Alkohol to nie tylko wodka. Picie np. jednego piwka raz w tygodniu to tez alkoholizm..

Nie graj w jego karty. Powiedz co czujesz i zostaw go. Jedyna nadzieja na jakąkolwiek zmianę. Pozdrawiam

@@mateuszbetnarski390 zostawić kogoś bo nam coś w nim nie pasuje to tak jak po stresującym dniu napić się alkoholu dla rozluźnienia. Niby działa, ale na krótko i nie jest to rozwiązanie na dłuższy czas.

Jesteś męczennica na własne żądanie. Dla mnie alkoholik to nie chory człowiek. Nikt mu do ryja nie lał, sam sięgał. Nie miałam i nie mam litości kogoś takiego ratować. Jeżeli, to ratować swoje i dzieci życie. A niech sie zachleje na śmierć, jego wybór, nie mój. Przy okazji zaoszczędzisz sobie wstydu gdziekolwiek pójdziecie razem. Po powrocie do domu AWANTURA i szukanie jeszcze gorzały lub piwa, bo temu pijusowi wiecznie mało. Dlaczego mam JEDNO życie poświęcić takiemu Dnu i go z niego wyciągać. Zrobił z siebie wrak człowieka i za chwilę ty też przy nim będziesz. Uwierz mi. 💩💩💩

nigdy nie słuchaj jego rodziny! Ona z nim nie zyje tylko ty. Zgloś na leczenie w prokuraturze.

Po 30 latach życia z alkoholikiem tzw wysokofunkcjonującym, po terapii dla współuzależnionych uważam, że jedynym wyjściem jest odejście od osoby uzależnionej i to jak najszybsze, aby zminimalizować straty, szczególnie jeśli w domu są dzieci. Na terapii za dużo się poświęca czasu na naukę życia z alkoholikiem, a tak naprawdę to jest to czas zmarnowany, bo alkoholicy nie chcą podejmować terapii, a jeśli nawet do tego dojdzie to tylko 2% udaje się wyjść z nałogu. Szkoda życia i relacji z innymi ludźmi na życie z alkoholikiem, szczególnie, że w naszym społeczeństwie jest ogólne przyzwolenie na picie i rzadko kto widzi w tym problem. Ale wszystko co Pan mówi to prawda - tak to wygląda. Ze swojego doświadczenia tylko dodam, że nadziei na pomoc ze strony żony w zasadzie nie ma i lepiej nie mieć złudzeń - dla alkoholika żona to wariatka albo główna przyczyna jego nałogu.

Zacznij od wyjebania go za drzwi

Chorobę stwierdza lekarz od uzależnień. W moim przypadku było tak; kiedy zorientowałam się, że to uzależnienie złożyłam wniosek w prokuraturze o przymusowe leczenie. Opisałam, co się dzieje w domu. Mąż został wezwany na badanie do poradni uzależnień, która stwierdziła, że ma problem. Papiery poszły do sądu. Była rozprawa, byłam wzywana jako świadek i zeznawałam przy nim. Sędzina skierowała go na leczenie odwykowe w poradni. Gdyby to wszystko olał to zamknęliby go w szpitalu na leczeniu. Powiem tak, ta droga jest w cholerę ciężka. Powiedziałam męzowi, że go zgłoszę zanim to zrobiłam. W domu miałam ciężko, gdy po zgłoszeniu przyjechał dzielnicowy na wywiad i mąż zdał sobie sprawę z tego, ze nie straszyłam. Buntował się przeciwko wszystkiemu. Jednak aktualnie chodzi na spotkania do terapeutki, więc warto spróbować. Na razie jest u początku drogi i jeszcze nie jest kolorowo. Ponad to ma dozór kuratora, który przyjeżdża i sprawdza czy jeździ na spotkania.

Idź na terapię dla współuzależnionych. Mi to bardzo otworzyło oczy.

Powiedział alkoholik ...