Uwielbiam Shanghai, mieszkałam tam pół roku i cały czas miło wspominam to miasto, chętnie bym tam wróciła:)

świetne! Czekam na dalsze materiały i marzenia :)

Super :)

Oglądamy dalej super serial . Piękna przygoda i podróż razem z Wami Dziękujemy serdecznie za kolejny super film Życzymy wam wszystkiego najlepszego i wytrwałości . Pozdrawiamy z CHICAGO 🇵🇱🌞🇵🇱

Mieszkam tu od prawie pięciu lat i wszystko odbywa się na zasadzie "love and hate". Jest wiele plusów z mieszkania w Szanghaju ale po jakimś czasie człowiek dochodzi do wniosku, że jest to dosyć bolesne, że kontakt z naturą tutaj jest dosyć ciężki. Tak samo jak i odnalezienie jakiejkolwiek oazy spokoju :) Można ale trzeba się mocno napocić!

piekne miasto

Najnowszy film, z Chin. Tym razem skupiliśmy się na największym mieście tego kraju - Szanghaju, tygrysie Azji i pretendencie do miana największego miasta świata. Zapraszamy do oglądania! :) Ania & Marcin

Fajny film. Można lepiej poznać Chiny. :)

Super ale czemu tak mało

Szanghaj nie jest największym miastem Chin . Z cała pewnością nie przekroczył 30 mln .W ogrodach Yu Yuan nigdy nie da sie odpoczac ,bo tam zawsze jest pełno ludzi. Jedynym muzeum naprawdę wartym obejrzenia jest Shanghai Museum i galeria w K11 oraz wspomniane ogrody . French Concession była zamieszkana i tworzona przez cudzoziemców z różnych krajów , także z Rosji . Trochę słabe te opowieści .

Chiny były w nędzy i zacofaniu, a prawie całe Chiny nadal takie są. Władze Chin po upadku ZSRR postanowiły nie upadać jako partia komunistyczna, a USA miały dla tego wyrozumiałość, bo bez jakieś władzy przy ilości Chińczyków mogłoby dojść do problemów. USA chciały spokojnej transformacji Chin i możliwie rozpadu na mniejsze kapitalistyczne państwa. Dlatego USA masowo inwestowały w Chinach i przekazywały nowoczesne technologie. Ani USA, ani władze Chin nie przewidziały, że wprowadzenie kapitalistycznych przedsiębiorstw na tak olbrzymią skalę z jednej strony stworzy tak olbrzymi sukces, a z drugiej strony nie zagrozi władzy partii komunistycznej. USA oczekiwały małej poprawy dla części Chińczyków jako klina rozwalającego Chiny, a nie dzisiejszych Chin przeganiających USA gospodarczo, a niedługo naukowo i technologicznie. Gdyby Chiny były konsekwentnie kapitalistyczne, gdyby były demokratyczną republiką, to USA już utraciłyby swe pierwsze miejsce, a więc USA skrycie cieszą się, że komunistyczna partia Chin nadal rządzi, co pozwala na mobilizowanie Zachodu i świata przeciw Chinom, a wokół USA. Tymczasem Chiny i USA mają broń jądrową, a więc USA mogą działać tylko poniżej progu wojny atomowej. Atak konwencjonalny USA możliwy jest tylko od strony morza, ale Chiny rozwinęły już broń rakietową i lotnictwo do tego stopnia, że zniszczyłyby okręty USA. USA pozostaje więc tylko: 1. próba utrudniania Jedwabnego Szlaku i kontaktów Chin z państwami Trzeciego Swiata oraz resztą Zachodu. Chiny dbają jednak o to, by ich partnerzy byli zadowoleni z robienia interesów z Chinami. Jedwabny Szlak służy nie tylko Chinom, lecz ułatwia transport i handel zagraniczny także państwom, przez które przechodzi. 2. próbować doprowadzić do wojny wewnętrznej w Chinach. Stąd władze Chin rozbudowują systemy bezpieczeństwa oraz kontrolują informację. Chińczy wiedzą też, że władze w ostateczności użyją siły, a jednocześnie każdy Chińczyk ma alternatywę dla politycznego sprzeciwu w postaci starania się o poprawę sytuacji materialnej w czym władze pomagają. Gdy lokalnie/regionalnie dochodzi do nadużyć, korupcji, błędów, to Chińczycy nie winią władz centralnych, którym są wdzięczni za poprawę życia wciągu 10 lat, lecz winią tylko władze lokalne i są przy tym pewni poparia władz centralnych. Jednocześnie szybszy rozwój ludności na wybrzeżu i w centrum prowadzi do wolniejszego, ale jednak, rozwoju reszty mieszkańców. Jedynym czynnikiem, który mógłby doprowadzić do obalenia władz centralnych byłoby poczucie braku wolności, czyli poczucie, że między zmianą dowolnej ustawy a obywatelem nie stoi tylko wysiłek organizacyjny, lecz przemoc władzy centralnej. Chińczycy pamiętają jednak, że kilka lat temu byli bardzo biedni, a większość obywateli nadal żyje w biedzie, tak samo jest jeśli chodzi o całą gospodarkę i państwo. Wszystko przemawia zatem za odłożeniem wolności do czasu wyjścia wszystkich z dużej biedy. Jednocześnie Chińczycy mogą dowolnie opuszczać Chiny, podróżować i wracać lub nie do Chin, wolno zakładać kapitalistyczne firmy. Krytyczna działalność jest dozwolona o ile nie godzi w samą zasadę panowania partii komunistycznej. Wojna wewnętrzena jest zatem niemożliwa. Czy możliwe jest wyhamowanie Chin, co pozwoliłoby USA zachować ich hegemonię nad światem? Aby pozbawić USA tej hegemonii nie jest koniecznym jednak szybki rozwój 1,4 mld. Chińczyków, lecz wystarczy ok. 400 milionów. 300 mil. Amerykanów ściga się zatem z 400 mln. Chińczyków, którzy jednak mają wsparcie 1.000 mln. Chińczyków. Oznacza to, że za 20 lat naprzeciwko 400 mln. doskonale wykształconych Chińczyków stanie zaledwie ok. 70 mln. doskonale wykształconych Amerykanów. ________Władze Chin są przy tym wstanie zapewnić utrzymanie wysokiego wzrostu gospodarczego dla tych ok. 400 mln. najlepiej wykształconych, najzdolniejszych obywateli skupionych na wybrzeżu i w centrum, nawet gdy wzrost gopodarczy całych Chin zmaleje. My patrzymy na tempo wzrostu całych Chin, bo znamy tylko państwa takie jak nasze. Natomiast rząd Chin ma możliwość nieodczuwalnego opodatkowania 1.000 mln. Chińczyków, aby zapewnić stały i wysoki wzrost gospodarczy 400 mln. obywateli i regionów na wybrzeżu i w centrum. Oznacza to, że te 400 mln. w imieniu całych Chin przegoni USA w ok. 20 lat naukowo, technologicznie, dobrobytem, rozwojem gospodarczym. ________USA mają jedną jedyną szansę: USA mogłyby zrównoważyć te 1.000 milionów Chińczyków kapitałem/bogactwem nagromadzonym przez 10% najbogatszych Amerykanów. Tym kapitałem USA mogłyby rozwinąć się pod każdym względem i przyciągnąć imigrację przynajmniej częściowo w formie drenażu mózgów. USA musiałyby jednak przezwyciężyć chciwość swych plutokratów, w co nie wierzę. Czy Zachód, UE, NATO, miałyby się bać wysokorozwiniętych Chin i próbować je nawet jakoś ograniczać, np. gospodarczo? Moim zdaniem nie, bo po co? Chiny to ok. 20% ludzkości - to mniej więcej to samo co 20%, które w UE stanowi RFN. Tak jak RFN jest korzystna dla UE, tak samo Chiny są korzystne dla świata upodobniającego się do UE w sensie obowiązywania wspólnego prawa międzynarodowego. W demokratycznym świecie także Chiny się zdemokratyzują.

Ale z tego co mi wiadomo to nie Szanghaj jest największą azjatycką aglomeracją a Tokio...

raczej nie jest najwiekszym miastem azji