Super odcinek, u mnie w podstawówce zamiast „domowych zajęć” była technika i tam uczyliśmy się zaszywać np dziury w spodniach, robić sałatki i tym podobne.

Bardzo mi się podoba to, że wyraźnie akcentujesz drugą od końca sylabę w czasownikach w czasie przeszłym. Wielu Polaków to źle wymawia. Brawo!

Mógłbyś opowiedzieć jak wygląda nauka w Japonii w porównaniu z Polską. W sensie taki cały cykl nauczania (najpierw przedszkole, szkoła podstawowa, technikum lub liceum itd.). To mógłby być ciekawy temat.

"Moralność" to może być właśnie Etyka. Miałem ten przedmiot w technikum i gimnazjum zamiast religii

Moja mama miała kaligrafię e szkole i do dziś pięknie pisze. Ja pamiętam, że w pierwszych klasach podstawówki pisałam piórem wiecznym, najpierw na atrament (popularne były pióra chińskie, bardzo wygodne), potem na naboje. Samo pisanie piórem sprawia, że pismo jest ładniejsze.

Gdy wieki temu byłem w szkole, był taki przedmiot, który w skrócie nazywał się ZPT (Zajęcia Praktyczno-Techniczne). Na tych właśnie lekcjach robiliśmy różne rzeczy począwszy od szycia/cerowania/dziergania przez gotowanie, a skończywszy na budowaniu drewnianych karmników i domków dla ptaków.

Spis przedmiotów: -Kaligrafia, -Domowe zajęcia, -Klasyka, -Moralność.

@Ignacy z Japonii. Ja miałem "domowe zajęcia" pod nazwą: "zajęcia praktyczno-techniczne", czyli niezapomniany ZPT.

Domowe zajęcia to było u nas ZPT. Na Zajęciach Praktyczno-Technicznych zrobiłem np. podstawkę pod garnki, którą moi rodzice używają do dzisiaj. Nauczyłem się jak używać takich narzędzi jak młotek czy wiertarka. A do tego upiekłem ciasto i zrobiłem sałatkę 😀 Ale to było ~30 lat temu... To nie to samo co kaligrafia ale pismo techniczne na papierze milimetrowym też było.

Zamiast "klasyki" niektórzy uczniowie mają w polskim liceum przedmiot "język łaciński"

Jak ja chodziłam do podstawówki to mieliśmy pracę-technikę. Na tych zajęciach klasa zawsze byłą podzielona na chłopców i dziewczynki. Dziewczynki były w sali, ala kuchnia, a chłopcy w sali, ala garaż :) Czasami zamienialiśmy się salami jak chłopcy mieli coś ugotować lub zszyć a dziewczynki w tym czasie robiły skrzynki z drewna, drewniane ozdoby na ścianę, ozdoby z puszek po napojach... Dzieki temu uczyłysmy się używać narzędzi typu młotek, śrubokrręt piła czy papaier ścierny a chłopcy mieli podstawy z gotowania szycia i sprzątania.

Nie wiem jak jest teraz ale ja miałam w szkole tzw Zajęcia Praktyczno -Techniczne czyli w skrócie ZPT. Uczylismy się majsterkowania, gotowania prostych rzeczy, robiliśmy sałatkę jarzynową, robiliśmy na drutach szalik itp. Natomiast co do kaligrafii to na pewno była przed wojną w szkołach- moj Dziadek pięknie pisał i uczył się tego w szke właśnie. Twoja znajomość polskiego jest imponująca. Pozdrawiam.

Ignacy, pamiętam dobrze lata sześćdziesiąte i naukę w szkole. Nauki kaligrafii jako takiej nie było, jednak lekcje języka polskiego bywały różne. To znaczy - uczyliśmy się gramatyki, ortografii - i tu właśnie były lekcje pisania. Dyktanda bywały bardzo często, nauczycielka pilnowała byśmy pisali starannie i ładnie. Pisanie liter także zajmowało trochę czasu. Część uczniów nie miała problemów z ładnym pisaniem, jednak niektórzy pisali "jak kura pazurem" (znasz to określenie? ) Dodam, że w szkole początkowo pisaliśmy atramentem który zawsze pani woźna uzupełniała przed lekcjami nalewając go do KAŁAMARZY. A pisaliśmy zwykłymi stalówkami wkładanymi w drewniane obsadki które były ogólnie dostępne. Dość szybko jednak i tu postęp i różnice społeczne spowodowały iż część uczniów używała najzwyklejszych piór a inni mieli pióra lepszej jakości a potem DŁUGOPISY! Z kolei na lekcjach matematyki królowała... tabliczka mnożenia. Ale to inna historia. Pozdrawiam Cię serdecznie, Tomasz

Kiedyś, w latach 80-tych, niektórych praktycznych czynności domowych uczyło się na tzw. ZPT, czyli zajęciach praktyczno-technicznych. Współcześnie chyba też dzieci uczyły się częściowo takich rzeczy na podobnych zajęciach, w każdym razie przed pandemią. Pozdrawiam mojego ulubionego językoznawcę.

Wychodzi na to że przez lata edukacji miałem wszystkie te przedmioty o których opowiadasz. Typografię i pismo techniczne a w podstawówce każdy ma naukę pisania gdzie powtarza setki znaków aż będą porządnie wyglądały. Kaligrafie japońską też miałem. I w szkole. na ASP. z p. Masakatsu. Było super. Z Chin i Japonii przywiozłem rewelacyjne zestawy do ćwiczenia nauki pisania znaków. Takie zeszyty z szablonami,wytloczeniami, gdzie prowadzą dziecku ołówek, pisak po znakach tak żeby były poprawne. Piękne również jako obiekt. Nie były tanie ale nie mogłem się oprzeć i pokazuje dzieciom w Polsce. Super są też specjalne maty do ćwiczeń kaligrafii pędzlami z wodą gdzie można w nieskończoność ćwiczyć na jednym arkuszu. Dla niewtajemniczonych: szare arkusze specjalnej dwuwarstwowej tkaniny, często że wzorem znaków, które po dotknięciu wodą zmieniają kolor na czarny. Po wyschnięciu wody znów są szare i można dalej malować. Oczywiście nie tylko znaki. Można ćwiczyć malowanie. My na zajęciach Kaligrafii japonskiej używaliśmy papieru śniadaniowego, który był zbliżony do bibuły. Itd. Mógłbym pisać godzinami. Etyka i religia, myślę jest odpowiednikiem zajęć z Moralnosci. Klasyka? Jeszcze są szkoły gdzie wykłada się łacinę. Nie miałem okazji ale to w Europie jest odpowiednik Klasyki. Zajęcia domowe też były i są w jakiejś formie w naszych szkołach. Ja bym z Japonii na pewno chętnie widział naukę dzieci porządku I sprzątania. No cóż, poleciałoby z roboty tysiące woźnych i sprzątaczek ale na pewno mogłyby się odnaleźć w równie ważnych funkcjach jak pomoc na ulicach przy wjazdach, parkowaniu regulacji komunikacją. To było coś co mi od razu się spodobało w miastach Japonii. Wszędzie gdzie się da, mniej lub bardziej starsze osoby pilnują porządku i kontrolują ruch. U nas często siedzą na D. w domach i żyją na marginesie. W Japonii mogą czuć się ważni i potrzebni.

Gdzieś tam się podobne zajęcia przewijają. Kaligrafia była na nauczaniu początkowym, w ramach przedmiotu o takiej nazwie. Na zajęciach pn. ZPT (zajęcia praktyczno-techniczne) dzieciaki uczyły się czynności przydatnych w życiu jak szycie, gotowanie, nitowanie, oznaczenia na materiałach tekstyliach, opakowaniach z jedzeniem, wykonywało się wycinanie w drewnie, uczyło o prądzie i metalach, narzędziach w warsztacie itp. Zajęcia z moralności raczej mniej niż bardziej ale miały być realizowane w ramach "godziny wychowawczej" co zazwyczaj sprowadzało się do omawiania bieżących problemów.

Nie wiem jak teraz, ale jeszcze w latach 80-90 były zajęcia praktyczno-techniczne. Gotowaliśmy różne rzeczy, robili sałatki, kanapki, piekliśmy ciasta. Oprócz tego uczyliśmy się szyć różnymi ściegami, wyszywać serwetki, robić na drutach (z wełny) np. Szalik. Dodatkowo uczyliśmy się rysunku technicznego razem z pismem, obsługi suwmiarki i mikrometru, budowy tokarki, budiwy wielkiego pieca i masy innych rzeczy

Dzięki za super odcinek! Ode mnie kilka słów komentarza: Lekcje kaligrafii w polskich szkołach są w pierwszej klasie gdy uczniowie uczą się pisać, mieliśmy specjalne zeszyty ćwiczeń, z których korzystaliśmy a później używaliśmy już normalnych zeszytów w linie. Co do wywieszania prac na ścianach to w moim przedszkolu i podstawówce to było normalne. Chyba chodziło o to, żeby zmotywować uczniów do staranności i najlepszymi pracami "pochwalić się" przed całą szkołą. Szycie i inne tego typu manualne rzeczy były na przedmiocie technika, tutaj chyba program różnił się zależnie od szkoły. U nas w gimnazjum szyliśmy ręcznie i na maszynie. Dodatkowo mieliśmy zajęcia na przykład z origami i kirigami. W podstawówce szydełkowaliśmy, robiliśmy pompony i inne tego typu rzeczy. Gotowania nie mieliśmy, sprzątania też. O relacjach w rodzinie uczyliśmy się na przedmiocie wychowanie do życia w rodzinie. Poza tym na tym przedmiocie były poruszane kwestie edukacji seksualnej. Co do klasyki to nie uczyliśmy się gramatyki historycznej ale teksty np. z okresu renesansu mieliśmy na języku polskim (chyba większość dzieciaków uczyła się na pamięć jakiegoś wiersza Jana Kochanowskiego). Co do moralności - w Polsce, jak wspomniałeś, są lekcje religii lub dla osób, które nie uczęszczają na religię jest etyka (w mojej podstawówce i gimnazjum etyki nie było ale w technikum już tak).

Zajęcia domowe to u nas ZPT, czyli zajęcia praktyczno -techniczne. Nie wiem jak obecnie, ale ja miałam ten przedmiot. Język polski podzielony był na gramatykę i literaturę.W pierwszych klasach podstawówki uczyliśmy się kaligrafii, ale w ramach j.polskiego. Religię obecnie można zastąpić etyką. Ciekawa jestem czy pan czytał naszą literaturę, szczególnie dzieła wieszczów (Mickiewicz) czy powieści historyczne, jak Ogniem i mieczem , Potop, P Wołodyjowski itp.Albo chociaż oglądał filmy na podstawie w/w. Serdecznie pozdrawiam.

Wielki szacunek za język. Mieszkałem w Japonii 3 miesiące. Urządzałem pokazy ręcznego grawerowania szkła w różnych miejscach. Bardzo mi się podobało. Miło Ciebie poznać chociaż w takiej formie. Pozdrawiam serdecznie.

W Polsce był przedmiot zajęcia techniczno praktyczne zwane techniką potocznie. Uczyło sie szyc, gotować kleic ,heblować, robic przedmioty z drewna, haftować, wyszywać, szydełko, druty, obróbka metalu, piłowanie uywanie narzedzi.Dobry przedmiot to był i przydatny w zyciu.W klasach były specjalne ławki takie jak stól techniczny z imadłami a u mnie pod sciana były tez kuchenki.Kanapki tez robilismy.

W latach 80-tych, kiedy chodziłam do szkoły podstawowej, mieliśmy przedmiot ZPT (zajęcia praktyczno - techniczne). Na tych lejcjach mieliśmy zajęcia z kaligrafii pisma technicznego. Pisało się na specjalnym papierze do pisma technicznego, stalówką (redisówką) maczaną w tuszu. Na tym przedmiocie mieliśmy również zajęcia z gotowania, szycia, wyszywania, dorabiania kluczy itp. Większość zajęć z tego przedmiotu mieliśmy z panią, ale potem zamienialiśmy się z chłopcami i dziewczyny szły do pana na lekcje żeby uczyć się bardziej "męskich" umiejętności, a chłopaki "babskich". Nie zawsze lubiłam te lekcje, bo nauczycielka nie była zbyt fajna (w przeciwieństwie do nauczyciela od ZPT). Ale dzięki temu umiem chociaż coś zszyć, lub przyszyć guzik 😉

Uwielbiam Cię słuchać i oglądać Twoje filmy. Twoja gramatyka jest idealna. Wielkie gratulacje.

u nas w szkole (jak już ktoś wcześniej wspomniał) była technika. Ja jestem rocznik 91 i na mojej technice uczyliśmy się gotować (autentycznie gotowaliśmy na zajęciach jakiś obiad) i uczyliśmy się przepisów ruchu drogowego do zdawania egzaminu na kartę rowerową. Później karta rowerowa chyba była usunięta (kilka lat później), ale przepisy wciąż warto było znać. Kaligrafii nie miałem w żadnej z pięciu szkół, w których się uczyłem, ale mój Tata mi opowiadał, że w technikum chyba go uczyli pisma technicznego. Tak poza tym to dzieciaki w młodości po prostu miały pisać te same litery cały czas aż będą je pisać ładnie. Oczywiście jednym szło lepiej, innym gorzej i różnie potem to wygląda.

2:26 Tego mi tak brakuje

Znaczy na technice jest coś podobnego jak domowe zajęcia czy kaligrafia, ale to są zazwyczaj pojedyncze lekcje.

Bardzo ciekawy odcinek, niektore przedmioty przydalyby sie w Polsce. Chcialam pochwalic Ciebie za poprawne akcentowanie niektorych wyrazow takich jak: matematyka, fizyka, muzyka ...itd. Wielu Polakow ma z tym problem. Brawo!

Bardzo podoba mi się i uważam, że brakuje w Polsce takiego przedmiotu, który nazwałeś Moralność.

Jak najbardziej mieliśmy dużo zajęć domowych na Zajęciach Praktyczno-Technicznych (ZPT) w podstawówce, gdzie np. szyliśmy, piekliśmy, robiliśmy też rzeczy zbliżone do plastyki jak makramę (pamiętam do dziś, że był problem z kupnem sznurka do snopowiązałki ;) ) i tkanie (ale nie na krosnach tylko taką igłą wbijaną w płótno). (Natomiast na plastyce było głównie malowanie). Na ZPT w liceum było m.in. pismo techniczne, ale nie kaligrafia. Na ZPT chłopcy i dziewczynki w podstawówce mieli zajęcia osobno, więc przypuszczam, że chłopcy robili więcej rzeczy technicznych a dziewczynki domowych (co może nie do końca jest dobre, bo dobrze by każdy potrafił zrobić podstawowe czynności domowe).

Ja miałam w gimnazjum przez 3 lata kaligrafię. Wiekowa Pani z geografii organizowała zajęcia dla chętnych. Mówiła, że ją nauczył jej ojciec. Chodziłam na kaligrafię regularnie, dostałam zestaw do kaligrafii ufundowany z funduszy Unii Europejskiej. Raz startowałam w ogólnopolskim konkurskie kaligraficznym. Od dawna nie siedzę już w kaligrafii, ale może kiedyś do tego wrócę, bo moje pismo jest piękne.

W Polsce był kiedyś przedmiot praca technika. Na nim uczyliśmy się dziewczęcych zajęć jak gotowanie czy szycie ale też męskich jak posługiwać się młotkiem czy śrubokrętem.

Witam Ignacy. miło Cię znowu zobaczyć!

0:29 - "Kaligrafia" - w Polsce jest łatwiej pod względem pisania (mniej liter i znaków do zapamiętania), ale takie ćwiczenia miałem w 1. klasie podstawówki na języku polskim. Pisaliśmy w zeszycie (w tzw. "zeszycie w 2 linie") pojedyncze litery, np. całą stronę zapisywaliśmy literkami "O" :) Zeszyt w 2 linie pomagał w prawidłowym pisaniu i zachowaniu proporcji pisanych liter (np. duże kontra małe litery). W 4. klasie wszyscy pisali już w zeszytach w 1 linię, natomiast Ci najzdolniejsi mogli przejść na nie wcześniej :P 2:23 - w Polsce jest coś podobnego jak "domowe zajęcia" (albo przynajmniej za moich czasów było :P) , tylko rozbite na kilka przedmiotów: 1. Technika (praca technika) - robiłem na tym przedmiocie nie tylko rysunki, ale też szydełkowanie, na drutach, na krośnie tkackim, kanapki itp. 2. Wychowanie do życia w rodzinie (tzw. WDŻ) - poruszane są tam kwestie relacji w rodzinie, w społeczeństwie, seksu, ciąży itp. 4:05 - "Moralność" zdecydowanie bliska religia/etyka + WDŻ w Polsce - wiadomo, nie jest to pewnie odwzorowane w 100% tak jak w Japonii, ale z pewnością jest temu bliskie . W sumie to żaden przedmiot japoński nie był dla mnie zaskakujący :) Każdy wydaje mi się bardzo sensowny.

A u nas płaczą, bo trzeba trylogię przeczytać xd

Kiedyś w szkole podstawowej w ramach lekcji z "techniki" było przygotowywanie posiłków, szycie czy wykonywanie prostych rzeczy.

Jestem rocznik 96. W gimnazjum miałem technikę. W ramach tego przedmiotu uczyliśmy się np. szyć na maszynie, albo naprawialiśmy krzesła za pomocą nitownicy (zapoznanie się z tym narzędziem)

1. Jak już wspominałeś, kaligrafia była osobnym przedmiotem szkolnym do połowy XX wieku, aktualnie okres, w którym mamy nauczyć się ładnie pisać, to wczesne klasy podstawówki, czyli od 1 do 3 klasy. Nie mamy jednak do tego osobnego przedmiotu w późniejszych latach nauki i od nas indywidalnie zależy, jak w przyszłości będziemy pisać. 2. Odpowiednikiem zajęć domowych może być technika, na której szyliśmy, robiliśmy proste, drewniane konstrukcje, lub przyżądzaliśmy proste potrawy. O ile się nie mylę, ten przedmiot prowadzony jest do końca podstawówki, konktretnie od 4 do 8 klasy. 3. Nie mamy typowego przedmiotu nazywanego „klasyką”, jednakże porównałabym ten przedmiot z językiem polskim. Uczymy się na nim nie tylko gramatyki, ale także zapoznajemy się z utworami tworzonymi przez polskich artystów na przestrzeni wielu lat, a wyznacznikiem danego nurtu w sztuce są epoki powszechnie wtedy panujące w europie. Takim klasycznym utworem polskim jest np. „Bogurodzica”, czyli pieśń chwaląca matkę Boską z okresu średniowiecza. W tego typu utworach wielokrotnie mamy do czynienia z archaizmami, czyli słowami, których w języku polskim już nie używamy. I w przeciwieństwie do Japończyków, my Polacy musimy czytać całe książki, które często przez specyficzny, już nieużywany język, nie są łatwe do zrozumienia, szczególnie dla młodych osób w wieku wczesnoszkolnym. Nie uczymy się jednak o panującej wtedy gramatyce, jeśli już się pojawia, jest traktowana bardziej jaki ciekawostka. Do klasyki można także porównać język łaciński, aktualnie wymarły w Europie. Jednakże to właśnie na podstawie tego języka zostały utworzone inne języki, a słowa pochodzenia łacińskiego dalej pojawiają się w języku polskim oraz innych językach europejskich. 4. Moralność porównałabym aż do 4 przedmiotów, które na pierwszy rzut oka mogą wydawać się całkowicie różne. Po 1 etyka, o której już wspominałeś. Po 2 WDŻWR (wychowanie do życia w rodzinie). Jest to przedmiot skupiający się na naszych pierwszych relacjach międzyludzkich, mówi także o naszej se*ualności pojawiającej się już we wczesnych latach nastoletniego życia. W szkole prowadzony jest od 4 do 8 klasy podstawówki. Kolejnym przedmiotem jest WOK (wiedza o kulturze), czyli przedmiot skupiający się nie tylko na ważnych wydarzeniach wpływających na kulturę naszego kraju, lecz także na kulturze wypowiedzi. Praktycznie tym samym zajmuje się filozofia, a nazwy tych przedmiotów, mogłabym rzec, stosuje się wręcz zamiennie. Filozofia jednak skupia się trochę bardziej na nurtach światopoglądowych. Oba powyższe przedmioty występują tylko w 1 roku liceum. Faktem jest to, że na wszystkich tych przedmiotach dość mocno liczy się dyskusja i nasza zwyczajna, nastoletnia, uczniowska opinia.

"Domowe zajęcia" to u mnie była technika w szkole podstawowej jakieś 20 lat temu. Uczyliśmy się szyć, wyszywać, robić sałatki, gotować, obsługiwać kuchenki (w sali mieliśmy kuchenki gazowe), uczyliśmy się o tym, co oznaczają piktogramy na metkach ubrań w momencie kiedy chcielibyśmy je wyprać, wyprasować itp.

Uwielbiam sluchac jak mowisz po polsku

Za dawnych czasów u nas w szkole były takie lekcje. Co do Klasyki można by zaliczyć teksty staropolskie na zajęciach z polskiego, u mnie w szkole może mało było takich zajęć ale babcia była kiedyś nauczycielką i opowiadała, że dawniej było to na porządku dziennym. Kaligrafia, moralność, zwyczajne prace domowe jak sprzątanie, gotowanie,pranie itd. szycie a nawet i drobne naprawy także elektryczne. Wszystko było a teraz to gdzieś takie sztywne lekcje mają w tych szkołach

Ja to czasem miałem kaligrarafię i ortografię na zajęciach zintegrowanych w klasach 1-3 w podstawówce. Zajęcia zintegrowane to było coś takiego, że prawie wszystkie przedmioty były jako jeden nawet język polski, a były tylko 3 przedmioty, które wykraczały poza zajęcia zintegrowane czyli język angielski, religia i informatyka, a też wszystko poza informatyką było w tej samej sali, a raz to nawet informatyka była w tej sali, bo komputery się zepsuły. A w klasach 4-6 nie było już tych zintegrowanych i pojawiły się godziny wychowawcze, ale był taki przedmiot przyroda będący połączeniem fizyki, chemii, biologii i geografii.

Za moich czasów był przedmiot ZPT czyli Zajęcia Praktyczno Techniczne. Na ZPT uczyliśmy się cerować ubrania, przyszywać guziki, przybijać gwoździe, lutować, były też zadania kulinarne itd. Nie wiem czy jeszcze taki przedmiot jest w szkołach bo chodziłem do podstawówki w latach 80tych.

Mysle, ze w polskich szkolach tez jest cos takiego jak lekcja kaligrafii w pierwszej klasie. Pamietam jak po calych godzinach pisalismy jedna lub dwie litery, zeby sie ladnie nauczyc je pisac. Niestety z wiekiem, jak sie pisze szybko, to juz zwykle literki nie sa tak ladnie pisane, ale pewnie to zalezy od osoby i jak szybko sie pisze. Co do nauki gotowania, szycia etc. to tez w szkolach polskich sa tak zwane "zajecia techniczne". Kiedy ja chodzilam do szkoly. Poczatkowo takie klasy byly razem dla dziewczynek i chlopcow, ale w starszych klasach podzielono nas na dwie grupy i dziewczynki uczyly sie wiecej na temat gotowani, szycia, robienia na drutach i tym podobnych rzeczy, a chlopcy uczyli sie lutowania, stolarki i innych umiejetnosci, ktore byly uwazane za bardziej przydatne dla mezczyzn. Mysle, ze nauka moralnosci to swietny pomysl i szkoda ze nie ma takich lekcji we wszystkich szkolach. Mysle, ze my uczylismy sie jednak moralnosci i oceny jej na podstawie bohaterow z ksiazek, ktore trzeba bylo przeczytac. Co do dyskusji, to mysle, ze w polskich szkolach u nas sporo sie dyskutowalo na lekcjach polskiego. Pytano nas o interpretacje zrozumienia lektur, czasem sztuk teatrlanych i tym podobne.

W latach 80-tych mieliśmy w szkole podstawowej ZPT - zajęcia praktyczno-techniczne. To było w zasadzie bardzo podobne do Waszych domowych zajęć. Też było szycie, gotowanie, majsterkowanie itp. Pozdrawiam.

Jak zwykle garść ciekawych informacji, a w tle Twoja wspaniała muzyka :)

Mam ponad 30 lat i za moich czasów w podstawówce na przedmiocie "Technika" też były zajęcia typowo domowe: dziewczyny uczyły się szyć i gotować, chłopaki pracowali w drewnie: super sprawa. Później już nie miałam takich zajęć w gimnazjum ani późniejszych etapach edukacji.

Jak ja chodziłem do szkoły był przedmiot ZPT- Zajęcia Praktyczno-Techniczne tylko w mojej szkole był podział na zajęcia typowo dla dziewczyn i dla chłopców. Nie robiliśmy sałatek tym i szyciem lub szydełkowaniem zajmowały się dziewczyny chłopcy zajmowali się robieniem Karmników dla ptaków, dekoracji na przedstawienia teatralne , wypalaliśmy wypalarką do drewna na sklejce obrazy zwierzęta, ptaków potem do tego robiło się ramki i faktycznie wisiały nasze dzieła w klasach, albo w harcówce. A kaligrafia była na lekcji Polskiego :).

Jeszcz w latach 70 tych były lekcje kaligrafii w szkołach w Polsce. Kupowało sie specjalne bloki do kaligrafii i pióra. W tym czasie była także technika podczas której szyło się, robiło lampki, naprawiało gniazdka elekktryczne i gotowało.

Klasyka - w Polsce jest język polski na którym uczymy się o utworach od najstarszych do najmłodszych zaczynając od Bogurodzicy czy Kazań Świętokrzyskich a na współczesnych kończąc - to trwa np. 4 lata w liceum.

zajęcia domowe to w Polsce technika. osobiście na tych zajęciach miałam naukę szycia, robiliśmy książkę kucharską, robiliśmy makiety, rzeźbiliśmy z drewna, poznawaliśmy podstawy elektryki i reakcje na różne potencjalne wydarzenia w życiu.

ciekawe informacje, dzięki Ignacy!

U nas też jest swego rodzaju kaligrafia. Technicy reklamy uczą się kaligrafii ale piórami i atramentem oraz cukiernicy też się uczą kaligrafii lecz używając rękawów cukierniczych. To jest na lekcjach zawodowych z cukiernictwa ^^ A co do zajęć jak to ująłeś ,,nauka domowa'' u nas jest to nazywane wychowanie do życia w rodzinie, chociaż... Nie wszyscy się do tego przykładają ^^'

W mojej szkole był taki przedmiot:zajęcia praktyczno techniczne. Bylo to majsterkowanie i od czasu do czasu coś tam się gotowało,uczyliśmy się pisma technicznego.

To były zajęcia praktyczne. Do dziś pamiętam zasadę gotowania ryżu i kaszy. Na jedną filiżankę ryżu (kaszy) , trzy filiżanki wody. Oczywiście, aby ugotować ryżu "na sypko" dawało się tylko 2,5 filiżanki wody. Natomiast dawało się nawet 3,5 filiżanki by ugotować tzw. "kleik". Dziś ta zasada nadal ma zastosowanie, choć przy wielu odmianach ryżu ważne są wyczucie i praktyka.

Kaligrafii nie miałem. Ale w 1973 roku pisałem piórem na atrament. Wtedy były jeszcze ławki z miejscem na atrament. Młodzi nie zrozumieją. :D A propos kaligrafii. Chciałbym powiesić na ścianie kakemono z jakąś kaligrafią japońską. :) Domowe zajęcia. Za moich szczenięcych lat był taki przedmiot. Nazywał się zajęcia praktyczno-techniczne. ZPT. Był od piątej do ósmej klasy. Chłopcy mieli go oddzielnie, dziewczynki oddzielnie. One coś tam gotowały. My uczyliśmy się rzeczy warsztatowych. Teraz przypomniało mi się, jak robiliśmy kółeczko do klucza. Moralność nazwałbym etyką. Zresztą sam tego słowa użyłeś. Odpowiednika klasyki w polskiej szkole nie znajduję. Dzięki za filmik. :)

Do polskiej kaligrafii były specjalne zeszyty ćwiczeń - chyba nadal można je kupić.

REWELACYJNIE mówisz po polsku, podziwiam! :) Jak zawsze ciekawy materiał, życzę wszystkiego dobrego :)

Najbardziej zaskoczył mnie przedmiot "zajęcia domowe". W Polsce czegoś takiego nie mamy, ale są dwa inne przedmioty: jeden to "Wychowanie do życia w rodzinie" (wszyscy na to mówią WDŻ) - ten przedmiot skupia się głównie na nauce o seksualności człowieka i o tym, jak odpowiedzialnie z niej korzystać, uczy się tam też trochę o relacjach rodzinnych. Mamy też przedmiot technika- tam robi się różne rzeczy, to zależy od nauczyciela. Pamiętam, że my szydełkowaliśmy, robiliśmy figurki z masy solnej i inne takie niezbyt przydatne rzeczy. Taki przedmiot powinien być w liceum i tam powinniśmy się uczyć gotowania, podstaw elektryki czy... rąbania czy strugania drewna. Wydaje się to nie do pomyślenia w polskiej szkole (dziecko i siekiera? No jak można?), a przecież to też jest potrzebna umiejętność! Na wsi człowiek najczęściej tak czy inaczej się tego nauczy przy rodzicach, ale w mieście nie - i potem taki mieszczuch jedzie na biwak i nie potrafi sobie poradzić... Bardzo podoba mi się przedmiot "Moralność" - moim zdaniem w Polsce powinno być coś analogicznego, np. Filozofia. Ale nie jako nauka o 58 różnych filozofach i ich pomysłach na życie - bo wszyscy by przecież coś takiego znienawidzili - ale właśnie takie dyskusje na trudne światopoglądowe tematy. Może to pomogłoby powstrzymać polaryzację społeczeństwa i coraz większą skalę wrogości w przestrzeni publicznej, jaką można niestety zaobserwować.

Nie wiem jak to wygląda ogólnie, ale u mnie w przedszkolu mieliśmy książki do kaligrafii, w których mieliśmy pisać podane wyrazy w wyznaczonych linijkach. Nie jestem jednak pewien, czy to był standardowy program przedszkol, czy raczej wymysł wydawnictwa od naszych podręczników.

szycie, gotowanie, prace z drewnem to też zajęcia na ZPT.

Jeszcze w 1963 roku była w polskiej szkole kaligrafia, nie pamiętam czy w roku następnym również. Pisało się stalówką maczaną w atramencie. Bibuła była niezbędna. ZPT - zajęcia praktyczno-techniczne ( na pewno były jeszcze w latach 80-tych w szkole podstawowej). Na tych lekcjach robiono sałatki, ciasta, kanapki, latawce, karmiki dla ptaków, szyto fartuszki, dzieci uczyły się dziergać na drutach, szydełku itp.

Kaligrafia kiedys w PL była. Domowe zajęcia były w ramach lekcji Zajęć Praktyczno Technicznych, uczylismy się gotowania, układania zbilansowanego menu, jak i gdzie trzymać produkty w lodówce, jak załatać dziurę w ubraniu itp Etyka to coś jak wasza Moralność i Klasyka ale te zajecia są bardzo różne i jak są prowadzone zależy od nauczyciela. Moi synowie na Etyce mieli przegląd filozofii kręgu antycznego

Ciekawy odcinek. Dziękuję:) 2:02 . Odnośnie tego jak pisać ładnie na pocztówkach czy listach. Nie wiem czy epistolografia zanika czy nie w dobie smsów, jednak jak dla mnie tradycyjne kartki np. na święta mają swój duży urok. Myślę, że należy sporo pisać, by wyrobić w sobie umiejętność ładnego pisania. Oczywiście starając się przy tym ładnie prowadzić linię poszczególnych liter. Osobiście bardzo podoba mi się czyjeś ładne pismo . Zauważyłem, że ładnie wygląda , przynajmniej dla mnie, pismo pisane piórem, nie długopisem, a także kiedy litery są lekko pochylone, np. w prawą stronę. Nawiasem mówiąc mój nieżyjący ojciec miał bardzo ciekawe pismo, pisane właśnie piórem.

Pamiętam czasy Solidarności i wywiad w TV z Japończykiem. Dziennikarz zadał mu pytanie, co sądzi o Polakach, a on odpowiedział, że za dużo dyskutują

Witaj Ignacy, superowy temat, cos po fachu. Gdybym byla uczennica w Japonii, kaligrafia bylaby moim ulubionym przedmiotem. Lubie precyzje.

W idealnym zamyśle "technika" w Polsce odpowiada japońskim "pracom domowym", natomiast bardzo rzadko zdarzało się, by na technice robić coś poza jedną konkretną sprawnością przez 3 lata trwania tego przedmiotu... Ja trafiłem na szycie z panią Hanią, ale mój brat w tej samej szkole miał majsterkowanie z panem Jankiem. Jak zwykle w polskiej szkole bywa, trzeba mieć farta, żeby trafić na dobrego nauczyciela :D Ja żałuję, że nigdy nie trafiłem na gotowanie, ale umieć zszywać skarpetki xD

Świetny odcinek, naprawdę super mówisz po polsku 💪🏻 z pewnością zapoznam się z resztą opublikowanych przez Ciebie materiałów, gdyż właśnie zyskałeś nowego subskrybenta ;) A co do pytania, to nie tyle co zaskoczyły ale moim mniemaniu przydalyby się zajęcia z moralności. Zdecydowanie tak! Tak! Tak! I również byłoby miło gdyby i kaligrafia wróciła 😊 Pozdrawiam ciepło :)

W latach 60-tych XX wieku kaligrafia była częścią nauki pisania w "młodszych" klasach podstawówki. W 1 i 2 klasie podstawówki pisało się zwykłym piórem (maczanym w kałamarzu). W dalszych klasach używaliśmy już "piór wiecznych". Długopisy pojawiły się w podstawówce gdzieś koło klasy 6-tej. A więc już w latach 70-tych XX wieku. Jeżeli chodzi o papier (w kaligrafi) to używało się tzw. liniuszków (specjalna kartka podkładana pod kartkę do pisania) lub zeszytów w linie. Były też zeszyty w kratkę, lecz te mogliśmy używać tylko na lekcjach matematyki, fizyki czy chemii.

Mi by się przydał taki przedmiot jak ten który nazwałeś moralność, bo często mam takie niezręczne sytuacje w których nie wiem jak się zachować aby po prostu opanować sytuację, a zamiast tego się zaczynam strasznie stresować :c

Gdy ja chodziłem do szkoły, to był przedmiot Zajęcia Praktyczno -Techniczne, w skrócie ZPT, uczyło się tam szyć na maszynie, haftować, szydełkować, wyszywać itp... Przedmiot Moralność to u nas Etyka, w niektórych szkołach zamiast na lekcje religii można chodzić na lekcje Etyki

Cześć Ignacy, Przede wszystkim gratuluję vloga i pięknej polszczyzny. Postaraj się trochę nad lepszą wymową 'u' na końcu wyrazu i twój polski będzie jeszcze lepszy! Co do lekcji - nas w szkole w latach 70 uczono jeszcze ładnego pisania w ramach języka polskiego. Nie był to jednak już odrębny przedmiot. Pisaliśmy piórem, mieliśmy kałamarz pośrodku ławki (na blacie był okrągły otwór na słoik) i używaliśmy specjalnej bibuły. A twoje zajęcia domowe to nasze ZPT czyli zajęcia pragtyczno - techniczne, które uczyły przede wszystkim stereotypowych zajęć domowych. Dziewczynki - szycia i gotowania oraz sprzątania a chłopców - majsterkowania. Szkoda, że nie uczono nas razem tego samego. Gdyby nie babcia to nie potrafiłbym sobie dziś przyszyć guzika do koszuli.

Pamiętam, że u mnie w szkole robiliśmy kiedyś kanapki albo sałatkę, ale nie pamiętam w ramach jakiego przedmiotu. Kaligrafię zastępował język polski w klasach 1-3, bo tam mieliśmy lekcję z pisma. Etyki nie miałem, nie było w moich czasach.

Co do zajęć domowych, to w Polsce również są, a raczej były. Technika. Uczyłem się na niej doszywać guziki, raz robiliśmy sałatkę owocową, raz latawca i jeszcze parę innych ciekawostek. Jednym słowem bieda, aż chciałoby się wyjechać i pouczyć u was, w Japonii.

Od biedy jakaś etyka była, dodatkowo w mojej szkole były zajęcia z savoir-vivre a na technice było szycie, gotowanie, obsługa elektronarzędzi itd ;)

Lekcje kaligrafii to to pismo techniczne średniej szkole, a nauka o domu to zajęcia praktyczno-techniczne w szkole podstawowej. Tak to wyglądało u mnie.

My w Polsce zamiast tych domowych zajęć mamy technikę(jakieś wycinanie, klejenie itp.) i wychowanie do życia w rodzinie (w skrócie WDŻ) i tam się uczymy o życiu, rodzinie itp.

Najlepsze że "japońskie przedmioty szkolne "skojarzyły mi się z rzeczami typu długopis a nie z zajęciami szkolnymi. Faktycznie część takich przedmiotów standardowo u nas nie występuje ale w szkołach społecznych lub prywatnych można je spotkać.

Bardzo ciekawy odcinek. Dziękujemy.

U nas kiedyś było ZPT i też mieliśmy pismo techniczne ,a także zbijanie karmników dla ptaków, szycie na drutach, robienie sałatek i kanapek. Teraz w polskich szkołach szkoli się jełopów i nieudaczników.

Szkoda, że w polskich programach nauczania brak zajęć z kaligrafii. Warsztaty z kaligrafii prowadzą biblioteki i domy kultury. To doskonale ćwiczenie ręki a współczesne dzieci mają problem z pisaniem. Jak zwykle Ignacy super odcinek. ❤️

dawno nie ogladalem zadnego Twojego materialu (na pewno nadrobie :D) i musze Ci powiedziec ze slysze ogromna roznice jezeli chodzi o wymowe w jezyku polskim :D ogromny szacunek

ale fajnie, że o tym opowiadasz, bo raczej nie spotkałabym Japończyka, który by opowiedział coś po polsku, super Ci to idzie!

Super filmik!

Kaligrafia. Jedyne co ja miałem to plastyka ale to bardziej rysowanie. Lekcje o odżywianiu i gotowaniu miałem w technikum ale były biedne. Nauka o moralności w Polsce nie ma takiego przedmiotu ale mogło by być na nim śmiesznie d:^D . Jak trafiłem na twój kanał to też zainteresowałem się trochę kulturą japońską. Lubię takie poznawać różnice kulturowe. Pozdrawiam

Nie wiem jak jest teraz w szkole ale jak ja chodziłam do szkoły to był taki przedmiot "ZPT- zajęcia praktyczno techniczne" i na nich robiliśmy proste posiłki albo jak cerować dziury w ubraniach, takie praktyczne domowe i codzienne czzynności.

Kaligrafią i domowe zajęcie to u nas nazywało się "technika" uczono nas pisma kaligraficznego na papierze kancelaryjnym, poza tym na technice uczono nas szyć zakładać bandaż, robić jakieś zdrowe sałatki itp. Technikę miało się od klasy 4 do 6 jezeli dobrze pamiętam

Ignacy, wspaniale akcentujesz polskie słowa: mieliśmy i klasyka. Mało kto robi to poprawnie. Miło się tego słucha.

Dzięki tobie dużo dowiaduje się o japońskiej kulturze wielkie dzięki

W Polsce w okresie 20-lecia miedzywojennego, a wiec w latach 20. i 30. w szkolach byla kaligrafia. Podobnie zaraz po wojnie - moja babcia mowila, ze miala w szkole kaligrafię (w podstawowej szkole, nie wiem czy w liceum tez, na studiach juz nie miala) a zdała maturę w 1958 roku. Wiec jeszcze w latach 40-50 byl u nas obecny ten przedmiot. Pozniej od niego odstąpiono.

Za moich czasów, czyli koniec lat 80tych i początek lat 90tych, mieliśmy w szkole podstawowej tzw. ZPT (Zajęcia Praktyczno Techniczne).

Przedmiot Kaligrafia kiedyś w Polsce rzeczywiście był - uczono ładnego pisania, wręcz rysowania liter, lecz potem stwierdzono, że większości uczniów nie jest to potrzebne - i słusznie, bo nasze pismo nie wymaga umiejętności aż tak wiernego odwzorowywania znaków. Choć może jakieś szybkie, uproszczone kursy czytelnego pisania przydałyby się np. lekarzom xDD

drugi przedmiot to w moim gimnazjum nazywał się "technika" i mogliśmy wybrać na początku każdego semestru na czym mamy się skupiać, było kilka opcji takich jak szycie, gotowanie i inne ale reszty nie pamiętam

Akurat w Polsce jest kaligrafia oraz pismo techniczne, ale to nie jest osobny przedmiot i oczywiście pisze się długopisem lub ołówkiem jak komu wygodniej oraz ja miałem kaligrafię jako zajęcia pozalekcyjne bo szkoła uznała że skoro mam dysgrafię to będą mnie maltretować czymś co mi nigdy nie wyjdzie :D

Zajęcia praktyczno- techniczne 2 godz. tygodniowo ( w tym szycie, gotowanie, elektro-technika, stolarka i obróbka tworzyw, rysunek techniczny i czytanie instrukcji obsługi urządzeń itp.) były do połowy lat 90-tych.

家庭科 jest praktykowane m.in. w szkołach i przedszkolach, które stosują edukację WALDORF. W Waldorfskich szkołach i przedszkolach dzieci również uczą się "domowych zadań". Myślę, że to tłumaczenie można byłoby przełożyć jako obowiązki domowe :)

te domowe zajęcia to tak trochę WDŻ u mnie w szkole

Ciekawy pomysł na odcinek

Pracę domowe brzmi trochę jak technika w podstawówce (np. u mnie w szkole podstawowej na technice w starszych klasach mieliśmy coś do uszycia, zrobienia na drutach /szydełku, kiedyś robiliśmy tak jakby wspólny obiad, czasami jakieś proste konstrukcje /modele, uczyliśmy się też do testu na kartę rowerową) Przypomina mi także trochę fragmenty z zajęć w nauczaniu wszesnoszkolnym (klasy 1-3 podstawówki) : pamiętam jak prowadziliśmy małą plantację fasoli, i robiliśmy poczęstunki na różne klasowe święta(chodziłam do małej szkoły więc mieliśmy sporo takich rzeczy) Ogólnie to jest też taki przedmiot w starszych klasach jak WDŻwR (Wychowanie do życia w rodzinie) i tam poruszane są kwestie: relacji, obowiązków, szacunku, funkcjonowania w świecie, zdrowia i wiedzy o sobie samym. Ten przedmiot jest dodatkowy i nie musimy na niego chodzić.

Rocznik 1996, miałam technikę, na której niezależnie od płci szyliśmy, haftowaliśmy, lutowaliśmy jakieś układy scalone z diodami, miały migać albo świecić i być wsadzone w jakąś obudowę np. lalkę albo zwierzaka zmajstrowanego z kartonu (barbie terminator XD). Poza tym zajęcia do karty rowerowej, rysunek i pismo techniczne, jakieś wycinanki, origami, chyba nic nie gotowaliśmy. Karta rowerowa była też ogarniana na innych lekcjach, chyba na WF, a plastyczne rzeczy powtarzały się na plastyce. Nie mam w rodzinie dzieciaków w wieku szkolnym, to nie mam jak podpytać, czy dalej się to praktykuje, ale to fajne zajęcia były :D

Dzieki....Pozdrawiam...