bez tego było by tragicznie... mogę w czymś pomóc Pani? Z Panem Bogiem i Mamą Przenajświętszą 🙏, najczulszą z mam

@@rafalemanski445 o pieniądze niech się Pan nie martwi. O to się już Bóg zatroszczy. Starajcie się z żoną o krolewlstwo Boże a reszta będzie Wam dana :)

@@byciechronic 🙏❤️ Bóg zapłać za dobre słowo...

🙏:)

Przykre co Pan pisze,jakbym czytała o pewnym mężczyźnie któremu chcę pomóc,ale widzę że on tak boi się odrzucenia mimo że jest strasznie samotny.Jezus jest najlepszym lekarzem,może pomóc wszystko zmienić.Proszę mu tylko pozwolić i dać się prowadzić😊

Myślałeś o terapii?

Może warto wybrać się na miting Wspólnoty DDA/DDD i posłuchać wypowiedzi innych osób z podobnymi problemami.

Też tak to widzę... Nasze pokolenie (ludzi urodzonych w latach 80) musi przerwać ten traumatyczny krąg

@@mariastencel2294 dokładnie

Ma Pani sluszna racje! Dobrze opisala: sa ofiarami i sprawcami. Trzeba ten Modul postepowania przerwac. Pozdrawiam 🙂

Jesteśmy ofiarami ofiar

Nasi rodzice nie chcą się zmienić ,oni są przekonani o swojej wspaniałości a to dzięki kulturowemu praniu mózgów że rodzic to świętość, nawet jeśli jest patologicznym katem. Dużo do tego chorego stanu rzeczy przyczynił się Kościół, który wyniósł rodziców na piedestał a nigdy nie poruszał tematu szacunku rodziców do dzieci. I mamy tony kazań o tym jak dzieci zapominają o rodzicach,jak niewdzięczni nie odwiedzają itd ale zero kazań piętnujących wyrodnych rodziców .I to jest schemat na przestrzeni kilkudziesięciu lat,odkąd pamiętam. To nam wychodowało zadufanych w sobie,samolubnych,apodyktycznych,bezwględnych rodziców którzy niszczą życie swoim dzieciom. I nie ma tu wytłumaczenia że wojna ,to jest wina tych rodziców że nie chcą się opamiętać,nawet na łożu śmierci wierzą w swoją nieomylność,i całego kulturowo-religijnego podejścia. Niestety udawanie że rodzice są święci przez całe pokolenia doprowadziło do tego że wielu młodych ma problemy tak nawarstwione że nawet nie chce zakładać swoich rodzin. No ale nawet tu podnosi się klangor najmądrzejszych z najmądrzejszych że młode pokolenie nie chce mieć dzieci bo jest leniwe,i mówią to ci którzy narobili dzieci żeby mieć ręce do pracy i dodatkowy dochód w domostwie a na stare lata opiekę. Nawet tego nie widzą starsi że robili dzieci z samolubnych powodów a teraz pierwsi są do osądzania młodych. To jest szambo tak głębokie że to kazanie ledwo musnęło powierzchnię problemu.

Bardzo pieknie to Pani napisala. Tak jest! Bierzmy swe rany, cierpienia i podazajmy za naszym Panem , Jeszusem Chrystusem.